วายร้ายจอมกระล่อนกะตัวแสบแสนดี

ลำดับตอนที่ #3 : เปิดเทมอวันแรกที่แสนวุ่นวาย

เช้าวันเปิดเทมอทำไมมันวุ่นวายอย่าเนี้ยเพราะว่าเมื่อคืนนอนดึกไปเลยทำให้สาวน้อยอย่างนานาตื่นสายมากในวันเปิดเทอมเพราะเมื่อคืนเชนได้โทรมาพร่ำเพ้อว่ารักนานาเยอะมากเเละก็ได้ถามเกี่ยวกับประวัติอีกมากมายกว่าจะได้นอนก็เกือบเที่ยงคืนเลย 

พอนานาได้อาบน้ำแต่งตัวเสร็จก็วิ่งออกไปรอรถเมล์ พอมาถึงโรงเรียนนานาก็ได้เดินไปยังที่นั่งโต๊ะประจำแต่ปรากฎว่าไม่มีใครนั่งอยู่ที่โต๊ะเรยสักคนทำให้นานาสงสัยเป็นอย่างยิ่งว่าเพื่อนสนิทของเธอหายไปไหนนานาก็เลยเดินไปยังห้องเรียนเธอแล้วก็ได้ไปถามเพื่อนในห้องว่าเห็นเพื่อนๆเธอบ้างไหม
"สวัสดียามเช้าจ๊ะนิด"
"สวัสดีจ๊ะนานา"
"นิดจ๊ะ นิดพอเห็นเอม พี เมย์และอ้อมบ้างไหมจ๊ะ"
"อ๋อเห็นจ๊ะ พวกนั้นอยู่กันที่โรงอาหารอ่ะ"
"อ๋อ ขอบใจที่บอก งั้นเราไปก่อนน่ะ"
"จ๊ะ แล้วเจอกันในคาบเรียนน่ะ"
"จ๊ะ"
พอคุยกับนิดเสร็จแล้วนานาก็ได้เดินไปที่โรงอาหาร และก็ได้เห็นเพื่อนสนิททั้ง4คนนั่งคุยเล่นกันอย่างสนุกสนาน นานาก็เดินหน้ามุ่ยไปหาเพื่อนสนิทพอไปถึงโต๊ะนานาก็สะกิดเอม
"อ้าว มาถึงแล้วหรอจ๊ะนานา"
"ทำไมวันนี้ไม่รอเราที่โต๊ะประจำ เมื่อวานก็บอกแล้วไม่ใช้หรอเอม"
"วันนี้นานามาช้าเกือบชั่วโมงเลยน่ะ และ อ้อมเขาก็หิวข้าวพวกเราก็เลยพาอ้อมมากินข้าวก่อน"
"อืม ชั่งมันเถอะเราก็หิวข้าวเหมือนกันเดี๋ยวเราไปซื้อข้าวก่อนน่ะ"
"อืม ไปเร็วๆน่ะจะได้รีบกินมันจะได้เวลาเข้าเรียนแร้ว"
"จร้าแม่เอม"
"ยัยบ้า รีบไม่ซื้อเลยน่ะเดี๋ยวจะไม่ได้กิน"
พอกินข้าวเสร็จแล้วก็ได้ถึงเวลาเข้าเรียนแล้วทั้ง5คนจึงรีบเพื่อที่จะวิ่งเข้าห้องเรียนก็ที่อาจารย์จะมาวิชาแรกที่จะเได้เรียนป็นวิชาภาษาไทยอาจารย์ได้ให้ทุกคนแนะนำตัวและบอกวิธีเก็บวิชานี้ทุกคนต่างรู้ว่าอาจารย์มณีนันท์เป็นครูที่สอนภาษาไทยที่โหดมากในคาบเรียนทุกคนห้ามแอบหลับห้ามคุยเป็นอันขาดระหว่างที่เรียนนั้นเอมได้แอบคุยพีจนอาจารย์เห็นทำให้อาจารย์เรียกอ่านหนังสือแต่เอมไม่รู้ว่าถึงหน้าไหนแล้วจึงหันไปถามนานา
"ถึงหน้าไหนแล้วหรอนานา"
"หน้าที่5จ๊ะเอม"
หลังหมดคาบเรียนของวันนี้แล้วทุกคนก็พากันเดินกลับบ้าน เมย์ พี และอ้อม เดินกลับด้วยกันเพราะว่าบ้านอยู่ทางเดียวกัน และนานาก็ได้เดินกลับพร้อมเอมระหว่างที่เดินทางกลับนั้นเอมก็ได้ชวนนานาคุยเกี่ยวกับเชน
"นานาเดี๋ยวนี้คนที่ชื่อเชนได้โทรหาเธอป่าวหรอ"
"โทรมาทุกวันเลยแต่และวันเขามีเรื่องคุยไม่เคยซ้ำกันเลย"
"เขาคุยกับเธอดีไหมนานา"
"ก็ดีน่ะ เขาเคยบอกเขาเคยเห็นหน้าฉันด้วย ฉันเลยถามว่าหน้าตาฉันเป็นอย่างใดเขาอธิบายได้หมด"
"เขาคงแอบชอบแกจริงมั้งนานา"
"ไม่รู้สิคงงั้นมั้ง"
"อืม นานาถึงบ้านฉันแล้วเดินกลับบ้านดีๆน่ะซอยบ้านเธอค่อนข้างเปลี่ยวอยู่น่ะฉันกลัวว่าจะมีพวกโจรสุ่มอยู่น่ะ นานา"
"จ๊ะไม่ต้องห่วงหรอ ถ้ามันออกมาฉันจะสู้พวกมันเอง"
ระหว่างที่นานากำลังเดินเข้าซอยนานารู้สึกได้ว่ามีคนเดินตามเธอมาแต่พอหันหลังมาดูก็กลับไม่มีใครนานาเริ่มกลัวเหมือนที่เอมบอกจึงรีบวิ่งพอวิ่งเท่านั้นก็มีคนวิ่งตามตัวเธอแล้วจับตัวเธอ
"ปล่อยฉันน่ะ บอกให้ปล่อยไง"
"น่ารักอย่างเธอถ้าปล่อยไปฉันคงเสียได้แย่"
"ช่วยด้วย!!!"
"ถ้าไม่หุบปากเธอตายแน่"
ระหว่างที่นานากำลังกลัวว่าจะถูกทำลายแต่กลับมีผู้ชายคนหนึ่งได้นำไม้หน้าสามตีเข้าไปเต็มของคนร้ายจนทำให้นานารอดพ้นจากคนร้ายนั้นได้