คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : คืนเเรกที่เเสนเศร้า
รอมุมอยแห่หนึ่
"ม่ายๆ.......!!!!"
เสียอายที่เหมือนำลัโนบาอย่าพราไปเเบบไม่มีวันลับมา นั้นือเสียอผมที่ำลัเห็นเเฟนัวเอำลัโนัิน้วย
"อมบี้" เธอ่วยีวิผมไว้ เธอเอาร่าอันบอบบาอเธอมาวา"อมบี้"ที่วิ่พุ่เ้ามาทำร้ายร่าายผมอนที่ผมับเเฟนอวิ่หนีพวมันเ้ามาในมุมอยเล็ๆๆ
"หมวย.... ไอ้พวสารเลวออห่าาเเฟนูนะ!"
ผมใ้ปืนพที่เหน็บไว้อยู่้าหลัราเึ้นมาเล็ที่รไอ้าศพที่ำลัรุมินเเฟนอผม
ปั! ปั! ปั!
สิ้นเสียปืน พวาศพนั้น็หยุารเลื่อนไหวร่าอมันนั้นเเทบพรุนเลย ผมรีบวิ่ไปประอร่าอหมวยเ้ามาอไว้ ร่าอเธอเปื้อนไป้วยเลืออเธอ รหัวไหล่อเธอโนั เห็นเเล้วเเผลยับเยินมาเเละยิ่รเเาอเธอ็ไม่น้อยเหมือนัน
"หมวย๋า ไ้ยินิมมั้ย ไม่เป็นไรนะรับ . . . หมวย”
“ิม หมวยเ็บมาเลยไม่ไหวแล้ว ิมยิหมวยเถอะนะ หมวยอร้อมันทรามานมาเลย”
ำพูอเธอเมื่อี้ทำให้ผม็อมา ให้นเรายิแฟนัวเอที่เรารั วามรู้สึแบบอยาะร้อไห้ อยาายพร้อมเธอ อยาอยู่ับเธอนวินาทีสุท้าย แ่มันทำไม่ไ้หรอ มันเหมือน้อลาาันไปลอาร ลาแบบไม่มีวันไ้พบันอี ผมปวหัวมา ไม่เยเรียนานี้มา่อน ทำไม่ลหรอ และยิ่เป็นหมวย เธอไม่วรมาเอเรื่อแบบนี้เลย ทำไมทำไมทำไมทำไม......
ผมหันับไปมอเธอ้วยสีหน้าแบบเศร้าใถึั้นเศร้ามา แ้ม้านวาอเธอเปื้อนเลือและ ที่เห็นแล้วทำให้ผมปวในั่นือ น้ำาอเธอ เธอร้อไห้แ่็ยัฝืนยิ้มมอมาทาผม เหมือนับว่า ไม่เป็นอะไรแ็แรี แ่วามริแล้ว ใเธอปวร้าวเท่าๆับผมแน่นอน ผมอเธอแรึ้น
“อย่าาิมไปไหนเลยนะ ไม่อยาเสียหมวยไปอีนแล้ว เราเสียรอบรัวไปแล้วนะ เราเหลือแ่หมวย”
“ิม ปล่อยหมวยนะ และรีบหนีไป หนีไปปปปปปปปปปปปปปปปปปปปปปป”
เธอิ้นไปิ้นมาะว่าผมะปล่อยหรือทนแริ้นไม่ไ้็้อยอม แ่เปล่าเลย มันลับทำให้ผมอยาอเธอให้แน่นึ้น ผมน้ำาไหลแล้วทำไมเธอ้อเป็นแบบนี้ ้อโทษฟ้า โทษลม โทษาว โทษใร หรือโทษผม เธอึเปลี่ยนไป ไม่อยาาเธอไปายพร้อมเธอ็ยอม ีวินี้มีแ่เธอ
เธอหยุัแล้วอผมมอหน้าผม วาอันุ่นมัวอเธอที่เ็มไป้วยวามเศร้า วามเลื่อนลอย ผมเห็นแล้วอใไม่ไ้ที่ะอยาบอรัเธอ อยาใล้ิับเธอให้นานว่านี้ ผมเอามือ้ายลูบหน้าผาเธอ
เเ่ใระาิว่าสิ่ที่เธอับผมอนนี้มันเเทบะเหมือนเอามีรีหัวใอผมเลย เธอเอาปืนอผมที่เหน็บไว้ราเอผมมา่อที่ศรีษะ เเล้วพร้อมที่ะเหนี่ยวไทันที เธอหันมาผลัผมออห่าาัวเธอ ทำให้ผมเสียหลั เธอเลยฝ้ัหวะนี้ ีัวห่าออาผม เเล้วมอผมพร้อมับน้ำาทีไหลรินับเสียสะอื้น
"ิม าิเนี้ย หมวยวไม่่อยีเลย เลยไ้อยู่ับหมวยเเ่ เเปปเียวเอ หมวยรัิมมานะ รัษาัวเอ้วยละ
ลา่อน ที่รัอัน"
ปั! ปั!
"ม่ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย!"
ผมะโนสุเสียเเล้ววิ่เ้าไปอร่าที่ไร้วิาอหมวย วามรู้สึอนนี้มันเหมือนายทั้เป็น
วามเศร้า วามรั วามโหยหา มันปนันนพูไม่ออ
ผมอุ้มศพเธอวิ่ึ้นที่ปลอภัยาพวอมบี้ ผมไ้ยินเสียนวิ่ามหลัมา ทันในั้น. . . . .
โปริามอน่อไปนะรับ
ลอฟัเสียนี่ประอบสิรับ ผมอินมาเลย
ความคิดเห็น