ลำดับตอนที่ #3
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : แผน
มีน
ผมับรถมารับู่หมั่นอผมที่บ้าน...ริๆแล้วผมไม่อยาหมั่นอยาแ่อะไรแ่วามเื่อไร้สาระอุหิย่าับเพื่อนอท่านทำให้ผมปิเสธไม่ไ้าอนแรที่ทาบทามน้อปานไว้ผมิสวนทาปิเสธะแ่ับแปลนแทนโยที่ผมะใหุ้หิย่าอายและไม่ยอมให้ผมแ่แน่ๆที่ไหนไุ้ย่ายลับลผมเลย้อเลยามเลยไป่อน...เสียเ๊าะแ๊ะ้าผมน่ารำามาิว่าะโ่ที่ไหนลาเอาเรื่อเหมือนันเพราะท่าทาแปลนิเหมือนผมให้ผมเป็นนผิสัาเอพยามปั่นประสาทผมั้แ่ออรถนมาถึร้านลอุ
"นีุ่ายมีน ละแ่ริสิ"แปลนถามยืนรหน้าผม ผมมอยิ้มๆและเลี่ยเินเ้าร้านปล่อยให้สสัยไป
ผมับแปลนลอุมามายวามรู้สึอะไรทำไมยืนถ่ายรูปใล้ๆใผมถึไ้เ้นแรนานี้...หน้าใสๆแ้มอมมพูปาที่มันวาวยืนิผมนไ้ลิ่นหอมอ่อนๆผมมอนัวเล็ๆน่ารัที่เ้ามาใล้ออผมที่อนนี้โอบเอวแปลนไว้เ้ามาแนบัว
"เห้ย...ไอุ้ายะึทำไม...อึอั"แปลนมอึ้นมาสบาับผมแล้วหันหน้าหนีไป ผมพยามใล้ิแล้เอาหน้าไปิแ้มบ้า้มลไปะหอมบ้าสนุพิลึีัะสนุแล้วมีหวัแปลน้อลำาผมและยเลิเอแน่ๆ...
แปลน
มันเิอะไรึ้นไอุ้ายมีนมันแล้ผมทำให้ผมอยาะ่ามันทั้อทั้เอาหน้ามาิยืนัวะสิันละ...ิหรอว่านอย่าแปลนะผิสัาบอเลยไอุ้ายมีนมึพลาแล้วไ้ๆเล่นแบบนี้ใ่ไหม...มาสิมาอมาอลับไม่โ...หน้าิใ่ไหมูเหนือว่าหอมแม่เลยไละหน้าเหว่อเลยมึ
"อื้ม..."ผมโนไอุ้ายูบเ้าเ็มๆแบบไม่ั้ัวแ่ผม้อรีบทำหน้าเยๆยิ้มๆถ่าย่อนเสร็
ผมเินนำไอุ้ายะไปึ้นรถมันเินมาเปิประูรถให้ผม...ผมนั่ลในรถใ็ิว่าะทำยัไให้มันรำามาที่สุ...เียบแบบมัน้อพูๆเยอะมัน้อลำาแน่ๆและถ้ามันแล้ทำเป็นอบ็แล้ลับทำเป็นอบบ้าูแล้วนอย่ามันไม่ธรรมาแน่...หน้อยะมาแผนสูหรอรู้ันอย่าแปลนน้อยไปแล้ว...ผมำลันั่ิเพลินๆไอุ้าย็อรถที่ร้านอาหารแห่หนึู่ร้านเรียบ่ายสบายไม่หรูหร่าน่านั่สบาย...ผมรับเมนูมาอาหารน่าินๆทั้นั้นเลยผมนั่ินอาหารเสร็็ลุึ้นลับเ่นเยผมเินนำมันมาที่รถไ้ยินเสียผู้หิเรียไอุ้ายหน้านิ่
"มีน่ะ...มาทาน้าวับใร่ะ"ผมไ้ยินิอะไรไ้้วยสมอวามลาผมหันหน้าไปเินเ้าไปใล้ๆมีน
"ทานับแปลนรับ"มีนอบยิ้มๆับสาวสวยรหน้าที่เริ่มพูุยแบบสนิทสนม...มีนแนะนำผมับสาวรหน้าว่าเป็นู่หมั่น...ผมนี่นะไปไปถูเลยมันทำให้ผมหุหิผมไ้แ่ยิ้มๆให้
"พายินี้วยนะ่ะมีน"สาวนนี้เป็นเพื่อนเพราะท่าทายินี...มัน้อมีหิสันสิที่ทำให้ไอุ้ายมัน้อปั่นป่วน...ผมเ้ามานั่ในรถิอะไรสนุๆไ้...พอไอุ้ายออรถมาสัพัผมแล้หลับไปบไหล่มันเลยลำาแน่ๆ...
มีน
ผมับรถออมาท่าทาแปลนะหุหิเ้าทาผมละที่นี้...แล้วสัพัแปลน็มาบที่ไหล่อผม...ผมมอแปลนเล็น้อยปล่อยให้บไปเยๆไม่ไ้ว่าอะไรนมาถึบ้านแปลนผมอรถมอูน้าๆหลับบไหล่ผม...ผม่อยๆันัวแปลนออให้พิับเบาะผมมอแปลนที่หลับาอย่าสบายใบหน้าเนียนใสเหมือนผู้หิผิวพรรูสะอาน่ามอนผมเผลอ้มลไปทีปาสีมพูอ่อนประบปาลนสัมผัสนิ่มวนให้ผมหยุไม่ไ้แปลนลืมาื่นมาพลัผมอออย่าเสียาย
"ไอุ้ายมึทำอะไรวะ"แปลนโว้ยวายลั่นรถผมึเอวไว้
"ปล่อยูนะ...มึมัน..."ผมไม่รอให้แปลนพูอะไร่อผมูบแปลนอีรั้แบบปิปาแปลนิ้นไม่ไ้เพราะผมแปลนลที่เบาะพิผมพยายามสอลิ้นเ้าไปแ่แปลนปิป่สนิทผมถอนปาออมาแปลนอ้าปาโวยวายผมถึูบลับไปสอลิ้นไ้สะวผมใ้ประสบาร์พอัวที่ทำให้แปลนที่ทุบหลัผมให้เบามือลมาลูบเบาแทนวามสุมันเสียว่านมันีมาว่าูยรั้ไหนแปลนยัเ้ๆั้ๆับูบอผมที่นุ่มนวล...ผมึัวเอออมาแปลนหน้าแหันหน้าหนีเปิประูรถวิ่ออไป
ผมับรถมารับู่หมั่นอผมที่บ้าน...ริๆแล้วผมไม่อยาหมั่นอยาแ่อะไรแ่วามเื่อไร้สาระอุหิย่าับเพื่อนอท่านทำให้ผมปิเสธไม่ไ้าอนแรที่ทาบทามน้อปานไว้ผมิสวนทาปิเสธะแ่ับแปลนแทนโยที่ผมะใหุ้หิย่าอายและไม่ยอมให้ผมแ่แน่ๆที่ไหนไุ้ย่ายลับลผมเลย้อเลยามเลยไป่อน...เสียเ๊าะแ๊ะ้าผมน่ารำามาิว่าะโ่ที่ไหนลาเอาเรื่อเหมือนันเพราะท่าทาแปลนิเหมือนผมให้ผมเป็นนผิสัาเอพยามปั่นประสาทผมั้แ่ออรถนมาถึร้านลอุ
"นีุ่ายมีน ละแ่ริสิ"แปลนถามยืนรหน้าผม ผมมอยิ้มๆและเลี่ยเินเ้าร้านปล่อยให้สสัยไป
ผมับแปลนลอุมามายวามรู้สึอะไรทำไมยืนถ่ายรูปใล้ๆใผมถึไ้เ้นแรนานี้...หน้าใสๆแ้มอมมพูปาที่มันวาวยืนิผมนไ้ลิ่นหอมอ่อนๆผมมอนัวเล็ๆน่ารัที่เ้ามาใล้ออผมที่อนนี้โอบเอวแปลนไว้เ้ามาแนบัว
"เห้ย...ไอุ้ายะึทำไม...อึอั"แปลนมอึ้นมาสบาับผมแล้วหันหน้าหนีไป ผมพยามใล้ิแล้เอาหน้าไปิแ้มบ้า้มลไปะหอมบ้าสนุพิลึีัะสนุแล้วมีหวัแปลน้อลำาผมและยเลิเอแน่ๆ...
แปลน
มันเิอะไรึ้นไอุ้ายมีนมันแล้ผมทำให้ผมอยาะ่ามันทั้อทั้เอาหน้ามาิยืนัวะสิันละ...ิหรอว่านอย่าแปลนะผิสัาบอเลยไอุ้ายมีนมึพลาแล้วไ้ๆเล่นแบบนี้ใ่ไหม...มาสิมาอมาอลับไม่โ...หน้าิใ่ไหมูเหนือว่าหอมแม่เลยไละหน้าเหว่อเลยมึ
"อื้ม..."ผมโนไอุ้ายูบเ้าเ็มๆแบบไม่ั้ัวแ่ผม้อรีบทำหน้าเยๆยิ้มๆถ่าย่อนเสร็
ผมเินนำไอุ้ายะไปึ้นรถมันเินมาเปิประูรถให้ผม...ผมนั่ลในรถใ็ิว่าะทำยัไให้มันรำามาที่สุ...เียบแบบมัน้อพูๆเยอะมัน้อลำาแน่ๆและถ้ามันแล้ทำเป็นอบ็แล้ลับทำเป็นอบบ้าูแล้วนอย่ามันไม่ธรรมาแน่...หน้อยะมาแผนสูหรอรู้ันอย่าแปลนน้อยไปแล้ว...ผมำลันั่ิเพลินๆไอุ้าย็อรถที่ร้านอาหารแห่หนึู่ร้านเรียบ่ายสบายไม่หรูหร่าน่านั่สบาย...ผมรับเมนูมาอาหารน่าินๆทั้นั้นเลยผมนั่ินอาหารเสร็็ลุึ้นลับเ่นเยผมเินนำมันมาที่รถไ้ยินเสียผู้หิเรียไอุ้ายหน้านิ่
"มีน่ะ...มาทาน้าวับใร่ะ"ผมไ้ยินิอะไรไ้้วยสมอวามลาผมหันหน้าไปเินเ้าไปใล้ๆมีน
"ทานับแปลนรับ"มีนอบยิ้มๆับสาวสวยรหน้าที่เริ่มพูุยแบบสนิทสนม...มีนแนะนำผมับสาวรหน้าว่าเป็นู่หมั่น...ผมนี่นะไปไปถูเลยมันทำให้ผมหุหิผมไ้แ่ยิ้มๆให้
"พายินี้วยนะ่ะมีน"สาวนนี้เป็นเพื่อนเพราะท่าทายินี...มัน้อมีหิสันสิที่ทำให้ไอุ้ายมัน้อปั่นป่วน...ผมเ้ามานั่ในรถิอะไรสนุๆไ้...พอไอุ้ายออรถมาสัพัผมแล้หลับไปบไหล่มันเลยลำาแน่ๆ...
มีน
ผมับรถออมาท่าทาแปลนะหุหิเ้าทาผมละที่นี้...แล้วสัพัแปลน็มาบที่ไหล่อผม...ผมมอแปลนเล็น้อยปล่อยให้บไปเยๆไม่ไ้ว่าอะไรนมาถึบ้านแปลนผมอรถมอูน้าๆหลับบไหล่ผม...ผม่อยๆันัวแปลนออให้พิับเบาะผมมอแปลนที่หลับาอย่าสบายใบหน้าเนียนใสเหมือนผู้หิผิวพรรูสะอาน่ามอนผมเผลอ้มลไปทีปาสีมพูอ่อนประบปาลนสัมผัสนิ่มวนให้ผมหยุไม่ไ้แปลนลืมาื่นมาพลัผมอออย่าเสียาย
"ไอุ้ายมึทำอะไรวะ"แปลนโว้ยวายลั่นรถผมึเอวไว้
"ปล่อยูนะ...มึมัน..."ผมไม่รอให้แปลนพูอะไร่อผมูบแปลนอีรั้แบบปิปาแปลนิ้นไม่ไ้เพราะผมแปลนลที่เบาะพิผมพยายามสอลิ้นเ้าไปแ่แปลนปิป่สนิทผมถอนปาออมาแปลนอ้าปาโวยวายผมถึูบลับไปสอลิ้นไ้สะวผมใ้ประสบาร์พอัวที่ทำให้แปลนที่ทุบหลัผมให้เบามือลมาลูบเบาแทนวามสุมันเสียว่านมันีมาว่าูยรั้ไหนแปลนยัเ้ๆั้ๆับูบอผมที่นุ่มนวล...ผมึัวเอออมาแปลนหน้าแหันหน้าหนีเปิประูรถวิ่ออไป
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น