คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #8 : ตอนที่ 7 ไปส่งบ้าน และ ฝากพระจันทร์ 100%
16.00 น.
"เย้!!!!!!!! กลับบ้านซะที~"จงฮยอนตะโกนขึ้น
"เฮ้ย!!!!!!! จง ชั้นกลับก่อนนะ"มินโฮลุกขึ้นแล้วบอกจงฮยอน
"เออๆ รีบไปไหนวะ ไปไหนก็ไปเหอะ แต่คืนนี้ 5 ทุ่มนะเว่ย"จงฮยอนไม่ลืมที่จะนัดมินโฮ
"5 ทุ่มอะไรกันหรอ"อนยูหันซ้ายขวาถามทั้งสองคน
"ไม่มีอะไรหรอก กลับบ้านกันเถอะ"มินโฮพูดแล้วดึงมืออนยูเดินออกจากห้องไป
"พี่มินโฮ~/ พี่มินโฮคร๊าาาาา"เสียงชะนีดังขึ้นรอบๆตัวมินโฮและอนยู
มินโฮหยุดเดินและทำมือชูห้านิ้วสั่งให้ทุกคนอยุดแล้วเดินต่อ
ทำเอาสาวๆชะนีๆแถวนั้นอึ้งไปเลย เพราะปกติมินโฮไม่เคยปฎิเสธสาวหน้าไหนเลยซักครั้ง
"นี่~ นายจะไปไหน~"อนยูหยุดเดินแล้วถามขึ้น
"ก็กลับบ้านไง"มินโฮหันมาตอบ
"ชั้นไม่ได้อยู่บ้านเดียวกะนายนะ"อนยูแกะมือมินโฮออกแต่ไม่หลุด
"แล้วบ้านนายอยู่ไหนอ่ะ เดี๋ยวไปส่ง"มินโฮพูดจะไปส่งอนยูและเดินต่อ
"หา!!! ไม่ต้องๆๆๆๆๆ ไม่ ต้อง เลย"อนยูเน้นทีละคำ
ถ้ามินโฮไปส่งเค้าก็โดนพ่อแม่ว่าพอดีมีผู้ชายมาส่งบ้าน - -*
"ชั้นกลับเอง~ ปล่อยยยยยยย~"อนยูพยายามแกะมือมินโฮ
"พูดดีๆไม่รู้เรื่องใช่ไม๊ งั้นเจอนี่"มินโฮปล่อยมืออนยูแล้วอุ้มอนยูขึ้นอย่างรวดเร็ว
"เฮ้ยยยยยยยยยๆๆๆๆ ปล่อยชั้นนนนน~!!!!"อนยูร้องเสียงดังขึ้น
"ไม่!!!"มินโฮพูดแล้วเดินไปเลย
"เดี๋ยวฮะๆๆๆ!!!!!!!"เสียงตะโกนสลับกันของเสียงคนสองคนดังขึ้นข้างหลัง
"แฮ่กๆๆๆๆ พี่.... พี่จะพาพี่ผมไปไหน แฮ่กๆๆๆๆ"แทมินพอวิ่งมาถึงก็ถามทันที
"แทมิน!!! ช่วยพี่ด้วยยยยย งื้อ~"อนยูร้องให้แทมินช่วย
"แฮ่กกกๆๆๆๆ!!!!! อ้าวพี่อนยู ขึ้นไปทำไรบนนั้นฮะ ลมเย็นหรือไง"คีย์เพิ่งวิ่งมาถึงก็แซวเลย
อนยูจึงส่ายหน้าแล้วใช้สายตาขอความช่วยเหลืออีกคน
"ก็พาไปส่งบ้านไง"
ต่อ
"อ๋อ~ งั้นไปเถอะฮะ พอดีว่าวันนี้ผมกะคีย์จะไปเดินเที่ยวห้างกันซะหน่อยอ่า ^^ ไปส่งให้ถึงบ้านนะฮะพี่สุดหล่อ~"แทมินพูดแล้วเดินออกไปกับคีย์
ซึ่งคีย์เดินไปก็ได้แต่หันกลับมามองอนยูเป็นระยะ
"เฮ้ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย แทมิน~!!!!!!"อนยูร้องตะโกนและตะเกียกตะกายอยู่บนตัวมินโฮ
"อ้อ~!! บ้านผมอยู่ที่ xx/xx/ xxxxxxx นะคร๊าบบบบบ!!"แทมินหันหลังมาตะโกนบอกที่อยู่ของอนยู
"โอย~ ไอน้องเวรเอ๊ย~"อนยูเอามือขึ้นมากุมขมับแล้วเงยหน้าขึ้นมามองมินโฮอย่างเคืองๆ
"ไปสิ!"อนยูพูดใส่หน้ามินโฮแล้วยอมกอดคอมินโฮแต่โดยดี
"หึหึ"มินโฮหัวเราะก่อนที่จะเดินไปตามที่อยู่ที่แทมินบอก
บ้านอนยู
"เอ้า!!! ถึงบ้านแล้วปล่อยชั้นลงได้แล่ว )- -("อนยูทำแก้มป่องน่ารัก
"อ๊ะ ชั้นกลับบ้านก่อนนะ ฝันดีถึงชั้นด้วย คืนนี้จะมาเข้าฝันนะ ^^ จ๊วฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟ~!!!!!!"มินโฮพูดอย่างรวดเร็วแล้วขโมยหอมแก้มอนยูอย่างฟัด - * - ไปที่นึงแล้วถึงรีบวิ่งหนีไปอย่างเร็ว
"อะ อะ ไอ้........ ไอ้บ้า~!!!!!!!!!!"อนยูตะโกนไล่หลังมินโฮไปแล้วเอามือจับแก้มตัวเองอย่างโมโหๆก่อนที่จะเดินเข้าบ้านไป
บนห้องอนยู
อนยูเดินใส่ผ้าขนหนูออกมาจากห้องน้ำและเช็ดผมไปด้วย
อนยูเดินไปนั่งที่เตียงตัวเองแล้วมองที่กระเป๋านักเรียนตัวเอง
"เฮ้ย!!"อนยูร้องออกมาแล้วเข้าไปหยิบกระเป๋านั้นขึ้นมาดูให้ชัดๆ
กระเป๋าของเต้าหู้เคะที่น่ารัก ^^
อนยูก้มลงอ่านปุ๊บก็เดือดทันที
แต่ก็อดยิ้มออกมาไม่ได้
"ฮะๆ ไอ้บ้าเอ๊ย~"อนยูพูดแล้วหัวเราะก่อนที่จะเช็ดผมต่อ
แต่อนยูก็อดที่จะนึกถึงที่มินโฮหอมแก้มเมื่อกี๊ไม่ได้จึงเอามือขึ้นมาจับแก้มตัวเองแล้วหน้าแดง
"โอ๊ย~ ทำงานดีกว่า"อนยูเอามือลงแล้วสะบัดหัวไปมาก่อนที่จะเดินไปแต่งตัวแล้วมานั่งที่โต๊ะทำงานตัวเองแล้วลงมือทำงาน
23.00 น.
ด้านบ้านมินโฮ
"พี่มินโฮ~ มานอนนี่กับโซฮีสิคะ"โซฮีดึงคอมินโฮให้นอนลงมากับโซฮี
แต่มินโฮได้แต่นั่งท้าวคางหน้าเครียด
"ทำไมวันนี้พี่มินโฮไม่คึกคักเลยล่ะคะ? หืม~"โซฮีลุกขึ้นมาถามแล้วเอานิ้วเขี่ยไปมาบริเวณแก้มมินโฮเชิงยั่ว
มินโฮหันไปมองแล้วทำหน้า - - แล้วหันกลับไปที่เดิม
"ทำหน้าอย่างนี้วันนี้พี่มินโฮไม่อยากนอนกับโซฮีใช่ไหมล่ะ"โซฮีงอนแล้วทำแก้มป่อง
มินโฮสูดหายใจเข้าไปแล้วถอนออกอย่างแรงแล้วพูดต่อว่า
"อือ~ วันนี้สงสัยพี่จะไม่มีอารมณ์มั้ง - -*"มินโฮทำหน้าเซ้งอีกครั้ง
เมื่อโซฮีได้ยินก็ดีใจและพูดทันทีว่า...
"เดี๋ยวโซฮีเรียกอารมณ์พี่มินโฮให้แล้วกันนะ"โซฮีพูดแล้วมานั่งที่ตักมินโฮและหันหน้าเข้าหามินโฮ
โซฮีทำสายตายั่วแล้วค่อยๆก้มหน้าลงมาเพื่อจะประทับจูบมินโฮจนเกือบจะถึง....
มินโฮก็เบี่ยงหน้าหนีออก
"ออกไปเถอะ วันนีพี่ไม่มีอารมณ์"มินโฮพูดอย่างเฉยๆทำเอาโซฮีฉุน
"อะไรกันพี่มินโฮ!!! ทีวันอื่นพี่บอกไม่มีอารมณ์พอโซอีปลุกให้พี่ยังมีอารมณ์ด้วยเลยนะ!!!"โซฮีพูดเสียงดังและแหลมใส่มินโฮ
"ก็พี่บอกแล้วว่าพี่ไม่มีอารมณ์"มินโฮหันมาพูดด้วยเสียงเรียบดังเดิม
"พี่มินโฮ!!!!!"
"พีมินโฮนะ!!! ทีวันอื่นเวลาที่โซฮีไม่มี อุ๊บ!!!!!!!!! อู้อี้ อู้อี้....."โซฮีโดนปิดปากแล้วโนลากออกไปซะแล้ว
พลั่ก!!!!/ปึ้ง!!!!
เสียงโซฮีกระเด็นและกระแทกพื้น (แกโหดจังนะตามิน) ดังขึ้นและตามมาด้วยเสียงปิดประตูอย่างดัง
"เฮ้อ...........~"มินโฮถอนหายใจยาวและนั่งลงที่เตียงก่อนที่จะหยิบโรศัพท์หน้าจอสัมผัสเครื่องใหญ่ออกมานั่งกดเล่นไปเล่นมา
พักเดียวมินโฮก็เขวี้ยงมันทิ้งอย่างแรง
"เซ็งโว้ยยยยยยยยยยยยย!!!"มินโฮตะโกนออกมาก่อนที่จะเดินไปหยิบผ้าขนหนูมาพาดบ่าแล้วเดินเข้าห้องน้ำ
มินโฮเข้าไปในห้องน้ำและกำลังถอดเสื้อออกแต่มินโฮก็ต้องชะงักก่อนเพราะมือจับไปโดนอะไรก๊อบแก๊บ
มินโฮจึงหยิบออกมาดูก็เจอว่า
080-339-3412(- -* ดูเบอร์โทรศัพท์มัน ไรเตอร์คิดเองนะเนี่ย เหอๆๆๆ)
'เบอร์ใครวะ - -*'มินโฮคิดแล้วขยุ้มๆมันทิ้งลงไปในโถส้วม
แล้วเตีรยมจะกดชักโครก
แต่..........
'แว๊กกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก'มินโฮคิดขึ้นได้และรีบหยิบกระดาษใบนั้นขึ้นมามันก็เปียกหมดแล้ว
แต่ก็ยังดีที่ยังมองเห็นเลขอยู่
มินโฮถอนหายใจโล่งแล้ววางมันที่หน้ากระจกก่อนแล้วอาบน้ำ
เวลาผ่านไป
เมื่อมินโฮอาบน้ำเสร็จก็ออกมาและเช็ดตัวโดยที่ไม่ลืมที่จะหยิบเบอร์โทรศัพท์ที่เปียกอันนั้นมาด้วย
มินโฮเดินหาโทรศัพท์ตัวเองไปมาก็เจอที่ข้างๆซอกตู้และมันก็ดับอยู่
มินโฮจึงกดเปิดเครื่องแต่ไม่ติด - -*(มันจะติดได้ไงล่ะ ก็แกเขวี้ยงซะ)
แล้วมินโฮก็เหลือบไปเห็นนาฬิกาที่ผนังห้องว่า 5 ทุ่มครึ่งแล้ว
มินโฮจึงรีบใส่เสื้อผ้าอย่างรวดเร็วและวิ่งอิอกจากบ้านไปเพื่อไปตู้โทรศัพท์สาธารณะ
มินโฮวิ่งออกมาพอถึงตู้สาธารณะแล้วก็หยุดชะงัก
"เฮ้ย~!!! ลืมตัง เวรเอ๊ย~!!!!!!!!"มินโฮวิ่งกลับอีกครั้งและขึ้นไปเอากระเป๋าเงินลงมาแล้ววิ่งลงไปอย่างเร็วแต่พอปิดประตูบ้านก็.......
"เฮ้ยยยยย!!!!!! มีแต่แบ๊งค์อีก!!!! เว๊ร~!!!!!"มินโฮต้องวิ่งเข้าบ้านอีกครั้งขึ้นไปหยิบเหรียญในลิ้นชักออกมาแล้ววิ่งลง
พอถึงบันได
"โว๊ย ~!!! ลืมปิดไฟห้อง~"มินโฮวิ่งขึ้นมาอีกและปิดไปห้อง
มินโฮวิ่งลงไปหน้าบ้านและวิ่งออก
แต่.....
เอี๊ยดดดดดดดดดด~!!!!!! มินโฮเบรกอีก
"- -*"มินโฮทำหน้าเซ็งก่อนที่จะวิ่งกลับไปปิดประตูบ้าน
"แฮ่กๆๆๆๆ........"มินโฮยืนหอบอยู่ที่หน้าตู้โทรศัพท์แล้วค่อยๆเดินเข้าไปอย่างเหนื่อยแล้วกดเบอร์อนยู
ตื้ดดดดด~ ตื้ดดดดด~ตื้ดดดดด~ตื้ดดดดด~ตื้ดดดดด~ตื้ดดดดด~ตื้ดดดดด~ตื้ดดดดด~
มินโฮรอสัญญาณให้อนยูรับโทรศัพท์
กึก~<----เสียงรับโทรศัพท์
"ฮะ ฮาโหล~ อือ~"เสียงอนยูดังขึ้นแบบงัวเงีย
"หลับแล้วหรอ"มินโฮกรอกเสยงลงไปอย่างนุ่มนวล
"ใครอ่า?"อนยูยังงัวเงียอยู่เหมือนเดิม
"ชั้นเอง ^^"มินโฮตอบไปและยิ้มไปด้วย
"ใครอ่า ชั้นเนี่ย นายก็บอกชื่อมาสิ - -*"อนยูเริ่มหายงัวเงีย
"สุดหล่อครับ"มินโฮตอบแบบกวนๆนิดๆ
"นี่ ชั้นจะวางแล้วนะ - -*"อนยูเริ่มฉุน
"อ่าๆๆๆๆๆ...... ล้อเล่นน่า~ ชั้นเองไงมินโฮ~"มินโฮตอบแบบจริงๆซักที
"ห๊ะ!!!! นายโทรมาทำไมเนี่ย ดึกดื่นแล้วนา - -*"อนยูตกใจกับมินโฮเล็กน้อย
"ก็....คิดถึงนิดหน่อยน่ะ ^^"มินโฮตอบกลับไปอย่างจริงจัง
"หึหึ - -* ไอ้บ้านี่ มีอะไรก็พูดมาดึกแล้วชั้นจะนอน"แม้ปากอนยูจะพูดอย่างนั้นแต่ใจกลับเขิน
"ชั้นพูดจริงๆนะ ชั้นคิดถึงนายอ่ะ"มินโฮทำเสียงออดอ้อน
"อะ อะ ไอ ไอบ้า!!"อนยูเขินจนพูดอะไรไม่ถูก
"ฮะๆๆๆ"มินโฮหัวเราะลงไปในโทรศัพท์
"นี่มินโฮ นายมีอะไรก็พูดเลยดีกว่านะ เพราะชั้นขี้เกียดนั่งรอฟังนายพูดอะไรไร้สาระ"อนยูพูดกลับไปแบบไม่ใส่ใจ
"นี่นายคิดว่าที่ชั้นบอกว่าคิดถึงนายนี่ไร้สาระหรอ"มินโฮเริ่มน้อยใจ
"อะ อ้าว - -* ก็มันจริงป่ะล่ะ"อนยูงง
"เออ~ ก็ได้ ต่อไปชั้นจะไม่คุยกับนายแล่ว ใช่สิชั้นมันไร้สาระ ใครจะไปมีสาระแบบไอ้จงล่ะ ฮึ"มินโฮงอนของจริง - -*
"อ้าว นายมางอนชั้นได้ไงอ่ะ"
"ใครงอน ชั้นป่าว"มินโฮพูดโกหกลงไป
"อ่าๆ ชั้นขอโทษ นายมีอะไรก็ว่ามาสิ ชั้นง่วงอ่ะ"อนยูพูดไปตาจะปิดไป
"คราวนี้ชั้นพูดแล้วอย่ามาตกใจละกัน"
"อือๆ"
"ชั้นชอบนายอ่ะ"มินโฮพูดไปอย่างจริงจัง
"......."อนยูเงียบที่จริงหน้าแดงแปร๊ด
"นายจะบ้าหรอ อย่ามาล้อชั้นเล่นนะ"อนยูว่ากลับไป
"ชั้นไม่ได้ล้อเล่นนะ ชั้นชอบนายจริงๆ"มินโฮยังคงจริงจัง
"ชะ ชั้นไม่รู้เรื่องแล่ว ชั้นง่วง แค่นี้นะ บาย......"อนยูพูดอย่างเร็วและทำอะไรไม่ถูกก่อนที่จะตัดสายทิ้งไป
มินโฮยิ้มคนเดียว
"ชั้นชอบนายจริงๆนะอนยู"มินโฮพูดลงไปในโทรศัพท์ทั้งๆที่อนยูตัดสายทิ้งไปแล้ว
มินโฮค่อยๆวางโทรศัพท์ไว้อย่างเก่าแบบเดิมที่ยังไม่มีคนโทร
มินโฮเงยหน้ามองพระจันทร์แล้วยิ้มน้อยๆก่อนที่จะเดินยิ้มแฉ่งกลับบ้านไป
ด้านอนยู
"ไอ้บ้ามินโฮเอ๊ย~ จู่ๆก็มาบอกชอบชั้นซะงั้น - -*"อนยูนอนเอาผ้าห่ม ห่มยันจมูกแล้วพูดออกมาคนเดียว
"งึมๆๆๆๆ"แทมินที่นอนข้างๆอนยูนอนส่ายไปมาเหมือนจะตื่นอนยูจึงรีบเอามือปิดปาก
'อ๊ายยยยยยยยยยยยย~ ไอ้บ้าๆๆๆๆๆๆ'อนยูคิดว่ามินโฮในใจอย่างเดียวจึงนอนไม่หลับ
อนยูจึงเดินออกมามองพระจันทร์ด้านนอก อนยูยืนกอดตัวเองท่ามกลางลมที่พัดผ่านไปมาแล้วมองพระจันทร์สีนวล
"นายพูดจริงๆหรอมินโฮ"อนยูตั้งคำถามให้พระจันทร์ถามคำตอบจากใจมินโฮแล้วตัวเองก็ยืนยิ้มขึ้นไปบนพระจันทร์อยู่คนเดียว
ด้านมินโฮ
"พระจันทร์ครับ ได้โปรดให้อนยูรับรักผมด้วยนะครับ"มินโฮก็ยืนมองพระจันทร์แล้วยิ้มอยู่เช่นกันและส่งคำพูดหวังจะให้พระจันทร์ไปค้นคำตอบจากใจอนยู
แล้วทั้งคู่ก็เดินเข้าห้องนอนเข้าสู่ห้วงนิทราด้วใบหน้ายิ้มแย้ม
โดยที่อนยูไม่รู้เลยว่า....
มินโฮฝากคำตอบมาให้พระจันทร์ส่งถึงเค้ามาแล้ว
และ.....
อิเป็ดเพื่อนตาโฮมันคิดอะไรกับน้องตัวเองอยู่ <-- อันนี้นอกเรื่องโฮอนและ - -*
ความคิดเห็น