คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : ปฐมบทแห่งการเริ่มต้น
ผืนน้ำอันนิ่งสงบและกว้างใหญ่จนไม่เห็นจุดสิ้นสุด สามารถมองเห็นแสงสะท้อนของกลุ่มดวงดาวที่แข่งขันกันเพื่อส่องประกายในยามราตรีที่เงียบสงัด
ร่างในชุดคลุมมีฮูทสีขาวบริสุทธิ์ที่ปกปิดเรือนร่าง รูปลักษณ์และใบหน้าจนมิดชิดไม่เห็นแม้แต่สีหน้า ร่างนั้นกำลังยืนอยู่บนผิวน้ำนั้นด้วยบรรยากาศไร้ความกระเพื่อมอย่างเป็นธรรมชาติ
ขณะที่ตรงกลางอกเหนือฝ่ามือทั้งสองข้างของร่างนั้นกำลังมีก้อนแสงสีรุ้งกำลังรวมตัวและก่อตัวอยู่อย่างวุ่นวาย
“มาลองใช้กันเถอะ ของเล่นที่ได้รับมา” เสียงเล็กที่เต็มไปด้วยความตื่นเต้นและร่าเริงของเด็กสาวดังลอดมาจากร่างนั้น
ว่าจบแล้วกลุ่มเส้นแสงห้าเส้นก็พุ่งออกมาจากดวงดาวนับล้านที่ส่องประกายอยู่บนท้องฟ้า ก่อนจะทะยานลงมากระทบกับพื้นน้ำไม่ไกลจากร่างในชุดคลุมโดยสร้างเพียงแรงกระเพื่อมเล็กๆบนผิวน้ำ
กลุ่มก้อนแสงรูปร่างมนุษย์ทั้งห้ากระจายตัวรอบๆร่างในชุดคลุมโดยไม่สามารถมองออกได้ว่าร่างนั้นเป็นเพศหรือมีรูปลักษณ์แบบใด
ซึ่งแต่ละร่างมีขนาดแตกต่างกัน บ้างก็เป็นเพียงเด็กทารก บ้างก็เป็นร่างวัยรุ่น บ้างก็เด็กน้อยอายุหกขวบปี ทั้งหมดหันเหร่างไปมาคล้ายกับสำรวจหรือสงสัยกับสิ่งที่เกิดขึ้น
“มากันแล้วสินะ กลุ่มผู้ถูกเลือก หืมม.. น่าสนใจกันดีจัง~” ร่างในชุดคลุมกวาดสายตามองทั้งห้าร่างในกลุ่มม่านแสงนั้นราวกับมองทะลุและเห็นถึงตัวตนของทั้งห้าได้ น้ำเสียงที่ร่าเริงและเป็นกันเองนั้นถูกเปล่งออกมาอย่างสบายๆ
“อืมม…บางคนก็ยังเป็นเด็กทารกกันอยู่เลย คงจะไม่รับรู้เรื่องที่พูดซักเท่าไหร่ แต่ก็คงมีหลายเรื่องที่สงสัยกันสินะ ไม่ต้องห่วง ครั้งนี้ก็แค่การยืนยันตัวตนผู้ถูกเลือกเท่านั้น” ร่างในชุดคลุมสีขาวปกปิดมิดชิดกล่าวอย่างเริงร่า
พร้อมกันนั้นกลุ่มก้อนแสงสีรุ้งที่ลอยอยู่ในระดับอกตรงหน้าของเธอก็เริ่มแตกตัวและพุ่งเข้าไปหลอมรวมกับร่างในม่านแสงทั้งห้าอย่างรวดเร็วจนไม่มีใครตอบสนองอะไรได้ทัน
“พวกเราจะไม่ได้เจอกันอีกนานแสนนานเลยล่ะ เพราะงั้นไม่ต้องรู้จักกันก็ได้ แถมพอทุกคนตื่นขึ้นก็จะรับรู้แค่ว่าเรื่องนี้มันเป็นแค่ฝันหนึ่งตื่น.. ฮิฮิ เอาล่ะพอดีกว่า ถ้างั้นก็แยกย้ายได่”
ร่างในม่านแสงที่ดูเหมือนจะมีอายุมากที่สุดพยายามจะพูดแต่เสียงไม่ออกมา แม้เขาจะทำท่าทางแต่ร่างในชุดคลุมก็ไม่คิดจะโต้ตอบใดๆกับอีกฝ่าย และพูดต่อในสิ่งที่ตัวเองต้องการ
“พอถึงเวลาแล้วเราค่อยมาเจอกันใหม่นะ~” ร่างในชุดคลุมโบกมือด้วยท่าทีร่าเริงให้กับทุกคนจากนั้นภาพในสายตาของทั้งห้าจะกลายเป็นแสงสีขาวและดำมืดไป
ขณะที่ในสายตาของร่างในชุดคลุมนั้นกลุ่มแสงทั้งห้าได้พุ่งทะยานกลับไปยังทะเลแห่งดวงดาวบนท้องฟ้า กลับไปยังตำแหน่งเดิมที่ตัวเองจากมาเมื่อกลับมาอยู่ในความสงบอีกครั้ง
ฮูทสีขาวก็ถูกถอดออกพร้อมกับชุดคลุมที่ถูกโยนทิ้งอย่างไร้เยื่อใย
ปรากฏเป็นร่างบางของเด็กสาวอายุ14~15ปี เรือนผมสีเงินขาว นัยน์ตาสีชมพูมาเจนต้า สวมเสื้อสีขาวตังบางเปิดหน้าท้องและกางเกงสีดำขาสั้น บนหัวเหนือคิ้วมีกิ๊ฟรูปหัวใจสีชมพูติดอยู่
”ฮู่ววว~ ตื่นเต้นดีจังรับบทเป็นพระเจ้าที่คัดเลือกผู้โชคดีเนี่ย~ เน๊อะ ‘น่าจัง!’ ” น้ำเสียงร่าเริงเอ่ยด้วยท่าทีกระดี๊กระด๊า
[คงจะเป็นอย่างนั้นล่ะมั้งคะ] เสียงอันเรียบนิ่งเปล่งเข้ามาภายในจิตใจของร่างบาง
<อาเธน่า>
<มนัสแห่งภูมิปัญญาและสงคราม>
“ฮื่มม ไร้อารมณ์เหมือนเคยเลย น่าจังน่าเบื่ออะ~” ร่างบางเอ่ยพลางทำแก้มป่อง ก่อนจะสลับสีหน้ามาเป็นดีใจและแหงนหน้ามองท้องฟ้าด้วยดวงตาที่เปล่งประกายระยิบระยับด้วยความตื่นเต้น
“หวังว่าพวกเขาจะชอบของขวัญที่ให้ไปนะ ฮิฮิ ก็เป็นของที่น่าจังเลือกให้จากความเป็นไปได้นับล้านเลยนี่นา“ ดวงตาที่เปล่งประกายจ้องมองไปยังเส้นแสงที่ค่อยๆเล็กลงจนลับสายตาไปจากสายตาของเธอ
รอยยิ้มสนุกสนานและตื่นเต้นปรากฏบนใบหน้าที่ไร้เดียงสาของเธอ
“เอาล่ะ~ มาเล่นด้วยกันเถอะ!!”
<ชิโรคามิ โดวกะ>
<ผู้กลืนกินไร้สิ้นสุด The Endless of Devourer>
TBC~>>>
...........
งอกเรื่องใหม่ เย้~!!!!
ความคิดเห็น