ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    เมื่อ'ราชา'มาถึงต่างโลก

    ลำดับตอนที่ #9 : การตื่นขื้นของKING

    • อัปเดตล่าสุด 10 พ.ค. 61


         —นี่นะเป็นเรื่องที่ใครสร้างขึ้นมากันแน่
         เด็กหนุ่มที่จ้องมองมันแบบไม่กระพริบตาเลย
         รอยยิ้มที่ดูสนุกสนานนั่น
         มันถูกสร้างโดยโชคชะตา หรือ มีคนกำหนดมันกันแน่
         —หลายนาทีก่อนหน้านี้
         —ตู้มมมมมมมมม
         ไม่รู้ว่าพื้นที่ที่ลงเป็นทรายหรือเปล่าทำให้เสียงไม่ค่อยดังมากนัก
         “นี่สินะ ทะเลที่ระบุมาน่ะ"
         'เด็กหนุ่ม'คอยมองดูรอบๆ เพื่อหาคนมาช่วยยืนยัน
         เงียบสงบผิดปกติ
         ไม่รู้ผู้คนอยู่เลยแม้แต่คนเดียว ตามบ้านเรือนไม่มีวี่แววของผู้คนอาศัยอยู่เลย แต่ดูจากสภาพแล้วเหมือนจะถูกทิ้งร้างไว้ไม่นาน
    แบบนี้ก็คอนเฟิร์มได้แล้วล่ะ ว่าที่นี้เป็นสถานที่สัตว์ประหลาดนั่นอาละวาดอยู่

         "เฮ้—! คุณสัตว์ประหลาดอยู่~รึ—เปล่า~"
     

         เรนตะโกนสุดเสียงแต่ก็ไม่มีใครตอบ
         “แบบนี้คงต้องใช้ไม้แข็งแล้วสิ...ถ้าจำไม่ผิด...แบบนี้สินะ"
         ไอน้ำแข็งค่อยรวมกลุ่มเป็นแท่งน้ำแข็งแหลมคม
         เป็นเวท...ที่รินใช้ตอนเรนอาละวาดในกิลด์
         พลังแห่ง’KING’ทำให้เรนสามารถเลียนแบบเวทมนตร์ที่เขาเคยเห็นมาได้
         “เย็นใช่ย่อยแฮะ"
         ถ้าจะใช้เวทยิงน้ำแข็งจะไม่ค่อยแรงเท่าไหร่ยิ่งเป็นตอนยิงใส่น้ำได้ละลายก่อนแน่
         แต่ถ้าขว้างด้วยแรงของเรนทำให้มีพลังทำลายสูงอยู่พอควร
         แค่ขนาดเท่าแขนก็เพียงพอแล้วมั้ง
       
         "ถือว่าเป็นของฝากจากผมละกันน่ะ! คุณสัตว์ประหลาด!!!"


         ตู้มมมมมมมมมมมมม

        "ใครกันที่เข้ามารบกวนการนอนของข้าาาาา"
         ปลายักษ์ที่โผล่กลางมหาสมุทร ก้องคำรามความไม่พอใจออกมา
         เด็กหนุ่มกล้ายืนประจันหน้ากับปลายักษ์นั่นโดยไม่เกรงกลัว
         "เจ้าเองสินะ ที่บังอาจมารบกวนการนอนของข้า"
         —เพี้ยะ!
         "โอ้ย! นี่เจ้ากล้าดียังไงถึงได้ดีดน้ำแข็งใส่ข้า"
         —เพี้ยะ! เรนดีดน้ำแข็งใส่ปลายักษ์อีกครั้ง
         ถึงแม้จะออกแรงไม่มากแต่ก็พอกวนประสาทได้อยู่
         เพี้ยะ เพี้ยะ  เพี้ยะ!
         "นี่เจ้าคิดจะกวนประสาทข้างั้นหรอ ห๊ะ!!!"
         "พึ่งรู้ตัวงั้นหรอ"
         “นี่เจ้า รู้ไหมว่าข้าเป็นใคร—"
         “ไม่รู้หรอก"
         —.....
         "ข้านะปลายักษ์ที่เคยแบกพื้นดินแห่งนี้ไว้เชียวนะ"
         "แต่ก็แค่เคยไม่ใช่หรอ"
         —.....
         "ไม่เคยได้ยินรึไง สิ่งที่ควรยึดติดไม่ใช่อดีตแต่เป็นปัจจุบันนะ"
         "นี่แกกล้าสั่งสอนข้างั้นหรอ"
         "ไม่ว่าใครก็ควรถูกสอนทั้งนั้นแหละ ถ้ามัวแต่ยึดติดกับคำว่าศักดิ์ศรีก็จะมีแต่พลาดโอกาสทั้งนั้นแหละ"
         —ใช่เหมือนกับกรณีของอลิซาเบต
         โลกนั้นเองก็มีแต่คนที่ยึดศักดิ์ศรีของตัวเองจนพลาดโอกาสไปหลายๆอย่างเหมือนกัน
         "ถึงแม้คุณสัตว์ประหลาดจะอยู่โลกนี้มาหลายร้อยปีก็จริง แต่ว่าถ้าเป็นเรื่องพวกนี้ดูเหมือนว่าผมจะมีประสบการณ์มากกว่านะ"
         "นี่เจ้า...เอ่ยนามของเจ้ามาสิ..."
         "มุราคามิ เรน มนุษย์ที่แข็งแกร่งที่สุดในโลกนี้ละน่ะ"
         จะเรียกแบบนั้นก็ไม่ผิดหรอก ก็ที่โลกดูเหมือนจะไม่มีเผ่าอื่นเหลืออยู่ แถมสมาชิก'เชสแฟมิลี่'คนอื่นๆเองก็ไม่รู้ว่าเป็นเหตุผลอะไรถึงได้กลายมาเป็นเผ่าอื่นกัน
         "นี่เจ้าเป็นมนุษย์งั้นหรอ แบบนี้นี่เอง ถ้าเป็นเจ้าคงพอจะทำให้ข้าสนุกได้ละน่ะ"
         เห...แปลกดีแฮะมาคาดหวังกับมนุษย์แบบนี้เนี่ย
         "ข้าจะให้เจ้าได้เห็นถึงร่างที่จริงของข้า"
         พอปลายักษ์นั่นพูดจบ เกล็ดปลาค่อยแตกสลายจนเกิดระเบิดขึ้น
         ตู้มมมมมมมมมมมม
         ให้ตายสิ จะอลังการไปไหนกันละเนี่ย
         ที่เขาคิดอย่างนั้นเพราะเกิดสิ่งที่อยู่ตรงหน้าของเขา
         มังกรยักษ์ที่กำลังสยายปีกของมัน พร้อมกับเสียงที่กู่ร้องขึ้นมา
         "—GYEEEEEEEEEEYAAAAAA"
         สิ่งมีชีวิตที่เป็นสายพันธุ์แข็งแกร่งที่สุดมังกรสายเลือดบริสุทธิ์ ที่มีประวัติในโลกนี้มาอย่างยาวนาน
         ถึงแม้เรนจะไม่ใช่คนของโลกนี้ แต่เขาก็พอมีความรู้ที่เหมือนกับความรู้ในโลกนี้อยู่บ้าง
         "คุณเรน ไม่เป็นไรใช่ไหมค่ะ"
         “อ้าวมาแล้วหรอ มาได้เวลาเหมาะเจาะพอดีเลยนะ"
         “นี่มันใช่เวลาพูดเรื่องนั้นรึเปล่าค่ะ! ทำไมถึงมีมังกรสายเลือดบริสุทธิ์อยู่ที่นี้กันละค่ะ!"
         “ฉันว่ารีบออกจากที่นี้กันเถอะนะ! เรนคุง"
         “คงจะไม่ได้แล้วล่ะ เพราะว่าฉันนะไม่มีรสนิยมที่ชอบออกจากเกมกลางคันน่ะ"
         เขาจ้องมองมังกรนั่นอย่างประหลาด ตอนนี้ในสมองของเขากำลังหาข้อมูลเกี่ยวกับมังกรตัวนี้อยู่
         ปลายักษ์ที่เคยแบกโลกเอาไว้...ปลาที่กลายร่างเป็นมังกรได้...
         "อุ๊บส์—ฮึๆๆๆฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆ อย่างนี้นี่เอง ไม่นึกเลยว่าจะเจอเจ้านี่เร็วขนาดนี้พอคิดแล้วอยากจะหัวเราะจนขาดใจตายเลยล่ะ..."
         "เรนคุงรู้อะไรเกี่ยวกับมังกรตัวนี้งั้นหรอ"
         "อา ก็พอรู้อยู่บ้างนิดหน่อยละน่ะ"
         เห็นได้ชัดเลยว่ารอยยิ้มของเรนในตอนนี้เป็นรอยยิ้มที่ออกมาจากใจจริง ไม่ใช่ผลจากการใช้ร่างเด็กหนุ่มเลย
         "บาฮามุท—นั่นคือชื่อของแกสินะ "
         มังกรอึ้งไปชั่วครู่ แสดงว่าเรนคิดถูก ใครจะไปคิดละว่าจะมีคนที่รู้ตัวจริงโดยเจอกันแค่ไม่ถึงชั่วโมงแบบนี้
         "บาฮามุท!! มังกรที่แข็งแกร่งที่สุดในหมู่สายเลือดบริสุทธิ์นั่นนะหรอ!?"
         "อา...งานช้างแล้วล่ะ แต่แบบนี้ชักจะตื่นเต้นแล้วสิ"
         “ไม่ไหวหรอกค่ะ! เราสู้มันไม่ได้หรอก!"
         "ริน...ชาล็อต...ในโลกของฉันมันมีคำว่าไม่ลองก็ไม่รู้อยู่หรอกนะ"
         เขาหันมามองพวกริน ด้วยรอยยิ้มที่ไร้เดียงสา รู้ทันทีเลยว่าไม่ได้เกิดจากการเสแสร้ง
         "ขอถามหน่อยเจ้ามนุษย์ ทำไมถึงรู้นามของข้ากันล่ะ"
         "จะบอกให้ก็ได้...ก็เพราะว่าฉันมาจากโลกที่มีข้อมูลเกี่ยวกับแกพอสมควรเลยล่ะ"
         ในโลกนั้น มีตำนานเกี่ยวกับของบาฮามุทไม่มากนักเลยสะดวกในการเขียนสรุป แต่ก็มีตำนานเล่าว่าบาฮามุท เป็นปลาตัวใหญ่ที่คอยแบกโลกเอาไว้มีหัวคล้ายฮิปโปไม่ก็ช้างในตำนานอาหรับ
         แต่ก็มีตำนานหลายเรื่องที่กล่าวว่าบาฮามุท คือมังกรที่ได้รับพรจากพระเจ้าให้กลายเป็นมังกรที่แข็งแกร่งที่สุด และเคยโค่นล้มอำนาจของสวรรค์
         แต่เรน เขาไม่คิดจะสนใจตำนานที่แท้จริงของมังกรตัวนี้หรอก เขาแค่ต้องการความสนุกจากการต่อสู้กับมังกรตัวนี้เท่านั้น
         "นี่เจ้าไม่ใช่คนของโลกนี้งั้นหรอ"
         "ก็...ประมาณนั้นแหละ"
         สายตาของมังกรที่จ้องมาที่เรนนั้น เหมือนจะสนใจเรนมากยิ่งขึ้นกว่าเดิมซะอีก
         "เอาล่ะ เริ่มเกมกันได้แล้วล่ะ"
         เรนออกแรงทั้งหมดที่ไปในหมัดเดียวนั้นทำให้ร่างกายของมังกรนั้นเสทือนเล็กน้อย
         “ทำได้แค่นี้เองหรอเจ้าหนุ่ม"
         “งั้นเจอนี่หน่อยเป็นไง"
         ชาล็อตกระโดดโจมตีด้วยหมัดที่เสริมด้วยเวทมนตร์ทั้งหมดที่มีนั่นทำให้ร่างกายของมังกรสะเทือนมากกว่ากรณีของเรนซะอีก
         "ไม่เลวเลยนิ แต่แกก็เป็นแค่เอลฟ์ธรรมดาๆคนหนึ่งเท่านั้นแหละ"
         บาฮามุท สะบัดหางที่มีเกล็ดอันแหลมคมใส่ชาล็อตทำให้กระเด็นไปกับพื้น
         “พี่ค่ะ!!!"
         “ใจเย็นๆริน รีบใช้เวทมนตร์รักษาเธอซะ"
         “ค่ะ—!"
         อย่างนี้นี่เอง ใช้เวทมนตร์เสริมหมัดได้ด้วยสินะ ถ้าเราลองทำแบบนั้นมั้ง
         "ชิ—ไม่ลองไม่รู้หรอกเฟ้ย!!!"
         ตึงงงงงงงงงงงงงง
         "อะ อ๊ากกกกกกกก"
         "เสียงแบบนั้นดูเหมือนจะยังไม่พอสินะ"
         เรนโจมตีบาฮามุท อย่างรัวๆไม่ปล่อยให้ตัวเองหยุดพัก นั่นทำให้บาฮามุทถึงกับกระอักเลือดออกมา

         "พอสักที!!!"

         "อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกก"

         เรนถูกหางของบาฮามุทสะบัดด้วยความเร็วสูง เร็วกว่าที่ชาล็อตโดนเสียอีก
         ถึงเมื่อกี้เรนจะป้องกันตัวได้แต่แขนซ้ายก็ได้รับบาดเจ็บหนัก และขาซ้ายก็ได้รับบาดเจ็บนิดหน่อยอยู่เหมือนกัน
         "ถ้าเป็นแบบนี้ละก็ ข้าคงจะต้องกำจัดเจ้าแล้วล่ะ"
         “คุณเรน!!!"
         บาฮามุทใช้ลมหายใจมังกรน้ำโจมตีใส่เรน
         "ระ ริน..."
         เรนที่กำลังถึงฆาต แต่ถูกรินช่วยใช้เวทป้องกันให้
         "น่ารำคาญซะจริง!"
         บาฮามุทใช้หางของตัวเองอีกครั้งในการโจมตีริน ถึงแม้ว่าเรนจะเข้าไปช่วยแต่เพราะขาซ้ายยังเจ็บเลยเดินไปไหนไม่ได้
         สุดท้ายเวทป้องกันของรินที่ไร้คนควบคุมถูกแรงดันน้ำอันมหาศาล ทำให้วงแหวนเวทมนตร์เริ่มมีรอยร้าว
         "ราชา...อย่างฉันนะ..."
         ถึงแม้ว่าเขาจะเคยพูดให้คนอื่นลดศักดิ์ศรีลงบ้าง แต่ว่าเขาเองก็ไม่มีสิทธิ์ที่จะพูดอยู่เหมือนกัน
         เขาในตอนนี้ไม่คิดจะทิ้งศักดิ์ศรี ไม่คิดที่จะยอมแพ้กับสิ่งที่อยู่ตรงหน้า
         แต่เพราะเป็นตอนนี้เขาจึงสามารถทำแบบนี้ได้
         "อะ อะไรกัน"
         วงแหวนเวทมนตร์ป้องกัน ที่เรนเป็นคนสร้างขึ้นโดยเลียนแบบจากรินและเมทติ้งเช็ค
         ออร่าเวทค่อยๆปกคลุมร่างกายของเรน
         เสาแห่งแสงสว่างที่เรนสร้างขึ้นมาโดยไม่ได้ตั้งใจ ค่อยๆสร้างรูปร่างของตัวเองขึ้นมา
         ตัวหมากแห่งราชา KING
         ตัวหมากแห่งแสงสว่างสูงทะลุยอดฟ้า เหล่าแองเจิลที่อยู่บนเมืองบนฟ้า เหล่าเอลฟ์ เผ่าคนแคระ มนุษย์ครึ่งสัตว์ รวมทั้งเผ่าที่อยู่บริเวณต่างก็เห็นแสงนั้น
         พลังของราชาที่ตื่นเต็มที่ทำให้เหล่า'ตัวหมาก'เกิดตอบสนองขึ้นมา
         ทั้งชิกุเระและนานามิ ตัวหมากที่จี้ห้อยคอเกิดมีแสงสว่างขึ้นมา
         ไม่ใช่แค่ทั้งสองคนเหล่าสมาชิก’เชสแฟมิลี่'ทั้งหมดก็ตอบสนองขึ้นมาเหมือนกัน
         ทุกคนมองท้องฟ้าเห็นตัวหมากแห่งแสงสว่างของตัวเอง
         ทุกอย่างเกิดขึ้นจากความโกรธของเรนทั้งหมด
         ไม่ใช่แค่ตัวเองต้องมาถูกปกป้องเท่านั้น แต่ถ้าทั้งสองคนตายไปชิกุเระกับนานามิจะต้องเสียใจแน่ๆ
         ตอนนี้เขาอารมณ์ไม่ดีแบบสุดๆ ในแบบที่ไม่เคยเป็นมาก่อน
         ตลอดระยะเวลาสิบแปดปีที่เขาใช้ชีวิตอยู่มาเขาไม่เคยติดหนี้ชีวิตใครมาก่อนเลย
         แค่ผู้หญิงตัวเล็กๆแต่กลับเสี่ยงชีวิตเผื่อช่วยเรา ถึงแม้เธอจะทำไปเพราะเป็นห่วงชิกุเระก็เถอะ
         เรนพุ่งตัวเข้าไปหาบาฮามุทด้วยแววตาที่มีประกายดุดันจนมังกรตนนั้นเบิกตากว้างโดยไม่ได้ตั้งใจ จากนั้นเรนก็—
         “เช็คเมท...!!!จบกันซักทีไอ้ราชามังกร!!!"
         ตัวหมากแห่งแสงสว่างเริ่มเดินราวกับจะกดทับตัวบาฮามุท
         ตัวเรนที่พุ่งเข้ามากับตัวหมากที่จะกดทับร่างของตน
         “นี่แหละคือ...!!!การเดินหมากของราชา!!!"

    อย่าลืมกดไลค์แฟนเพจMurakami
    เพื่อจะได้อัพเดตก่อนใครนะครับ^^
    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน
    นิยายแฟร์ 2024

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×