ฮูหยินใบ้

ลำดับตอนที่ #2 : 2. ท่านเกลียดข้า ข้าเองก็ชังท่าน

"คุณหนูเจิ้งกำลังจะปักปิ่นแล้วหรือ?" เกาเทียนฉีเอ่ยถามสตรีผู้เป็นคู่หมั้นด้วยเสียงราบเรียบ ในแววตามืดดำจนมองไม่เห็นก้นบึ้งของเขาแลดูสงบนิ่ง หากหว่านถงก็ยังเห็นร่องรอยบางอย่างในนั้น..ร่องรอยของความไม่พอใจ..เย็นชา..แม้แต่ความชิงชังที่ปิดไม่มิด! เขาคงไม่อยากแต่งกับนางสินะ! ก็ดี! นางเองก็เกลียดเขาจนเข้ากระดูกดำเหมือนกัน!

'ใช่!' อู๋หว่านถงอยากตอบตรงๆด้วยเสียงห้วนอย่างจงใจเช่นนี้นัก! อยากให้คนตรงหน้ารู้ไว้เสียเลยว่านางก็มิได้ปรารถนาในตัวเขาเลยสักนิด! แต่น่าเสียดายที่เอ่ยวาจาอันใดออกมาไม่ได้เลย ดังนั้นนางจึงได้แต่พยักหน้ารับคำของเขาแล้วหยิบเครื่องเขียนที่พกติดตัวขึ้นมา

"คุณหนูเจิ้งจะเขียนหนังสือหรือ?" น้ำเสียงเขาดูเหมือนแปลกใจนิดหนึ่ง แต่แล้วก็กลับยืนกอดอกดูเฉยๆกระทั่งนางที่นั่งอยู่ยื่นกระดาษที่เพิ่งเขียนเสร็จส่งให้

"ท่านเกลียดข้า ข้าเองก็ชังท่าน ถ้างั้นท่านที่เอ่ยคำได้ก็ช่วยบอกเลิกสัญญาหมั้นนี้แทนทีเถิด เราต่างจะได้สบายใจด้วยกันทั้งสองฝ่าย"

"เจ้า..ชังข้าอย่างนั้นรึ?" เกาเทียนฉีอ่านจบก็ตวัดตาดุมองมาพลางเอ่ยถามขึ้นทันใด ขณะที่หว่านถงก็รีบพยักหน้ารับอย่างรวดเร็วไม่น้อยไปกว่ากัน

"เพราะเหตุใด!?" คราวนี้เสียงต่ำนั้นเข้มขึ้นกว่าเดิมขณะร่างสูงก้าวเข้ามาใกล้ขึ้นจนหว่านถงถึงกับผงะ แต่แทนที่จะถอยหนี..นางกลับแย้มยิ้มให้ 'คนชั่ว' ตรงหน้าอย่างหยดย้อยยิ่งกว่าครั้งใดๆที่เคยพบกันก่อนจะยื่นกระดาษส่งให้อีกแผ่น

"ไม่รู้! รู้แต่ว่าทั้งเกลียด! ทั้งชัง! ทั้งขยะแขยงจนไม่อยากมองหน้าเลยด้วยซ้ำ!"