เฮราเฟล

ลำดับตอนที่ #2 : ถ่ำ

   ก้องตกตะลึงกับภาพที่เห็นตรงหน้าเขาหันไปมองเอ็มและนัทแล้วก็เห็นว่าพวกนั้นก็ตกตะลึงเช่นเดียวกัน ทันไดนั้น! หินตรงปากถ่ำทั้งสองข้างก็ค่อยๆเลื่อนเข้ามาปิดชิดกัน ก้องวิ่งเข้าไปแต่สายไปแล้วเพราะปากถ่ำปิดแนบสนิทเหมือนไม่เคยมีอะไรอยู่ตรงนั้น อักษร เฮราเฟล ก็ค่อยๆเลือนหายไปเช่นเดียวกันเห็นได้ชัดว่าถ่ำกำลังปิดบังตัวเองไม่ไห้ใครเห็น
"มันเกิดอะไรขึ้น"ก้องถาม
"ถ่ำมันไม่อยากไห้นายเข้าไปน่ะสิ"เสียงของเด็กผู้หญิงคนนึงพูดขึ้นแล้วเธอก็เดินออกมาจากพุ่มไม้แถวนั้น
"เธอเป็นใคร"ก้องถาม
"มันต้องมีวิธีเปิดสิ"รู้สึกว่าเธอจะไม่ได้ฟังที่ก้องพูดเลย
แล้วเธอก็เดินไปที่ที่ครั้งนึงเคยเป็นปากถ่ำ
"นี่พวกนายมาดูนี่สิแล้วบอกฉันว่าเห็นอะไร"เด็กสาวพูด
"จอมบงการ"เอ็มกระซิบกับก้องด้วยเสียงที่เบามากจนแทบจะไม่ได้ยิน แต่เขาก็เดินไปที่ตรงนั้นโดยดี ก้องพึ่งสังเกตเห็นตรงนั้นมีอักษรปะหลาดที่ก้องไม่เข้าใจสลักอยู่

     ธ์ท สุริ บผู้ ยา ชกด็เ งอ ขด อลืเ ยว ด้ด้ไ ดปิ เะจ ณ คุ    

"ฉันเห็นแต่คำว่า ชก อะ"เธอพูด
"แล้วก็อะไรสักอย่างที่ ขด กับ งอ เหรอ"นัทออกความเห็น
"เราว่าไม่ไช่หรอก"ก้องพูด
"ต้องห้ายช่วยม้าย"เสียงที่ทั้งแหบและต่ำพูดขึ้นจากที่ไหนสักแห่งทำลายความเงียบ
ทุกคนหวาดกลัวมาก โดยเฉพาะเด็กผู้หญิงเพราะเธอวิ่งไปหลบหลังเอ็มและกอดเขาไว้แน่น
"กะ กะ แกเป็นใคร"ก้องทำใจดีสู้เสือ
"เราเองอิอิ"เจมพูดและออกมาจากหลังต้นไม้
"ทำอะไรกันอยู่เหรอเห็นสีหน้าเคร่งเครียด"เจมถามอย่างสงสัย
แล้วนัทก็เล่าทุกอย่างไห้เจมฟัง ระหว่างที่เอ็มทะเลาะกับเด็กผู้หญิง พอนัทเล่าจบเจมก็เดินไปที่ที่อักษรปะหลาดสลักอยู่ เขาดูมันอยู่ครู่นึงแล้วก็เอากระดาษมาเขียนอะไรไม่รู้ขยุกขยิก เขาพยักหน้าแล้วก็ดินมาหาก้องพร้อมกระดาษในมือ
"นายอยากจะเข้าไปในนั้นจริงๆเหรอ"เจมถาม
"ไช่สิ ทำไมเหรอ"ก้องถามด้วยความสงสัย
แล้วเจมก็สังเกตเห็นที่ขาของก้องมีแผลอยู่ เขายิ้มแล้วก็ดึงพลาสเตอร์ออกป้ายเลือดที่ขาก้องไป เขาเอาเลือดไปป้ายที่ที่อ้ษรสลักอยู่ แล้วด้วยความงุนงงของทุกคน(ยกเว้นเจม)ปากถ่ำก็เปิดออก
"นายทำได้ไงอะ"เด็กผู้หญิงถาม
"ง่ายๆ พวกนายลองลบเว้นวักออกดูสิ"
"มันก็จะได้ 
          
                 ธ์ทสุริบผู้ยาชกด็เงอขดอลืเยวด้ด้ไดปิเะจณคุ
 
ก็ยังไม่เข้าใจอยู่ดีนี่"นัทพูด
"แต่ถ้ากลับด้านก็จะได้

                 คุณจะเปิดได้ด้วยเลือดของเด็กชายผู้บริสุทธ์

ไช่ไหม"
"โห!เจมทำได้ไงเนี่ย"เอ็มถาม
"เราเก่งอิอิ"เจมตอบด้วยความภากภูมิใจ
แล้วทุกคนก็เข้าไปสำรวจในถ่ำ โดยไม่แอะใจอะไร และเมื่อทุกคนเข้าไปครบแล้วปากถ่ำก็ปิดลงอย่างกระทันหัน ความมือโรยตัวเข้ามาด้วยความรวดเร็ว แล้วภายในถ่ำก็มืดสนิท
"อ้าว! แล้วจะทำไงดีอะ ทางออกถูกปิดแล้วอะ"เสียงนึงพูดขึ้นซึ่งน่าจะเป็นเสียงเอ็ม
"พวกเราติดกับ"เจมพูด
"ทางออกอาจจะอยู่อีกด้านก็ได้"นัทพูด
"นั่นใงมีแสงอยู่ทางนั้น"ก้องพูดแล้วทุกคนก็เดินตามแสงไป
แสงนั้นมาจากห้องๆนึงซึ่งมีแท่นหินอยู่กลางห้องบนแท่นหินนั้นมีตะเกียงโบราณตั้งอยู่ซึ่งส่งแสงสว่างไปทั่งห้องพอเข้ามาปุป ประตูที่ต่อห้องนี่กับทางเข้าก็ปิดลง อากาศเริ่มหนาวไฟในตะเกียงสามารถทำไห้อุ่นขึ้นได้ทุกคนจึงไปยืนอยู่รอบแท่นหินเพื่อความอบอุ่น ทันไดนั้นเอง! เสียงๆนึงก็ดังขึ้นเป็นเสียงคำรามของสัตว์บางชนิดซึ่งดูจากเสียงคงจะตัวไหญ่มากแน่ๆกังวานไปทั่วทั้งห้อง แล้วตะเกียงก็ดับลงทุกคนหวาดกลัวและเน็บหนาวเพราะขาดตะเกียง แล้วอีกครั้งนึงเสียงคำรามดังขึ้นอีกครั้งทำไห้พวกเขากลัวตัวสั่น
"มะ มะ มา จะ จากอีกด้านของห้อง"เอ็มพูดขึ้น