ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    [Anime]ชีวิตประจำวันของเทพแห่งเกมส์

    ลำดับตอนที่ #11 : ฮินาตะ คาโฮะ(Hinata Kaho)

    • อัปเดตล่าสุด 10 มิ.ย. 66


    “กลับมาแล้วค่ะ~” เสียงของเด็กสาวดังอย่างเหนื่อยล้าพร้อมกับเดินเข้าไปภายในบ้านสองชั้น

    “ยินดีต้อนรับกลับจ่ะ วันนี้จะทานมื้อเย็นด้วยกันรึเปล่าคาโฮะ” 

    เสียงของหญิงสาววัยกลางคนดังตอบรับกลับมาจากภายในครัวของบ้าน

    “ไม่ล่ะค่ะแม่ หนูทานมาจากที่คาเฟ่แล้ว” ฮินาตะ คาโฮะ เด็กสาวผมบลอนด์ทองตอบกลับคุณแม่ของเธอ

    “เข้าใจแล้วจ่ะ จริงสิ ของที่สั่งไว้มาส่งแล้วนะ แม่เอาไปวางไว้ให้ที่หน้าห้องแล้ว”

    “ค่าา~” เด็กสาวตอบกลับอย่างร่าเริง ลืมความเหนื่อยล้าไปทันใด

    ต่อมาเธอจึงรีบวิ่งขึ้นไปชั้นสองและพบกล่องบิลด์เกียร์วางอยู่หน้าประตูห้อง 

    เธอยิ้มอย่างดีใจและรีบอุ้มกล่องนั้นเข้าไปในห้องนอนของตัวเองด้วยความกระตือรือร้น

    ทว่าผ่านไปไม่กี่นาทีต่อมาเสียงที่เต็มไปด้วยความผิดหวังและเสียดายก็ดังออกมาจากภายในห้องนั้น

    “โถ่~ ไม่มีสิทธิ์ในการเป็นเบต้าเทสต์” เด็กสาวทิ้งตัวลงนอนหงายบนเตียงสีฟ้าอ่อนของตัวเอง

    ขณะที่ชูหมวกบิลด์เกียร์ไว้เหนือหัว เธอมุ่ยหน้าอย่างไม่พอใจนิดหน่อยแต่ก็ทำอะไรไม่ได้

    คาโอะที่นอนเหม่อมองหมวกบิลด์เกียร์อยู่ครู่หนึ่ง

    “จริงสิ?! รุ่นพี่!!” ทันใดนั้นใบหน้าของชายหนุ่มที่เจอกันวันนี้ก็ลอยเข้ามาในหัว 

    เธอรีบดีดตัวขึ้นมานั่งและวางหมวกบิลด์เกียร์ไว้บนเตียง

    คาโอะรีบควานมือไปหยิบมือถือที่หัวเตียงก่อนจะเปิดอีเมลและส่งข้อมูลไปหาอีกฝ่ายอย่างรวดเร็ว

    ฮินาตะ คาโฮะ: รุ่นพี่! คุณได้สิทธิเบต้าเทสต์รึเปล่าคะ?

    หลังจากส่งข้อความไปแล้วคาโฮะก็จดจ่ออยู่หน้านั้นครู่หนึ่ง 

    เมื่อเห็นว่าอีกฝ่ายยังไม่ตอบเธอจึงทำอะไรไม่ได้ 

    ลุกขึ้นจากเตียงและตัดสินใจไปอาบน้ำจดการธุระของตัวเองก่อน

    ……

    ร่างของเด็กสาวเอวบางแต่มีสัดส่วนของหุ่นและเรือนที่ดึงดูดสายตาของคนได้อย่างง่ายด้ายไม่ว่าจะส่วนบนหรือล่าง 

    และในเวลานี้เธอคนนั้นก็อยู่ในสภาพที่มีผ้าเช็ดตัวสีขาวตัวเล็กผืดเดียวพันรอบร่างกายปิดร่างกายบางส่วน

    คาโฮะเดินไปเช็ดผมไปตรงไปนั่งบนเตียงและหยิบมือถือขึ้นมาดูก็พบกับข้อความตอบกลับมาพอดี

    โอคุดะ เท็ตสึกิ: แน่นอนอยู่แล้วสิ เธอก็น่าจะรู้ว่าฉันมันคนดวงดี~

    ฮินาตะ คาโฮะ: น่าหมั่นไส้จังเลยค่ะ

    เด็กสาวมุ่ยหน้าเล็กน้อยเมื่อเห็นคำพูดอวยโชคตัวเองของอีกฝ่าย 

    แต่เธอก็เถียงอะไรไม่ได้ ได้แต่อิจฉากับโชคที่ดีเกินไปและตลอดเวลาของเขา

    ฮินาตะ คาโฮะ: แต่ก็น่าอิจฉาด้วย ฉันไม่ได้สิทธิ์เล่นเบต้าล่ะ

    โอคุดะ เท็ตสึกิ: โอ้วว~ หวาๆ น่าสงสารจังเลยย เสียใจด้วยน๊าาา

    ฮินาตะ คาโฮะ: ไม่รู้สึกถึงความจริงใจเลยค่ะ!!!

    โอคุดะ เท็ตสึกิ: ฮ่าฮ่าฮ่า

    ฮินาตะ คาโฮะ: ไม่สบอารมณ์เลย! ชิ!!

    คาโฮะได้แต่คิ้วกระตุกกับคำพูดหยอกล้อประชดประชันของอีกฝ่าย

    ก่อนที่เธอจะค่อยๆสูดลมหายใจเพื่อสงบสติอารมณ์ของตัวเอง และพิมพ์ข้อความอีกครั้ง

    ฮินาตะ คาโฮะ: แล้วเกมส์เป็นไงบ้างคะ ระบบฟูลไดรฟ์เกมส์แรกเลยนี่นา

    โดยระหว่างรอคำตอบเธอก็นำตัวเองไปใส่ชุดนอนด้วย ก่อนจะเดินกลับมานั่งตรงขอบเตียงและเช็ดผมของตัวเองต่อไป

    โอคุดะ เท็ตสึกิ: ดีเยี่ยมเลยล่ะ ทั้งระบบ ความสมจริง และเรื่องราวพื้นหลังของเกมส์ ยังกับได้ไปเกิดใหม่ในอีกโลกงั้นแหงะ

    ฮินาตะ คาโฮะ: ดีขนาดนั้นเลยเหรอคะ?

    โอคุดะ เท็ตสึกิ: แน่นอน เพิ่งกลับจากคาเฟ่สินะถึงไม่รู้ข่าวอะไรเลยน่ะ

    ฮินาตะ คาโฮะ: ก็ใช่ค่ะ กลับถึงบ้านก็เปิดกล่องบิลด์เกียร์ ก่อนจะส่งข้อความไปหาคุณ นั่นแหละค่ะ

    ฮินาตะ คาโฮะ: ว่าแต่อะไรเหรอคะ ข่าวที่ว่าน่ะ

    คาโฮะพิมพ์ข้อความถามไปด้วความสงสัย 

    ขณะที่รอคำตอบก็นำผ้าเช็ดตัวม้วนไว้บนหัวและลุกขึ้นนำอุปกรณ์บิลด์เกียร์ไปเก็บไว้ก่อน

    เพราะตอนนี้เธอยังทำอะไรกับมันไม่ได้เนื่องจากต้องรออีกหนึ่งเดือนเลยกว่าเบต้าเทสต์จะจบ

    โอคุดะ เท็ตสึกิ: ลองไปเปิดคอมและเข้าบูธูปดูสิ

    ฮินาตะ คาโฮะ: แปปนึงนะคะ

    คาโอะตอบกลับข้อความก่อนจะเดินไปที่คอมพิวเตอร์สองจอของตัวเองและเริ่มจัดแจงเปิดเครื่อง 

    ในระหว่างรอเครื่องคอมฯสตาร์ทเธอก็เก็บกวาดเครื่องเล่นเกมส์บนโต๊ะเข้าชั้นไปทั้งหมด

    “บูธูปสินะ...อืมม!?!!! อะไรเนี่ย?!” คาโฮะเปิดบูธูปตามคำแนะนำของเท็ตสึกิ 

    ทันใดนั้นเธอก็พบกับความแปลกประหลาดในทันที

    นั่นก็เพราะหน้าฟีดหรือหน้าแนะนำบนบูธูปทั้งหมดเป็นวิดีโอที่เกี่ยวข้องกับเกมส์ใหม่ระบบฟูลไดรฟ์นี้ทั้งหมดเลย 

    ไม่ว่าจะเลื่อนไปหน้าไหนก็ตาม

    ไม่ว่าจะเป็นวิดีโอถ่ายทอดสดของเหล่าสตรีมเมอร์ หรือคลิปสั้น คลิปยาวรูปแบบการวิเคราะห์หรือแบ่งปันข้อมูลภายในเกมส์

    มันเป็นวิดีโอที่เกี่ยวข้องกับเกมส์ที่ชื่อ'โปเกม่อน'ทั้งหมด บางห้องถ่ายทอดสดมีคนดูในเวลานี้หลักแสนก็มี

    “สุดยอดเกินไปแล้ว!!” คาโฮะอุทานด้วยความประหลาดใจ 

    ขณะที่เลือกหนึ่งในห้องถ่ายทอดสดที่กำลังดำเนินการอยู่เพื่อลองดูความเคลื่อนไหวหรือข้อมูลเกมส์แบบคร่าวๆ

    ‘[ ..หมายความว่านอกจากเจ้าคอยคิงจะมีสีแดงแล้ว มันยังมีสีพิเศษที่เป็นสีทองด้วยสินะคะคุณลุง?]”

    “[ใช่แล้วล่ะแม่หนู คอยคิงสีทองหรือโปเกม่อนที่มีสีแปลกกว่าตัวทั่วไปจะเรียกว่า ไชนี่โปเกม่อน(Shiny Pokemon)น่ะ]”

    มองดูภาพการพูดคุยตอบโต้ก็เด็กสาวกับคุณลุงที่แต่งตัวเหมือนนักตกปลามืออาชีพ 

    คาโฮะก็รู้สึกประหลาดใจทันที 

    เธอพยายามทำความเข้าใจกับภาพตรงหน้า ขณะที่เลื่อนสายตาไปอ่านแชท

    [โปเกม่อนไชนี่?!]

    [คอยคิงสีทอง? อยากเห็นจัง!!]

    [ก่อนหน้านี้ในห้องถ่ายทอดสดของเทโตะ ฉันเห็นโปเกม่อนสีแปลกที่ต่างจากในข้อมูลของโปเกเด็กซ์ด้วย ต้องเป็นไชนี่โปเกม่อนแน่นอน!!]

    [มาลองหาคอยคิงทองหรือพวกไชนี่โปเกม่อนกันดีกว่า!!]

    [ยังไงก็ไม่ได้อยากจะสู้ยิมหรือชิงแชมป์อยู่แล้ว งั้นก็เป็นนักสะสมไชนี่โปเกม่อนเลยสิ!]

    “อะไรกันล่ะเนี่ย นั่นคือสิ่งที่เกิดขึ้นภายในเกมส์งั้นเหรอ?” หลังจากพยายามทำความเข้าใจ

    ในที่สุดเด็กสาวก็ยอมรับได้ว่าภาพที่สวยงามราวกับกำลังดูภาพยนตร์นี้คือสิ่งที่กำลังเกิดขึ้นกับตัวสตรีมเมอร์

    หรือก็คือมันเป็นเหตุการณ์ภายในเกมส์นั่นเอง!!

    ขณะที่ทำความเข้าใจข้อมูลอันน่าตกใจนี้แล้ว 

    คาโฮะก็นึกได้ว่าเธอคุยกับรุ่นพี่ค้างไว้ 

    เธอหยิบมือถือขึ้นมาอ่านข้อความที่อีกฝ่ายส่งมาก่อนหน้านี้

    โอคุดะ เท็ตสึกิ: เป็นไงบ้าง สุดยอดเลยใช่มั้ยล่ะ

    ฮินาตะ คาโฮะ: ในวิดีโอถ่ายทอดสดนั่นคือสิ่งที่เกิดขึ้นจริงๆในเกมส์งั้นเหรอคะ ทั้งภาพ ทั้งNPC และความสมจริงพวกนั้น

    โอคุดะ เท็ตสึกิ: แน่นอน นั่นแหละคือสิ่งที่เกิดขึ้น

    ฮินาตะ คาโฮะ: น่าอิจฉา!! ฉันเองก็อยากจะเข้าไปเล่นบ้างง~





    TBC~>

    ..........

    ยังไม่หายป่วยดีเท่าไหร่ ยังปวดหัวตุบๆกับขมปากอยู่ แต่ก็พอจะทำอะไรได้มากกว่าเมื่อวานหรือสองวันก่อน

    ฮินาตะ คาโฮะ(Blend S)

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน
    นิยายแฟร์ 2024

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×