คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : ฮาโล แว่นสแกน และความน่านับถือ
- สนามยิงปืน -
*ปังๆๆๆๆ*
เสียงปืนดังลั่นอย่างเป็นจังหวะที่สม่ำเสมอ ขณะที่ผู้ที่เป็นผู้ลั่นไกเป็นเพียงเด็กสาวอายุ9ขวบเท่านั้น แต่ทว่าการยิงของเธอนั้นไม่มีความสั่นคลอนใดๆ และทุกนัดที่ลั่นออกไปนั้นเข้าเป้าแทบทั้งหมด
แต่ทว่าด้วยร่างกายที่เด็กทำให้ยากที่เธอจะสามารถยิงติดต่อกันได้นานหลายชั่วโมง แม้จะมีตัวช่วยแล้วก็ตาม
เด็กสาววางปืนพกลงโดยไม่คิดจะดูเป้า เธอถอดที่ปิดหูออกแล้วเดินถอยกลับออกมาจากลานฝึกซ้อมเพื่อที่จะกลับบ้านหลังจากทำกิจวัตรประจำวันหลังเลิกเรียนจบแล้ว
‘9 ปี แล้วก็ไม่มีความเคลื่อนไหวอะไรเลย‘ เด็กสาวคิดขณะที่เหลือบสายตาไปมองหน้าจอระบบที่ปรากฏขึ้นมานับตั้วแต่ที่เธอจำความได้
************
•< สเตตัส >•
< อาซาดะ ชิโนะ >
< คลาส: สไนเปอร์ >
< ความแข็งแกร่ง: F- >
< ความอดทน: E >
< ความเร็ว: G+ >
< โชค: B+ >
************
< สไนเปอร์ - นี่ไม่ใช่อาชีพ แต่เป็นพรสวรรค์โดยกำเนิดที่มีสายตาที่ดีกว่าคนทั่วไป 2 เท่า >
‘สไนเปอร์ เราเหมาะกับการทำอะไรแบบนี้จริงๆนั่นแหละ‘ เหตุที่คิดแบบนั้นเพราะเธอเคยไปวัดสายตาและผลลัพธ์ก็ตรงตามหน้าต่างระบบบอก เธอมีสายตาที่ดีกว่าคนทั่วไปถึงสองเท่า นั่นทำให้เธอเริ่มฝึกธนูและฝึกยิงปืน
‘..ก็ ไม่ใช่ว่าจะทำอาชีพนี้จริงๆสักหน่อยนี่นา ก็แค่ทำไปตามพรสวรรค์ของตัวเอง ฮิฮิ~’
เด็กสาวยิ้มให้กับตัวเองก่อนจะเหลือบสายตาไปมองกระจกสะท้อนซึ่งปรากฏว่าบนหัวของเธอนั้นมีวงแหวนเรืองแสงสีขาวเรียบๆลอยอยู่ แต่ทว่าไม่มีใครเอะใจกับมัน
เพราะพวกเขามองไม่เห็นนอกจากตัวเธอเอง ซึ่งสิ่งนี้นั้นเธอได้รับมาจากของขวัญต้อนรับของระบบ
***********
< ฮาโล >
< คำอธิบาย: ฮาโลมีความสามารถในการรุกและป้องกันที่โดดเด่น ทำให้ผู้ใช้มีความแข็งแกร่งทางร่างกายมากขึ้น และช่วยให้พวกเขาทนต่อกระสุนและแม้แต่กระสุนรถถังได้ ฮาโลยังให้ความสามารถในการฟื้นฟู ทำให้รอยขีดข่วนจากกระสุนสามารถรักษาได้ด้วยตัวเอง >
**********
‘ขนาดของขวัญยังเกี่ยวกับทางทหารเลย‘ เธอคิดขณะที่มุ่งหน้ากลับบ้าน พร้อมกับเฝ้ารออีกฟังค์ชั่นหนึ่งที่ไม่เคยมีความเคลื่อนไหวใดๆเลยนับตั้งแต่ที่เธอจำความได้
•< ระบบแชทต่างมิติ >•
< ห้องสนทนาสำหรับการทำกิจกรรมต่างๆไม่ว่าจะเป็นการพูดคุย แลกเปลี่ยนข้อมูล สิ่งของ ทำการซื้อขาย หรือกระทั่งภารกิจที่จะออกมาเป็นระยะ >
< ยังไม่เปิดใช้งาน >
‘สงสัยจังว่าห้องแชทต่างมิติเนี่ยมันจะเป็นยังไง เหมือนกับพวกในนิยายรึเปล่านะ น่าสนใจดีจังง’
…………
- ภายในบ้านทรงครึ่งวงกลมขนาดใหญ่ -
ร่างของเด็กสาวอายุ 15 ปี กำลังหมกมุ่นอยู่กับการสร้างสิ่งประดิษฐ์ โดยที่สวมแว่นกันลมที่ดูทันสมัยเล็กน้อย
ซึ่งสิ่งประดิษฐ์ของเธอในเวลานี้นั้นเป็นสิ่งที่จะช่วยให้เธอสามารถบรรลุความปราถนาหรือความฝันของเธอได้
ดังนั้นเธอจึงตั้งอกตั้งใจอย่างเต็มที่ที่จะใช้ความรู้และความอัจฉริยะของตัวเองในการสร้างสิ่งของสิ่งนี้ และใช้สมาธิโดยกีดกันทุกคนออกไปไม่ให้มารบกวนตัวเอง
และด้วยความพยายามหลายวันในที่สุดเธอก็สามารถสร้างมันได้สำเร็จ
แว่นกันลมถูกเลื่อนขึ้นขณะที่เธอกดสวิตช์บนอุปกรณ์คล้ายนาฬิกาในมือ ก่อนที่หน้าจอสีเขียวจะปรากฏจุดสีเหลือง
ซึ่งเมื่อหันเรดาร์ไปตามจุดสีเหลืองกะพริบนั้นก็พบกับลูกแก้วสีส้มลูกหนึ่งวางเอาไว้อยู่บนโต๊ะไม่ไกล
“สำเร็จแล้ว!! ฮ่าฮ่าฮ่า ทีนี้ความฝันของฉันที่จะมีคนรักเป็นเจ้าชายชาร์มมิ่งก็อยู่ใกล้แค่เอื้อม!!!” เด็กสาวยิ้มอย่างดีใจพร้อมกระโดดโลดเต้นอย่างยินดี
เธอเลื่อนแว่นกันลมลงมาอีกครั้งและใช้ฟังค์ชั่นสแกนของแว่นเพื่อตรวจสอบอีกครั้ง
< ดราก้อนเรดาร์ >
< ผู้สร้าง: บลูม่า บรีฟส์ >
< สามารถตรวจจับสัญญาณพิเศษที่ปลดปล่อยออกมาจากดราก้อนบอลเพื่อค้นหาตำแหน่งที่แน่นอนได้อย่างแม่นยำ >
”เยี่ยม! ขนาดแว่นอเนกประสงค์ก็ยังยืนยัน!!“
**********
•< สเตตัส >•
< บลูม่า บรีฟส์ >
< คลาส: วิศวกร >
< ความแข็งแกร่ง: G >
< ความอดทน: G >
< ความเร็ว: G >
< โชค: A >
***********
<วิศวกร - อัจฉริยะด้านวิศวกรรมซึ่งสามารถรังสรรเทคโนโลยีล้ำสมัยและเหนือจินตนาการได้อย่างง่ายดายเพียงมีอุปสงค์เธอก็จะสามารถสร้างอุปทานขึ้นมาได้ >
*****
•< แว่นอเนกประสงค์ >•
< คำอธิบาย: มีฟังค์ชั่นอัจฉริยะที่ล้ำหน้ายุคสมัยอย่างมากมาย ไม่ว่าจะสแกนสิ่งของ สิ่งมีชีวิต สสาร พลังงาน ทุกสิ่งทุกอย่างสามารถสแกนและอธิบายความเป็นมาของสิ่งนั้นได้อย่างสมเหตุสมผล >
*****
“ถึงจะหาคำตอบไม่ได้ว่าระบบนี่มันคืออะไรก็เถอะ แต่ในเมื่อมอบประโยชน์ให้ฉันฉันก็จะไม่สนใจอะไรก็แล้วกันนะ”
บลูม่าพูดขณะที่ปัดหน้าจอระบบทิ้งแล้วหันไปสนใจกับดราก้อนเรดาร์ในมือต่อ จากนั้นเธอก็รีบไปเก็บข้าวของเพื่อเตรียมตัวสำหรับการเดินทางตามหาราก้อนบอล
“รอก่อนนะคะ เจ้าชายชาร์มมิ่งของฉันน~”
………..
- ชายแดนหมู่บ้านโคโนฮะ -
ชายหนุ่มผมสีเหลืองใบหน้าหล่อเหลามีความอ่อนโยนบนใบหน้ากำลังนั่งเหม่อมองท้องฟ้าอย่างว่างเปล่าเล็กน้อยขณะที่นั่งพักหลังจากที่เพิ่งรบกับนินจาหมู่บ้านอื่น
‘ยังไงก็ไม่มีความเคลื่อนไหวอะไรเหมือนเดิมสินะ 5 ปีผ่านไปแล้วด้วยสิ‘ ชายหนุ่มคิดก่อนจะละสายตาจากท้องฟ้าและมองไปยังหน้าต่างระบบที่ปรากฏขึ้นต่อหน้าเขา นับตั้งแต่เมื่อห้าปีก่อน
**********
•< สเตตัส >•
< นามิคาเสะ มินาโตะ >
< คลาส: นินจา >
< ความแข็งแกร่ง: D+ >
< ความอดทน: D- >
< ความเร็ว: A >
< โชค: B+ >
***********
’ความสามารถที่ได้รับมาทำให้เราสามารถคุมกองทัพได้ง่ายขึ้นเยอะเลย’ มินาโตะคิดขณะเลื่อนสายตาไปอีกหน้าต่างหนึ่งซึ่งอธิบายสิ่งที่เขาได้รับมาอยู่
< ความน่านับถือ(Charisma) B - ทำให้ขวัญกำลังใจของกองทัพที่มีคุณเป็นผู้นำนั้นมีกำลังใจที่สูงมาก และทำให้มีคุณสมบัติที่จะเป็นผู้นำประเทศ >
‘ถึงจะไม่รู้ว่ามันเป็นมายังไงแต่อย่างน้อยมันก็ช่วยเราในหลายๆอย่างล่ะนะ‘ มินาโตะคิดอยู่ในใจ
*พรึบ!*
วินาทีต่อมาร่างของเขาจะกะพริบหายไปจากตำแหน่งเดิมและปรากฏขึ้นบนต้นไม้ที่อยู่ห่างออกไปพร้อมกับที่ในมือถือคุไนสามง่ามจ่อไปยังคอของนินจาจากหมู่บ้านอื่น
สีหน้าที่อ่อนโยนเปลี่ยนไปเป็นความจริงจัง
“ถึงผมจะดูเหมือนคิดอะไรอยู่ในใจ แต่ก็ไม่ได้หมายความว่าผมลดความระมัดระวังของตัวเองลงนะ“
TBC~>>>
..........
สมาชิกชุดแรกทั้งห้าคนของกลุ่มแชทปรากฏตัวครบแล้วนะ
ความคิดเห็น