[OuRan Host Club] ชมรมสร้างความ(ลับ)รัก

ตอนที่ 1 : ก้าวเท้าเข้าสู่โอรัน

ตอนที่1 ก้าวเท้าเข้าสู่โอรัน

"ใครบอกพวกเจ้าว่าเป็นมหาเทพแล้วสบายกัน"

■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■

หวัดไม่ดี ที่นี่คือสวรรค์ชั้นสูงที่สุด เป็นที่ของฉัน มหาเทพอยู่ มันควรจะสงบนะ ถ้าไม่มีเสียงของพระเจ้าบ้านั่นบ่นฉันอยู่มาค่อนข้างนานพอสมควร

"จะบ่นอะไรข้านักหนา เจ้ายังเห็นยศมหาเทพของอยู่หรือไม่ มิคาเอล"

"ก็เห็น แต่เจ้าต้องลงไปเกิด"พระเจ้าเฮงซวย

"เพราะอะไร อธิบายเหตุผลที่น่าสนใจมาทีสิ"ฉันปรายตามอง

"เจ้าต้องรวบรวมจิตวิญญาณของฮาเดส"ยอดรักข้าหรอ

"และที่นี่มีจิตวิญญาณกระจายค่อนข้างเยอะเสียด้วย"ข้าได้ยินดังนั้นแทบจะกระโดดลงไปในหลุมนั่น รู้มั้ยว่าการหาจิตวิญญาณสามีข้าหสยากมากเลยนะ!

"เพราะงั้นโปรดลงไป"ว่าจบเขาก็ถีบฉันลงไปในหลุมมิตินั่น

"กรี๊ดดดดด!!! มิคาเอลข้าขอสาปแช่งเจ้า ตราบใดที่ข้ายังไม่กลับมา เจ้าจะมีงานเพิ่มขึ้นเป็นเท่าตัวและที่สำคัญงานของเจ้าจะไม่มีวันหมดตราบใดที่เราไม่กลับมาบนสวรรค์เพื่อแก้คำสาปให้เจ้า!! สำนึกซะ ว่าเจ้ากับข้าใครน่ากลัวกว่ากัน!!!"ฉันสาปแช่งเค้าจนหมดสติไป

"ยังไงซะ ท่านก็น่ากลัวที่สุดสำหรับข้า มหาทวยเทพทั้งปวง 'คริสติน่า'ผู้เป็นยอดรักแห่งราชาทวยเทพนรก 'ฮาเดส' พวกเจ้าช่างเข้ากันเป็นที่สุด คนนึงเป็นขาว อีกหนึ่งเป็นดำ ตัดกันแต่ลงตัวสินะ"มิคาเอลได้แต่พูดกับตัวเองพลางยกอ่อนกับสิ่งที่ตนเองพูดไว้

___ตัดมาทางนางเอกของเรา____

"อืมมมม ที่นี่ที่ไหนนะ"ฉันพูดกับตัวเองทันทีที่ตื่นขึ้น อยู่ๆความทรงจำของร่างนี้ก็ไหลเข้ามา

"อืมมมม ฆ่าคนมาก็เยอะแต่ยังคงยิ้มได้อย่างมีความสุข เพราะคนที่ถูกฆ่าเป็นคนเลวสินะ เฮ้ออออ ยังไงฉันก็หนีอาชีพนี้ไม่พ้นอยู่ดีสินะ ไม่ว่ากี่ชาติ"ฉันได้แต่บ่นกับตัวเอง แน่ล่ะร่างนี้มีอาชีพเป็นสไนเปอร์กับแฮ็กเกอร์ แต่ก็ช่างมันเพราะมีความสามารถของฉันที่ติดมาด้วย สมองอัจฉริยะยังไงล่ะ หึๆ

ว่าแต่......... วันนี้เรียนวันแรกของโอรันนี่!!"ฉันหันไปดูนาฬิกา06.00น.โอเค ยังไม่สาย งั้นก่อนอื่นก็อาบน้ำสินะ

15 นาทีต่อมา 

ฉันอาบน้ำแต่งตัวเสร็จเรียบร้อย วันนี้เป็นการเข้าโรงเรียนวันแรก เราต้องสอบได้ที่1แน่นอน!! ด้วยเกียรติของภรรยาฮาเดส[ถ้าเจ้าไม่ได้ที่1นะ ภรรยาข้า//ยิ้มร้าย:ฮาเดส]

เสียวสันหลังวูบเลยฉัน ลงไปทานข้าวดีกว่า ฟิ้ววววว

"คุณหนูอย่าวิ่งสิครับ"เสียงพ่อบ้านคนสนิทดังขึ้น

"ค่าๆ ฉันว่าจะตัดผมล่ะ คิดว่าไงลูเซียส"ฉันหันไปถามชายหน้าหล่อใส่สูทข้างๆ

"ทรงไหนละครับ"

"ผู้ชาย จะได้ไม่มีผู้ชายตามตอแยไง ดีออก"ฉันพูดพลางยิ้มหวาน

"งั้นก็ได้ครับ จะตัดตอนนี้เลยมั้ยครับ"

"งั้นเดี๋ยวทานข้าวก่อนล่ะกัน"ฉันพูดด้วยท่าทีเบิกบาน

"ผมจะติดต่อช่างมาให้ครับ"ว่าจบเมดก็ยกอาหารมาวางให้ฉัน

"ขอบคุณค่ะ"ด้วยความที่เป็นเด็กดี ทุกคนในคฤหาสต์จึงเอ็นดูฉันมาก แต่ก็นะ คนพวกนี้มีแต่พวกมีฝีมือทั้งสิ้น คนขับรถยังเป็นนักฆ่า คิดเอาเถอะค่ะ...

15 นาทีต่อมา

"ตอนนี้หกโมงครึ่งแล้วครับคุณหนู จะตัดผมเลยมั้ยครับ"ลูเซียสเดินมาถามอีกครั้ง

"อื้ม เอาสิ"ฉันลุกขึ้นจากนั้นก็เดินตามพ่อบ้านส่วนตัวไป เราเจอช่างตัดผม คุยกันนิดหน่อยก็ได้เรื่อง

30 นาทีต่อมา 

ถึงมันจะดูนานแต่ก็นะ พวกเขาต้องปราณีตนี่ คนรวยๆหน่ะ ทำพลาดนิดเดียว ร้านพวกเขาสามารถถูกสั่งปิดได้เลยนี่เนอะ แต่ร้านนี้ตัดสวยแหะ

"ดูดีมากครับ คล้ายคุณชายใหญ่เลยครับ คุณหนู"ฉันก็ว่างั้น ติดตรงที่ฉันเตี้ยกว่านี่แหละ 

"แล้วซากิกลับมาตอนไหนหรอ"ฉันถามหาแฝดพี่ของตัวเอง

"คุณชายใหญ่จะกลับมาอีกประมาณ2-3เดือนครับ"นานจัง

"ทิ้งฉันกันอีกแล้วอ่ะ"ว่าแล้วก็ทำหน้าเบื่อโลก จะบอกว่าฉันหน่ะ ถึงจะฆ่าคนมาเยอะ แต่ก็ไม่ได้เย็นชาไร้ใจเพราะคนที่ฉันฆ่าเนี่ย คนชั่วทั้งนั้น ไม่รู้จะเสียใจทำไม

"เชิญครับ เราจะไปโรงเรียนโอรันกันครับ"แล้วฉันก็เดินขึ้นรถมาขับมาประมาณ10นาทีก็เห็นโรงเรียนนี้แล้ว เห็นว่าต้องใส่ชุดโรงเรียนแบบนี้ล่ะมั้งที่จำได้ ฉันเลยใส่แว่นหนาตึบสะเลย หึๆ

"นั่นใครหน่ะ ดูหล่อนะเสียดายอ่ะ ใส่แว่นหนาจัง"ฉันหรอ

"เด็กใหม่หรอ ดูเนิร์ดดี"

ฉันเข้าไปในห้องสอบม.ปลาย ปี2 ห้องAทันที นี่ห้องสอบสินะ

"โอ้ สวัสดีนะ ฉันชื่อโทโอริ เคียวยะ ยินดีที่ได้รู้จัก นายล่ะพ่อเด็กใหม่"เคียวยะ หน้าคุ้นๆ

"สวัสดีคุณโอโทริ ผมชื่อซาคามากิ ซัทสึกิ ยินดีที่ได้รู้จักครับ"ฉันยื่นมือไปเช็คแฮนด์คนตรงหน้าทันที หน้าคุ้นจริงๆนะ อย่าบอกนะว่า!!! ประธานชมรมโฮสต์คลับงั้นหรอ!! มาวันแรกก็เจอตัวละครเด่นๆเลยงั้นหรอฉัน

'หมอนี่คุ้นๆแหะ แต่นึกเท่าไหร่ก็นึกไม่ออกเพราะไม่ค่อยคล้ายละมั้ง'เคียวยะได้แต่คิดในใจ

"หวังว่าเราจะมีมิตรภาพที่ดีงามต่อกัน จะว่าไปคุณซาคามากิ คุณได้อันดับ1ของชั้นเรียนในการสอบคู่กับผมล่ะ ยินดีด้วย"โทโอริเอ่ยยินดี

"เช่นกันคุณโทโอริ"มันเป็นมารยาทททท

"ว่าไงงงง เคียวยะ"เสียงทักทายของคนบางคนดังขึ้นที่ด้านหลังฉัน

"ว่าไง ทามากิ"สุโอ ทามากิ คิงติ๊งต๊องของโฮสต์คลับอ่ะนะ!?

"นั่นใครหรอ"ไม่ยุ่งสิค่ะ!!

"นี่คือคุณซาคามากิ ซัทสึกิ คุณซาคามากินี่คือ สุโอ  ทามากิ"ไม่ต้องบอกก็รู้ อีหมอนี่ฉันรู้จักดีเลย!!

"ยินดีที่ได้รู้จักครับ"เรายืนมือเช็คแฮนด์กันแล้วพูดพร้อมกัน เราคุยกันนิดหน่อยก่อนจะเดินไปที่หอประชุมใหญ่พร้อมกัน

"นี่ๆ ฉันขอเรียกนายว่าซัทสึกิได้มั้ย เรียกฉันทามากิก็ได้"ทามากิเอ่ยขึ้น

"งั้นก็เรียกฉันเคียวยะด้วย ขอเสนอเดียวกับทามากิ"นายเอากับเค้าด้วยหรอ เคียว!!

"เหตุผลล่ะ"ฉันถามออกไปแต่ยังคงมารยาทของคุณชายอยู่

"ถูกชะตาไงล่ะ"

■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■

แฮร่~~~ เรื่องนี้หาความสมเหตุสมผลไม่ค่อยได้ รีดเดอร์โปรดเข้าใจ นังไรท์มันค่อนข้างบ้า