คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : Chapter 1 :: บทนำ ::
ปัง! ปัง!! ปัง!!!
''...ลอน!...ซีลอน!... ตื่นเร็ว!...ตื่นเร็ว!...''
ฉันที่ถูกเจ้าฟรานนกอายุสามเดือนที่พูดมากเกินหน้าเกินตานกตัวอื่น - -; เป็นนกแก้วมาคลอพันธุ์ Blue and Gold ปลุกขึ้นมาจากห้วงนิทรายามกลางวัน
"…ยัยซีลอน!!!..."
''รู้แล้ววววววว~ ใครมาเรียกเนี่ย - -*''
พอฉันมองไปที่รอบตัวก็พบกองหนังสือการ์ตูนหลายร้อยเล่มที่ฉันคงเผลอไปเฝ้าพระอินทร์แล้วหลับคาหนังสือ-..- แต่ตอนนี้ช่างเรื่องนั้นก่อนดีกว่าเพราะเกรงว่าบ้านฉันต้องถูกเผาแน่ถ้าไม่เปิดประตูให้แขกที่มายืนเคาะประตูบ้านฉันจนบานประตูแทบจะหลุดออกจากวงกบแล้ว =_=
"ไอ้ซีลอนแกมาเปิดประตูบ้านเดี๋ยวนี้!!"
ความคิดฉันหยุดลงเพียงเท่านั้นเพราะฉันได้ยินเสียงแขกพิเศษที่ถ้าฉันไม่ไปเปิดประตูให้ บ้านฉันคงกลายเป็นตอนตะโก - -
"จ้าๆ - -"
ทันทีที่ฉันเป็นประตูออกไปสิ่งแรกที่ฉันเห็นคือเสือสีชมพูพิงค์แพนเตอร์ค่ะ -_-
''ยัยซี!!!!!! แกจะให้ฉันเผากองหนังสือการ์ตูนของแกใช่มั้ยถึงจะออกมาได้น่ะฮะ!?!''พิงค์แพนเตอร์พูดค่ะ - -
ทุกคนคงกำลังคิดว่ายัยเด็กที่ใส่ชุดชมพูยังกับเสือพิงค์แพนเตอร์ที่มาเคาะประตูบ้านคนอื่นเขาแบบไม่เกรงใจผีบ้านผีเรือนหรือคนข้างบ้านนี่คือใคร
ยัยนี่มีชื่อที่แสนไพเราะว่า 'เปียโน' เพื่อนสมัยเด็กของฉัน ยัยนี่เป็นลูกสาวเจ้าของโรงเรียนสอนดนตรี
แล้วก็ยังมีพี่ชายฝาแฝดอีกคนที่เกิดก่อนมันแค่ห้านาทีชื่อ 'คีย์บอร์ด' (ชื่อสมกับเป็นทายาทโรงเรียนสอนดนตรีจริงๆ - -) หมอนั่นทั้งเก่งทั้งหน้าตาดีเป็นหนุ่มป๊อปของโรงเรียนเลยก็ว่าได้ค่ะ
กลับกันกับยัยเปียโนเลยค่ะ ยัยนั่นเรียนก็ห่วย กีฬาก็ไม่ได้เรื่องแถมยังบ้าๆบอๆอีกด้วยแต่มันก็น่าตาดีเหมือนพี่ชายฝาแฝดมันแหละค่ะ
น่าสงสารคีย์บอร์ดที่มีน้องสาวแบบนี้แฮะ - -.....จบเรื่องบ้าๆพรรค์นั้นแล้วกลับเข้าสู่ปัจจุบันกันดีกว่าค่ะ!
''ฉันก็มาเปิดประตูให้แล้วนี่ไง - -'' ตอบหน้าตาย
''แต่แกให้ฉันยืนรอแกครึ่งชั่วโมงบลาๆๆๆ.... -0-*''
ยัยเปียโนเริ่มบรรเลงบทสวด ฉันที่ยืนอยู่ข้างๆยัยนั่นแทบจะพนมมือฟังมันบ่นอยู่แล้ว - -
''อืมๆ...แล้วมาหาฉันมีเรื่องอะไร? - -'' ตอบหน้าตาย (อีกครั้ง)
''…'' จ้อง
ยัยบ้านี่ไม่ตอบคำถามของฉันแต่กลับจ้องหน้าแทน - -*
"ยัยเปียโนแกเป็นอะไรเนี่ย!?!" เริ่มไม่มั่นใจ
เอ....หรือว่าเมื่อเช้าที่ฉันกินข้าวมันไก่แล้วผักชีติดฟันล่ะเนี่ย - -
"…." จ้องกำลัง2
"อะ...เอ่อ..." กระสับกระส่าย
หรือว่าเรื่องที่ฉันทำที่คาดผมอันโปรดที่เป็นสีชมพูโคตรแปร๋นของยัยนี่หักความแตกแล้วเนี่ย = =; ฉันอุตส่าห์ให้คุณป้าช่วยปิดเป็นความลับแล้วนะยะ! หรือว่าคุณป้าหักหลังช้านนนน~ ><*
"ยัยซี!!"
"....." สะดุ้ง
"แกยิ้มเซ่~"
"ฮะ!?!"
อะไรเนี่ย!! แค่ฉันไม่ยิ้มเนี่ยนะ - -*
แต่ก็ยังดีกว่าให้ความแตกแหละนะ - -;;
"ยิ้ม>0<!!!!"
ยัยนั่นไม่พูดเปล่าแต่กลับเอามือที่มีเล็บยาวๆแถมเล็บนั่นยังเป็นสีโปรดของยัยเปียโนอีกสีชมพูช็อคกิ้งพิงค์แล้วก็ประดับประดาไปด้วยกำไรสีชมพูแปร๊ดนั่นมาจับแก้มฉันแล้วก็ยืดมันเสียแก้มฉันแทบจะช้ำคามือยัยนั่น = =
ยัยเปียโนภาคมารจอมโหดมาแล้ว - -;;
"อะ...อื้อ~ ยิ้มแล้ว ^_^;"
ขอบอกเลยนะท่าไม่เจ็บตัวทำหรอกย่ะ! - -*
"ดีมากเพื่อนรัก~ >0<!"
เพื่อนรักบ้าอะไรฟ่ะ! เพื่อนรักเขาไม่ยืดแก้มฉันจะแทบฉีกหรอก!! ถ้าแก้มฉันเหี่ยวยานฉันจะฆาตกรรมแกให้ลงหน้าหนึ่งในหนังสือพิมพ์เลยคอยดู!! - -*
"มาหาฉันแค่ให้ฉันยิ้มใช่มั้ย - -" ตอบหน้าตาย (อีกรอบ)
"ยัยซี! ฉันบอกให้แกยิ้ม =_=!"
ยัยเปียโนภาคมารจอมโหดกำลังสองมา(อีก)แล้ว= =;;
โป๊ก!!!!
หากทุกคนกำลังสงสัย ว่าไอ้เสียง 'โป๊ก' เนี่ยมันคืออะไร =_=
ฉันขอคลายความสงสัยของทุกท่านว่าเสียงสักครู่นี่คือเสียงอุกกาบาทชนโลก โลกที่ชื่อซีลอนและอุกกาบาทที่มีนามว่าเปียโน
สรุป! ยัยบ้านี่มันเขกหัวฉัน! - -*
เพื่อนรักบ้าบออะไรกันฮะ! ตั้งใจจะฆ่ากันตั้งสองครั้งแน่ะ! =[]=*
"โอเคๆ ฉันยิ้มก็ได้...^^"
"ดีมากเพื่อน! ^^"
ก็ถ้าฉันไม่ยิ้ม ฉันก็โดนแกเอามีดสปาต้าเฉาะหัวฉันแบะน่ะสิ - -;;
"อืม..."
"เออนี่! ฉันเกือบลืมเลย"
"…."
"พี่เกรย์ให้ฉันมาบอกแกว่าจะไม่กลับบ้านสักพักนะ - -"
หนีไปหาเด็กในสต๊อกอีกอ่ะเด่ะ! - -*
ทุกคนไม่ต้องงค่ะว่าที่ฉันด่าเมื่อกี้คือใครพี่ชายฉันเองค่ะ
พี่ชายของฉันคนนี้มีนามว่า 'เอิร์ลเกรย์' มันคือปีศาจกระต่าย (เพลย์บอยน่ะ) บอกได้คำเดียวมันโคตรกะหล่อนอย่าไปยุ่งกับมันเลยคะ เพราะว่าเพียงแค่คุณจ้องตามันก็อาจท้องได้ (คนหรืปลากัดฟ่ะนั่น-*-) O_O!
พี่ชายฉันเรียนมหาลัยปี 2 แล้วค่ะ คณะแม้วศาสตร์ สาขาอนุรักษ์พันธุ์เกรียน....ล้อเล่นค่ะล้อเล่น พี่ชายฉันเรียนวิศวะฯนะค่ะ =O=^
"แล้วทำไมเฮียไม่โทรมาบอกฉันเองล่ะ - -*"
"พี่เกรย์บอกว่าโทรหาแกเป็นร้อยสายแล้วแกไม่รับน่ะ - -"
พอยัยเปียโนพูดจบฉันก็หยิบโทรมือถือขึ้นมาดูปรากฏว่ามีมิสคอลขึ้นอยู่แค่สามสายเท่านั้น ทำไมพี่ชายฉันมันเว่อร์ขนาดนี้นะ แถมสตอเบอร์แหลกระจุยอีก - -;
"อ่อ!"
"ซี! พรุ่งนี้ฉันจะมารอแกที่หน้าบ้านนะ! ไปโรงเรียนพร้อมกัน ^^+"
จบคำประกาศิต = =; (ประกาศิตจริงๆนะ- -;;;) ยัยเปียโนก็ส่งร้อยยิ้ม (เย็น) และสายตาคาดโทษมาให้ประมาณว่า 'ถ้าพรุ่งนี้แกไม่ตื่นหนังสือการ์ตูนของแกจะมีอันเป็นตอนตะโกแน่!' แบบเนี้ย = =;
บางคนอาจคิดว่าแค่หนังสือการ์ตูนโดนเผ่าแค่นั้นเอง แต่ว่านะ...แต่ว่า!! หนังสือการ์ตูนและซีดีการ์ตูนมันเป็นคอลแล็กชั่นของฉัน มันคือชีวิตของฉัน! ที่เจียดเงินค่าขนมเท่าขี้มดที่แม่ให้เอาไปซื้อมานะ
"อืม...ถ้าฉันตื่นทันนะ^^;"
ฉันได้แต่ตอบตกลงยัยนั่น เพราะสายตาของยัยนั่นบอกว่าเผาแน่ๆ = = และประโยคหลังนั่นฉันกระซิบกับตัวเองให้เบาที่สุดเท่าทีจะทำได้ - -;
เป็นเพื่อนกับฉันต้องทำใจนะเปียโน
แกก็รู้เวลาที่เช้าที่สุดของฉันคือตอนเที่ยง - -^^
Thx U & My Banner
ความคิดเห็น