คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : Love of destruction :: Chapter 2
Love of destruction :: Chapter 2 ♠
Male prostitution.
โสเภณีชาย
สถานที่ที่เต็มไปด้วยสีขาว เด็กชายนอนหนุนตักของหญิงสาว มือบางแสนอบอุ่นลูบศีรษะของเด็กชายไปมาอย่างอ่อนโยน รอยยิ้มแต้มขึ้นที่ใบหน้าของเด็กชายอย่ามีความสุข ดวงตากลมโตของเด็กชายจ้องมองทั้งสองอย่างสดใส ชายหนุ่มผู้นั่งอยู่เคียงข้างทั้งสองโดยที่มือใหญ่โอบไหล่บางของหญิงสาว สายตาจับจ้องที่ใบหน้าของเด็กชายอย่างโหยหา คิดถึง ห่วงใย และรัก หญิงสาวเอนเอียงศีรษะซบกับไหล่กว้างของชายหนุ่ม...
ช่างเป็นช่วงเวลาแห่งความสุข...
...ที่แสนสั้นเสียเหลือเกิน...
เงาสีดำน่ากลัวเคลื่อนที่เข้ามาบดบังอย่างรวดเร็ว สถานที่ที่เต็มไปด้วยสีขาว บัดนี้กลับกลายเป็นสีดำสนิท..
...มืด...น่ากลัว...ไม่เอานะ...ผมไม่อยากอยู่คนเดียว...
เด็กชายที่ลุกขึ้นมาจากตักอุ่นพลางมองไปรอบตัวที่ถูกเงาสีดำน่ากลัวกลืนกิน เงามืดดำนั่นช่างปลุกความกลัวจากก้นบึ้งจากจิตใจของเหล่าเด็กน้อยได้ดีจริงเชียว เด็กชายหันไปมองหญิงสาวแหละชายหนุ่ม หวังที่จะได้รับฟังคำปลอบโยนจากทั้งสอง
แต่กลับพบว่าร่างกายของทั้งสองนั่นโปร่งแสง...โปร่งแสงจนหากแตะเพียงเล็กน้อยอาจทำให้ทั้งสองนั่นแตกเป็นเสี่ยงหรืออาจสลายไปก็เป็นได้...
....พ่อครับ....
....แม่ครับ.....
มือเล็กๆสั่นเทา หยาดน้ำใสๆไหลอาบสองแก้มนวลราวกับเขื่อนพัง ในดวงใจเล็กๆนั่นได้พร่ำเพ้อ เพรียกหาชายหนุ่มและหญิงสาวตรงหน้าอย่างอาลัยอาวรณ์
‘พ่อครับแม่ครับ!! ไม่เอานะ!! อย่าทิ้งผมไว้คนเดียว!!!’
เด็กชายเอื่อมมือเล็กๆอย่างโหยหาความรักจากทั้งสอง แต่กลับชักงักเพราะความคิดที่ว่าหากแตะทั้งสองคน พวกท่านอาจสลายๆไปก็ได้ เงาสีดำฟุ้งเข้ามาหาทั้งคู่ราวกับจะกลืนกิน
พ่อครับ!!
แม่ครับ!!
ร่างทั้งสองเริ่มกลืนหายไปกับเงาสีดำ ร่างกายเริ่มจางอ่อนลงเรื่อยๆ ราวกับถ่านไฟฉายที่แบตเตอร์รี่กำลังจะหมดไป...จางลง....จางลงเรื่อยๆ....จนหายไป...
มืด...น่ากลัว....น่ากลัว...ฮื่อออออ
เด็กหนุ่มได้แต่รำพึงอยู่ในความคิดอย่างหวาดกลัว....
ซ่า!!
“....!!!”
ผมถูกปลุกจากฝันร้ายสีดำที่ตามหลอกหลอนด้วยของเหลวเย็นๆใสๆ ที่เราเรียกมันว่าน้ำ สภาพเนื้อตัวชื้นแฉะเพราะของเหลวเมื่อครู่สาดโดนหน้าผมเต็มๆ ดวงตาพล่ามัวเล็กน้อย คงเพราะผมเพิ่งตื่น ดวงตาคงยังปรับสภาพไม่ทัน
พอดวงตาเริ่มชัดผมก็เริ่มมองสำรวจไปรอบๆ อย่างเลื่อนลอย เป็นห้องสีเหลี่ยมโลงๆ ภายในห้องมีเพียงเก้าอี้หนึ่งตัวอยู่กลางห้อง....ซึ่งเป็นเก้าอี้ที่ผมนั่งอยู่ แขนของผมถูกมัดด้วยเชือก
และต้องขอบคุณพวกมันที่ไม่มัดขาผมไว้
ผมมองสำรวจไปเรื่อยๆจนพบกับคนกลุ่มหนึ่ง มีไอ้เหี้ยที่คาดว่ามันคงเป็นหัวหน้าทีมยืนเด่นเป็นสง่าอยู่ทัพหน้า...เป็นไอ้เวรที่สะกดรอบตามผม ด้านหลังกลุ่มคนพวกนั้นก็พบชายร่างใหญ่ที่คล้ายกับชาวต่างชาติสูงราว 180 ขึ้นแน่ๆ ผมคิดว่าคงเป็นคนที่โป๊ะยาสลบผม และข้างๆของไอ้สตอลเกอร์มีชายชุดดำที่เหมือนกับพวกสายลับในหนังแนวสืบสวนที่ผมชอบดูบ่อยๆ ทั้งคู่ยืนขนาบข้างๆไอ้สตอลเกอร์เหมือนเป็นผู้คุ้มกัน
“คนสวยตื่นแล้วเหรอค่ะ!?!”
ไอ้ตัวหัวหน้าเอ่ยทักผมด้วยรอยยิ้มแป้นแล้น โคตรกวนเส้นประสาทผมดีจริงๆ
“มึงพากูมาที่นี่ทำไม!?!?!”
ผมตะคอกเสียงลั่นห้องถามมันไป แต่ผมก็พอจะเดาออกว่ามันจะเอาผมมาขาย!
“อย่าพูดกูมึงสิค่ะคนสวย มันไม่เพราะนะ~!”
มันยี่ยวนกวนประสาทผมกลับมา
“กูถามว่ามึงพากูมาทำไม!!”
ไอ้ตัวหัวหน้ามันเดินเข้ามาใกล้ๆกับเก้าอี้ที่ผมนั่งอยู่ มือหนาหยาบกร้านแสนจะขยะแขยงของมันเอื่อมเข้ามาจับที่กรามแก้มผม บีบแน่นๆอย่างสะใจ ผมถึงกับเบ้หน้าเพราะความเจ็บปวดจากแรงบีบของมัน
“หึ! กูก็เอามึงมาขายไง!!”
มันพูดด้วยเสียงเชือดเฉือนพร้อมกับแสยะยิ้มร้ายกาจ
“มึงปล่อยกู!! กูไม่ใช่สิ่งของที่มึงจะเอามาขายนะไอ้เหี้ย!”
ผมสะบัดหัวไปมาให้มันหลุดจากมือหยาบนั่น แต่มันก็ไร้ผล แอบโมโหตัวเองที่เป็นผู้ชายเหมือนกันแท้ๆ แต่กลับไร้ซึ่งแรงที่จะต่อกรกับมัน พระเจ้าช่างลำเอียง!
“หึๆ เอาไอ้นั่นมา!!”
มันหัวเราะในลำคออย่าสะใจแล้วหันหน้าไปหาลูกน้องมัน หนึ่งในชายชุดดำเดินออกไปถือถาดที่บนตัวถาดถูกประดับด้วยหลอดฉีดยาขนาดใหญ่ที่บรรจุของเหลวใสอะไรสักอย่างที่มนุษย์เราเรียกมันว่ายาปลุกเซ็กซ์ไว้เต็ม ประมาณ 3หลอด
ผมเริ่มนั่งไม่ติดที่ มือเกร็งกำแน่น เหงื่อไหลราวกับเขื่อนแตก หน้าซีดขาวเหมือนคนไม่มีเลือด
ชายชุดดำอีกคนเดินไปหยิบหลอดฉีดยาจากเพื่อนมันแล้วเอามายื่นให้ไอ้เหี้ยตรงหน้าผม
“คนสวย เดี๋ยวเราจะไปสวรรค์กันแล้ว”
มันบีบกรามผมแรงขึ้นแล้วขยับหน้ามาพูดใกล้ๆจนน่าขยะแขยง อีกมือที่รับหลอดยามาก็จ่อเข้าที่ข้อแขนผม
“ถุ้ย!!”
ผมถ่มน้ำลายใส่หน้ามัน มันปาดออกช้าๆพร้อมกับที่เส้นเลือดข้างขมับมันเริ่มปูด
“มึง!!”
มันถลาเข้ามากะจะตบผมให้เต็มแรง ผมจึงใช้จังหวะนี้ถีบมันไปกลางท้อง เพราะแรงถีบที่ผมใส่อารมณ์ไปมาก จนทำให้มันปลิวไปติดพนังอีฝั่ง ส่วนผมที่นั่งอยู่บนเก้าอี้ก็ถึงกับหงายหลังตึง
…จุกเฟ้ย..!!!
แต่ว่านะครับ จังหวะนี้ผมไม่มีอารมณ์มานอนจุกหรอกครับ จะจุกแค่ไหนก็ต้องลุก! ผมพยายามลุกขึ้นมาจากเก้าอี้อย่างยากลำบาก
“ยืนเฉยทำเหี้ยอะไรวะ! ไปจับมันมา!!”
ไอ้ตัวหัวหน้าที่สะกดรอยตามผมที่ตอนนี้มันนอนกุมท้องอยู่ข้างกำแพง มันตะโกนบอกลูกน้องเสียงดังลั่นห้อง ชายชุดดำที่ยืนเอ๋ออยู่เมื่อครู่ก็วิ่งตามมาจับผม พร้อมกับไอ้ยักษ์ โดยที่มันวิ่งนำหน้าพวกชุดดำมาจนเกือบจะถึงตัวผมอยู่แล้ว
ผมเองอีกไม่กี่ก้าวก็จะไปถึงประตูแล้ว มือของผมกำลังเอื่อมไปจับลูกบิด
ภวานาให้พระเจ้าเข้าข้างผมสักครั้งเถอะ! ขอแค่ครั้งนี้ครั้งเดียวก็ได้ครับพระเจ้า!!
ฟุ่บ!!
แต่ชาติที่แล้วผมคงทำกรรมเยอะไปสินะ...
จู่ๆร่างกายผมกลับลอยขึ้นอยู่กลางอากาศ เพราะถูกไอ้ร่างยักษ์ที่เป็นชาวต่างชาติอุ้มขึ้นผาดบ่า แล้วหิ้วผมกลับไปยังกลางห้องนั่นเหมือนเดิม
“อั่ก!!”
มันโยนผมลงพื้น คิดดูสิครับ! ตัวมันสูงเกือบสองเมตร มันโยนผมลงมาจากบ่ามัน
ความจุกที่ล้มแอ้กจากการถีบไอ้หัวหน้ามันจนเก้าอี้หงายหลัง แล้วมาโดนไอ้ยักษ์นี่โยนลงพื้นอีก มันทำให้ผมถึงกับนอนง้อขุดคู้กุมท้องตัวเองด้วยความจุกอยู่กับพื้นห้อง
“ฤทธิ์มากนักนะมึง!”
ตัวหัวหน้ามันกระชากเส้นผมของผมขึ้นมาให้เงยหน้ามองหน้ามัน มือหยาบๆอีกข้างง้างขึ้นกลางอากาศพร้อมกับเคลื่อนตัวลงมายังหน้าผมด้วยความเร็วสูง
เพี๊ยะ!!
หน้าของผมหันไปตามแรงตบ เลือดสีแดงไหลย้อยออกมาจากมุมปาก
“พวกมึงเอายามา!”
มันหันไปสั่งด้วยน้ำเสียงเกรี้ยวกราด ให้ลูกน้องที่อยู่ใกล้ๆไปหยิบหลอดยามา
เวรเอ๊ย!! กูไม่เอานะไอ้เวร!
อยากจะลุกขึ้นมากระทืบพวกมัน แต่แค่แรงที่จะสะบัดมือมันที่จิกอยู่บนหัวยังไม่มีปัญญาเลย
จึก!
“อึก!”
ทันทีที่ปลายเข็มถูกแทงมาที่แขน ความเจ็บจี๊ดถูกส่งไปยังสมอง ผมถึงกับเบ้หน้าทันที ความรู้สึกปวดแล่นไปตามเส้นเลือด เป็นการตอกย้ำตัวเองว่ายามันได้เข้าสู่ร่างกายแล้ว
“หึ เป็นไงล่ะมึง ซ่านัก!”
มันพูดใส่หน้าผมด้วยความสะใจ ผมได้แต่กำมือที่ถูกมัดแน่นด้วยความโกรธแค้น กัดฟันกรอดด้วยความเจ็บใจ
“กูจะฆ่ามึง! ไอ้เลว!!”
“ได้ครับคนสวย! แต่ก่อนที่มึงจะมาฆ่ากูมึงก็ไปเป็นสินค้าให้กูก่อนเถอะ อีก 2 ชั่วโมงกูจะมาเอามึงไปที่งานประมูล เตรียมตูดมึงให้ดีๆล่ะ ฮ่าๆๆๆๆ”
มันพูดใส่หน้าผมครั้งสุดท้ายก่อนจะปล่อยหัวผมให้เป็นอิสระแล้วเดินไปสั่งอะไรกับลูกน้องมันสักอย่าง แล้วชายชุดดำนั่นก็เดินเข้ามาหาผม
“….”
…ตอนนี้ยาเริ่มออกฤทธิ์ ดวงตาผมพล่าจนมองอะไรไม่เห็นอุณหภูมิในร่างกายเริ่มสูงขึ้นเรื่อยๆหยาดเหงื่อถูกขลับออกมาโทรมกาย มันทำให้ผมไม่มีแม้แต่แรงจะเถียง จะด่า หรือว่าจะหนีแล้ว…
ปึก!!
ความเจ็บจี๊ดที่ต้นคอหลักจากนั้นทุกๆประสาทสัมผัสของผมก็เริ่มชาและทุกๆอย่างก็มืดลงทันใด...
Silen-Nightingale
The End♠
• C H A P T E R 2 •
ความคิดเห็น