Ash of Empires สตรีมเมอร์สุดกร่างกับอาชีพร่างทรง

*อาจมีการตีกันระหว่างคนเขียนกับตัวละครในเรื่อง โปรดเข้าข้างคนเขียนขอบคุณครับ*

Ash of Empires หรือ AOE เป็นเกม VR MMORPG ออนไลน์ที่โด่งดังที่สุดตั้งแต่เปิดตัวมาในปี 2023 เนื่องจากเป็นเกมที่บริษัทผู้พัฒนาเกมค่ายดังทั้ง 3 บริษัทร่วมกันก่อตั้งบริษัทใหม่ขึ้นมาเพื่อสร้างเกมนี้โดยเฉพาะ

“นี่”

AOE ใช้เวลาเพียง 3 เดือนเพื่อขึ้นเป็นเกมที่มีผู้เล่นมากที่สุดในโลก และอีก 6 เดือนเพื่อกลายเป็นเกมที่รันเศรษฐกิจโลกโดยกินพื้นที่เศรษฐกิจไปมากกว่า 33% ทำให้บริษัทยักษ์ใหญ่ของทุกวงการต้องเทคแอคชั่นกับเกมนี้ บ้างก็เข้าไปตั้งกิลด์ในเกม บ้างก็สนับสนุสสตรีมเมอร์หรือแรงก์เกอร์ของเกมนี้ บริษัทมากมายตั้งแต่วงการแฟชั่นยันเวชภัณฑ์และยาต่างหลั่งไหลเข้าไปตั้งรกรากในโลกใบใหม่นี้

“นี่” 

ด้วยระบบเกมที่อิสระ ควบคุมง่าย ราวกับว่ากำลังใช้ชีวิตอยู่บนโลกปกติ เอฟเฟกต์สีสันตระการตา… 

“นี่!”

เห้อ… ขอโฆษณาคนอ่านให้จบก่อนได้ไหมครับคุณการันต์ รู้ว่าอยากมีบทแต่ช่วยรอตอนต่อไปได้ไหม

“ฟังนะนี่มันปีไหนแล้ว มานั่งสาธยายปากเปียกปากแฉะคนอ่านเขาจะปิดแอพหนีกันหมดแล้วนั่น!” การันต์พูดพลางชี้มือให้ผมหันไปหาพวกคุณที่กำลังนั่งอ่านนิยายเรื่องนี้อยู่

เอ้าก็ตอนทำรีเสิร์ชเรื่องนี้ผมไปอ่านนิยายเก่า ๆ มาอะดิครับ ไม่คิดถึงไวบ์วินเทจ ๆ หรอครับคุณการันต์

“คือมันวินเทจได้เว่ย แต่แกไปนั่งอ่านนิยายสมัย 2556 ก็เกินป๊ายย”

แล้วจะให้ผมทำยังไงดีครับทีนี้ ถ้าไม่รีบโฆษณาคนอ่านได้ปิดนิยายเรื่องนี้ทิ้งจริง ๆ แน่…

“มันต้องโชว์ของจริงไปเลยเว่ย เอาให้เว่อๆ!” 

“บรึ๋ยๆ ๆ ๆ” การันต์ทำเสียงเลียนแบบเอฟเฟกต์เหมือนในอนิเมะ ("ไม่ต้องอธิบายอันนั้นก็ได้ว่อย!!")

…

ยามค่ำคืน ณ เมืองหลวงแห่งจักรวรรดิผีเสื้อ วิวาเรียม

“หยุดนะ! เจ้ากำลังหมิ่นพระราชาของพวกเรา!” ทหารคนหนึ่งตะโกนขึ้นในขณะที่กำลังนำกองทัพนับร้อยคนวิ่งตามรถม้าปริศนาที่กำลังบรรทุกคนอยู่สองคน… ไม่สิ นั่งอยู่บนรถม้าหนึ่งคนส่วนอีกคนกำลัง…เอ่อ

“วุฮ่า วุฮ่าๆๆ! ก็ราชาแกเป็นคนบอกเองนี่ว่าให้ฉันขออะไรก็ได้! ฉันก็ขอให้ราชาของพวกแกมานั่งเล่นบนรถม้ากั[ฉันไง!” 

การันต์ในชุดคลุมสีดำตะโกนตอบกลับไปด้วยสีหน้าที่มีความสุขสุดขีนในขณะที่มือยังกุมบังเหียนรถม้าอยู่ ส่วนอีกคนหรือก็คือพระราชาที่พวกทหารพูดถึงนั้น… กำลังถูกการันต์มัดเชือกพันรอบตัวติดกับท้ายรถม้าและปล่อยให้ลากพื้นไป… ช่างเป็นภาพบาดตา

 “หยุดนะ! เจ้ากำลังหมิ่นประมาทพระราชา!” 

ทหารหนึ่งกองร้อยที่กำลังวิ่งตามรถม้าของการันต์ยังตะโกนดังต่อเนื่อง ส่วนพระราชาอ้วนท้วมที่ถูกเชือกมัดทั้งปากทั้งมือทั้งตัว แถมยังถูกลากไปตามถนนก็ส่งเสียงอู้อี้ เสื้อผ้าหรูหราที่ใส่มาเริ่มขาดรุ่งริ่งแต่ตัวราชาเองก็ดูจะไม่ได้บาดเจ็บอะไรมากนัก และแน่นอนตามประสาเกมออนไลน์… วิ่งให้ตายทหารพวกนั้นก็ตามไม่ทันหรอก เพราะนี่มันเควสต์เนื้อเรื่องว่อย!!

“จะแจ้ง 112 มั้ยละ! แจ้งเล้ย!” การันต์ตะโกนกลับไปก่อนจะหันมาคุยกับหน้าจอโฮโลแกรมสีม่วงเข้มที่กำลังลอยอยู่ข้าง ๆ ตัวเขาโดยมันกำลังโชว์ตัวอักษรว่า ‘LIVE | 98,754’

“เอาละครับคุณผู้ชม ถ้าที่ผมสืบมาไม่ผิดการที่เอาพระราชาออกมาจากปราสาทมาได้แบบนี้… บอสของจักรววรดิผีเสื้อจะต้องออกมาแน่นอน แล้วผมจะเป็นคนแรกที่ได้ตบเวิลด์บอส!” 

{จุ๋มจิ๋มกิฟชอป : การันต์นี่ของจริงวะ จะได้เห็นคนแรกที่ปลดล็อกเนื้อเรื่องหลักของ AOE จริงๆหรอวะไม่อยากจะเชื่อ โดเนท 500฿}

{นกแตดแต้ : ลาก NPC ไปมาบนถนนแบบนี้…มีแค่การันต์นี่แหละที่จะทำ โดเนท 10฿}

…

คอมเมนท์มากมายรันขึ้นมาบนหน้าจอโฮโลแกรมของการันต์ไม่หยุดจนเขาอ่านแทบไม่ทัน แต่มือก็ยังกุมบังเหียนควบรถม้าให้พุ่งไปด้านหน้าตามถนนสายหลักของเมืองไม่หยุด แต่ไม่นานนักเวลาที่เขาและเพลเยอร์มากมายที่สุ่มหลบตัวอยู่ตามมุมต่างๆ ของเมืองกำลังรออยู่ก็มาถึง

[เวิลด์บอสจักรวรรดิ์ผีเสื้อ นิกตาลอธ ผู้ทอฝัน เลเวล 599 ปรากฏตัว]

[เพลเยอร์ที่ถูก นิกตาลอธ ผู้ทอฝัน เลเวล 599 สังหาร เลเวลลดลง 100 เลเวล สุ่มดรอปไอเทมคลาส A หรือสูงกว่า 10 ชิ้น เพิ่มเวลารอเกิดเป็น 24 ชั่วโมง]

สิ้นเสียงของระบบที่ประกาศก้องกังวาลไปทั่วจักรวรรดิ์ผีเสื้อ จิตสังหารปริศนาก็แผ่ซ่านไปทั่วทั้งจักรวรรดิอย่างน่าเกลียด แรงกดดันอันมหาศาลพุ่งเข้าใส่เพลเยอร์ทุกคนที่ไม่ว่าจะอยู่แห่งหนใดในจักรวรรดิ์นี้ การันต์เองแม้จะเลเวลเกือบสามร้อยแล้วก็ยังใจเต้นรัวมือไม้ไม่สามารถควบคุมรถม้าให้เคลื่อนที่ต่อไปได้ ทหารทั้งกองร้อยที่ตามการันต์มาตอนนี้ต่างก็ทรุดเข่าลงหมดสติกันไปหมดแล้ว

ท้องฟ้าในยามราตรีที่ว่ามืดแล้วแต่เวลานี้นี้มันกลับมืดยิ่งกว่า มันมืดสนิทจนน่าขยักแขยง ความรู้สึกมวนท้องผุดขึ้นในตัวเพลเยอร์ทุกคนทั่วทั้งอาณาจักร เพลเยอร์ที่ทนต่อแรงกดดันได้ต่างเงยหน้ามองขึ้นฟ้าพร้อมกันอย่างไม่ได้นัดหมาย ราวกับว่ากำลังถูกชักชวนด้วยเสียงเพรียกที่อบอวลไปด้วยความตาย

“มะ…มาแล้ว” การันต์พึมพำพลางใช้มือบังคับหน้าจอโฮโลแกรมให้ลอยไปด้านหน้าของเขา เพื่อให้เหล่าผู้ชมของเขาเห็นถึงสิ่งที่กำลังจะเกิดขึ้นพร้อมกัน

ครึมมม!!

เสียงฟ้าร้องคำรามที่ดังราวกับแตรวันสิ้นโลกดังระงมสามครั้งเป็นสัญญาณเตือนภัยยิ่งทำเอาหัวใจเต้นไม่เป็นจังหวะ

“มันอยู่บนฟ้า! มันอยู่บนนั้น!” เสียงของเพลเยอร์ที่อยู่บนถนนเดียวกับการันต์ชี้มือขึ้นไปบนท้องฟ้าอันมืดสนิท

การันต์เองที่ได้ยินสิ่งที่ผู้เล่นคนนั้นพูดก็มองขึ้นไปบนฟ้าพลางพยายามเพ่งสายตามอง 

บนนั้นมันมีบางอย่างคล้ายของเหลวสีดำขนาดใหญ่เรียงตัวกันเป็นอะไรบางอย่างกำลังซ่อนตัวอยู่ในความมืดของท้องฟ้า… จ้องมองลงมายังอาณาจักรที่ครั้งนึงมันเคยปกครอง…

เปรี้ยง!

เสียงฟ้าผ่าดังขึ้นพร้อมกับประกายแสงสายฟ้าวาบหนึ่งทำให้สิ่งที่ซุกซ่อนอยู่ในความมืดบนท้องฟ้าเผยตัวออกมาและทำให้เพลเยอร์ทุกคนในอาณาจักรวิวาเรียมได้ประจักษ์กับสิ่งที่เรียกว่า ‘เวิลด์บอส’

บนฟ้านั่นมันคือสิ่งมีชีวิตโบราณที่มีรูปร่างคล้ายผีเสื้อขนาดใหญ่มหึมา ใหญ่พอที่จะกลืนกินท้องฟ้าได้ทั้งผืน ปีกสีดำของมันสยายกว้างดูเหมือนจะทำมาจากอะไรบางอย่างคล้ายจะเป็นของเหลวสีดำแต่ก็ไม่เชิง เรียกได้ว่าเป็นวัสดุที่มนุษย์ไม่อาจจินตนาการได้ มันดูมีความน่าสยดสยองและน่าสะพรึงกลัวแต่ก็สวยงามล่อลวงให้จ้องมองในเวลาเดียวกัน ไม่นานนักตามปีกทั้งสองข้างของมันก็ค่อย ๆ มีจุดเรืองแสงสีม่วงสว่างออกมาราวกับว่าเป็นดวงตาที่กำลังจ้องมองสัตว์ตัวเล็กตัวน้อยอย่างมนุษย์ และให้เหล่ามนุษย์จ้องมองมันที่ราวกับเทพบรรพกาลเช่นกัน แม้แต่แสงสีม่วงของมันเองก็เป็นเฉดสีที่ไม่อาจเข้าใจได้ว่าเป็นเฉดสีอะไรกันแน่ ผีเสื้อตัวนี้… เพียงแค่จ้องมองก็รู้สึกอยากจะอาเจียนและเสียสติไปให้รู้แล้วรู้รอด

“ไอ้เxย” การันต์สบถออกมา

{reavenblue : เชี่ย}

{เnwซ่า : เชี่ย}

{ขมิบทิพย์ : เชี่ย}

แม้แต่เหล่าผู้ชมของเขาเองก็รัวแชทด้วยคำสบถเช่นกัน

…

“บรึ๋ยๆ ๆ ๆ” 

“เป็นไงมั่งคุณผู้อ่าน นี่ผมตัดตอนเด็ด ๆ มาให้ดูเลยนะเนี่ย แน่นอนว่าตัดดีเทลออกไปเยอะมากไม่งั้นเดี๋ยวจะสปอยเกินไป”

ตัดมาซะตอนท้ายของภาคแรกเลยนะครับคุณการันต์… จะว่าไปทำไมไม่ตัดตอนที่ตัวเองโชว์พลังของอาชีพ ‘ร่างทรง’ ให้คนอ่านได้ชมกันหน่อยหรอครับ

“ไม่อ่ะ อันนั้นให้คนอ่านไปอ่านเอาเอง”

อ้าว…

“เอาน่า บอกเลยว่าอาชีพร่างทรงเนี่ยจะฉีกกฎทุกความเชื่อที่คนอ่านมีแน่นอน วุฮ่าๆๆ”

โอเคๆ ถ้างั้นก่อนจะไปอ่านตอนแรกคุณการันต์มีอะไรอยากบอกคุณผู้อ่านไหมครับ กว่าจะได้มีเวลาพูดคุยสามคนกันแบบนี้น่าจะอีกนานเลย

“อืม… ไอ้คนเขียนเรื่องนี้กลัวแตงกวา”

หะ หาา!!!

“บะบุ่ย! สลายโต๋!”

---