คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : ลำดับตอนที่ 7
<$Chapter 4$>
พูดจบผมก็หยิบสิ่งแปลกปลอมที่อยู่บนหน้าผมมาดู แล้วผมว่ามันคือการเกงในชาย!! =[]=;;
…พวกมึงเล่นอะไรกันวะเนี่ย!!...
“....”
ทำหน้าพูดไม่ออก...มือผมกำไปที่กางเกงในแน่นพลางมองหน้าบุคคลผู้ต้องสงสัย(ซึ่งต้องเป็นมันแน่ๆ= =)
“ไอ้ประธานครับขอคืน - -*”
ไม่ว่าเปล่ามากระชากกางเกงในไปอีก = = ไม่ใช่ของเอ็งสักหน่อย ขอชื่นชมมากกว่านี้ก่อนได้มั้ยวะ! -,.-
“แล้ว...ทำอะไรกันวะเนี่ย = =’’ ถึงขนาด กกน ปลิว = w =+”
ตอนนี้ในหัวผมคิดได้แค่ว่ายูคิกับฮิคารุคงจะเอาไอ้XXXเสียบXXXไอ้XXXแล้วXXX…ติ๊ดๆๆๆๆๆ(เซ็นเซอร์ค่ะ = =;;;;)
“แล้วประธานคิดว่าผมทำอะไรล่ะ - -”
ตอบเสียงเรียบ...และนิ่ง...และกวนตีน - -**
“เออช่างเถอะๆ เบื่อจะเถียงกับคุณท่านฮิคารุล่ะครับบบ = =”
“ก็ดี...รู้เสียบ้างว่าใครเป็นใคร วะฮะฮ่าๆๆ = w =+”
ได้ที่ก็หัวเราะชอบใจกับกับชัยชนะ...ปัญญาอ่อน...คือ...พวกเราถูกเลือกให้เป็นคณะกรรมการนักเรียนได้ไงล่ะเนี่ย = =’’ สงสัยระบบการเลือกผู้นำของโรงเรียนจะมีปันหา คงต้องเช็คกันบ้างแล้วล่ะ - -;;
หลังจากที่ไร้สาระกันไปเยอะ(มาก)สายตาของผมก็สอดส่องหาบุคคลแสนโดดเด่นที่มักจะมาโรงเรียนแต่เช้า...นั่งอยู่ที่โซฟาสีแดงสุดหรูกลางห้องทำงานอยู่ทามกลางเอกสารกองโต...
“เออ...ฮิคารุ อากิตันของฉันล่ะ ยังไม่มา?”
ผมหันไปถามฮิคารุที่กำลังถือกางเกงใน...เดินเข้าไปให้ยูคิในห้องน้ำ= =’’
“ไม่รู้สิครับประธาน”
“…”
“แต่รองไม่เคยมาสายนะครับ...อาจไม่สบายก็ได้นะครับ รองยิ่งชอบทำเป็นเก่งอยู่”
“…อ่อ...”
นั่นสินะ...ชอบอวดเก่ง = =;; บางทีอาจตายคาห้องเพราะนั่งคิดนโยบายปราบปรามเหล่าแยงกี้ในโรงเรียนจนโต้รุ่งแล้วซี้แหงอยู่ในห้องโดยไม่มีใครรู้!?! =[]=!!
คิดได้แบบนั้นผมเล่นหยิบ i-Phone สุดหรูขึ้นมากโทรหารองประธาน
...ตรู๊ด....ตร๊ด...
เสียงสัญญานรอสายดังไม่นานก็มีเสียงแหบหวานทักมาตามสาย...เหมือนเสียงผู้หญิงชะมัดเลย = =;;
[ไง]
เสียงจากปลายสายกรอกคำพูดด้วยคำสั้นๆด้วยน้ำเสียงที่สุดแสนจะเฉือนหัวใจคนโทร...จะช่วยทักมาแบบรู้สึกดีได้บ้างมั้ย TT
“อากิตันนนนนน~”
ผมแหกปากไปเต็มที่ด้วยความหมั้นไส้ ฮ่าๆๆๆ ผมคิดว่าตอนนี้หมอนั่นคงกำลังอยากจะปาโทรศัพท์ทิ้ง = w = สนุกจริงที่ได้กสนประสาทอากิตัน ลั้นลา~~ -.-
[!!!...จะแหกปากทำไมรุ่นพี่เซกิ...]
ตอบกลับมาด้วยน้ำเสียงนิ่งเรียบตาแบบฉบับอากิตัน = w = แต่ผมรู้สึกว่าเป็นน้ำเสียงเอื่อมระอามากกว่า =,.=
“แหมๆ อากิตันอ้า~ ก็เค้าเป็นห่วงอากิตันไม่เห็นมาโรงเรียนสักทีเน้~~”
ผมถามด้วยน้ำสดใสพลางส่ายตูดไปๆมาๆ
“ประธานครับ อย่าทำท่าสะดีดสดิ้งน่าขนลุกจะได้มั้ยครับ!! =[]=;;;”
ยูคิที่ออกมาจากห้องน้ำกับฮิคารุเห็นเลยดุผมเข้าให้ =3=
[…เฮ้อ...]
เสียงถอมหายใจออกมาตามสาย
[..ประธานจะโทรมาถามผมว่ารายงานการประชุมถึงท่านผู้อำนวยการเสร็จรึยังมากกว่าสินะครับ...]
รายงายการประชุม?...ไม่ใช่สักหน่อย…ฉันเป็นห่วงนายต่างหาก...
ถึงอยากจะบอไปแบบนี้ก็เถอะ...แต่อย่าแหวกหญ้าให้งูตื่นดีกว่า...
“แหมๆ อากิตันก็~~ ดักทางเค้าตลอดเลยน้า~ บู๊ๆๆ”
ถึงน้ำเสียงจะดูสดใจแต่ในใจกลับไม่สดใสเลยสักนิด...
[…ครับ...]
คำสั้นที่เหมือนจะตัดบทสนทนาของผม…แต่ผมยังไม่อยากว่างสายจากนายเลยนะ...อากิระ...
“นี่ๆๆ อากิตันๆ แล้วเรื่องเมลแปลกๆนั่นล่ะเป็นไงมั่ง”
ผมหาเรื่องชวนคุยต่ออีก...แม้อีกสัก 1 วินาทีก็ยังดี
[...ช่างเถอะครับ...ว่าแต่รุ่นพี่ล่ะครับผมได้ยินมาว่าวันนี้ ปี3 มีพรีเซ้นโปรเจคทั้งสายชั้นไม่ใช่เหรอครับ]
อากิระ...นายไม่เคยปรึกษาอะไรผมเลยนะ...
“เฮ้ย!! จริงด้วย!!! เวรแล้ว...งั้นแค่นี้ก็นะอากิตันที่...”
ผมเสร็จแล้วนะ...
...ตรู๊ดๆๆๆๆ...
เสียงสัญญานถูกตัดลงก่อนที่ผมจะพูดจบ
“…รัก...”
ผมรักนายจริงๆนะ...อากิระ...ช่วยฟังผมสักหน่อยเถอะ...ถึงจะพูดด้วยน้ำเสียงเล่นๆเพื่อไม่ให้นายรู้ก็เถอะ แต่ผมก็ยังเจ็บอยู่ดี
“เฮ้ย! ฮิคารุ~ พอดีฉันมีโปรเจคด่วยนะ โทษทีวันนี้ทำหน้าทีแทนฉันหน่อยล่ะกัน! >_Ob”
พูดจบผมก็ชิ่งมาออกทันทีโดยไม่มีรีรอให้เจ้าฮิคารุมันรั้งผมไว้ได้ = w =
อยากอยู่คนเดียวจริงๆ...ด่านฟ้า...คงจะเป็นที่พึ่งสุดท้ายของผมล่ะ
…ปัง...
เสียงประตูปิดลง พร้อมกับรอยยิ้มที่หายไปด้วย...
“ผมมันน่ารำคาญขนาดนั้นเชียวเหรออากิตัน”
THE★FARRY & Banner
โปรดติดตามตอนต่อไป
ความคิดเห็น