[SHINee Fiction] : My Toy นายเป็นของเล่นของฉัน

ลำดับตอนที่ #2 : ตอนที่ 2 ห๊า!!!!!!! นายอีกแล้ว!!!!!!

ก่อนอื่นต้องขอบคุณมากๆนะจ๊ะ

ที่มาเม้นให้เรา ^^

เรื่องนี้เราแต่งโดยความชอบส่วนตัวน้า เพราะเราชอบ อนยูกะมินโฮอยู่ด้วย เลยให้คู่กันซะเลย

เรื่องนี้มินโฮไม่ใช่คนเงียบน้า

เปนคนขี้เล่นๆ

กวนๆหน่อยนาจ๊ะ

แล้วอนยูกะแทมินเป็นนักเรียนใหม่ของที่นี่นาจ้า

อาจจะเพี้ยนไปจากบุคลิกจริงซักหน่อยเน้อ ^ ^'

_________________________________________________________________________________

"เฮ้อ~ วันนี้ซวยแต่เช้าเล๊ย~"ในระหว่างที่เดินขึ้นห้องมินโฮก็บ่นออกมาเพราะมัวแต่นึกถึงหู้น้อยน่ารักที่ต่อยเค้าเต็มๆมือไปทีหนึ่ง - -*

"เออ น่ารักดี"จงฮญอนก็ยังคงใจลอยเหมือนเดิม

"เฮ้ย!!! ไอ่จ๊ง แกว่าใครน่ารักฟระ"มินโฮเริ่มสงสัยว่าจงฮญอนชมใครจึงลองถามดู

"อาราย แกไง เอ้อ ไอ้นี่ ก็บอกไปแล้ว"จงฮยอนทำเนียนว่าชมมินโฮ - -*

"บรื๋ย~แกไปเดินห่างๆชั้นเลยไป๊ ชิ้ว!!"มินโฮทำท่าห่างจงฮยอนเพราะกลัวฟ้าผ่า

"5555+ ไปๆๆ เรียนเว้ยๆ"จงฮยอนพูดและเดินเข้าห้องเรียนของเข้าเมื่อถึงแล้ว

"พี่มินโฮขาาาาาา~/ พี่จงฮยอนขาาาาาา~"เสียงฝูงชะนี - -* ในห้องดังขึ้นร้องเรียนและเดินไปเกาะแขนมินโฮบ้างจงฮยอนบ้าง

"จ้าๆ~ หวัดดีจ้า ร๊ากกกกก รักทุกคนเหมือนเดิม"เสียงจงฮยอนและมินโฮแข่งกันตอบเพราะพวกฝูงชะนีมันยิงคำถามไม่ยั้ง

"จ้าๆ~ บอกแล้วไงว่ารักทุกคนแหม"มินโฮพูดและก้มไปหอมแก้มคนนู้นทีคนนี้ที

มินโฮกับจงฮยอนกำลังรื่นเริงกับสาวๆของเค้าอยู่ดีๆก็มีอีกบุคคล ที่อยู่ๆก็วิ่งเข้าห้องมาโดยไม่ระวังทำให้ชนกับมินโอที่ยืนคาประตูอยู่(จงฮยอนนั่งเก้าอี้ไปแล้ว)

ปั่กกกก!!!!!!!!!!!!!!!!!!

"อ๊ะ"เมื่อมินโฮหันมาว่าใครชน / อนยูเงิยหน้าว่าชนใครก็ต้องตกใจและร้องอ๊ะ

"เฮ้ย!!!!!!!!!"อนยูอุทานอย่างตกใจเพราะเจอมินโฮคนที่ขโทยจูบเค้าอีกแล้ว

"หึ หึ"มินโฮหัวเราะในลำคออย่างช้าๆและยิ้มเจ้าเล่ห์มาให้อนยู พลางเดินเข้ามาใกล้ๆอนยูจนอนยูต้องเดินถอยหนี

เมื่อมินโฮเดินมาไกล้เรื่อยๆอนยูก็ต้องถอยหนีจนหลังชนกำแพง มินโฮก็ยังไม่หยุดเดินเข้ามา

แล้วมินโฮก็เดินมาอีกจนชิดอนยูแล้วเอามือข้างหนึ่งขึ้นมาท้าวกำแพงเอาไว้พลางเอาหน้ามาไกล้ๆท่ามกลางสายตาของคนในห้องและฝูงชะนีที่อึ้งอยู่

อนยูได้แต่หลับตาปี๋

ไกล้เข้ามา.........

ไกล้เข้ามา.........

ไกล้เข้ามา.........

ไกล้เข้ามา.........

จน........�

เพี๊ยะ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

"โอ้ย~!!!!!!!!!!!!!!!!"อนยูร้องเสียงหลงเพราะมินโฮเอามือดีดหน้าผากเขาอย่างแรง

"เป็นไง ยังน้อยไปนะที่นายทำชั้นเมื่อเช้า"มินโฮพูดและถอยตัวออกมา

"นี่ชั้นนายเป็นเคะหรอกนะ เลยทำแค่เบาะๆ หึหึ"มินโฮพูดแล้วหัวเราน่ากลัวอีกครั้ง

"หา~ นายว่าใครเคะ ชั้นเมะนาเฟร้ย"อนยูเถียงทันควัน

"จริงหรอ"มินโฮเดินเข้ามาไกล้อนยูอีกครั้งและนำหน้าของตัวเองเข้ามาเกือบจะติด

"หึย~ จะมากไปแล้วนะ~"อนยูพูดก่อนที่จะ

"แว๊กกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก"มินโฮร้องเสียงหลงตัวก็บิดไปตามแรงที่อนยูบิดที่หัวนมตัวเองอย่างแรง

"หึหึ เป็นไง สมน้ำหน้า"อนยูพูดแล้วเดินบิดสะโพกอย่างลั้นลาแล้วเดินไปนั่งที่ที่อาจารย์จัดไว้ให้

แล้วจงฮยอนก็แอบหันมาเหลือบตามองอนยูและยกนิ้วให้ เป็นเหมือนการพูดชม ซึ่งอนยูก็ยังยิ้มอยู่

ตอนนี้มินโฮลงไปนอนกองที่พื้นแล้ว เพราะ.....เจ็บ

"หึย~!!!!!!!!!"มินโฮที่โมโหอยู่ลุกขึ้นและหันมาทางอนยูก็เห็ฯว่าอนยูนั่นที่ข้างๆเขา

"เฮ้ยๆๆๆ นายนั่งนี่หรอ"มินโฮรีบเดนมามือก็กุมหน้าอกตัวเองไปด้วย

"อือ ทำไมล่ะ"อนยูก็ยังทำหน้าลั่นลาเช่นเดิม

"เฮ้ย!!!!!!!! ไม่เอาอ่ะ นาย นาย นายยยยยยยยยยยยยย�หึย~!!!!!!!!!!"มินโฮก็ทำอะไรไม่ได้จึงได้แต่นั่งลงที่ข้างๆอนยู

"ดะ เดี๋ยวก่อน นายเรียนห้องนี้"อนยูถามมินโฮและมองหน้าไปด้วยซึ่งมินโฮก็พยักหน้าแบบเซ็งๆ

"นั่งนี่...."อนยูถามอีก มินโฮก็ยังพยักหน้าเช่นเดิม อนยูเริ่มหน้าซีด

"ข้างๆชั้น......"อนยูถามอีกครั้ง ซึ่งมินโฮก็ยังพยักหน้าเช่นเดิม

"เฮ้ย!!!!!!!! ไม่เอาๆๆๆๆๆๆๆ"อนยูลุกขึ้นอย่างรวดเร็วเป็นจังหวะเดียวกับที่อาจารย์ประจำชั้นกำลังเข้ามาพอดี

"อะไรกันลีจินกิ เสียงดังเชียว"อาจารย์เอ่ยถาม

"อาจารย์ฮะ ทำไมต้องให้ผมนั่งไกล้ไอ้หื่นนี่ด้วยล่ะฮะ ไม่เอานะ ผมขอย้ายอ้ะ"อนยูรีบเดินและไปขอร้องอาจารย์ทันที

"หือ รู้จักกันแล้วหรอ ดีจังนะ ^^"อาจารย์ยิ้มหน้าระรื่น

"งื้ออออออออ~ อาจารย์ ไม่ใช่เวลาดีใจนะ ผมอยากย้าย ผมไม่อยากนั่งไกล้อ้หื่นนี่อ้ะ"อนยูเริ่มขอร้องงองแงอีกครั้งและพาลด่ามินโฮไปด้วยทำเอามินโฮตาโต

"โหยยยยยย อาจารย์ครับ ย้ายเลยครับ แหม๊ ทำอย่างกับชั้นอยากนั่งกับเต้าหู้เคะอย่างนายนักแหละ"มินโฮลุกขึ้นมาโต้บ้างเพราะว่าอนยูว่าเค้าก่อน

"ห๊า นายว่าชั้นเต้าหู้งั้นหรอ อะ ไอ ไอ ไอ ไอ้ตาโต ไอ้หล่อ ไอ้สูง ไอ้ ไอ้ ไอ้.... โอ๊ยยยยยย ไอ้บ้าๆๆ"อนยูรัวคำด่าที่แบบว่า - -* มินโฮนี่เจ็บมากเลยนะอนยูนะ - -* ตอนที่อนยูด่ามินโฮก็ยิ้มแบบพอใจใส่อนยู

"หึหึ ทำไมหรอ ชั้นบ้าแล้วทำไมล่ะ นายเต้าหู้ นายตาหยี นายเตี้ย 555+"มินโฮด่าอนยูกลับและหวเราะอย่างสะใจ

"หึยยย ไอ้....."

"เงียบบบบบบบบบบบบบบบ"เสียงอาจารย์ดังขึ้นทำให้อนยูกับมินโฮสงบศึกทันที

"หึหึ อาจารย์ครับผมว่า ไม่ต้องย้ายหรอกครับ ผมชักสนุกแล้วสิ นั่งกับนายเต้าหู้น่ารักนี่ หึ หึ"มินโฮพูดแล้วเอามือลูบหน้าอนยูเบาๆเป็นเชิงยั่วโมโหอนยู ทำเอาอนยูอารมณ์ปรี๊ดอีกครั้ง

"นั่นสิ ครูว่าไม่ต้องย้ายหรอก นั่งนี่แหละดีแล้ว นายมินโฮจะได้สอนนายเรื่องเรียนด้วยไง ครูไปก่อนนะ ปวดหัว"อาจารย์พูดตัดบทและเดินออกไปทันที ทำให้อนยูกลายเป็นเต้าหู้บึ้งและเดินกลับมาที่นั่งตัวเองแบบกระทืบเท้า

"สนุกแน่ หึหึ"มินโฮเมื่อเห็นอนยูนั่งลงแล้วก็เข้าไปกระซิบที่ข้างหูเบาๆ ทำให้อนยูขนลุกและเกิดอาการเขินเล็กน้อย แต่อนยูก็ได้แต่หันไปมองค้อนอย่างเคืองๆ แล้วก็นั่งก้มหน้าต่อไป

"หึ หึ"มินโฮก็นั่งหัวเราะอย่างสบายใจ

"หวัดดีนะ ชั้นจงฮญอนนะ ยินดีที่ได้รูจัก ^ ^" จงฮญอนเดินมานั่งข้างๆอนยูอีกฝั่งเพราะป็นที่นั่งของตนและทำความรูจักกับอนยู

"อือ หวัดดีนะ ชั้นอนยูนะ ^^"อนยูก็ยิ้มเป็นมิตรกลับไปให้จงฮยอน

"หึ หึ ชั้นชื่อมินโฮ"มินโฮยื่นมือเช็คแฮนด์ไปข้างหน้าอนยู

"ใครเค้าถาม"อนยูทำหน้าไม่รู้เรื่องและไม่จับมือมินโฮ

"หึหึ นายไม่ได้ถามแต่ชั้นก็จะบอก เพราะยังไงนายก็ต้องอยู่กับชั้นไปอีกนานแน่"มินโฮยิ้มเจ้าเล่ห์เป็นครั้งสุดท้ายก่อนที่จะนั่งลงอย่างสงบอารมณ์และเอาโทรศัพท์เสีบสมอทอล์กออกมาฟังเพลง

'นรกชัดๆ'อนยูคิดในใจและนั่งส่ายหัวไปมาก่อนที่จะเอาหนังสืออกมาอ่านเล่นไปเรื่อย

ส่วนจงฮยอนก็เอาแต่นั่งเหม่อถึงแต่คนน่ารักเมื่อเช้าโดยที่ไม่ได้คิดรัก แต่เพียงแต่คิดว่าจะทำยังไงให้ได้มาเป็นของของจงฮยอนเพียงเท้านั้น