รักป่วนๆของเหล่าก๊วนตัวแสบ

ลำดับตอนที่ #2 : โรงเรียนใหม่กับการพบกันครั้งแรกที่ไม่คาดคิด มาแก้ใหม่นะค่ะ

เช้าวันใหม่ของนักเรียนหลายคนที่ดูจะยุ่งยากเนื่องจากวันนี้เป็นวันเปิดเรียน และชั้น

ซากุระอิ  มิซึกิ คนนี้ก็เช่นกัน ชั้นกำลังเดินไปโรงเรียนเช่นเดียวกับคนอื่นๆ

และตอนนี้ชั้นก็มาถึงหน้าโรงเรียนเป็นที่เรียบร้อย

“โอ้โห...โรงเรียนใหญ่เหมือนกันนะเนี่ย”แหม ใหญ่จริงนะ สมแล้วที่ค่าเทอมแพงหูฉีก

เฮ้อ... อยากจะบ้าตายทำไมทุกคนที่บ้านต้องให้ชั้นมาเรียนที่นี่ด้วยเนี่ย มีแต่ลูกคุณหนูทั้งน้านให้ตายสิ(ถึงแม้บ้านชั้นจะรวยไม่แพ้กันก็เถอะแต่ชั้นก็ไม่ชอบอยู่ดี) แต่เอาเถอะ หึคนอย่าง ซากุระอิ  มิซึกิคนนี้จะแสดงให้เห็นถึงความเป็นมือโปรในเรื่องของการตีหลายหน้า เอ๊ย!! การปรับตัวเข้าสังคมละกัน 55555+  และชั้นก็ดูจะโชคดี(หรือป่าวนะ)ก็ตรงที่ว่าเพื่อนในกลุ่มของชั้นย้ายตามมาเรียนที่นี่ด้วยกันหมด  เพราะแค่พอพูดว่าชั้นต้องย้ายโรงเรียนตามที่พ่อและแม่ของชั้นจัดให้ เหล่าก๊วนของชั้นก็ตัดสินใจย้ายตามกันมาหมดแก๊งเลยค่ะ  ฮิฮิ

“ใช่ใหญ่กว่าที่คิดไว้ซะอีก”เสียงแหลมๆของสาวเหลือน้อยเอ๊ยสาวน้อยอีกคนหนึ่งดังขึ้นจากข้างหลังของชั้นที่พูดขึ้นอย่างเห็นด้วย เธอคนนี้มีชื่อว่า โอกาว่า ซายูริ เธอผู้นี้ก็มีความโดดเด่นอยู่เสมอที่เป็นที่เรียกสายตาของผู้คนได้มากมายคือเสียงที่แหลมคมบาดหูผู้ได้ยินเสียงของเธอ ซายูริมีรูปร่างบอบบางติดขี้โรคนิดๆ ผมยาวสีชมพูที่ไปย้อมมายาวลงไปถึงสะโพก นัยน์ตาสีดำ ผิวสีแทน (หรือที่เรียกว่าดำ  ฮิฮิ)

“อ้าว มาถึงแล้วเหรอ ซายุ”

“ถ้ายังไม่มาแล้วจะเห็นเหรอมิซจัง 555+”

“อย่ามากวนถ้ายังไม่อยากโดนเตะนี่ยังเช้าๆอยู่ยังไม่อยากอารมณ์เสีย เออแล้วคนอื่นละ”

“ถามชั้นแล้วชั้นจะไปถามใคร แกมาถึงก่อนชั้นอีกนะ”

และระหว่างที่พวกชั้นกำลังพูดคุยกันอยู่นั้น

ตุ้บ

“โอ๊ย/โอ๊ย”แม่งเอ้ย ใครวะ เดินไม่ดูตาม้าตาเรือ

พอชั้นหันกลับไปดูไอ้คนที่ชนพวกชั้น ชั้นก็พบว่าคนพวกนั้นเป็นกลุ่มชายหนุ่มล้วนและมีอยู่ 7 คน ทุกคนในกลุ่มนั้นทำเพียงหันมามองพวกชั้นแล้วก็เดินจากไป    แต่!!!!ทุกคนค่ะท่านผู้อ่านทั้งหลายอย่าคิดว่ามันจะจบง่ายๆโดยที่พวกชั้นไม่ได้ชำระแค้นหรอกนะค่ะ  (ไหนว่าสำรวมแล้วไงแล้วจะไปทำอะไรเค้าห๊ะเดี๋ยวหน้ากากก็หลุดหรอก=7_G-Club)(ก็มันไม่ขอโตดเค้าอะ=มิซึกิ)ว่าแล้วก็

“นี่พวกนาย ชนคนแล้วไม่ขอโทษงั้นเหรอ เหอะเสียดายเงินพ่อแม่พวกนายนะที่อุตส่าห์ส่งเสียให้มาเรียนโรงเรียนดีดีแบบนี้ แต่มารยาททรามสุดๆ”ซายูริผู้ที่ปากไวกว่าสมองด่าขึ้นอย่างไม่ระงับอารมณ์แม้แต่น้อย 555+ เป็นไงค่ะปากเพื่อนชั้นไวจริงๆ สะจายค่าชั้นไม่ต้องออกโรงหน้ากากไม่หลุดโชคเข้าข้างหลายต่อ โฮะโฮะ พระเจ้าเข้าข้างคนน่ารักอย่างชั้นเสมอ และผลจากการปากไวเกินสมองของยัยซายุคือชายกลุ่มนั้นทั้งกลุ่มเดินมาหาซายูริโดยทันที

“นี่เธอกล้าพูดอย่างนี้กับพวกเรากลุ่ม J.b. ได้แสดงว่าไม่กลัวตายเลยใช้ไหมห๊า”หนึ่งใน 7 คน ในกลุ่มว่าอย่างอารมณ์เสียที่มีคนว่าพวกเขาอย่างที่ไม่เคยมีใครกล้าทำมาก่อน

นายคนนี้เขามีผมปรกหน้าเล็กน้อยผมสีน้ำตาลแดง ผิวไม่ขาวมากแต่ก็ไม่ดำ สูงประมาณ179 ซม. นัยน์ตาสีดำประกายวาวไข่มุก ท่าทางหยิ่งยโสที่เป็นนิสัยที่แก้ไม่หายเป็นเอกลักษณ์เฉพาะตัว   ทำท่าจะเข้ามากระชากคอเสื้อซายูริชั้นจึงต้องเอาตัวเข้ามาบังตัวยัยซายูริเอาไว้ ถ้าไม่งั้นยัยนี่ได้ถูกต่อยจริงๆแน่หน้ายัยซายุตอนนี้อะนะซีดเป็นไก่ต้มเลย

“อย่ามาขวางยัยสะเออะถ้ายังไม่อยากตาย”   หนอยท่านผู้อ่านค่ะ!!!!! นายงั่ง(ชั้นจะเรียกนายอย่างงี้มั่ง)มันบังอาจเรียกชั้นว่ายัยสะเออะค่ะ( เรารู้แล้ว=คนอ่าน) (นี่ยัยคนแต่งรีบๆเขียนให้ชั้นต่อยมันซะทีได้มั้นจะลงแดงแล้ววววว=มิซึกิ) (แปปดิ เออ..ไว้ตอนหน้าละกันนะ=7_G-Club) (โธ่เว้ย=มิซึกิ)

 “เออ...ต้องขอโทษด้วยนะค่ะสำหรับเพื่อนชั้นที่ปากไวไปหน่อยนะค่ะแต่ว่า...พวกคุณ

หนะเดินมาชนพวกชั้นแล้วไม่ขอโทษนะแล้วยังจะมาต่อยเพื่อนชั้นอีก  ขอโทษนะค่ะไม่ทราบว่าบุพการีที่บ้านไม่สอนเหรอ(ขอโตดที่เล่นถึงบุพการีนะตัวเอง=7_G-Club)เอ๊ะหรือว่าเค้าสอนแต่ไม่จำ ไม่สิน่าจะเป็นว่าพวกนายสมองทึบเกินกว่าจะรับรู้อะไรสินะ”

“ต้องเป็นอย่างที่แกพูดแน่ๆเลยอะมิซจัง งั้นเราอย่าเอาเรื่องพวกเค้าดีกว่านะสงสารอะ”

“5555555555/5555555555”^0^หน้าของพวกชั้น

หลังจากรัวใส่พวกนั้นเสร็จก็ต่อด้วยให้ความสงสาร(รึเปล่า)แล้วก็ต่อด้วยเสียงหัวเราะของพวกชั้นที่ดังขึ้นอย่างสะจาย 

และสีหน้าของพวกนั้น

*--*  นายงั่ง 

----- นายผมทอง

@--@ นายผมแดง

~?~  นายผมสีน้ำตาลเข้ม

---**---  นายผมสีน้ำตาลอ่อน

>0<  นายผมดำ

-----  นายผมสีเงิน

โหตาลายเลยอะ หลายสีจริงๆ ไม่ซ้ำกันเลยซักคน  เอาเถอะๆ กลุ่มชั้นก็ไม่ซ้ำสีเหมือนกัน

แต่...เป็นไงหละฝีปากของพวกชั้น หึหึไร้เทียมทานจริงๆ

“พวกเธอ!!!!” J.b. ทั้ง7 คนตะคอกชั้นพร้อมกัน

“ค่ะมีไร   เรียกทำไม  อยู่ใกล้แค่นี้ไม่ต้องตะโกนก็ได้ค่ะ”ชั้นพูดด้วยสีหน้าที่ยียวน

“มะ..มันชักจะมากไปแล้วนะ!!!” นายงั่งว่า

“แหมๆ ไม่มากไปหรอกค่ะ”

“ใช่ๆ เราแค่ ลด แลก แจก แถม ต้อนรับวันเปิดเทอมเท่านั้นเอง เนอะมิซจัง”

“ปิ๊งป่อง  ปิ๊งป่อง  ถูกต้องแล้วคร้าบ -0-”

และระหว่างที่ชั้นกับซายูริกำลังเข้ากันเป็นปี่เป็นขลุ่ยนั้นก็

“เฮ้ๆๆ  มิกกี้  ซายุ  แฮ่กๆ ขอโทษที่มาสายนะ เพอิญตื่นสายไปหน่อยอะ” ไอโกะและ

มิชิโยะพูดขึ้นพร้อมกัน

“^-^  จ้าไม่เป็นไรหรอกเรารู้อยู่แล้วถึงคอยอยู่ตรงหน้าโรงเรียนไง”ชั้นพูด

“อืม ใช่แต่เรายังไม่เจอมิยะจังกับซากิแล้วก็นัตสึ...”ซายูริบอก

“ไง  พรรคพวกมาแล้ววววว”นัตสึมิพูดอย่างร่าเริงเมื่อเจอเพื่อนๆ

“แหม  ตายยากจริงพูดถึงก็มา”ซายูริว่า

“ไรอะ นินทาไรชั้นห๊ะ ยัยซายุ”นัตสึมิว่าพลางเข้ามาเฮดร็อคซายูริ

“อ๊าคคคคค  ชั้นหายใจไม่ออก” ซายูริ

“55555555+” พวกเราที่เหลือหัวเราะ (เป็นเพื่อนที่ดีจริงๆ555+)

“ที่นี้ก็เหลือแต่ซากิกับมิยาโกะสินะ”มิชิโยะพูด

“นี่ พวกเธอเรื่องของเรายังไม่จบนะ”นายงั่งพูดอย่างเหลืออด

“ใช่ อย่ามาทำเหมือนเราไม่มีตัวตนนะ”นายหัวแดงพูดขึ้นบ้าง

“น่ารำคาญจัง”นายหัวน้ำตาลอ่อนว่า

“ชั้นไปได้ยังอะ”นายหัวน้ำตาลเข้มว่าบ้าง

“เสียเวลาชะมัด เฮ้ เรียวเฮ ชั้นไปก่อนนะง่วงวะ”นายหัวมืดพูดอย่างเซ็งๆ(ก็ผมมันสีดำอะมีประกายอีกต่างหากอิจฉาอะ)

“...”อีกคนนายหัวสีเงินก็...เงียบตลอดศก

หลังจากคนในกลุ่ม J.b. ทุกคนยกเว้นนายงั่งพูดจบก็พากันขึ้นห้องเป็นที่เรียบร้อยแล้ว

“นี่  แล้วนายยังจะอยู่อีกทำเพื่อ    เพื่อนนายอะเค้าทิ้งนายไปกันหมดแล้วนะ5555+”ชั้นพูดเยาะเย้ย

“55555+ คนจะโดนทิ้งเธอรู้บ้างไหม5555+”ซายูริ

“ฮึ่ม  แล้วพวกเธอจะได้รู้ว่าเล่นกับชั้นมันเป็นยังไง  ฝากไว้ก่อนเถอะ”นายงั่งพูดอย่างเครียดแค้น  แล้วเดินจากไป

“อืม..แต่ว่านะชั้นจำไม่ได้ว่าไปเล่นกับนายตอนไหนอะแล้วก็นะชั้นไม่ใช่ธนาคารไม่รับฝากยะ  นายงั่งเอ๊ย ซื่อบื่อซะจริง” ชั้นตะโกนตามหลังนายงั่ง

@-@หน้าของเพื่อนชั้นทั้ง3ที่ไม่รู้เรื่องว่าเกิดอะไรขึ้นกับชั้นและซายูริ  “พวกนั้นใครเหรอ” มิชิโยะ  ไอโกะ  นัตสึมิถามหลังจากเรื่องทั้งหมดจบลงด้วยดี (รึเปล่านะ)

“อ้อ ก็แค่พวกที่ไร้มารยาทชนคนอื่นแล้วไม่ขอโทษแล้วยังมาหาเรื่องชั้นอีกนิสัยไม่ดีก็แค่นั้นแหละไม่มีอะไรมากหรอก  วันนี้เป็นวันเปิดเรียนวันแรกชั้นเลยไม่เอาเรื่องอะจบ ไปกันเถอะ”ซายูริพูดถึงเรื่องที่เกิดขึ้น

“เดี๋ยว  ชั้นฟังซายุเล่าไม่รู้เรื่องอะ แกเล่าแทนมันทีดิ มิกกี้” นัตสึมิ

“อืม  แต่ไว้ก่อนละกันนะ  ไว้ถึงห้องก่อนแล้วค่อยเล่านะ  ตอนนี้ขึ้นห้องกันก่อนเถอะ”

“แล้วไม่รอมิยาโกะกับซากิก่อนเหรอ”ซายูริถาม

“2 คนนั้นกว่าจะมาก็ตอนเกือบๆประตูโรงเรียนจะปิดหนะแหละ”ชั้นตอบ

คือโรงเรียนของเราจะเปิดและปิดประตูเป็นเวลาค่ะเพื่อป้องกันนักเรียนโดดเรียน

“นั่นสิ”นัตสึมิพูดอย่างเห็นด้วย

“งั้นก็ขึ้นห้องเหอะ”มิชิโยะพูดขึ้นหลังจากเงียบไปนาน

“ปะ ขึ้นห้องกันซะทีนะ” ไอโกะพูด

++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

ในที่สุดก็จบ 1 ตอนค่ะ 
ติดดามชมตอนต่อไปด้วยนะค่ะ
ขอขอบคุณทุกคนมากค่าที่อุตสาห์เสียเวลาอันมีค่าเข้ามาอ่านนะค่ะ
^0^   อ้ออย่าลืมเม้นให้ด้วยนะค่ะ
แล้วถ้าถูกใจนิยายเรื่องนี้ก็โหวดให้ด้วยนะค่ะ
จะขอบพระคุณอย่างสูง