ท่านอ๋องเจ้าขา..ข้ามาเข้าฝันท่านอีกแล้ว!

ลำดับตอนที่ #17 : 17. อนาคตของข้ากับท่านก็คือ...(2)

"จริงๆแล้ว..เรื่องในอนาคตของข้ากับท่านก็คือ..."

"เรียนท่านอ๋อง..จวนเสนาฯอู๋ให้คนมาพบ แจ้งว่ามีเรื่องด่วนเกี่ยวกับองค์กรลับต้องการรายงานพ่ะย่ะค่ะ"

"อู๋เหวินจวี้!?"

"พ่ะย่ะค่ะ"

"งั้นแมวน้อย เจ้า..." 'นั่งรอไปก่อน...' ประโยคยังมิทันได้พูดจบ เฉินหงหมิงก็รู้สึกใจหายขึ้นมาทันใดเมื่อไม่เห็นร่างเล็กที่เมื่อครู่ยังนั่งเอียงคอมองเขาอยู่ข้างๆ "แมวน้อย!"

"พ่ะ..พ่ะย่ะค่ะ..? แมวน้อยอันใดหรือพ่ะย่ะค่ะ..?" สี่เย่กลอกตาไปมาด้วยความงุนงงเมื่อได้เห็นนายเหนือหัวลุกขึ้นเหลียวซ้ายแลขวาไม่เลิก

"ก็คงเป็นแมวน้อยสีน้ำตาลที่เราจับได้เมื่อสายวานนี้ไงเล่า...ทรงต้องการให้พวกกระหม่อมนำตัวมันมาใช่หรือไม่พ่ะย่ะค่ะ?" จื้อส่วนออกความเห็นอย่างมั่นอกมั่นใจ

"หุบปากแล้วออกไป! ออกไปให้พ้นหน้าเราให้หมด!" ชินอ๋องเปล่งเสียงตวาดลั่นด้วยโทสะแรงกล้า เขารู้แล้วว่าทำไมแมวน้อยนางนั้นถึงหายไป ก็เพราะเขาถูกคนเหล่านี้ปลุกให้ตื่นขึ้นมานี่ไงเล่า! "ต่อไปถ้าไม่มีคำสั่งจากเรา ห้ามเข้ามาก่อกวนในตำหนักนี้โดยเฉพาะห้องนี้เป็นอันขาด!"

"ทะ..ท่านอ๋อง..เอ่อ..แล้วคนจากจวนเสนาฯอู๋นั่น...?"

"หรือว่าทั้งวังไม่มีคนอื่นที่ทำงานได้อยู่เลยงั้นรึ? ถึงต้องมาเรียกเรากลางดึกกลางดื่นเช่นนี้! แล้วลู่กงกงเล่า..เขาที่เป็นพ่อบ้านไปอยู่ที่ไหนกัน? ล้วนแล้วแต่ไม่มีชีวิตอยู่แล้วหรือไร!? ออกไปรับโทษโบย 30 ไม้! รวมทั้งเจ้าคนส่งข่าวที่ไม่รู้จักเวลานั่นด้วย? แล้วไสหัวออกไปให้หมดทุกคน! "

"พ่ะ..พ่ะย่ะค่ะ"

"เฮอะ!"

ระบายโทสะจนสององครักษ์หน้าเสียรีบล่าถอยไปแล้วเสร็จสรรพ เฉินหงหมิงก็ต้องมานั่งกำหมัดกัดกรามไปพลางทอดถอนใจไปพลางด้วยความกลัดกลุ้ม เขากำลังจะรู้เรื่องที่แมวน้อยบอกว่าอยู่ในความคิดความรับรู้ของนางอยู่แล้วเชียว กลับมีมารมาผจญเสียได้! เสนาฯอู๋ผู้นั้นก็ช่างกระไรเลย ข่าวด่วนเรื่องกองกำลังลับอย่างนั้นรึ? คงมิใช่เรื่องสัญลักษณ์พิเศษที่กลุ่มคนเหล่านั้นจงใจทำเลียนแบบคนของเขาขึ้นมาหรอกนะ!? เรื่องนั้นน่ะ..คนของเขาสืบมาได้ตั้งนานชาติแล้ว.. ยังจะมารายงานอะไรกันอีก! แล้วดูเวลายามนี้สิ! เลยยามโฉ่ว*มาแล้ว ไม่นานก็จะเช้าแล้ว เจ้าแมวน้อยจะมาในฝันของเขาได้อีกหรือไม่? หรือว่าต้องรอไปอีกทั้งวันกันแน่นะ?

จนปลายยามอิ๋น* ท่านอ๋องเสือใหญ่ของสาวน้อยบางคนก็ยังนั่งหน้าบูดบึ้งราวกับกินรังแตนมาแล้วทั้งป่า เขาได้แต่ครุ่นคิด.. ข่มใจ..ข่มตา..สารพัดวิธีแล้ว แต่ก็ยังหลับไม่ลง ทำอย่างไรก็นอนหลับไม่ได้เสียที! ให้ตายสิ! นอนไม่หลับเช่นนี้..แล้วแมวน้อยจะมาเข้าฝันเขาได้อย่างไรกัน!?

----------------------------------------------

"คุณหนูเจ้าคะ ตื่นเถิดเจ้าค่ะ ใกล้จะถึงยามอู่*แล้วนะเจ้าคะ"

"ใช่แล้วเจ้าค่ะ บ่าวได้ยินว่าวันนี้จะมีผู้มีบุญหนักศักดิ์ใหญ่มาเยือนด้วยนะเจ้าคะ"

"อี้หรู อี้ซิน ข้าขอนอนต่ออีกนิดไม่ได้หรือ? นิดเดียวเองนะ แค่หนึ่งเค่อ หรือครึ่งเค่อก็ยังดี ข้าง่วงมากเลย แล้วก็ไม่มีแรงเลยด้วย.."

จ้าวเมิ่งเจี๋ยออดอ้อนกับสาวใช้ประจำตัวด้วยท่าทีที่เคยใช้ได้ผลเป็นประจำ แฝดสาวแซ่จูทั้งสองคนนี้ถูกขายมายังบ้านตระกูลจ้าวตั้งแต่เมิ่งเจี๋ยน้อยยังอยู่ในครรภ์มารดา จนตอนนี้คุณหนูเมิ่งเจี๋ยอายุได้ 15 แล้ว ส่วนอีกสองแฝดก็ย่างเข้า19 ปีพอดี ทั้งสองต่างรักและเอ็นดูนางเป็นที่สุด แต่ทว่าวันนี้เห็นทีจะไม่ได้แล้ว!

"คงมิได้หรอกเจ้าค่ะคุณหนู บ่าวได้ยินฮูหยินบอกว่าวันนี้ให้ทุกคนแต่งกายให้งดงามเตรียมต้อนรับคนที่จะมาจากเมืองหลวง คุณหนูจะทำให้นายท่านกับฮูหยินเสียหน้ามิได้นะเจ้าคะ" อี้หรูเอ่ยขณะประคองคุณหนูหน้ายุ่งให้ลุกขึ้นจากเตียง

"ใช่แล้วเจ้าค่ะ บ่าวได้ยินว่าผู้มาเป็นถึงพระอนุชาขององค์เฉินจงฮ่องเต้เชียวนะเจ้าคะ เห็นว่าเป็นอ๋องอะไรสักอย่างนี่ล่ะเจ้าค่ะ" อี้ซินเอ่ยเสริม

"พระอนุชาของฮ่องเต้...ชินอ๋อง?"

"ใช่แล้วเจ้าค่ะ ชื่อนี้เอง บ่าวนึกอยู่ตั้งนาน.."

"แย่แล้ว!"

___________________________

ยามโฉ่ว* คือเวลา 01.00-02.59

ยามอิ๋น* คือเวลา 03.00-04.59

ยามอู่* คือเวลา 11.00-12.59