คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #10 : สิ่งที่เกิดขึ้น
- หนึ่งเดือนต่อมา -
บนเรือพาณิชย์ของกลุ่มการค้าลำหนึ่งซึ่งกำลังแล่นอยู่บนทะเลแกรนด์ไลน์
ร่างของเด็กชายอายุ10ขวบกำลังยืนอยู่บนดาดฟ้าของเรือ นัยน์ตาสีฟ้าท้องทะเลมองออกไปยังผืนทะเลอันเงียบสงบ ปล่อยเรือนผมให้โบกปลิวไปตามสายลม
ขณะที่ในมือนั้นของเขากำลังถือใบประกาศจับหรือใบค่าหัวแผ่นหนึ่งอยู่
=========
++ WANTED ++
+ Dead Or Alive +
Fisher•Tiger
฿ 230,000,000-
=========
เมื่อหนึ่งเดือนก่อน ได้มีเหตุการณ์ที่สะเทือนขวัญระดับโลกเกิดขึ้นและแพร่กระจายไปทั่วโลกผ่านหนังสือพิมพ์
ซึ่งเรียกได้ว่าเป็นเหตุการณ์สำคัญที่จะต้องมีบันทึกลงในประวัติศาสตร์แม้จะผ่านไปหลายร้อยปีแล้วก็ตาม
มันเป็นข่าวของอาชญากรชนเผ่ามนุษย์เงือกคนหนึ่งที่บุกเดี่ยวโจมตีสถานที่ที่พำนักของเหล่าขุนนางโลกอย่าง'แมรี่จัวส์' โดยไม่เกรงกลัวในอำนาจและความยิ่งใหญ่ของรัฐบาลโลกเพื่อปลดปล่อยเหล่าทาสของชาวมังกรฟ้า
ข่าวนี้ได้สร้างแรงกระเพื่อมอย่างรุนแรงให้กับโลกอย่างไม่ต้องสงสัย
ซึ่งที่ชัดเจนที่สุดก็คือเสียงเชียร์ของเหล่าคนธรรมดาที่รู้ถึงความน่ารังเกียจขอเผ่ามังกรฟ้า พวกเขาต่างก็พากันสรรเสริญฟิชเชอร์ ไทเกอร์ ชาวมนุษย์เงือกในฐานะที่มาปลดแอกทาสสู่อิสรภาพ
ทำให้ตัวของไทเกอร์ได้รับค่าหัวจากรัฐบาลโลก และได้รับค่าหัวครั้งแรกที่สูงลิ่วถึง สองร้อยสามสิบล้านเบรี
ขณะที่เจราลในฐานะผู้วางแผนและผู้ริเริ่มในเรื่องการบุกโจมตีและทลายแนวป้องกันครั้งนี้กลับไม่เป็นที่สนใจหรืออยู่ในสายตาของใครเลย
เนื่องเพราะเขานั้นเป็นคนแรกที่หลบหนีออกมาจากแมรี่จัวส์โดยอาศัยช่วงเวลาที่ไทเกอร์และทาสหลายร้อยชีวิตคอยดึงดูดความสนใจด้วยการสร้างความวุ่นวาย
“การหนีของฉันสมบูรณ์แบบแล้ว นอกจากสามพี่น้องโบอากับไทเกอร์ก็ไม่มีใครรับรู้ถึงการมีตัวตนของฉันอีก..”
“..สามพี่น้องโบอาเป็นคนจากเกาะสตรีที่แทบจะไม่ติดต่อกับโลกภายนอก…“ ขณะที่พึมพำเจราลก็มองใบประกาศจับในมือ “…ส่วนไทเกอร์.. อีกไม่นานก็จะถูกกองทัพเรือตามล่าจนตาย”
เจราลปล่อยมันปลิวทิ้งไปตามสายลมอย่างไม่ใยดี ”ดังนั้นก็เท่ากับในโลกภายนอก ฐานะของฉันก็เป็นแค่ชาวบ้านธรรมดาคนหนึ่งที่ไม่ได้มีส่วนเกี่ยวข้องอะไรกับขุนนางโลก”
เจราลมองแผ่นใบประกาศจับที่ปลิวไปไกลจนกระทั่งตกบนผิวน้ำและค่อยๆจมลงไป พร้อมกับแสดงสีหน้าผ่อนคลายออกมาในที่สุดหลังจากที่เขานั้นต้องทนกับการอยู่ในนรกบนแมรี่จัวส์แห่งนั้นกว่าสี่ปีครึ่ง
**********
•< สเตตัส >•
< ซิคเรน เฟอร์นันเดซ >
< คลาส: ผู้วิเศษ[นักจิตบำบัด] >
< ความแข็งแกร่ง: E- >
< ความอดทน: E- >
< ความเร็ว: E- >
< โชค: D >
**********
< ผู้วิเศษ[นักจิตบำบัด] - ความคืบหน้า 0.2% >
< ความสามารถของผู้วิเศษลำดับเจ็ด >
< นักจิตบำบัด >
< 1.ความกลัว 2.บ้าคลั่ง 3.ชี้นำจิตใจ 4.จิตวิเคราะห์ 5.กระแสจิต >
‘ด้วยความแข็งแกร่งในตอนนี้เราสามารถสู้ประจัญหน้ากับโจรสลัดร่างใหญ่สายพละกำลังแบบสูสีได้แล้ว‘ เจราลคิดก่อนจะปัดหน้าจอทิ้งไป
*ตูมมมม!!!!*
เสียงระเบิดดังขึ้นพร้อมกับเรือที่เริ่มโครงเครงอย่างรุนแรง ทันใดนั้นเจราลก็สัมผัสได้ถึงอารมณ์ที่วุ่นวายของทุกคนบนเรือได้
เมื่อเขาย้อนสายตามองไปก็เจอกับเรือลำหนึ่งที่มีธงของโจรสลัดกำลังแล่นมาอยู่ไม่ไกลเพื่อที่จะประชิด
”โจรสลัดโจมตีเหรอ“
ท่ามกลางความวุ่นวายและโกลาหนของเหล่าลูกเรือ ใช้เวลาไม่กี่นาทีเรือโจรสลัดลำนั้นก็แล่นมาเทียบด้านข้างได้สำเร็จ เรือถูกยึดเกาะไว้และลูกเรือโจรสลัดจำนวนมากก็ขึ้นมาบนเรือในทันที
ขณะที่เหล่าโจรสลัดกำลังที่จะริเริ่มโจรตีเพื่อปล้นสะดมเรือสินค้าแห่งนี้ ทันใดนั้นเองคลื่นพลังงานอันแปลกประหลาดสีเทาราวกับคลื่นหมอกสีจางก็แพร่กระจายออกมาจากมุมหนึ่งของเรือสินค้า
*โฮกกกก~!!!!!!*
เสียงคำรามอันน่าสะพรึงกลัวดังกึกก้องสะท้อนอยู่ภายในจิตใจของโจรสลัดทั้งหลายสิบคน พร้อมกับเงาของมังกรโบราณขนาดมหึมาที่กำลังก้มหัวจดจ้องมองลงมายังพวกเขา
*เคร้ง!!*
เสียงดาบร่วงหล่นกระทบพื้น และเหมือนกับเป็นปฏิกิริยาลูกโซ่ จากคนแรก มาคนที่สองและลามไปเรื่อยๆกระทั่งโจรสลัดทุกคนต่างทิ้งอาวุธในมือดวงตาดูเลื่อนลอยและพากันกรีดร้องอย่าง[บ้าคลั่ง]และวิ่งพล่านไปทั่วด้วยความ[หวาดกลัว]
“สัตว์ประหลาด!! มีมังกรอยู่!!!”
“หนีเร็วว!!!”
“ทำไมสิ่งมีชีวิตแบบนี้ถึงโผล่มาได้!!”
“ช่วยด้วยย!!!”
“อ้าาากกกกก!!!!!”
[ความโกลาหล] [ความสับสน] และ[ความกลัว]เข้าครอบงำเหล่าโจรสลัดทั้งหลายทำให้พวกเขาพากันแตกกระเจิงวิ่งหนีด้วยสีหน้าหวาดกลัวอย่างขาดสติแบบสุดขีด
บางคนกระโดดลงจากเรือ บางคนก็ฆ่าตัวตายเสียตรงนั้น กระทั่งบางคนก็สลบน้ำลายฟูมปากไปเลย
ในขณะที่ลูกเรือของเรือพาณิชย์แห่งนี้ต่างแสดงสีหน้าสับสนเมื่อเห็นเหตุการณ์อันแปลกประหลาดนี้ ที่จู่ๆพวกโจรสลัดก็กรีดร้องและ[บ้าคลั่ง]กันขึ้นมาอย่างไม่ทราบสาเหตุ
ขณะที่ยิ่งเวลาผ่านไปเลือดก็ค่อยๆไหลออกมาจากดวงตาของเหล่าโจรสลัดมากขึ้นเรื่อยๆ
ท่ามกลางความโกลาหลที่เกิดขึ้น ร่างหนึ่งทะยานข้ามหัวของผู้คนตรงไปยังดาดฟ้าเรือโจรสลัดตรงไปยังโจรสลัดที่แต่งตัวดูดีที่สุดพร้อมกับออร่าบนร่างกายที่แสดงให้เห็นว่าเขามีความแข็งแกร่งมากที่สุดบนเรือลำนี้
“ก-เกิดอะไรขึ้น.. พวกแกเป็นบ้าอะไรกันนน!!!!” กัปตันโจรสลัดมองภาพเหตุการณ์ตรงหน้าด้วยความไม่เข้าใจ
ตอนนั้นเองสัญชาตญาณจากการต่อสู้มานับครั้งไม่ถ้วนก็กรีดร้องบอกให้เขารีบหลบ แต่ทว่าในชั่วเสี้ยววินั้นจู่ๆความรู้สึกกลัวที่อธิบายไม่ได้ก็ปรากฏแว่บขึ้นมาในใจของเขาจนร่างของเขาชะงักร่างไป
แต่ในช่วงเสี้ยววิที่ชะงักนั้นมันก็ถือว่าเป็นการตัดสินไปแล้วว่าเขาจะไม่สามารถรักษาชีวิตของตัวเองจากคมเขี้ยวของมัจจุราชที่มาเก็บเกี่ยวได้อีกต่อไปแล้ว
คมดาบเฉือนตัดคอของกัปตันโจรสลัดโดยที่เขาไม่รู้ด้วยซ้ำว่าผู้ที่ฆ่าเขานั้นเป็นใคร
ขณะที่ร่างนั้นกำลังร่วงหล่นกับพื้น และหัวที่กลิ้งไปบนพื้น ร่างเล็กของเด็กชายวัยสิบปีกำลังยืนอยู่โดยมีดาบยาวอยู่ในมือ เขามองภาพตรงหน้าอย่างไม่สะทกสะท้าน
“ถ้าไม่แข็งแกร่งก็ปกป้องอะไรไว้ไม่ได้ มันเป็นสิ่งที่..‘สมเหตุสมผล’ที่สุดแล้ว…“ ขณะที่กล่าวเจราลตวัดดาบไล่เลือดออกไปขณะที่หันสายตากลับไปมองคนที่ปรากฏตัวอยู่ด้านหลังของเขา
”..ว่างั้นมั้ยล่ะ“
•[ กฏแห่งการเป็นผู้ชม ]•
[ 1.ตั้งใจดู ด้วยความสนใจอย่างจริงจัง ]
[ 2.แสดงความคิดเห็นและแนะนำ'บทบาท'แก่ผู้อื่นโดยไม่เปิดเผย'ตัวตน'ในฐานะผู้ควบคุม ]
[ 3.จัดแบ่ง'บทบาท'ของแต่ละคนอย่างชัดเจน ]
[ 4.ทุกสิ่งที่เกิดขึ้นกับบทละคร มันจะต้อง'สมเหตุสมผล'เสมอ ]
TBC~>>>
............
มันสมเหตุสมผลที่สุดแล้ว
ความคิดเห็น