ลำดับตอนที่ #2
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : เจอกะตาบ็องครั้งแรก (Miss Song Hun)
หมายเหตุ ตั้งแต่ตอนที่2นี้เป็นต้นไป ต้องขอทำความเข้าใจก่อนนะค่ะว่า คำพูดในวงเล็บ
(((ภาษาเกาหลี))) ----3วงซ้อนแบบนี้ คือประโยคคำพูดที่เป็นภาษาเกาหลีค่ะ
งืมๆ...แจ๊บๆ...นี่มันกี่โมงกี่ยามกันแล้วนะ อืม...9โมงแล้วเหรอเนี่ย ฮิฮิ..ฉันนี่ก็ตื่นเช้ากับเขาเป็นเหมือนกันแฮะ (ไอ้ 9 โมงเนี่ยบ้านเธอเรียกเช้าเหรอไงยะ) ...=_=’
ฉันว่าฉันควรรีบอาบน้ำแต่งตัวแล้วลงไปพบคุณปู่คุณย่าดีกว่า
“สวัสดีค่ะคุณย่า” …^^’
“ไงจ๊ะหลานตื่นแล้วเหรอลูก เมย์หิวข้าวหรือยังลูก วันนี้ย่าเข้าครัวทำอาหารเองเลยนะไม่รู้ว่าเมย์จะถูกปากหรือเปล่า “ …^o^”
“ค่ะเมย์ชักอยากชิมฝีมือคุณย่าแล้วสิ” …>o<”
“ไงเรา ตื่นเอาซะเที่ยงเลยนะ เป็นลูกผู้หญิงภาษาอะไรตื่นสายโด่งขนาดนี้ไม่ไหวเลยจริงๆ” …-__-“
นั่นไงล่ะปู่ฉันเจอหน้ายังไม่ทันทักทายพ่อก็ล่อด่านำหน้ามาก่อนแล้ว..เฮ่อ(คุณปู่ก็พูดไทยได้สงสัยคุณย่าจะสอน)
“สะ.....สวัสดีค่ะคุณปู่” …+_+”
“ไม่เอาน่าปู่หลานเพิ่งเดินทางมาถึงมันก็ต้องมีเหนื่อยมีเพลียกันบ้างสิ อย่าจู้จี้ให้มากนักเลยน่า” …^o^
เย้.....เจ๋งไปเลยคุณย่ามันต้องอย่างนี้สิ เล่นเอาคุณปู่หน้าเจื่อนไปเลย ...>-<
(((“นั่นสิฮะ...เมย์เขาเพิ่งจะมาถึงก็ต้องเพลียเป็นธรรมดาคุณปู่เล็กอย่าไปดุเขาเลยครับ”))) …-o-“
โอ๊ะโอ...นั่นใครหว่าหล่อโคตรๆเลย >O<” ไม่น่าเชื่อว่าหนุ่มเกาหลีนี่ก็หล่อไม่เบาเหมือนกันแฮะ นี่ถ้านังตะวันกับนังอีฟเพื่อนซี้สุดขั้วของฉันมาเห็นหมอนี่เข้ามีหวังกรี๊ดจนตับทรุดแน่ๆ (พวกนี้มันบ้าผู้ชายค่ะโดยเฉพาะผู้ชายหล่อๆจะว่าไปฉันก็พลอยติดเชื้อพวกมันมาด้วยนิโหน่อย-----(กรุณาออกเสียงกระแดะเล็กน้อย)ค่ะ) ว่าแต่เมื่อกี้นี้เขาพูดอะไรนะภาษาเกาหลีแหง๋ๆ แถมยังอุตส่าห์ยิ้มให้ฉันด้วยแฮะท่าทางเป็นมิตรดีเหมือนกัน ..^^”
“อ้อเมย์ หนูมารู้จักกับซองฮุนลูกพี่ลูกน้องของหนูสิจ๊ะ เขาเป็นลูกของหลานปู่จ๊ะ” …^o^”
เอ่อ...ลูกของหลานปู่...คุณกำลังคิดเหมือนฉันมั้ยค่ะว่า งงค่ะงานนี้สงสัยฉันต้องไปนั่งทำความเข้าใจกับลำดับญาติเสียใหม่ ว่าตกลงฉันต้องเรียกเขาว่าอะไร …O_O??
สงสัยคุณย่าจะเห็นสีหน้าโง่ๆของฉันที่แสดงออกชัดเจนว่าไม่เข้าใจ ท่านเลยอธิบายใหม่
“อ้อหลานคงจะงงล่ะสิจ๊ะ คือคุณปู่เป็นอาของพ่อซองฮุนน่ะลูก หรืออีกในหนึ่งก็คือคุณปู่ของหลานมีพี่ชายซึ่งเป็นปู่ของซองฮุนไงจ๊ะ” …^o^”
โอ๋ย...กว่าจะเข้าใจได้ฉันต้องไปนั่งระลึกชาติเพื่อจะได้รู้ว่าหมอนี่เป็น...เป็นอะไรหว่าเรียกไม่ถูกเหมือนกันเอาเป็นว่าเขาเป็นหลานของปู่อีกคนแล้วเป็นลูกพี่ลูกน้องกับฉันก็แล้วกันนะ ...+_+”
ฉันนั่งทานข้าวเช้าไปพร้อมกับซองฮุนสองคน แล้วอยู่ๆคุณย่าก็เดินมาบอกว่า
“เมย์วันนี้หนูต้องออกไปกับซองฮุนนะเขาจะพาหนูไปสมัครเรียนภาษาเกาหลีนะจ๊ะแล้วถ้าอยากจะไปเที่ยวไหนต่อก็บอกซองฮุนนะลูกย่าฝากเค้าไว้แล้ววัยรุ่นไปกันเองคงสนุกกว่า” …^o^
(((ซองฮุนจ้ะฝากเมย์ด้วยนะลูกนะน้องเพิ่งมาถึงย่าเลยต้องวานซองฮุนให้ช่วยดูแลหน่อย))) …^o^
(((ไม่ต้องห่วงนะฮะคุณย่าเล็กผมจะดูแลเมรินเอง))) …^^’
เฮือก...ไหงงั้นล่ะทำยังกับฉันถนัดการไปเดินช๊อปปิ้งกับคนแปลกหน้าอย่างนั่นแหละ แล้วไอ้คนแปลกหน้าที่ว่าเนี่ยดันหล่ออีกต่างหาก ประหม่าอย่างแรงค่ะงานนี้ …>o<”
แต่.....ฉันจะไปคัดค้านอะไรได้ผลสุดท้ายฉันก็ต้องนั่งรถออกมากับตานี่เอ้ยซองฮุน ฮ่ะฮ่า..โก้ไม่หยอกแฮะนี่ถ้าอยู่เมืองไทยล่ะก็ฉันจะพาอีตาซองฮุนนี่เอาไปอวดกับหมู่มวลผองมิตรทั้งหลายเอาให้น้ำลายฟูมปากเพราะความอิจฉาไปเลย …>.<’
ตลอดทางฉันได้แต่นั่งเงียบเป็นสากส่วนซองฮุนก็ไม่เห็นจะพูดอะไรเลยสักคำ ...ฉันอยากจะบอกว่ามันอึดอัดนะโว้ยช่วยพูดอะไรหน่อยไม่ได้เหรอพ่อลูกพี่ลูกน้อง เองงี้ฉันจัดการเองดีกว่า …>,<’
“เอ่อคุณอายุเท่าไหร่ค่ะ” (สปีกเป็นปะสาปะกิต) …-o-‘
“…………….” ….- -‘
“แล้วเรียนชั้นอะไรแล้วค่ะ “(สปีกเป็นปะสาปะกิต) …-O-“
“..................” …- - “
“อ้าวเฮ้ยนี่นายเป็นใบ้หรือไงเนี่ยทีต่อหน้าคนอื่นทำไมพูดจ๋อยๆล่ะฉันไม่กัดนายหรอกน่าพ่อลูกพี่ลูกน้อง” (กับมาพูดภาษาไทยดังเดิม) …-O-‘”
“เปล่า” …- -“’
“นะ...นะ..นี่(ติดอ่างไปเลย) นายพูดภาษาไทยได้ด้วยเหรอ” …+_+”
“ใช่แล้วจะทำไม ฉันไม่มีอารมณ์อยากคุยกับเธอไม่ใช่เพราะว่าฉันเป็นใบ้หรอกนะ กรุณาอย่านินทาคนอื่นเพราะคิดว่าเขาจะไม่เข้าใจที่เธอพูดได้ไหม อ้อแล้วฉันก็มีชื่อให้เรียกฉันชื่อซองฮุนไม่ใช่พ่อลูกพี่ลูกน้องกรุณาจำเอาไว้ด้วย ดูท่าเธอนี่ก็นิสัยไม่ดีเหมือนกันนะ “ …- o -“
เฮือก...มาเป็นชุดเลย แล้วเรื่องอะไรหมอนี่มาว่าฉันแบบนี้ล่ะ หมดกันความรู้สึกที่คิดว่าหมอนี่เป็นมิตร นี่มันตรงกันข้ามเลยต่างหาก เฮ้ย...อย่างนี้ยอมไม่ได้คนอย่างเมลิณีจะให้คนอื่นมาว่าปาวๆได้ไง …“
“นี่นาย .............” …-O-“”
\"............\" ~_~;
“ขอโทษ ฉันไม่ได้ตั้งใจจะว่านายสักหน่อย” (เฮ่อ..นึกว่าจะแน่) ...T^T”
เอ่อ...ฉันไม่ได้กลัวเค้านะคุณเชื่อฉันใช่ไหมค่ะ ฉันแค่ไม่อยากมีเรื่องกับหมอนี่ตอนนี้เพราะฉันอยู่กับหมอนี่แค่สองคนแล้วถ้าเค้าเกิดเอาฉันไปปล่อยไว้หรือไม่ก็เอาไปขายแล้วแกล้งไปบอกคุณย่าว่าฉันหายสาปสูญไปฉันจะทำไงล่ะ
ฮึ่ม...แต่เอาเถอะไว้ให้ฉันรู้จักที่ทางก่อนเถอะแล้วฉันจะเอาคืนหมอนี่ให้สาสมเลยทีเดียวตอนนี้ปล่อยมันไปก่อน …T^T””
“ทำไมนายถึงพูดภาษาไทยได้ล่ะ” …
“สมัยเด็กฉันมักจะมาคลุกอยู่กับคุณย่าเล็ก คุณย่าเล็กเป็นคนสอนให้ฉันเอง “ …^^’
เออพูดไปอมยิ้มไปด้วยสงสัยว่าหมอนี่ท่าจะติดคุณย่าเอามากๆ
ฉันมาถึงหน้าสถาบันสอนภาษาเกาหลี มันดูเล็กกว่าที่คิดไว้แฮะเมื่อเทียบกับสถาบันสอนภาษาส่วนใหญ่ในบ้านเรา ในนั้นมีคอร์สเรียนหลายภาษาทั้งอังกฤษ จีน ญี่ปุ่น เรียกว่ามีเกือบทุกชาติอยู่ในสถาบันเล็กๆแห่งนี้ ฉันได้แต่นั่งเฉยๆรอซองฮุนจัดการเรื่องลงสมัครเรียนให้ มีเด็กนักเรียนหญิงเกาหลีหลายคนเดินมาด้อมๆมองๆอยู่ไม่ขาด สงสัยมองซองฮุนแหงๆ ก็ฉันบอกแล้วไงหมอนี่มันหล่อแต่ทำไมเด็กผู้หญิงพวกนี้ออกหน้าออกตากันจังนะ ทำอย่างกับหมอนี่เป็นดารานายแบบอย่างนั้นแหละ ว่าแต่ทำไมหมอนี่ถึงทำท่าเหมือนว่าไม่สนใจเลยสักนิด ชิ....คิดว่าตัวเองหล่อนักเหรอไงยะ (เออก็หล่อน่ะสิ) …-__-“
(((ภาษาเกาหลี))) ----3วงซ้อนแบบนี้ คือประโยคคำพูดที่เป็นภาษาเกาหลีค่ะ
งืมๆ...แจ๊บๆ...นี่มันกี่โมงกี่ยามกันแล้วนะ อืม...9โมงแล้วเหรอเนี่ย ฮิฮิ..ฉันนี่ก็ตื่นเช้ากับเขาเป็นเหมือนกันแฮะ (ไอ้ 9 โมงเนี่ยบ้านเธอเรียกเช้าเหรอไงยะ) ...=_=’
ฉันว่าฉันควรรีบอาบน้ำแต่งตัวแล้วลงไปพบคุณปู่คุณย่าดีกว่า
“สวัสดีค่ะคุณย่า” …^^’
“ไงจ๊ะหลานตื่นแล้วเหรอลูก เมย์หิวข้าวหรือยังลูก วันนี้ย่าเข้าครัวทำอาหารเองเลยนะไม่รู้ว่าเมย์จะถูกปากหรือเปล่า “ …^o^”
“ค่ะเมย์ชักอยากชิมฝีมือคุณย่าแล้วสิ” …>o<”
“ไงเรา ตื่นเอาซะเที่ยงเลยนะ เป็นลูกผู้หญิงภาษาอะไรตื่นสายโด่งขนาดนี้ไม่ไหวเลยจริงๆ” …-__-“
นั่นไงล่ะปู่ฉันเจอหน้ายังไม่ทันทักทายพ่อก็ล่อด่านำหน้ามาก่อนแล้ว..เฮ่อ(คุณปู่ก็พูดไทยได้สงสัยคุณย่าจะสอน)
“สะ.....สวัสดีค่ะคุณปู่” …+_+”
“ไม่เอาน่าปู่หลานเพิ่งเดินทางมาถึงมันก็ต้องมีเหนื่อยมีเพลียกันบ้างสิ อย่าจู้จี้ให้มากนักเลยน่า” …^o^
เย้.....เจ๋งไปเลยคุณย่ามันต้องอย่างนี้สิ เล่นเอาคุณปู่หน้าเจื่อนไปเลย ...>-<
(((“นั่นสิฮะ...เมย์เขาเพิ่งจะมาถึงก็ต้องเพลียเป็นธรรมดาคุณปู่เล็กอย่าไปดุเขาเลยครับ”))) …-o-“
โอ๊ะโอ...นั่นใครหว่าหล่อโคตรๆเลย >O<” ไม่น่าเชื่อว่าหนุ่มเกาหลีนี่ก็หล่อไม่เบาเหมือนกันแฮะ นี่ถ้านังตะวันกับนังอีฟเพื่อนซี้สุดขั้วของฉันมาเห็นหมอนี่เข้ามีหวังกรี๊ดจนตับทรุดแน่ๆ (พวกนี้มันบ้าผู้ชายค่ะโดยเฉพาะผู้ชายหล่อๆจะว่าไปฉันก็พลอยติดเชื้อพวกมันมาด้วยนิโหน่อย-----(กรุณาออกเสียงกระแดะเล็กน้อย)ค่ะ) ว่าแต่เมื่อกี้นี้เขาพูดอะไรนะภาษาเกาหลีแหง๋ๆ แถมยังอุตส่าห์ยิ้มให้ฉันด้วยแฮะท่าทางเป็นมิตรดีเหมือนกัน ..^^”
“อ้อเมย์ หนูมารู้จักกับซองฮุนลูกพี่ลูกน้องของหนูสิจ๊ะ เขาเป็นลูกของหลานปู่จ๊ะ” …^o^”
เอ่อ...ลูกของหลานปู่...คุณกำลังคิดเหมือนฉันมั้ยค่ะว่า งงค่ะงานนี้สงสัยฉันต้องไปนั่งทำความเข้าใจกับลำดับญาติเสียใหม่ ว่าตกลงฉันต้องเรียกเขาว่าอะไร …O_O??
สงสัยคุณย่าจะเห็นสีหน้าโง่ๆของฉันที่แสดงออกชัดเจนว่าไม่เข้าใจ ท่านเลยอธิบายใหม่
“อ้อหลานคงจะงงล่ะสิจ๊ะ คือคุณปู่เป็นอาของพ่อซองฮุนน่ะลูก หรืออีกในหนึ่งก็คือคุณปู่ของหลานมีพี่ชายซึ่งเป็นปู่ของซองฮุนไงจ๊ะ” …^o^”
โอ๋ย...กว่าจะเข้าใจได้ฉันต้องไปนั่งระลึกชาติเพื่อจะได้รู้ว่าหมอนี่เป็น...เป็นอะไรหว่าเรียกไม่ถูกเหมือนกันเอาเป็นว่าเขาเป็นหลานของปู่อีกคนแล้วเป็นลูกพี่ลูกน้องกับฉันก็แล้วกันนะ ...+_+”
ฉันนั่งทานข้าวเช้าไปพร้อมกับซองฮุนสองคน แล้วอยู่ๆคุณย่าก็เดินมาบอกว่า
“เมย์วันนี้หนูต้องออกไปกับซองฮุนนะเขาจะพาหนูไปสมัครเรียนภาษาเกาหลีนะจ๊ะแล้วถ้าอยากจะไปเที่ยวไหนต่อก็บอกซองฮุนนะลูกย่าฝากเค้าไว้แล้ววัยรุ่นไปกันเองคงสนุกกว่า” …^o^
(((ซองฮุนจ้ะฝากเมย์ด้วยนะลูกนะน้องเพิ่งมาถึงย่าเลยต้องวานซองฮุนให้ช่วยดูแลหน่อย))) …^o^
(((ไม่ต้องห่วงนะฮะคุณย่าเล็กผมจะดูแลเมรินเอง))) …^^’
เฮือก...ไหงงั้นล่ะทำยังกับฉันถนัดการไปเดินช๊อปปิ้งกับคนแปลกหน้าอย่างนั่นแหละ แล้วไอ้คนแปลกหน้าที่ว่าเนี่ยดันหล่ออีกต่างหาก ประหม่าอย่างแรงค่ะงานนี้ …>o<”
แต่.....ฉันจะไปคัดค้านอะไรได้ผลสุดท้ายฉันก็ต้องนั่งรถออกมากับตานี่เอ้ยซองฮุน ฮ่ะฮ่า..โก้ไม่หยอกแฮะนี่ถ้าอยู่เมืองไทยล่ะก็ฉันจะพาอีตาซองฮุนนี่เอาไปอวดกับหมู่มวลผองมิตรทั้งหลายเอาให้น้ำลายฟูมปากเพราะความอิจฉาไปเลย …>.<’
ตลอดทางฉันได้แต่นั่งเงียบเป็นสากส่วนซองฮุนก็ไม่เห็นจะพูดอะไรเลยสักคำ ...ฉันอยากจะบอกว่ามันอึดอัดนะโว้ยช่วยพูดอะไรหน่อยไม่ได้เหรอพ่อลูกพี่ลูกน้อง เองงี้ฉันจัดการเองดีกว่า …>,<’
“เอ่อคุณอายุเท่าไหร่ค่ะ” (สปีกเป็นปะสาปะกิต) …-o-‘
“…………….” ….- -‘
“แล้วเรียนชั้นอะไรแล้วค่ะ “(สปีกเป็นปะสาปะกิต) …-O-“
“..................” …- - “
“อ้าวเฮ้ยนี่นายเป็นใบ้หรือไงเนี่ยทีต่อหน้าคนอื่นทำไมพูดจ๋อยๆล่ะฉันไม่กัดนายหรอกน่าพ่อลูกพี่ลูกน้อง” (กับมาพูดภาษาไทยดังเดิม) …-O-‘”
“เปล่า” …- -“’
“นะ...นะ..นี่(ติดอ่างไปเลย) นายพูดภาษาไทยได้ด้วยเหรอ” …+_+”
“ใช่แล้วจะทำไม ฉันไม่มีอารมณ์อยากคุยกับเธอไม่ใช่เพราะว่าฉันเป็นใบ้หรอกนะ กรุณาอย่านินทาคนอื่นเพราะคิดว่าเขาจะไม่เข้าใจที่เธอพูดได้ไหม อ้อแล้วฉันก็มีชื่อให้เรียกฉันชื่อซองฮุนไม่ใช่พ่อลูกพี่ลูกน้องกรุณาจำเอาไว้ด้วย ดูท่าเธอนี่ก็นิสัยไม่ดีเหมือนกันนะ “ …- o -“
เฮือก...มาเป็นชุดเลย แล้วเรื่องอะไรหมอนี่มาว่าฉันแบบนี้ล่ะ หมดกันความรู้สึกที่คิดว่าหมอนี่เป็นมิตร นี่มันตรงกันข้ามเลยต่างหาก เฮ้ย...อย่างนี้ยอมไม่ได้คนอย่างเมลิณีจะให้คนอื่นมาว่าปาวๆได้ไง …“
“นี่นาย .............” …-O-“”
\"............\" ~_~;
“ขอโทษ ฉันไม่ได้ตั้งใจจะว่านายสักหน่อย” (เฮ่อ..นึกว่าจะแน่) ...T^T”
เอ่อ...ฉันไม่ได้กลัวเค้านะคุณเชื่อฉันใช่ไหมค่ะ ฉันแค่ไม่อยากมีเรื่องกับหมอนี่ตอนนี้เพราะฉันอยู่กับหมอนี่แค่สองคนแล้วถ้าเค้าเกิดเอาฉันไปปล่อยไว้หรือไม่ก็เอาไปขายแล้วแกล้งไปบอกคุณย่าว่าฉันหายสาปสูญไปฉันจะทำไงล่ะ
ฮึ่ม...แต่เอาเถอะไว้ให้ฉันรู้จักที่ทางก่อนเถอะแล้วฉันจะเอาคืนหมอนี่ให้สาสมเลยทีเดียวตอนนี้ปล่อยมันไปก่อน …T^T””
“ทำไมนายถึงพูดภาษาไทยได้ล่ะ” …
“สมัยเด็กฉันมักจะมาคลุกอยู่กับคุณย่าเล็ก คุณย่าเล็กเป็นคนสอนให้ฉันเอง “ …^^’
เออพูดไปอมยิ้มไปด้วยสงสัยว่าหมอนี่ท่าจะติดคุณย่าเอามากๆ
ฉันมาถึงหน้าสถาบันสอนภาษาเกาหลี มันดูเล็กกว่าที่คิดไว้แฮะเมื่อเทียบกับสถาบันสอนภาษาส่วนใหญ่ในบ้านเรา ในนั้นมีคอร์สเรียนหลายภาษาทั้งอังกฤษ จีน ญี่ปุ่น เรียกว่ามีเกือบทุกชาติอยู่ในสถาบันเล็กๆแห่งนี้ ฉันได้แต่นั่งเฉยๆรอซองฮุนจัดการเรื่องลงสมัครเรียนให้ มีเด็กนักเรียนหญิงเกาหลีหลายคนเดินมาด้อมๆมองๆอยู่ไม่ขาด สงสัยมองซองฮุนแหงๆ ก็ฉันบอกแล้วไงหมอนี่มันหล่อแต่ทำไมเด็กผู้หญิงพวกนี้ออกหน้าออกตากันจังนะ ทำอย่างกับหมอนี่เป็นดารานายแบบอย่างนั้นแหละ ว่าแต่ทำไมหมอนี่ถึงทำท่าเหมือนว่าไม่สนใจเลยสักนิด ชิ....คิดว่าตัวเองหล่อนักเหรอไงยะ (เออก็หล่อน่ะสิ) …-__-“
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น