คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : 3-มรณะ
ปุ
เอิร์นวางกล่องเกมลงบนพื้นแล้วลงนั่งทันที
"เอาของคนอื่นมาแบบนี้มันจะดีเหรอ" เอพูดพลางยักคิ้ว เอิร์นหันมามองแล้วกล่าวอย่างไม่ยี่หระ
"เราก็ถามคนบริเวณนั้นแล้วนี่ว่าของใคร ไม่มีไอตัวไหนโผล่มารับเลย"
"เล่นถามแบบกระโชกโฮกฮากซะขนาดนั้นใครจะกล้ามารับ"
เทียร์พูดอย่างหน่ายๆแล้วมองเอิร์นที่แยกเขี้ยว เอิร์นปัดๆแล้วสนใจเกมทันที มือบางค่อยๆปัดฝุ่นที่เกาะอยู่ตามวัตถุในกล่อง
"อันนี้อ่านว่าอะไรอ่ะ"
เอถามพลางชูฝากล่องที่ไม่รู้ไปมือไวมาตอนไหนโบกๆไปมา
"ไม่รู้สิเห็นตัวเดียวเองอ่ะตัวD" พิมมองอย่างพินิจพิเคราะห์แล้วจึงตอบ
"แทนที่จะสนฝามาสนเกมดีกว่ามั๊ย" เอิร์นพูดแล้วรื้อของออกมา
"ตัวเดิน 4 ตัวกับกระดานเดินที่เป็นเหล็กแล้วก็ปุ่มอะไรไม่รู้เต็มไปหมด" เทียร์พูดแล้วหยิบสิ่งของขึ้นมาดู
"เฮ้ๆดูนี่ดิ"
พิมที่เก่งภาษาอังกฤษแปลอังกฤษที่ข้างกล่องออกมา
"มันบอกว่าให้ทอยลูกเต๋าลงไปตรงวงกลมตรงกลางนั่นน่ะแล้วเสร็จมันจะเดินให้โดยอัติโนมัติไม่ว่าจะสีอะไร ทุกๆคนต้องประจำสีเดิม
ตลอด ห้ามเปลี่ยนสี ห้ามให้ใครทอยลูกเต๋าให้ ผู้เล่นต้องครบ 4 คน"
ขลุก ขลุก
ยังไม่ทันที่พิมจะพูดจบเอิร์นก็ทอยไปเสียเรียบร้อยแล้วหันมายิ้มเจื่อนๆกับเพื่อน ตัวเดินตัวแรกก็ค่อยๆเดินไปประจำตำแหน่งที่ 6 ถูก
แล้วล่ะ เอิร์นทอยได้หก ทุกๆคนมองหน้ากันแต่ก็มาการ์ดใบหนึ่งค่อยๆออกมาจากทางข้างของกระดาน เอิร์นค่อยๆรับด้วยมือที่สั่นยิ่ง
กว่าเจ้าเข้า แล้วพลิกมาอ่านแต่ก็ต้องรีบยื่นให้พิมทันทีพิมรับมาแล้วจึงเข้าใจว่าทำไมเอิร์นโยน
อังกฤษล้วนๆ มันไม่โยนก็บ้า เล่นตกอังกฤษซะ พิมจึงค่อยๆแปลออกมา
"จระเข้บุกเมือง"
ความเงียบโรยตัวหลังจากพิมอ่านเสร็จ แล้วก็เกิดคลื่นเสียงหัวเราะขึ้นมาทันที
"เกมงี่เง่าว่ะ.."เอพูดขึ้นแต่ก็ต้องชะงัก
"กรี๊ดดดดด"
ทุกคนรีบวิ่งไปเกาะหน้าต่างทันทีจึงเห็นจระเข้เต็มไปหมดดูเหมือนจะค่อยๆคืบคลานมายังบ้านหลังนี้ด้วย เอิร์นกลืนน้ำลายเอื๊อก
แล้วจึงรีบโวย
"เฮ้ย ทอยต่อโว้ยๆๆ" เอไม่รอช้าจึงทอยต่อทันที
ขลุก ขลุก ขลุก
เสียงกรี๊ดด้านนอกยังคงดังระงมทุกคนเฝ้ารอกับตัวเดินที่ค่อยๆเลื่อนไป 3 ช่องแล้วการ์ดก็ออกมา พิมจึงหยิบมาทันที
"ฝูงแมลง.."
"เกมงี่เง่า ไม่เล่นแล้ว"
เทียร์ปัดแล้วลุกขึ้นทันที พิมจึงหยิบกล่องมาอ่านต่อ
" เล่นแล้วไม่สามารถเลิกได้ ถ้าเล่นค้างไว้จะทำให้คนๆนั้นมีอุบัติเหตุจนเสียชีวิต ห้ามให้คนๆนึงเล่น 2 ตัวเดิน"
"สรุปง่ายๆว่าหนทางเดียวคือ เล่นต่อจนกว่าถึง 100 ใช่มั๊ย"
เอิร์นพูดเสียงเครียด ขณะที่นัยน์ตายังแฝงประกายสนุกอยู่
"นี่มันบอกอีกด้วย ว่าถ้าเกมนี้พัง.."
พิมหน้าซีดลง ทุกคนก็เดาสรุปเอาอย่างไม่ต้องใช้คำพูด
"ต่อเลยๆ" เอโยนลูกเต๋าไปให้พิม พิมรับมาอย่างเก้ๆกังๆ
ตุบๆ
เหมือนมีเสียงอะไรซักอย่างที่ชั้น 2 เทียร์รีบวิ่งทันที แล้วจึงเห็นผึ้งฝูงเบอเร้อตอมอยู่ที่หน้าต่างหน้าต่างปิดไว้แต่ก็ไม่ได้ล็อค เทียร์
ตะโกนทันที
"เฮ้ย ทุกคน ปิดหน้าต่างในบานทุกบาน รวมถึงประตูด้วยล็อคให้เรียบร้อย!!!"
ทุกคนรีบวิ่งไปปิดกันอย่างรวดเร็ว เอยันประตูไว้อย่างสุดชีวิตเมื่อเหล่าแมลงจะพังประตูเข้ามาเสียเหลือเกิน
"แมลงบุกก็จบเลยล่ะ" พิมพูดขณะที่ล็อคหน้าต่างบานสุดท้ายเรียบร้อย
"เกมวิปริต" เทียร์สบถแล้วพยักหน้าให้พิมทอยลูกเต๋า พิมมองลูกเต๋าในมือแล้วกำแน่น
"เฮ้ย ถ้าไม่รีบทอยแล้วแมลงกับจระเข้เข้ามาได้ก็จบนะโว้ย" เอตะโกนแข่งกับเสียงของแมลงต่างๆ พิมจึงโยนลงไปทันที
ขลุก ขลุก ขลุก
ตัวเดินของพิมค่อยๆเลื่อนไปที่ 1 แล้วการ์ดก็ออกมา
การ์ดหายนะ
พิมพลิกมาดูด้วยมือที่สั่นเทาแล้วจึงอ้าปากค้างแล้วสบถอย่างไม่เป็นภาษา เทียร์ขมวดคิ้วแล้วแย่งมาดูเอง เอจึงถามด้วยความอยาก
รู้ทันที
"จริงอยู่ว่ามันช่วยให้พ้นหายนะจากสัตว์ที่เกาะอยู่ตามบ้านได้.." เทียร์ค่อยๆหลับตาลง
"แล้วมันอะไรเล่าวางท่าอยู่ได้" เอิร์นแยกเขี้ยวเทียร์จึงเล่าต่อ
"เราจะไปท่องอวกาศกัน"
"ฮะๆ ตลก" เอโอดครวญขึ้นแล้วจับขมับตัวเองอย่างนะโมตัสสะ
เอิร์นหันไปมองพิมที่พึมพำซ้ำกันไปซ้ำกันมา
"เป็นเพราะฉัน เป็นเพราะฉัน.."
"แล้วฉันนี่สิไม่หนักกว่าอีกเหรอ"
ดวงหน้าของเอิร์นบอกแววความภูมิใจได้ชัดเจน
ครึ่กๆ
บ้านเริ่มสะเทือนจนพิมยิ่งใจคอไม่ดีหนักเข้าไปอีก
"เอาละ เราจะไปท่องอวกาศกัน"
เทียร์พูดด้วยสีหน้าเรียบๆเมื่อจบประโยค ก็รู้สึกเบาหวิวเหมือนบ้านโดนยกทันที ทุกคนรีบปรี่กันไปหาที่เกาะทันทีแต่เอิร์นคว้า
กระดานเกมไปด้วยทันทีส่วนเทียร์ก็ถือลูกเต๋าไว้
-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
แฮ่ๆคนอ่านต้องใช้จินตนาการกัลกระดานมากๆเลยน้า มีตาราง 100 ช่องวนเข้าไปแล้วจะมีพื้นที่เป็นวงกลมตรงกลาง ลูกเต๋าแต่ลูก
เดียว กระดานมันติดกับตัวเดินอยู่แล้ว เคลื่อนตัวเดินออกมาไม่ได้แล้วกระดานจะเป็นโลหะขอบๆมีช่องเอาไว้การ์ดออกมาได้
ความคิดเห็น