โหรร้าย หวงรัก

ลำดับตอนที่ #5 : 5. "Lustful mood or not?"

"ใช่! ผมต้องการอะไรหรือคุณ?"

"ความรักค่ะ" นิพาดาพูดปดออกมาเบาๆ

"แค่นี้!?" ภูดิศเลิกคิ้วขณะถามเสียงดังกว่าปกติ

"ใช่ค่ะ..แค่นี้นี่ล่ะ" นิพาดาช้อนตาขึ้นมองคู่ปรับเก่าอย่างฉิวๆแต่ใบหน้ากลับยิ่งแดงก่ำกว่าเดิมเมื่อเห็นสายตาที่มองมาราวจะรู้ทันของเขา อีตาบ้านี่รู้จริงๆหรือไงว่าฉันกำลังจะพูดอะไรถึงได้ทำหน้าตามีเลศนัยอย่างนั้นน่ะ?

"หมายความว่ายังไงกันหรือจ๊ะหนู..ที่ว่าตาดิศเป็นคนที่มีความต้องการด้านความรักน่ะ? หืม? ตาดิศ..นี่ลูกขาดความรักอยู่หรือไง?" คุณพรรณิภาหันมาถามลูกชายด้วยสีหน้าสงสัย

"ลองถามคุณหมอดูของคุณแม่ดูสิครับ ผมเองก็อยากรู้เหมือนกันว่าตัวเองขาด... 'ความรัก' ไม่ได้จริงๆหรือเปล่า?" ภูดิศพูดกับมารดาด้วยเสียงอ่อนลง แต่จงใจเว้นวรรคและเน้นเสียงอีกครั้งขณะมองสบตานิพาดาด้วยสายตารู้ทัน

"คือ..ผู้ชายที่เกิดวันศุกร์นะค่ะ... ผู้ชายวันนี้มักจะเจ้าเล่ห์ เจ้าชู้ แล้วก็ค่อนข้างจะชอบอยู่ใกล้ชิดผู้หญิงมากกว่าผู้ชายที่เกิดวันอื่นหน่อย บางตำราเลยจัดว่าเป็นคนที่มีความต้องการด้านความรักมากกว่าใครน่ะค่ะ"

นิพาดาอธิบายด้วยน้ำเสียงนุ่มนวลขณะมองสบตาคุณพรรณนิภาตรงๆ และสีหน้าท่าทางของเธอก็ช่างน่าเชื่อถือเสียจริงๆ

"ตายแล้ว..นี่ลูกเป็นอย่างนี้เองหรอกหรือตาดิศ?" คุณพรรณนิภาได้ฟังก็รีบหันมาถามขณะที่บรรดาผู้อาวุโสรอบข้างต่างมองจ้องภูดิศเป็นตาเดียวกัน

"แฮ่ม! คุณแม่ครับ" ภูดิศกระแอมไอออกมาด้วยใบหน้าร้อนผ่าวขณะนึกเข่นเขี้ยวแม่หมอดูสาวอยู่ในใจ "คุณหมอดูก็แค่บอกว่า 'ผู้ชายที่เกิดวันศุกร์มักจะ' เท่านั้นนะครับ ไม่ได้บอกว่าหมายถึงตัวผมเสียหน่อย ใช่มั้ยคุณ?"

ท้ายประโยคหันมาถามสาวสวยตรงหน้าด้วยนัยน์ตาคมกริบที่แฝงแววข่มขู่ชัดเจน แต่คนอย่างนิพาดาหรือจะกลัว

"ไม่ทราบสิคะ แต่ส่วนใหญ่ที่ฉันเห็นมาก็ไม่ผิดไปจากนี้เท่าไหร่"

"งั้นก็สรุปว่าคงจะเป็นเรื่องจริงเสีย 99.99% เลยสินะ"

เสียงผู้ใหญ่บางคนเอ่ยเปรยๆออกมาตามด้วยเสียงหัวเราะอีกหลายๆเสียงจนใบหน้าหล่อเหลาของภูดิศเปลี่ยนจากขาวเป็นแดงและจากแดงเป็นดำเสียจนน่าขำ

"สนุกนักใช่ไหมที่เห็นใครๆหัวเราะเยาะผมอย่างนี้น่ะ? แล้วคุณล่ะ? Lustful mood* or not?"

อาศัยจังหวะที่บรรดาคุณแม่และคุณเพื่อนกำลังหันไปคุยเรื่องของเขากันอย่างออกรส... ภูดิศก็ยื่นหน้าเข้ามาถามนิพาดาเบาๆพอให้ได้ยินกันเพียงสองคน และเขาก็ได้เห็นริมฝีปากอิ่มเม้มแน่นขณะที่สองแก้มเนียนและใบหูแดงก่ำ ทีอย่างนี้ล่ะทำเป็นอาย..อีตอนกล่าวหาเขาว่ามักมากในกามารมณ์ได้หน้าตาเฉยน่ะไม่คิดจะอายบ้างเลยสินะ! ชายหนุ่มคิดอย่างฉุนๆ

"ถ้ายังไงหนูขอตัวกลับก่อนนะคะ" หน้าร้อนกับคำพูดและสายตาคนบ้าตรงหน้ามาพักหนึ่ง..นิพาดาก็ไม่คิดจะทนอีกต่อไป

"อะไรกันคุณ? ผมเพิ่งมาได้แป๊บเดียวยังไม่ทันจะถามอะไรคุณเลย?"

"คุณแม่ของคุณถามแทนไปแล้วนี่คะ" นิพาดาตอบเสียงเรียบขณะลุกขึ้นสวัสดีคุณป้าคุณน้าทางโน้นทีทางนี้ที

"แต่ผมยังอยากปรึกษาเรื่องบริษัทกับแผนงานใหม่ที่ทำอยู่อีกนะ คุณไม่มีเบอร์โทรบ้างหรือไง..เผื่อว่าผมจะติดต่อขอความช่วยเหลือไปบ้าง"

"ฉัน..."

"ติดต่อผ่านป้าก็ได้จ้ะพ่อดิศ หนูนิพน่ะต้องทำงาน..ไม่ค่อยว่างหรอก"

"งาน? ไม่ใช่ว่าคุณหมอดูต้องนั่งดูมือกับโหงวเฮ้งไปวันๆหรอกหรือครับ? โอ๊ย! คุณแม่! หยิกผมทำไมกันอีกล่ะครับเนี่ย?"

"ก็เราชอบพูดมั่วนักน่ะสิ" คุณพรรณิภาดุลูกชายต่อหน้าทุกคนอีกครั้ง "หนูก็อย่าไปถือสาเลยนะจ๊ะ เขาไม่รู้ว่าหนูทำงานอยู่ที่ไหนก็ชอบพูดเล่นไปอย่างนั้นเอง"

"นั่นสิ หนูนิพน่ะมีหน้าที่การงานออกจะดี..เห็นว่าทำงานอยู่บริษัทของตาเจตน์ลูกชายคนเดียวของคุณจุมพลด้วยนี่นา..ใช่มั้ยจ๊ะ?"

"เจตน์ลูกชายคุณจุมพล..คนที่เขาว่าขรึมๆแล้วก็ดุๆนั่นน่ะหรือจ๊ะ" คุณหญิงท่านหนึ่งถามขึ้น

"ไม่ขรึมแล้วก็ไม่ดุหรอกค่ะ เขาค่อนข้างใจดีด้วยซ้ำ..เพียงแต่ไม่ค่อยพูดน่ะค่ะ" นิพาดากล่าวแก้

"รู้ดีจริงนะ..คุณสนิทกับเขามากนักหรือไง!?"

_________________________

Lustful mood*

หมายถึง มักมาก หรือ หมกมุ่นในกามารมณ์