ลำดับตอนที่ #18
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #18 : ทำลายล้าง
สถานาร์เลวร้าย บรรยาาศยามบ่ายแ่ๆ ภายใ้ีวิประำวันอใรหลายๆน ำลัะมีาร่อสู้ที่หมายเอาีวิ ที่รุนแรเ้าั้นหายนะ อาะ้อมีใรนหนึ่้อายหรือไม่็พินาศไปทัู้่ไม่มีใรรู้....
อนนี้ะวันปรับสภาวะพร้อม่อสู้ันปลายอาวุธเ้าหานน
ฟุบบ ในั่วพริบา ร่าอทั้สอ็หายไปาาฟ้า
.
.
ึ ึ ึ
"ไอ้นน แฮ แฮ ไปไหนอมันหว่ะ!!"
"ไม่ใ้เวลาะมาพูเรื่อนี้นะไนท์ นั่นไอนุ ่วยไอ้นุ มัน่อน"
"เห้ยย มือแม่ถูั เลือเ็มเลยหว่ะ "
"ห้ามเลือ่อน เ็บมือไป้วยถ้าถึมือหมอน่าะทัน"
"รอยัประีมา น่าะมีหวั่อืนนะ "
"ใ้ๆพามันไปหาหมอันเถอะ"
"ไม่้อ!!ผมเื่อว่านนมีวิธี"
.
.
.
ปั ปั ปั เสียหมัอันทรพลัานนทุบทำลาย ส่วนะวันระโหลบแบบสุีวิ
"บ้าเอ้ย!!! เพียแปปเียว หมอนั่นพาเราออาโรเรียนมาหลายิโล ระับนี้วามเร็วเสียและวามแ็แร่ ไม่แปลใแล้วรอมาน่าเราไ้ "
วี้!! หมัแหวอาาศ เียหน้าะวันไป รอยแผลนเลือิบ
"ิ!!! ประมาทไม่ไ้เลย ถ้าเป็นเราในาิ่อน หล่ะ็.............(เอ้พึ่แพ้มันนะ)
"เหออ าิ่อนเรา็พึ่แพ้หมอนี่มานี่หว่า ถู่า้วย ้อสู้ให้ที่สุถ้าแพ้็เลิหวัว่าะปป้อโล"(เออิไ้)
"เพ่ิ ้าวพริบา !!!" ฟรึบบ ู้ๆร่าะวันระพริบหายไป ปรา้านหลันนวับาบสั้น
ั่ว ั่ว นนมีแผลโนฟันปราที่ศรี้า และาวา เลือเริ่มไหล
"ถึเร็วไม่เท่านาย็ริ แ่้าวพริบาสามารถทแทนันไ้ "ฟุ่บบ ะวันวาหแบ่อนะยมียาวป้อ้น เร้!! ่อนร่าถอยไปเือบร้อยเมร ่อนะยมือที่สั่นเทาึ้นมา
"แรเป็นบ้า ระูที่ไ้รับารพันามีวามหนาแน่นมาว่าเิม10เท่ายัเือบรับไม่ไหว
่อนะมอไปยั้านหน้า เห็นาบาานะในมืออนน
"าบ? โผล่มาาไหน ่าเถอะแถวนี้เป็นพื้นที่รล้า" พูบ็หยิบสารอะไรบ้าอย่ามาีเลือบ ัวมี ่อนะไปปรา้านหลันน พร้อมวามมี
เร้!! เร้!! มาบและมาบปะทะันนเิประายไฟ สารที่ว่าือแอลอฮอล์ล้าแผลเป็นนิสัยาาิ่อนที่มัะบาเ็บถึไม่ไ้ใ้็้อพ
ฮูมมมม!! มมี เิไฟลุโน
"เพลาบับะวัน!!! ลืนาบ"
ิ้ ิ้ ิ้ มาบสามสายพุ่้วยวามเร็วสูเ้าหาร่าอนน ึ่แน่นอนว่าไม่โน เ้านั่นลับหลบไ้่ายๆ มาบเลยไปโนพืพันธุ์หรือ้นไม้แทน และาบหมอนั่นำลัะบันอผม
เีย ่อนะเอียัวหลบ ระโเว้นระยะห่า ใ้ท่าเท้าเ้าปะทะ
'บ้าเอ้ยย มอเห็นแ่อบโ้ไม่ทันมันน่าหุหิมา'
้าวพริบา !!!!
เร้ มาบสีเพลิ ทั้เรียบ่ายและรุนแร ถูวาหลายร้อยรั้ในไม่ี่ลมหายใ แ่ไม่สามารถสร้าบาแผลให้อีฝ่าย ่อนโนพละำลัผลัระเ็นอยู่ลาอาาศ หมุนัวสลายแร้าน ่อนีัววามาบ
"เหยียบอาาศ !!!"
"เพลาบับะวัน"
ฮูมมมมมม เส้นแสสีส้มแาอาาศสู่พื้นิน
ูมมมมมมมมม เสียระเบิัมปนาท แรระเบิและเปลวเพลิที่ถูพัพา ฝุ่นวันฟุ้ระายไปทั่ว เิหลุมอุาบาลึ6เมร ทุสิ่ในรัศมี100เมร่าไ้รับผลระทบเิไฟป่านาย่อมเลยทีเียว
ิ้ ิ้ เร้! เร้! เร้! เร้! ฝุ่นวันถูพัพาาารปะทะอร่าทั้สอในุนัเรียน ที่เริ่มเิรอยีาับรอยไหม้ ร่าทั้สอระพริบผ่านระยะหลายร้อยเมร ยิ่สู้ันมายิ่ออห่าไลาโรเรียนมาึ้นเท่านั้น
้าวพริบา!้าวพริบา!้าวพริบา!้าวพริบา!
เร้!เร้!เร้!เร้!
้าวพริบา!้าวพริบา!้าวพริบา!
เร้!เร้!เร้!...
.
หลัปีใหม่ ผู้นที่ใ้ีวิหลัวันหยุยาว ้อเริ่มารทำานเพื่อหารายไ้ ารเษร็เ่นัน ่วเวลานั้นาวนาส่วนให่เริ่มหว่านเมล็้าวันแล้ว
"เห้ยย เอรีบหน่อย 4โมเย็นนะโว้ยย เหม่ออะไรอยู่ "ายวัยลานะโน
"ใเย็น ใเย็น เหลือแปลสุท้ายแล้วพี่!!!"ายหนุ่มอบลับ
"เสร็แล้ววว ทำไม้าั" "ืออนผมหว่านเมล็้าวอยู่ๆเห็นแสแว๊บๆอะ"
"หลอนเออะป่าว อาะ..."
ฟิ้วววว
โอ้ยยย
ายทั้สอนถูบาสิ่ที่รวเร็วพุ่ผ่านเิโมเมนัมาแรลม ผลัทั้สอไปไลล้มระแทพื้น ่อนะลุึ้นมาในสภาพมอมแมม
"อะไรว่ะ!! " พ พะ พี่ แส แส" ายหนุ่มี้นิ้วพร้อมพูอย่าะุะั" เห้ยย ไฟไหม้ ไฟไหม้ ับไฟๆ"
ฟูวววว ทั้สอฝ่ายไ้่อสู้เป็นระยะเวลานานพลาผ่านระยะทาหลายิโลเมร่อให้เิวามเสียหายระหว่าทา ะวัน่อยวบุมทิศทาาร่อสู้ให้ออห่าุมนสถานที่มีผู้นอาศัยให้ไ้มาที่สุ ึ่ฝ่ายร้ามอย่านน็ว่า่ายเพราะแทบะไม่สนใ อย่าอื่นนอาะวันเลยแม้แ่น้อย ถ้าเทียบันแล้วะวันเสียเปรียบอย่ามาถึมาที่สุ ทั้พละำลั วามเร็ว ถึเาะมีวามสามารถาบระับเทพ เทนิมามายและประสบาร์็าม
เร้ เร้ เร้ วับบ ะวันไ้ใ้่อว่าาวาม่าอวิาาบและารสัเาบเหวี่ยาบมาพัให่แล้วนนแทบะโมีแบบเิมเือบทุประาร วารล้อาบ180อศา้วยวามเร็ว
ั้วะ!!! ัแน้าที่ถือาบหล่นลพืน นนใ่แนที่เหลือ่อยระแทโยเล็ไปที่หัว ะวันยมาบสั่นป้อัน หมันั่น ้วยมือทั้สอที่ำาบสั้น
ิ้ หมัถูมาบไ้ผ่าแยเลือพุ่ระูะวันยมือหนึ่้าออมาาบาานะที่พื้น็ลอยเ้ามาอยู่ในมือ้วยวามรวเร็ว ่อนะไว้าบ(สั่น1ยาว1)ทั้สอเพื่อป้อัน แนที่ถูัอนนฟื้นฟูอย่ารวเร็วในไม่ี่วินาที พร้อมำหมัอัทะลุาร์ะวันอย่าแร ร่าะวันปลิวไปไลเหมือนระสุนปืนให่เสียระเบิัูมามัปนาส น่าสะพรึ่าโนิ
"แฮๆๆ"
ะวันยร่าอนออาหลุม้วยวามยาลำบาในสภาพน่าอสู แนและาส่วนให่ไปหมแล้ว มันหัผิรูป ะวันพึมพำเบาๆ
"เทนิ่อระู "ร็อบบบ ระูที่หั่อับที่เิมอย่าน่าอัศรรย์
"ถุยย เลือั้นเหรอ? หมัเมื่อี้แรว่าเิมเือบ2เท่า ที่ผ่านมายัไม่ไ้เอาริสินะนายหน่ะ(ิไปเอ) ฝั่นี้็เ่นัน "ะวันล่าวเสร็ ่อนทะยานึ้นสู่ท้อฟ้า แล้วยืนอย่ามั่นห่าา
"ย่า้าวล่อลอย มวายุ"
แร้ อาวุธทั้สอในมือวัแว่ ปล่อยลื่นาย้วยวามเร็วนเห็นเป็นภาพิา
ูมมมม พื้นินปรารอยาบยาวในุที่ะวันเยยืนอยู่ นนเาะพื้นิน่อนะั้อนินนาให่เท่ารถบรรทุ เวี้ยไปใส่ร่าลาอาาศ ไม่พอแ่นั้นทั้้นไม้ที่โนถอนรา ้อนหินนาให่ เสาไฟฟ้าที่อยู่ห่าไล ็ถูเวี้ยามมา อย่าระั้นิ แ่ทว่า..
"วโราบ"
วูบบบ สิ่อในรัศมี30เมรรอบัวถูฟันลายเป็นฝุ่นผ ไฟที่เิาารปะทะในบริเวใล้เียไ้ลอยเ้าหาร่าะวัน ไฟบาส่วนเปลี่ยนรูปร่าเป็นาบพุ่เ้าหานนหวัโมีถูนนปัออไปโนพื้นที่รอบๆ ึู่เหมือนว่าะวันาารเอาไว้ ไฟและระแสลมถูรวบรวมมาเป็นระยะเวลานานบันี้ พร้อมแผฤทธิ์
"เพลาบับะวัน พายุสุริยะ ย่า้าวล่อลอย"
วี้ พายุเพลินาให่อันน่าสะพรึ่ไ้่อัวโยะวันเป็นุศูนย์ลา ะวันวบุมมือที่สั่นเทาำาบแน่น แล้วพุ่ัวลายเป็นแส ส่วนนนระทืบพื้นอย่าแรส่ัวทะย้านเ้าหาะวัน ในวินาที่อนปะทะพายุเพลินาให่เป็นรูปแบบวบรวมเป็นใบาบยาวหลายิโลเมร
"ฟ้าินเป็นพยานัว้าเหนือเทพเทวาาบนามะวัน ผสานแปรเปลี่ยน เทนิแปลัรวาล สรรสร้าทำลายล้า ิวิาอเทพาบ!!! มาบพิพาษา!!! "าบเพลิไ้ยายให่ว่าเิม อุหภูมิสูเียหลัหมื่น ถูฟันลมา เป็นัำพิพาษาอสวรร์
ย็า
ูมมมมมมมมมมมมมม
ราวับระเบินิวเลียร์ อุหภูมิแผเผาอาาศ ลืนเปลวเพลิเผาไหมุ้วันสิ้นสุอโล
่อเิหลุมนาให่าารปะทะที่ลึหลายสิบเมรเส้นผ่านศูนย์ลาร้อยเมรว่าและะเป็นอ่าเ็บน้ำสร้าประโยน์ในอนา และรอยาบที่ว้าสิบเมรว่ายาวรไปหลายร้อยิโลเมระเป็นลอที่ใ้ส่น้ำนามว่า"ลอร้อยาบ"ึ่เป็นเหุาร์ที่เิึ้นในอนา....
.
.
โว์เทพๆ
อนนี้ะวันปรับสภาวะพร้อม่อสู้ันปลายอาวุธเ้าหานน
ฟุบบ ในั่วพริบา ร่าอทั้สอ็หายไปาาฟ้า
.
.
ึ ึ ึ
"ไอ้นน แฮ แฮ ไปไหนอมันหว่ะ!!"
"ไม่ใ้เวลาะมาพูเรื่อนี้นะไนท์ นั่นไอนุ ่วยไอ้นุ มัน่อน"
"เห้ยย มือแม่ถูั เลือเ็มเลยหว่ะ "
"ห้ามเลือ่อน เ็บมือไป้วยถ้าถึมือหมอน่าะทัน"
"รอยัประีมา น่าะมีหวั่อืนนะ "
"ใ้ๆพามันไปหาหมอันเถอะ"
"ไม่้อ!!ผมเื่อว่านนมีวิธี"
.
.
.
ปั ปั ปั เสียหมัอันทรพลัานนทุบทำลาย ส่วนะวันระโหลบแบบสุีวิ
"บ้าเอ้ย!!! เพียแปปเียว หมอนั่นพาเราออาโรเรียนมาหลายิโล ระับนี้วามเร็วเสียและวามแ็แร่ ไม่แปลใแล้วรอมาน่าเราไ้ "
วี้!! หมัแหวอาาศ เียหน้าะวันไป รอยแผลนเลือิบ
"ิ!!! ประมาทไม่ไ้เลย ถ้าเป็นเราในาิ่อน หล่ะ็.............(เอ้พึ่แพ้มันนะ)
"เหออ าิ่อนเรา็พึ่แพ้หมอนี่มานี่หว่า ถู่า้วย ้อสู้ให้ที่สุถ้าแพ้็เลิหวัว่าะปป้อโล"(เออิไ้)
"เพ่ิ ้าวพริบา !!!" ฟรึบบ ู้ๆร่าะวันระพริบหายไป ปรา้านหลันนวับาบสั้น
ั่ว ั่ว นนมีแผลโนฟันปราที่ศรี้า และาวา เลือเริ่มไหล
"ถึเร็วไม่เท่านาย็ริ แ่้าวพริบาสามารถทแทนันไ้ "ฟุ่บบ ะวันวาหแบ่อนะยมียาวป้อ้น เร้!! ่อนร่าถอยไปเือบร้อยเมร ่อนะยมือที่สั่นเทาึ้นมา
"แรเป็นบ้า ระูที่ไ้รับารพันามีวามหนาแน่นมาว่าเิม10เท่ายัเือบรับไม่ไหว
่อนะมอไปยั้านหน้า เห็นาบาานะในมืออนน
"าบ? โผล่มาาไหน ่าเถอะแถวนี้เป็นพื้นที่รล้า" พูบ็หยิบสารอะไรบ้าอย่ามาีเลือบ ัวมี ่อนะไปปรา้านหลันน พร้อมวามมี
เร้!! เร้!! มาบและมาบปะทะันนเิประายไฟ สารที่ว่าือแอลอฮอล์ล้าแผลเป็นนิสัยาาิ่อนที่มัะบาเ็บถึไม่ไ้ใ้็้อพ
ฮูมมมม!! มมี เิไฟลุโน
"เพลาบับะวัน!!! ลืนาบ"
ิ้ ิ้ ิ้ มาบสามสายพุ่้วยวามเร็วสูเ้าหาร่าอนน ึ่แน่นอนว่าไม่โน เ้านั่นลับหลบไ้่ายๆ มาบเลยไปโนพืพันธุ์หรือ้นไม้แทน และาบหมอนั่นำลัะบันอผม
เีย ่อนะเอียัวหลบ ระโเว้นระยะห่า ใ้ท่าเท้าเ้าปะทะ
'บ้าเอ้ยย มอเห็นแ่อบโ้ไม่ทันมันน่าหุหิมา'
้าวพริบา !!!!
เร้ มาบสีเพลิ ทั้เรียบ่ายและรุนแร ถูวาหลายร้อยรั้ในไม่ี่ลมหายใ แ่ไม่สามารถสร้าบาแผลให้อีฝ่าย ่อนโนพละำลัผลัระเ็นอยู่ลาอาาศ หมุนัวสลายแร้าน ่อนีัววามาบ
"เหยียบอาาศ !!!"
"เพลาบับะวัน"
ฮูมมมมมม เส้นแสสีส้มแาอาาศสู่พื้นิน
ูมมมมมมมมม เสียระเบิัมปนาท แรระเบิและเปลวเพลิที่ถูพัพา ฝุ่นวันฟุ้ระายไปทั่ว เิหลุมอุาบาลึ6เมร ทุสิ่ในรัศมี100เมร่าไ้รับผลระทบเิไฟป่านาย่อมเลยทีเียว
ิ้ ิ้ เร้! เร้! เร้! เร้! ฝุ่นวันถูพัพาาารปะทะอร่าทั้สอในุนัเรียน ที่เริ่มเิรอยีาับรอยไหม้ ร่าทั้สอระพริบผ่านระยะหลายร้อยเมร ยิ่สู้ันมายิ่ออห่าไลาโรเรียนมาึ้นเท่านั้น
้าวพริบา!้าวพริบา!้าวพริบา!้าวพริบา!
เร้!เร้!เร้!เร้!
้าวพริบา!้าวพริบา!้าวพริบา!
เร้!เร้!เร้!...
.
หลัปีใหม่ ผู้นที่ใ้ีวิหลัวันหยุยาว ้อเริ่มารทำานเพื่อหารายไ้ ารเษร็เ่นัน ่วเวลานั้นาวนาส่วนให่เริ่มหว่านเมล็้าวันแล้ว
"เห้ยย เอรีบหน่อย 4โมเย็นนะโว้ยย เหม่ออะไรอยู่ "ายวัยลานะโน
"ใเย็น ใเย็น เหลือแปลสุท้ายแล้วพี่!!!"ายหนุ่มอบลับ
"เสร็แล้ววว ทำไม้าั" "ืออนผมหว่านเมล็้าวอยู่ๆเห็นแสแว๊บๆอะ"
"หลอนเออะป่าว อาะ..."
ฟิ้วววว
โอ้ยยย
ายทั้สอนถูบาสิ่ที่รวเร็วพุ่ผ่านเิโมเมนัมาแรลม ผลัทั้สอไปไลล้มระแทพื้น ่อนะลุึ้นมาในสภาพมอมแมม
"อะไรว่ะ!! " พ พะ พี่ แส แส" ายหนุ่มี้นิ้วพร้อมพูอย่าะุะั" เห้ยย ไฟไหม้ ไฟไหม้ ับไฟๆ"
ฟูวววว ทั้สอฝ่ายไ้่อสู้เป็นระยะเวลานานพลาผ่านระยะทาหลายิโลเมร่อให้เิวามเสียหายระหว่าทา ะวัน่อยวบุมทิศทาาร่อสู้ให้ออห่าุมนสถานที่มีผู้นอาศัยให้ไ้มาที่สุ ึ่ฝ่ายร้ามอย่านน็ว่า่ายเพราะแทบะไม่สนใ อย่าอื่นนอาะวันเลยแม้แ่น้อย ถ้าเทียบันแล้วะวันเสียเปรียบอย่ามาถึมาที่สุ ทั้พละำลั วามเร็ว ถึเาะมีวามสามารถาบระับเทพ เทนิมามายและประสบาร์็าม
เร้ เร้ เร้ วับบ ะวันไ้ใ้่อว่าาวาม่าอวิาาบและารสัเาบเหวี่ยาบมาพัให่แล้วนนแทบะโมีแบบเิมเือบทุประาร วารล้อาบ180อศา้วยวามเร็ว
ั้วะ!!! ัแน้าที่ถือาบหล่นลพืน นนใ่แนที่เหลือ่อยระแทโยเล็ไปที่หัว ะวันยมาบสั่นป้อัน หมันั่น ้วยมือทั้สอที่ำาบสั้น
ิ้ หมัถูมาบไ้ผ่าแยเลือพุ่ระูะวันยมือหนึ่้าออมาาบาานะที่พื้น็ลอยเ้ามาอยู่ในมือ้วยวามรวเร็ว ่อนะไว้าบ(สั่น1ยาว1)ทั้สอเพื่อป้อัน แนที่ถูัอนนฟื้นฟูอย่ารวเร็วในไม่ี่วินาที พร้อมำหมัอัทะลุาร์ะวันอย่าแร ร่าะวันปลิวไปไลเหมือนระสุนปืนให่เสียระเบิัูมามัปนาส น่าสะพรึ่าโนิ
"แฮๆๆ"
ะวันยร่าอนออาหลุม้วยวามยาลำบาในสภาพน่าอสู แนและาส่วนให่ไปหมแล้ว มันหัผิรูป ะวันพึมพำเบาๆ
"เทนิ่อระู "ร็อบบบ ระูที่หั่อับที่เิมอย่าน่าอัศรรย์
"ถุยย เลือั้นเหรอ? หมัเมื่อี้แรว่าเิมเือบ2เท่า ที่ผ่านมายัไม่ไ้เอาริสินะนายหน่ะ(ิไปเอ) ฝั่นี้็เ่นัน "ะวันล่าวเสร็ ่อนทะยานึ้นสู่ท้อฟ้า แล้วยืนอย่ามั่นห่าา
"ย่า้าวล่อลอย มวายุ"
แร้ อาวุธทั้สอในมือวัแว่ ปล่อยลื่นาย้วยวามเร็วนเห็นเป็นภาพิา
ูมมมม พื้นินปรารอยาบยาวในุที่ะวันเยยืนอยู่ นนเาะพื้นิน่อนะั้อนินนาให่เท่ารถบรรทุ เวี้ยไปใส่ร่าลาอาาศ ไม่พอแ่นั้นทั้้นไม้ที่โนถอนรา ้อนหินนาให่ เสาไฟฟ้าที่อยู่ห่าไล ็ถูเวี้ยามมา อย่าระั้นิ แ่ทว่า..
"วโราบ"
วูบบบ สิ่อในรัศมี30เมรรอบัวถูฟันลายเป็นฝุ่นผ ไฟที่เิาารปะทะในบริเวใล้เียไ้ลอยเ้าหาร่าะวัน ไฟบาส่วนเปลี่ยนรูปร่าเป็นาบพุ่เ้าหานนหวัโมีถูนนปัออไปโนพื้นที่รอบๆ ึู่เหมือนว่าะวันาารเอาไว้ ไฟและระแสลมถูรวบรวมมาเป็นระยะเวลานานบันี้ พร้อมแผฤทธิ์
"เพลาบับะวัน พายุสุริยะ ย่า้าวล่อลอย"
วี้ พายุเพลินาให่อันน่าสะพรึ่ไ้่อัวโยะวันเป็นุศูนย์ลา ะวันวบุมมือที่สั่นเทาำาบแน่น แล้วพุ่ัวลายเป็นแส ส่วนนนระทืบพื้นอย่าแรส่ัวทะย้านเ้าหาะวัน ในวินาที่อนปะทะพายุเพลินาให่เป็นรูปแบบวบรวมเป็นใบาบยาวหลายิโลเมร
"ฟ้าินเป็นพยานัว้าเหนือเทพเทวาาบนามะวัน ผสานแปรเปลี่ยน เทนิแปลัรวาล สรรสร้าทำลายล้า ิวิาอเทพาบ!!! มาบพิพาษา!!! "าบเพลิไ้ยายให่ว่าเิม อุหภูมิสูเียหลัหมื่น ถูฟันลมา เป็นัำพิพาษาอสวรร์
ย็า
ูมมมมมมมมมมมมมม
ราวับระเบินิวเลียร์ อุหภูมิแผเผาอาาศ ลืนเปลวเพลิเผาไหมุ้วันสิ้นสุอโล
่อเิหลุมนาให่าารปะทะที่ลึหลายสิบเมรเส้นผ่านศูนย์ลาร้อยเมรว่าและะเป็นอ่าเ็บน้ำสร้าประโยน์ในอนา และรอยาบที่ว้าสิบเมรว่ายาวรไปหลายร้อยิโลเมระเป็นลอที่ใ้ส่น้ำนามว่า"ลอร้อยาบ"ึ่เป็นเหุาร์ที่เิึ้นในอนา....
.
.
โว์เทพๆ
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น