คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #12 : โจมตีกระทันหัน
- นอร์ธ บลู เกาะสไปเดอร์ ไมล์ -
ใช้เวลาราวเดือนกว่าๆในการเดินทางย้อนกลับจากแกรนด์ไลน์มาที่ทะเลทั้งสี่อย่างนอร์ธบลู และเวลาอีกครึ่งเดือนในการเดินทางจากจุดตัดนั้นเพื่อมาถึงเกาะแห่งนี้ที่เป็นการนำทางจากบีเบิลการ์ดที่เวอร์โก้ให้มา
“เพราะเดินทางอยู่ตลอดเวลาทำให้ความคืบหน้าการย่อยโอสถไม่ค่อยขยับเท่าไหร่เลย” เจราลเดินจากท่าเรือไปตามทิศทางชี้นำของบีเบิลการ์ดอย่างช้าๆเรื่อยเปื่อยไม่เร่งรีบ
กระทั่งมาหยุดที่อาคารสูงหลังหนึ่งซึ่งบนยอดของอาคารมีธงที่มีสัญลักษณ์จอลลี่โรเจอร์ของกลุ่มโจรสลัดถูกแขวนเอาไว้อย่างโจ่งแจ้ง
กลุ่มเด็กชายหญิงที่มีอายุใกล้เคียงกับตัวเขากำลังเล่นสนุกกันอยู่ใกล้กับตัวอาคาร แต่ก็มีบางคนเห็นตัวเขาทั้งสามคนจึงพากันมาดูด้วยความสงสัย
“นี่!! นายมาทำอะไรที่นี่น่ะ ที่นี่ไม่ใช่ที่ที่เด็กอย่างนายจะมานะ” เด็กหนุ่มตัวใหญ่ที่มีอายุมากที่สุดในกลุ่มเอ่ยขึ้น
เจราลมองทั้งสามคนและเมินเฉยไปขณะที่ก้มมองบีเบิลการ์ดซึ่งยังคงขยับอยู่ แสดงให้เห็นว่าทั้งสามคนตรงหน้าเขาไม่ใช่คนที่เขาตามหา แต่ก็รู้ได้ว่ามาถึงที่หมายแล้วเพียงแค่คนที่ต้องเจอนั้นอยู่ข้างใน
”ฉันมาหาหัวหน้าของที่นี่ ผู้ชายที่ชื่อเวอร์โก้บอกให้ฉันมา“ เจราลเลือกที่จะเอ่ยออกไปตามตรงกับทั้งสามคนเผื่อพวกเขาจะบอกอะไรได้บ้าง
”หัวหน้า.. หมายถึงนายน้อยเหรอ?“
•[ เบบี้ไฟฟ์(10) ]•
[ สมาชิกฝึกหัดดองกิโฮเต้แฟมมิลี่ ]
”นี่นายมาหานายน้อยงั้นเหรอ???"
•[ เดลลิงเจอร์(1) ]•
[ สมาชิกฝึกหัดดองกิโฮเต้แฟมมิลี่ ]
”คุณเวอร์โก้แนะนำมา?“
•[ บัฟฟาโล่(15) ]•
[ สมาชิกฝึกหัดดองกิโฮเต้แฟมมิลี่ ]
ทั้งสามคนหันมองหน้ากันเห็นความประหลาดใจในสีหน้าและแววตาของกันและกัน ซึ่งจากการฟังดูเหมือนหัวหน้าของสถานที่แห่งนี้จะถูกเรียกว่า ‘นายน้อย‘ ล่ะนะ
“ก็คงจะใช่นั่นแหละ ผู้ชายคนนั้นไม่ได้บอกอะไร บอกแค่ว่าให้มาตามบีเบิ-…” ไม่ทันจะได้พูดหรืออธิบายจบ เจราลก้าวถอยหลังออกมาจากตำแหน่งเดิมสามก้าว
*ตูมมม!!!*
ในวินาทีต่อมาก็มีร่างหนึ่งร่อนลงบนพื้นอย่างรุนแรงพร้อมกับพานท้ายปืนที่ฟาดกระทบสร้างรอยไว้บนพื้นในตำแหน่งที่เจราลเคยอยู่ ซึ่งหากเขาไม่หลบทันเวลาก็คงจะถูกฟาดจนตายในทันทีแน่นอน
“ต้อนรับกันแบบนี้เหรอ?” เจราลมองไปที่ชายร่างสูงที่มีผมสีฟ้าเงินตั้งแหลมที่สวมผ้าปิดปากซึ่งโจมตีโดยไม่ให้ซุ่มให้เสียง
•[ กลาดิอุส(18) ]•
[ สมาชิกหลักดองกิโฮเต้แฟมมิลี่ ]
ก่อนจะมองย้อนขึ้นไปบนอาคารที่มีชายผมทองสวมแว่นกันแดดทรงแหลมในชุดคลุมขนนกสีชมพูที่ยืนกอดอกมองสถานการณ์ตรงนี้อยู่ ดูเหมือนอีกฝ่ายจะรู้อยู่แล้วว่าเขาจะมาซึ่งก็ไม่ใช่เรื่องแปลกอะไรเท่าไหร่
•[ ดองกิโฮเต้ โดฟรามิงโก้(26) ]•
[ กัปตันกลุ่มโจรสลัดดองกิโฮเต้แฟมมิลี่ ]
“อยากทดสอบสินะ พอดีเลยฉันเองก็อยากรู้ขีดจำกัดของตัวเองด้วย เจอคู่ต่อสู้เหมาะๆพอดี“ เจราลไม่ได้ตื่นตระหนกกับการเผชิญหน้าครั้งนี้
ร่างกายปรับให้มั่นคงในขณะที่ไม่รอให้อีกฝ่ายเป็นฝ่ายริเริ่ม เขาเข้าประชิดอีกฝ่าย ทว่าแทนที่อีกฝ่ายจะหลบหรือป้องกัน กลับกันเขาชี้ปากกระบอกปืนและลั่นไกอย่างไม่ลังเลใดๆ
แต่มันใช้ไม่ได้ผลกับเจราลซึ่ง[เฝ้ามอง]การเคลื่อนไหวของอีกฝ่ายอยู่ตลอดเวลา ในช่วงที่อีกฝ่ายเลื่อนปากกระบอกปืน เจราลก็หลีกเลี่ยงตำแหน่งการยิงได้และประชิดตัวได้สำเร็จแล้ว
ฝ่ามือเล็กพุ่งออกไปอย่างรวดเร็ว คราวนี้บังคับให้อีกฝ่ายหลบได้สำเร็จ แต่เจราลไม่เสียเวลาและไล่ตามต่อไปเพื่อเข้าสู่ระยะประชิดที่ทำให้อีกฝ่ายไม่สามารถลั่นไกได้เนื่องจากตำแหน่งที่ไม่เหมาะสม
ทำได้เพียงปัดป้องฝ่ามือและโจมตีสวนด้วยการฟาดพานท้ายปืน แต่ก็โดนหลบทั้งหมดราวกับว่าเด็กชายรู้ว่าการโจมตีจะมาแบบไหน
ทำให้เหล่าผู้ชมที่อยู่รอบๆรู้สึกตื่นตาตื่นใจกับภาพที่เห็นโดยเฉพาะกลุ่มเด็กทั้งสามคนที่อยู่ไม่ไกลจากการต่อสู้
หลังจากสู้มาได้ระยะหนึ่งซึ่งไม่มีใครสามารถทำอะไรกันได้
‘อึกก.. ร-ร่างกายขยับไม่ได้!?!! เกิดอะไรขึ้น???‘ ทันใดนั้นจู่ๆร่างกายของเจราลก็ขยับไม่ได้ราวกับโดนตรึงไว้ด้วยอะไรบางอย่าง
ทำให้เขาไม่สามารถหลบพานท้ายปืนที่ฟาดเข้าใส่หัวของเขาอย่างเต็มแรงนั้นได้จนร่างเล็กกระเด็นไปชนกำแพงตึกจนทะลุ มิหนำซ้ำยังโดนเศษอิฐหล่นลงมาทับซ้ำอีก
หลังจากนั้นก็ไม่มีการเคลื่อนไหวใดๆจากตำแหน่งนั้นขณะที่กลาดิอุสหันหลังไปก้มหัวให้กับโดฟรามิงโก้ที่ยืนอยู่บนอาคาร
“ขอโทษที่ต้องให้คุณลงมือเองครับนายน้อย แล้วเราจะเอายังไงกับเด็กนี่ดีครับ” กลาดิอุสเอ่ยถาม
“ไปดูสิ ถ้ายังไม่ตายก็พาไปรักษา”
“รับทราบครับนายน้อย” เขาก้มหัวด้วยความเคารพก่อนจะเดินตรงไปยังทิศทางที่ร่างเล็กถูกส่งบินไป
โดฟรามิงโก้ซึ่งหันหลังเตรียมที่จะกลับเข้าไปในอาคารจู่ๆเขาก็รับรู้ได้ถึงคลื่นแรงกดดันอ่อนๆที่ไม่ได้มุ่งเป้ามาที่เขา ก่อนจะสงสัยอะไรมากกว่านั้นเสียงกรีดร้องของกลาดิอุสที่เขาสั่งไปนั้นก็ดังกึกก้องไปทั่วบริเวณ
“อ้ากกก!!!!” เสียงกรีดร้องของกลาดิอุสทำให้เด็กชายเด็กหญิงหวาดกลัวและไม่กล้าเข้าใกล้
“กลาดิอุสส!! เป็นอะไรไปน่ะ?!!!” เบบี้ไฟฟ์ร้องถามด้วยความกังวลและตกใจ
โดฟรามิงโก้มองย้อนกลับไปก็พบว่ากลาดิอุสนั้นกำลังนั่งคุกเข่าและสองมือกุมหัวกรีดร้องอยู่โดยไม่ทราบสาเหตุ
โดยตรงหน้าของอีกฝ่ายก็คือเด็กชายที่เวอร์โก้แนะนำซึ่งกำลังยืนมองกลาดิอุสด้วยสายตาที่เย็นชาโดยที่มีเลือดอาบไปทั่วทั้งหัวลามไปถึงใบหน้า
ดวงตาภายใต้แว่นกัดแดดของโดฟรามิงโก้หรี่ลงมองตรงไปยังเด็กชาย นิ้วมือของเขาขยับเล็กน้อยเมื่อเห็นเด็กชายกำลังจะเดินเข้าหากลาดิอุสทำให้ร่างเล็กนั้นชะงักไป
จากนั้นคลื่นจิตอันรุนแรงก็ปะทุออกมาจากร่างของโดฟรามิงโก้ปกคลุมร่างของเจราลและกลาดิอุสที่กำลังกรีดร้องดิ้นพล่านอยู่จนจู่ๆทั้งคู่ก็สลบล้มพับไปกับพื้นในทันที
“นายน้อย! เมื่อกี้มัน!! คุณใช้ฮาคิราชันย์งั้นเหรอ?!!“ ชายร่างใหญ่ผมยาวหลังค่อมเดินออกมาจากอาคารแล้วเอ่ยถามด้วยความสับสน ทว่าโดฟรามิงโก้ไม่สนใจตอบตอนนี้
ด้วยการขยับนิ้วร่างของทั้งกลาดิอุสและเจราลก็ลอยขึ้นมาและตามหลังเขาเข้าไปภายในอาคาร
“ดูเหมือนเวอร์โก้จะส่งของน่าสนุกมาให้ซะแล้วสิ”
TBC~>>>
.............
ไทม์ไลน์ตอนนี้คือลอว์มาหาโดฟรามิงโก้เมื่อหนึ่งปีก่อน
ความคิดเห็น