i do love u

ลำดับตอนที่ #3 : ~เช้าที่แสนเศร้า~

วันนี้ ฉันตื่นเองได้โดยอัตโนมัติและรีบแต่งตัวทันทีเพราะเพิ่งนึกได้ว่าจะต้องไปดูโรงเรียนกับเฮียที
"ยู เสร็จยังลูก" ม้าเรียกฉัน
"เสร็จแล้วค่ะ"
"งั้นรีบออกไปดูโรงเรียนเลยลูก เร็วๆนะ" แป่ว -*- ขับไล่กันซะงั้น ใจร้ายจังแม่ใครเนี่ย (แม่เธอไง :  dark) เออ ไม่ต้องบอกก็ได้
แล้วฉันก็ออกไปหาเฮียที
" ไปกันเถอะ เฮีย"
"อืม" เอ่อ... คือว่า ทำไมพี่ชายฉันพูดน้อยแบบนี้ล่ะ งง...


*********************************
/ โรงเรียน/

"โห เฮียทำไมโรงเรียนมันกว้างจังเลยอ่ะ" ฉันถามเฮียทันทีที่มาเห็นขนาดอันใหญ่โตของโรงเรียนที่ฉันจะได้มาอยู่
"อือ เพราะมันไม่เล็กไง" แป่ว-*-
"ตอบแบบนี้ไม่ต้องตอบดีกว่านะ มันก็ไม่ได้รู้มากไปกว่าเดิมเลย"
"แล้วมันจริงมั้ยล่ะ" กวนจัง เดี๋ยวเตะคอขาดเลย
"เชอะ" ทำไมฉันถึงมีพี่เป็นแบบนี้ล่ะ โอ้ย อนาถจิต จริงๆเลย
"ยู ไปเลือกห้อง ตามมา เร็ว" เรียกเหมือนเรียกหมาเลย แน่ใจหรือว่าเขาคือพี่ชายของฉัน แงๆ
"เร็วๆสิ  อย่าให้เรียกหลายรอบ เฮียไม่ชอบ"
"คับๆ ไปแล้วคับ  โธ่ ขี้บ่นอ่ะ"ประโยคหลังฉันพูดเบามากแต่...
"ทีหลังจะว่า ก็ให้มันเบากว่านี้หน่อยสิ" โอ้ย ตาย ยังได้ยินอีก เฮียฉันเทพมาก

"ยูมาดูแบบห้องเร็ว" โห เลือกแบบห้องได้ด้วย นี่มันโรงเรียนหรือโรงเเรมฟระ
"เร็วสิ"
"จ้า จ้า ไปแล้ว"
แบบห้องก็มีแค่ไม่กี่แบบแถมยังคล้ายๆกันหมดต่างกันแค่สีเท่านั้น ฉันชอบสีดำฉันเลยเลือกห้องแบบสีดำ
"เฮียที ยูเอาห้องสีดำนะ"
"อือ ช่วยสั่งห้องแบบสีดำให้ด้วยนะครับ ขอบคุณครับ" แล้วเฮียทีก็บอกกับผู้ชายคนที่เอาแบบห้องมาให้ฉัน
"ได้ครับ ผู้ชายคนนั้นบอก"
"เฮียแล้ววันไหนถึงเปิดเรียนอ่ะ"
"พรุ่งนี้"
"เฮ้ย แล้วไมไม่บอกตั้งแต่แรก จะได้เตรียมใจก่อน " ฉันถามทันที ก็นะตั้งนานไม่บอก
"ก็แกไม่ถาม" อะไรเนี่ยเรื่องงี้ต้องถามด้วยหรอ
" ค่ะๆ ยูผิดเองขอโทดค่ะ" เหอะๆ ฉันต้องอ้อนน้อมเข้าไว้ เดี๋ยวไม่มีที่พึ่งพา
"อือ" สั้นได้ใจอย่างแรงคับ โอ้ย พี่ฉันทำไมพูดน้อยแบบนี้นะ