ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    โหรร้าย หวงรัก

    ลำดับตอนที่ #6 : 6. "เขาหล่อนักหรือไงเจ้านายคุณน่ะ!?"

    • เนื้อหานิยายตอนนี้เปิดให้อ่าน
    • 749
      47
      14 ก.ย. 63

    "รู้ดีจริงนะ..คุณสนิทกับเขามากนักหรือไง!?"

    "เอ๊อ! แปลกจริงตาดิศนี่ เขาทำงานที่เดียวกันแถมยังเป็นเจ้านายลูกน้องกัน..มันก็ต้องรู้จักนิสัยกันบ้างแหละน่า" คุณพรรณนิภาหันไปบ่นลูกชายด้วยสีหน้าขำๆ

    "นั่นสิ เออหนู..แล้วจริงๆคุณเจตน์ที่ว่านั่นน่ะเป็นยังไงบ้างล่ะ? น้าเคยได้ยินข่าวบอกว่าหน้าตาดีมากไม่ใช่หรือ? ดีเท่าตาดิศของคุณพรรณหรือเปล่าจ๊ะ?" เสียงคุณหญิงบางคนถามออกมาด้วยน้ำเสียงกลั้วหัวเราะ

    คำตอบนั้นไม่ยากเลย แต่ที่ทำให้นิพาดาขำไม่ออกก็คือตาเขียวๆของ 'ตาดิศ' ที่ยืนขวางอยู่ตรงหน้าเธอตอนนี้ต่างหาก

    "จะไม่ตอบหน่อยหรือคุณ? ลองมองหน่อยสิว่าหน้าตาผมเทียบเขาได้หรือเปล่าน่ะ?" ภูดิศถามอย่างกวนๆ

    นิพาดาเองก็เงยหน้าขึ้นมองตามคำท้าจริงๆเช่นกัน หญิงสาวกวาดตาดูใบหน้าคมเข้มที่เคยทำให้หัวใจตัวเองสะดุดตั้งแต่ครั้งแรกที่เจอกันด้วยสีหน้าเรียบเฉย ขณะที่ในใจพยายามนึกถึงปากคอเราะรายที่ชายหนุ่มต่อว่าตนเพื่อข่มกลั้นความหวั่นไหวแปลกๆที่กำลังทำให้ใจเต้นรัวขึ้นมาอีก ก่อนจะค่อยๆเอ่ยออกมาด้วยคิ้วยุ่งๆที่แกล้งทำขึ้นราวกับไม่อยากพูดถึง

    "หน้าตาของคุณก็ดูดีอยู่หรอกค่ะ เทียบกับคุณเจตน์แล้วก็คงพอๆกันมั้งคะ เพียงแต่ฉันคุ้นเคยกับคุณเจตน์มากกว่า ถ้าคุณถามฉัน..ฉันก็คงอดเข้าข้างเจ้านายของตัวเองไม่ได้อยู่ดี หรือพูดง่ายๆก็คือ..ฉันคิดว่าคุณเจตน์ดูหล่อสบายตามากกว่าน่ะค่ะ"

    "แหม! แม่หนูคนนี้ช่างตอบได้ถูกใจฉันจริงๆ ฉันก็เคยเห็นพ่อเจตน์อยู่ครั้งหนึ่งเหมือนกันนะคะ ไม่ได้ดุอย่างที่ใครๆเขาพูดกันเลยสักนิด แล้วหน้าตาท่าทางก็ดูเข้าท่าดีอย่างที่แม่หนูคนนี้พูดมาทุกอย่าง"

    เพียงแค่มีข้อมูลว่าเคยเห็นหน้าเจตน์มาก่อนเท่านั้น บรรดาสาวๆอาวุโสทั้งหลายก็หันไปพูดคุยกับแหล่งข้อมูลรุ่นเดอะกันจนไม่มีใครหันมามองหญิงชาย 2 คนที่กำลังขมวดคิ้วเข้าใส่กันอีกด้าน

    "คุณ..ช่วยถอยไปหน่อยสิคะ" นิพาดาพยายามพูดอย่างสุภาพที่สุด เธอกำลังได้โอกาสปลีกตัวจากไปแล้ว..แต่อีตาปูดิบนี่ก็ยังก้าวขายาวๆมาขวางเอาไว้อีก อะไรกันนักหนานะ!?

    "เขาหล่อนักหรือไงเจ้านายคุณน่ะ!?" ภูดิศถามอย่างไม่สบอารมณ์

    "ใช่ค่ะ" นิพาดาเลิกคิ้วก่อนจะตอบชัดๆอีกครั้ง "ช่วยถอยหน่อยเถอะค่ะ"

    "แล้วเขาดูสบายตากว่าผมยังไง!?" ชายหนุ่มตรงหน้ายังไม่ยอมปล่อยผ่าน

    "เขาเป็นผู้ชายที่ดีค่ะ" นิพาดาตอบพลางเริ่มนับ 1-10 ในใจ "พูดจาเข้าใจง่ายแบบไม่ต้องรอให้ใครพูดซ้ำซากอีก แล้วก็.. สุภาพมากกว่าผู้ชายทุกคนที่ฉันเคยพบมา"

    "เท่าที่ผมจำได้ คุณเคยบอกว่าไม่ชอบผู้ชายไม่ใช่หรือไง? อย่าบอกนะว่าคุณเปลี่ยนใจแล้วน่ะ?"

    "คุณนี่นอกจากจะหลงตัวเอง เกเร..แล้วยังความจำสั้นด้วยหรือไงคะ?" นิพาดาบอกอย่างเริ่มรู้สึกรำคาญมากขึ้นทุกที

    "คุณ!"

    "ฉันยังจำได้เลยที่เคยบอกว่าไม่มีรสนิยมชอบผู้ชายคนไหนมานานแล้ว แต่นี่มันก็ผ่านมาหลายเดือนแล้วไม่ใช่หรือคะ? ถ้าเป็นผู้ชายน่าเบื่ออย่างคุณก็ว่าไปอย่าง แต่นี่คือผู้ชายหล่อๆดีๆอย่างบอสเจตน์เชียวนะคะ..แล้วคุณจะไม่ให้ฉันหวั่นไหวไปกับเขาได้ยังไงกัน?"

    "แน่จริงลองพูดใหม่สิ!" คนถูกตำหนิตรงๆว่าน่าเบื่อกัดฟันพูดพลางขยับเข้าใกล้ร่างบางมากขึ้นอีก

    "ตรงนี้คุยอะไรกันอยู่หรือลูก..ตาดิศ? หรือว่าลูกกำลังจะออกไปส่งหนูนิพให้?" คุณพรรณนิภาหันมาถามลูกชาย

    "ไม่ต้องหรอกค่ะ" / "ก็เอาสิครับ!"

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×