คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : Chapter 2 :: หยิน&หยาง ::
7.30 A.M.
@ เซนต์ลูเซียไฮสกูล
ฉันที่เดินเข้ามาเหยียบที่เซนต์ลูเซียแห่งนี้ในเวลาเช้าตรู่(สำหรับฉันถือว่าเช้ามาก)กับยัยเปียโนที่อุตส่าห์ไปปลุกฉันที่บ้านแล้วก็ลากมาโรงเรียนพร้อมกัน =_=
ความจริงแล้วฉันกะว่าจะแกล้งหลับเป็นตายแล้วพอยัยนั่นไปแล้วค่อยตื่น...แต่ยัยนั่นเอาหนังสือการ์ตูนฉันไปเป็นตัวประกันน่ะสิ แถมยัยนั่นยังพกไฟแช็กมาเตรียมเผาอีกต่างหาก!
ฉันต้องรีบลุกไปแต่งตัวแล้วก็มาโรงเรียนแต่เช้า คิดดูสิค่ะเวลาที่ฉันจะมัดผมยังไม่มี เช้านี้ฉันจึงมาโรงเรียนด้วยสภาพขยะสด! T^T
"นั่นไงๆ ยัยนั่นแหละ"
พอฉันเดินเข้ามาเหยียบที่สวนหย่อมได้ก้าวที่สองเท่านั้นแหละ ก็ได้ยินเสียงสวรรค์(ประชด)ที่พูดเสียเบาจนฉันแทบไม่ได้ยิน(ประชดอีกรอบ)
พอฉันหันไปดูต้นต่อก็เห็นยัยคู่แฝดกำลังคุยกัน ปรกติฉันจะไม่สนสักนิดถ้ายัยพวกนั้นไม่มีแอฟเฟ็คประกอบเป็นมือที่ชี้นิ้วมาทางฉัน - -
"อ๋อ นั่นน่ะเหรอ ยัยจอมยั่วนั่นเหรอที่เขาตามจีบเป็นปีน่ะ"
"นั่นแหละๆ แต่รู้สึกจะเล่นตัวจนเขารำคาญเลยเลิกสนยัยนั่นไปแล้ว สมน้ำหน้า!!"
"'ฮะๆ นั่นสินะ สมน้ำหน้า!!"
ตอนแรกฉันคิดว่าจะไม่สนใจนะ แต่พอเริ่มเข้ามาประโยคที่สองไอ้ 'ยัยจอมยั่ว' เนี่ยมันปรี๊ดชะมัดเลยให้ตาย! ขอไปเคลียข้อข้องใจกับพวกหล่อนหน่อยล่ะกันนะ!! - -*
"ยัยเปียโน แกรออยู่นี่แปบนะ - -*"
พูดจบฉันก็เดินดุ่มๆไปยังโต๊ะหินอ่อนสำหรับนักเรียนให้นั่งพักไม่ใช่ที่สำหรับคนอย่างพวกหล่อนมานั่ง สนทนาเรื่องชาวบ้าน
ฉันในตอนนี้แม้แต่เสียงยัยเปียโนที่ร้องถามว่าฉันจะทำอะไรฉันก็ไม่สนใจ ตอนนี้ฉันปรี๊ด!- -*
เมื่อฉันเดินไปถึงโต๊ะที่พวกหล่อนนั่งอยู่ สิ่งแรกที่ฉันเห็นคือแป้งตลับ!!
ใช่ค่ะ! สิ่งแรกที่ฉันเห็นคือเครื่องสำอางที่กองพะเนินอยู่บนโต๊ะหินอ่อนจนฉันนึกว่าพวกหล่อนเพิ่งไปเล่นลิเกกลับมา แต่เรื่องแบบนั้นช่างมันเถอะค่ะ! (แล้วฉันจะพูดถึงทำไม+_=)
ฉันขอเคลียเรื่องของฉันก่อน!!
ปึง!!!
"ขอโทษนะค่ะ ^^"
ฉันตบโต๊ะพร้อมกับกล่าวขอโทษแบบที่แค่มองก็รู้ว่าเสแสร้งสุดๆแล้ว(เหยียด)ยิ้มไปให้ยัยฝาแฝดหยิน หยาง
ฉันไม่เข้าใจโลกนี้เลยจริงที่สร้างฝาแฝดแบบนี้ให้เกิดขึ้นมาได้ไงคนหนึ่งขาวยังกับโอโม่มาเองอีกคนหนึ่งกับดำยังกับราหู =_=;
"อ๊ะ! เธอ!!! O_O"
ยัยฝาแฝดหยินที่เงยหน้ามาจากแป้งตลับที่หล่อนกำลังโบ๊ะอยู่มาเห็นหน้าฉันที่พวกหล่อนนินทากันไปมาดๆถึงกับมือไม้อ่อนทำแป้งตลับที่ท่าทางจะแพงหูฉี่นั่นตกพื้นแตกเลยที่เดียว - -
"อ่อก!! =[]=" ยัยแฝดหยาง
ส่วนยัยฝาแฝดหยางนั่นก็ช็อกน้ำลายฟูมปากไปแล้ว! - -^^
"เอ่อ ไม่ทราบว่าอยู่เกรดอะไรเหรอค่ะ ^^" ฉันถามยัยแฝดหยินด้วยร้อยยิ้ม (เย็น)
"อะ...เอ่อเกรดสิบสองค่ะ..." ยัยแฝดหยินนั่นเริ่มเหงื่อตก
เหอะ! ทำไมไม่เห็นพูดเหมือนตอนที่กำลังนินทาฉันยะ - -*
"อ๋อ รุ่นพี่ที่น่ารักนั่นเอง คือว่านะค่ะ..."
"...."ปฏิกิริยาเงียบกริบ! - -
"ฉันอยากจะขอให้ช่วยหน่อยน่ะค่ะ ^^"
"ช่วยอะไรเหรอค่ะ?"
ยัยแฝดหยางที่ไม่รู้ว่าหายน้ำลายฟูมปากตั้งแต่ตอนไหนถามขึ้นมา
"อ๋อ เรื่องนั้นคือว่า 'ช่วยถอนคำพูด' เมื่อกี้ได้มั้ยค่ะ ^^"
ฉันพูดยิ้มๆแต่คนฟังไม่ยักกะยิ้มเหมือนฉันแฮะทำไมกันนะ!?! O_O
"คะ...ค่ะ TOT" ยัยแฝดหยินหยางนั่นพูดพร้อมกัน
"อย่างแรก!"
ฉันเว้นจังหวะมองหน้าพวกหล่อนก่อนจะพูดต่อ
"ฉันไม่ใช่ 'ยัยจอมยั่ว' แต่ฉันมีชื่อของฉันว่า 'ซีลอน'! แล้วก็นะ ฉันไม่เคยไปยั่วใคร! สอง! ฉันไม่ได้ต้องการให้หมอนั่นมาจีบฉันแต่หมอนั่นเสนอมาเอง และสุดท้าย....ไอ้ 'สมน้ำหน้า' นั่นน่ะพวกเธอเก็บไว้พูดกับตัวเองในกระจกเถอะ!!"
หลังจากที่ฉันใส่พวกหล่อนไปชุดย่อมๆฉันก็หลังเดินกลับไปหายัยเปียโนทันที
….
"ฉันมาแล้ว - -"
พอฉันเดินกลับไปถึงยัยนั่นถึงกับนั่งรอฉันเลยทีเดียว มากไปหน่อยมั้งเปียโน - -*
"เป็นไงมั่งล่ะ ยัยพวกนั่นน่ะ - -"
ยัยนั่นถามพร้อมกับทำหน้าเซ็งๆ
"ก็....แค่พวกปากดี ไปโรงอาหารกันเถอะเฮียเกรย์ไม่มีอยู่ไม่ข้าวเช้าให้กินอ่ะ - -"
"อืม ^^"
ใช่! ยัยรุ่นพี่พวกนั้นก็แค่ปากดีไม่ดูที่ดูทาง ปรกติฉันไม่ใช่คนอารมณ์ร้อนหรือขี้โมโหนะ ออกจะเป็นคนใจเย็นจนแทบจะเฉื่อยชาด้วยซ้ำ แต่ฉันไม่ชอบให้คนอื่นมาด่าว่าฉัน 'จอมยั่ว' ทั้งที่ฉันไม่ได้เป็น
เหอะ! แล้วก็นะฉันไม่เคยยุ่งกับผู้ชายสักคนนอกจากเฮียเกรย์กับนายคีย์บอร์ด - -*
คิดแล้วมันน่าอาระวาดนัก....
"กรี๊ดดดดด!!~"
ความคิดของฉันที่ปล่อยให้ลอยละล่องไปกับสายลมและแสงแดดก็ถูกกระชากกลับมาด้วยมหกรรมเสียงกรี๊ดของนักเรียนหญิงตั้งแต่มัธยมต้นถึงมัธยมปลายและไปยังอาจารย์เลยก็ว่าได้
ฉันแอบเห็นมิสเอลิซี่จอมเฮี้ยบนั่นก็ไปกรี๊ดกร๊าดกับเขาด้วย = =^
"ยัยเปียโนพวกนั้นเขา....O_O!"
ฉันหันไปถามยัยเปียโน แต่ทว่าพื้นที่ตรงนั้นก็เหลือเพียง...ความว่าเปล่า! ยัยบ้า! แกหายไปไหนฟ่ะ!!
"ยัยเปียโน >0<!!!!!"
ความคิดเห็น