คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : ลำดับตอนที่ 5
<$Chapter 2$>
เรื่องเมลแปลกๆที่ว่ามันก็แค่เศษเสี้ยวความกังวล เพราะยังไงซะผมมักถูกสตอล์กเกอร์ตามบ่อยๆ ไม่ว่าจะที่โรงเรียนรึแม้แต่บนรถไฟ รึไม่ว่าจะเป็นเด็กข้างบ้าน
โดยที่เนื้อหาในเมลนั่นก็... ‘กูจะเป็นผัวมึงเตรียมตัวไว้ให้ดี!’...ตอนแรกผมก็นึกว่าพวกประธานอำผมเล่นก็เลยปล่อยไป แต่หลังจากนั่นผมก็ไปถามที่โรงเรียนว่าใครส่งเมลมาให้ผม ทุกคนก็บอกว่าไม่ได้ส่ง จนมันถี่ขึ้นๆทุกวันจนผมเริ่มรำคาญ
เมลกลับไปว่า ‘มึงเป็นใคร กูเป็นเป็นผู้ชายจะมีผัวได้ไง’ อย่างอันล่าสุดมันก็ตอบกลับมาก็ ‘งั้นกูจะล่อมึงแล้วเป็นผัวมึงให้ดู!’
...แต่ผมไม่สนใจสักอย่างใครจะทำไมผม - -
ช่างเถอะผมไม่อยากพูดถึงมันให้เจ็บใจ - -
“...ช่างเถอะครับ...ว่าแต่รุ่นพี่ล่ะครับผมได้ยินมาว่าวันนี้ ปี3 มีพรีเซ้นโปรเจคทั้งสายชั้นไม่ใช่เหรอครับ”
ผมเปลี่ยนเรื่อง
“เฮ้ย!! จริงด้วย!!! เวรแล้ว...วั้นแค่นี้ก็นะอากิตันที่....!”
...ติ๊ด...
ตัดสายไปเรียบร้อย ก่อนที่จะจบประโยคน่าสะอิดสะเอียนนั่น - -
เพราะผมหน้าตาดี...เกินไป รึว่าเพราะฮอร์โมนเพศของพ่อกับแม่ผมให้มาไม่เท่ากัน ผมถึงได้สูงแค่ 169 เซนติเมตร หนักแค่ 64 กิโลกรัม มันเลยดูตัวเล็กกว่าเพศชายทั่วไปแล้วก็สะดุดตาไอ่พวกโรคจิตวิปริตผิดเพศเข้า… - -*
..จึ้กๆ...
“นี่...เธอ..”
แว่วเสียงผู้ใด...เอิ่ม...เก่าไปไหม = =;; ผมเงยหน้าไปตามเสียงและแรงสะกิดผมก็พบกับชายวัยกลางคนอายุน่าจะประมาณ 25-30 ปี ใส่สูทดูสะอาดสอ้านยืนเกาะราวรถไฟอยู่ตรงหน้าผม
“อ่า...ผมเหรอครับ?”
ผมถามเพื่อความแน่นใจ เพราะผมไม่เคยเห็นหน้าเขามาก่อน เลยไม่คิดว่าไม่ใช่คนรู้จักกัน...ซึ่งมันก็แน่อยู่แล้วล่ะ = =
“ใช่...เธอขายมั้ย เท่าไหร่เหรอ?”
ประโยคหลังนั่นเขาพูดให้เบาเพียงพอที่จะให้เราทั้งคู่ได้ยินเพียงแค่ 2 คน แต่ขอโทษทีเถอะกูไม่ขาย!!
“ลุงแต่เช้าเชียวนะ...ถ้าเงี่ยนมากนักลุงก็กลับก็ไปล่อเมียลุงที่บ้านเถอะ!”
[สถานีต่อไป.....]
ผมลุกจากที่นั่งเพราะผมต้องลงแล้ว อีกอย่างวันนี้ผมมีเวรดักพวกมาสายด้วย - -
“เดี๋ยวสิเธอ ฉะ...ฉันให้เยอะนะ!!”
แล้วตาลุงนั่นก็ตามดึงแขนผม ผมเหลือมองนาฬากาเข็มที่ข้อมือพบว่าวันนี้ผมมาช้าไปหลายนาทีแล้ว
“โทษทีนะลุง ผมสายมาเยอะแล้วขอตัว!!”
พูดจบผมก็หันหลังลงจากรถไฟทันทีโดยที่ไม่ปล่อยให้ตาลุงนั่นตามมาได้อีก
...เหอะๆ...ซวยแต่เช้าเลยชีวิต...
โปรดติดตามตอนต่อไป
ความคิดเห็น