[SHINee Fiction] : My Toy นายเป็นของเล่นของฉัน

ลำดับตอนที่ #11 : ตอนที่ 10 เพลงสื่อใจ + แผนการ 100%

"เฮ้ออออออออออออ........"เมื่อมาถึงห้องพัก จงฮยอนก็นั่งลงที่เตียงนอนแล้วถอนหายใจ

"พี่จงฮยอนฮะ พี่จงฮยอนนอนข้างบนนะ เดี๋ยวแทมินนอนข้างล่างเองฮะ"แทมินพูดพร้อมหอบผ้าห่ม หมอนข้าง และหมอนลงวางข้างล่าง

"อ้าว~!! ทำไมล่ะ"จงฮญอนถามแทมินเพราะแปลกใจ

"แหะๆ คือเรานอนเตียงเดียวกันมันจะไม่ดีน่ะครับ"แทมินพูดแล้วเกาหัวเล็กน้อยพอน่ารัก

"ไม่เห็นเป็นไรเลย เราผู้ชายด้วยกันนะ ^^~"จงฮยอนตอบแล้วยิ้มแต่ในใจคำตอบที่พูดออกมามันไม่ได้ตรงกับใจเค้าเลย

"อ่า...เอ่อ...."แทมินไม่กล้าพูดอะไรต่อ

"เถอะน่า~ นะนอนเป็นเพื่อนพี่"จงฮยอนคว้าตัวแทมินมาโอบกอดรอบเอวและเอาหน้าซบลงที่หน้าอกแทมิน

"เอ่อ....."แทมินหน้าแดงทำอะไรไม่ถูกได้แต่พยายามแกะตัวจงฮยอนออก

"น้า~"จงฮญอนอ้อนแทมินอีกครั้งทำให้แทมินใจอ่อน

"อ่าๆ ก็ได้ ก็ได้ครับๆ"แทมินพูดตกลงกับจงฮยอนและแกะตัวจงฮญอนออกสำเร็จ

จงฮญอนยิ้มให้แทมินหนึ่งครั้งก่อนที่จะเอนตัวลงนอนคนแรก

แทมินวางหมอนผ้าห่มและหมอนข้างลงเกือบจะตกเตียงและเอนตัวลงนอนแทบจะตกเตียงเช่นกัน

ทำให้จงฮญอนต้องขยับเข้ามาสะกิดแทมินที่นอนหันหลังให้อยู่

"นี่ รังเกียจพี่ขนาดนั้นเลยหรอ?"จงฮญอนอาหน้าไปวางบนไหล่แทมินแล้วถาม

"ปะ ปะ เปล่า ครับ แหะๆ"แทมินตอบทั้งที่ยังหันหลังให้อยู่

"ดี พี่จะได้กอด"ว่าแล้วจงฮยอนก็ดึงแทมินเข้ามาไม่ให้อยู่ขอบเตียงและกอดทางด้านหลังอย่างแน่น

ทำให้แทมินหน้าแดงและนอนเกร็งอยู่ส่วนจงฮญอนก็หัวเราะกับท่าทีน่ารักๆของแทมิน

รู้สึกดีที่ได้กอด?

เฮ้ยยยยยยยยยยยย!!!!!!! ไม่ใช่ๆๆๆ เราชอบคีย์นี่หว่า....

หรือ.......

เอ๊ะ!!!!

หรือกุชอบแทมินกันแน่ฟระ - -*

ชักมึน.....

ช่างมันดีกว่า รู้แต่ว่าตอนนี้กอดแทมินแล้วรู้สึกดีก็พอ....

จงฮยอนคิดสับสนภายในใจคนเดียวและหลับตาลงเอาหน้าซุกกับแผ่นหลังของแทมิน

~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*

"อนยู~ โหย~"มินโฮร้องเรียกอนยูอย่างโหยหาเพราะยังกะอยู่คนละห้อง - -*

มีทั้งหมอนข้างเสื้อผ้ากองเป็นเนินภูเขากั้นกลางแถมยังมีกระเป๋าเสื้อผ้าทั้งของอนยูและของมินโฮวางอยู่กลางเตียง

ส่วนตัวอนยูก็นอนอยู่ขอบเตียงและห่มผ้ามิดชิดจนถึงคอนอนเหล่มินโฮอยู่ - -* (มันกะไม่ให้มินโฮมองเห็นตัวมันเลยนะเนี่ยตาอน)

"อนยูอ๊ะ~ โห่~"มินโฮนั่งชักดิ้นชักงออยู่เตียงอีกฝั่งหนึ่งเพราะอยากกอดอนยู

"หยุดโหยหวนเดี๋ยวนี้นะ ไม่งั้นชั้นจะไปนอนกับคีย์แน่ๆ"อนยูเอามืออกมาข้างหนึ่งและชี้หน้ามินโฮไปด้วยพูดไปด้วย

"อนยูใจร้ายอ๊ะ~ ชั้นไปนั่งข้างนอกดีกว่า ชิส์ -3-"มินโฮทำท่างอนแล้วเดินออกนอกห้องไป

ปึง~! มินโฮปิดประตูเบาๆแล้วออกไปนั่งข้างหน้าห้อง

พอมินโฮออกไปแล้วอนยูจึงลุกขึ้นมาจากผ้าห่มแล้วมองไปทางประตู

"ชิส์ ไปซะได้ก็ดี -3-"อนยูก็ทำท่าจะงอนเหมือนกัน แล้วก็นอนลงเหมือนเดิม

แต่เวลาผ่านก็นอนไม่หลับซะทีคิดถึงแต่มินโฮอยู่นั่นแหละ

ในที่สุด!!!!!

"เฮ้อออ............. ไปก็ได้วะ - -*"อนยูลุกพรวดออกมาตามที่ใจสั่งเพื่อไปดูมินโฮ

อนยูเปิดและปิดประตูอย่างแผ่วเบาเพราะเห็นมินโฮนั่งกอดเข่าร้องเพลงอยู่ด้านนอก




"คืนที่ดาวเต็มฟ้าฉันจินตนาการถึงหน้าเธอ
ละเมอไปไกล มองไม่เห็นเป็นดาว
จันทร์ที่ดูสดใสนั้นเป็นดั่งใจเธอหรือเปล่า
หากมันเป็นจริง จะเก็บเอาจันทร์ มาใส่ใจ"



(มินโฮร้องเพลงไทย - -*)

มินโฮร้องเพลงและมองขึ้นไปบนดวงจันทร์ ร้องไปก็ยิ้มไป

อนยูเผลอนั่งฟังจนมินโฮร้องจบเพลงแล้วมินโฮก็ขึ้นเพลงใหม่



" Love forever and last forever 
อน แน มาม ดา แฮ โด จับ ฮี จี โด นึช ชุล ซู โด ออบ นึน นอล
คือ แร โด โจ ฮา ฮา นี กา จอง มาล ซา ราง ฮา นี กา 
คือ รอฮ เก ซา ราง อึน กก กเย ซก ดแว ยา แฮ "



"นายก็ร้องเพลงเพราะเหมือนกันนะเนี่ย"อนยูพูดแล้วยิ้มให้กับมินโฮที่ไม่ได้ยิน

อนยูตัดสินใจเดินออกไปข้างนอกแล้วเดินไปนั่งลงข้างๆมินโฮ

มินโฮมองอนยูเล็กน้อยและยิ้มให้ก่อนที่ขยับเข้าไปไกล้ๆอนยูก่อนที่จะร้องเพลงขึ้นว่า




"จะปล่อยให้เธอไม่สบาย จะปล่อยให้เธอต้องตัวร้อน
ให้เดือดให้ร้อน ให้นอนคนเดียวได้ยังไง
อากาศมันหนาวขนาดนั้น จะอุ่นแค่ไหนถ้ามีฉัน
มีเธอหลับฝันด้วยอุณหภูมิที่ผ่อนคลาย

ถ้าหากเธอร้อนก็บอกฉัน ถ้าเผื่อว่าหนาวก็บอกกัน
ผ้าห่มจะหนา ค่ายาจะแพงไม่เป็นไร
มีเธอได้ยิ้มและหลับฝัน จับมือเธอไว้ข้างกายฉัน
ให้เธอได้รู้มีคนๆ หนึ่งไม่ไปไหน ฉันยังไม่ไปไหน

ให้ฉันได้ดูแลเธอได้ไหม
นอนหลับได้ไหม นอนตักฉันไหม
ฉันอยากให้พัก สักผ่อนได้ไหม
ให้เธอนั้นพัก หลับเพลินไปกับฉัน

ถอดชุดพะรุงพะรังนั้นไหม
รังเกียจฉันไหม นวดไหล่ให้ไหม
ไม่เจ็บใช่ไหม หายเหนื่อยใช่ไหม
ที่ป่วยก็คงหายดี ที่เหนื่อยก็คงหายดี
เพิ่งกลับมาจากฝันดี

จัดยาให้ครบแล้วใช่ไหม อย่าลืมดื่มน้ำที่วางไว้
เธอจำได้ไหมว่าเธอเคยทำเมื่อวันวาน
เมื่อวันที่ฉันไม่มีใคร มีเธอเท่านั้นไม่ไปไหน
ตื่นมาจากฝันก็มีมือเธอจับเอาไว้

เอาความอ่อนล้าไว้กับฉัน ปล่อยความอ้างว้างไว้ตรงนั้น
ปล่อยใจให้ฉันได้ดูแลเธอทั้งหัวใจ
เมื่อเธอกลับฟื้นขึ้นจากฝัน เมื่อเธอได้แข็งได้แรงนั้น
ตื่นมาจะรู้ว่ามีบางคนกอดเธอไว้ ฉันจะกอดเธอไว้

ให้ฉันได้ดูแลเธอได้ไหม
นอนหลับได้ไหม นอนตักฉันไหม
ฉันอยากให้พัก สักผ่อนได้ไหม
ให้เธอนั้นพัก หลับเพลินไปกับฉัน

ถอดชุดพะรุงพะรังนั้นไหม
รังเกียจฉันไหม นวดไหล่ให้ไหม
ไม่เจ็บใช่ไหม หายเหนื่อยใช่ไหม
ที่ป่วยก็คงหายดี ที่เหนื่อยก็คงหายดี
เพิ่งกลับมาจากฝันดี

ให้ฉันดูแลเธอได้ไหม ให้ฉันได้ทำตามใจเสียที
ก็มีแต่เธอที่แสนดี จะอยู่กับเธออย่างนี้ไม่ไปไหน

ให้ฉันได้ดูแลเธอได้ไหม
นอนหลับได้ไหม นอนตักฉันไหม
ฉันอยากให้พัก สักผ่อนได้ไหม
ให้เธอนั้นพัก หลับเพลินไปกับฉัน

ถอดชุดพะรุงพะรังนั้นไหม
รังเกียจฉันไหม นวดไหล่ให้ไหม
ไม่เจ็บใช่ไหม หายเหนื่อยใช่ไหม
ที่ป่วยก็คงหายดี ที่เหนื่อยก็คงหายดี
เพิ่งกลับมาจากฝันดี"



ทำให้อนยูน่าแดงเล็กน้อย

พอมินโฮร้องเพลงจบ มินโฮก็ก้มลงมาหอมแก้มอนยูหนึ่งครั้งทำให้อนยูม้วนยิ่งกว่าเดิมเข้าไปอีก

"ให้ชั้นได้ดูแลเธอได้ไหม"มินโฮย้ำท่อนนี้หนึ่งครั้งเชิงเป็นคำถาม

"ชั้นรักนายนะอนยู"มินโฮพูดแล้วยิ้มให้อนยูก่อนที่จะเข้าไปกอดอนยูด้วยสีหน้ายิ้ม

อนยูก็ก้มลงเอาหน้าซุกลงที่ไหล่มินโฮ

ทั้งสองคนกอดกันด้วยความอบอุ่น........


................................


เวลาผ่านไปไวยังกะเป็ดตด [ จงฮยอน : เกี๋ยวไรกะผม (- -*) ไรเตอร์ : (   -3-) ไม่รู้ไม่ชี้ ]

ตอนนี้ทั้งสองคน อนยูและมินโฮอยู่ในท่าที่อนยูอยู่ด้านหน้ามินโฮอยู่ด้านหลัง (เฮ้ยๆ อะไรกันๆ)

มินโฮกอดอนยูจากด้านหลังและอนยูก็พิงและจับมือมินโฮอยู่เหมือนกัน

"อนยู อนยู"มินโฮใช้มือแตะที่หน้าอนยูที่อยู่ในอ้อมแขนของเค้าและเขย่าๆเบาๆเพื่อเรียกอนยูที่หลับซะแล้ว

"อ้าว หลับซะแล้ว"มินโฮเพิ่งเห็นว่าอนยูหลับไปแล้ว

มินโฮจึงค่อยๆจับแขนข้างหนึ่งของอนยูพาดคอตัวเองและค่อยๆช้อนลำตัวอนยูขึ้นมาอุ้มท่าเจ้าสาวแล้วพาเข้าห้องไป

มินโฮค่อยๆวางอนยูลงที่เตียงอย่างนุ่มนวล

ใบหน้าหวานเวลาอนยูหลับนั้นดูยั่วยวนใจเสียเหลือเกิน 

ริมฝีปากสีแดงที่เผยอนิดๆเหมือนกำลังรอให้เจ้าชาย (หรือเปล่า?) มาจุมพิศ

เรือนร่างขาวเนียนดูน่าหลงไหลได้ตกอยู่ในอ้อมกอดของมินโฮแต่เพียงผู้เดียว

"อนยูชั้นรักนายนะ จุ๊บ~!!"มินโฮพูดบอกรักอนยูหนึ่งครั้งก่อนที่จะจุ๊บลงไปบนแก้มสีขาวอมชมพูของอนยูแล้วลูบหัวเบาๆ

หลังจากนั้นมินโฮก็จัดการเอาของทุกสิ่งทุกอย่างที่อยู่กลางเตียงนอนลงให้หมดและจัดให้เรียบร้อย

ก่อนที่จะนอนลงข้างๆอนยูแล้วจูบหน้าผากอีกครั้งและนอนกอดอนยูจนเข้าสู่ห้วงนิทราไปด้วยกัน

...............


40%..... ของจริง เมื่อกี๊เขียนผิด เมื่อกี๊ 20%จ้า




คนอ่านชอบไรเตอร์ก็ดีใจจร้า~^^~

ขอบคุณมากๆเลยน้า สำหรับทุกๆคอมเม้นที่ให้กำลังใจและชมฟิคของไรเตอร์

จะพยายามอัพให้น้า ดีใจที่สุดเลยจร้า ^^

เดี๋ยวไรเตอร์จะต่อฉากหวานๆของโฮอนให้น้า

ไปอ่านกันเลยจร้า ^^ จริงๆมันก็เป็นส่วนหนึ่งของตอนนั่นแหละ ไม่ใช่ตอนพิเศษ

แต่ไรเตอร์ลงให้ก่อนไง เห็นว่าชอบกัน เดี๋ยวจะมีฉากฮยอนมิน และ จงคีย์แน่นอนจ้า
v
v
v
v



...............


เช้า~

อนยูขยับตัวเล็กน้อยก็ต้องลืมตาขึ้นมาดูเพราะรู้สึกขยับซ้ายขวาไม่ได้

อนยูตื่นขึ้นมาก็ตต้องเจอกับมินโฮที่กำลังหลับไหลอยู่และกำลังกอดเค้าอยู่

อนยูเผลอยิ้มออกมาบางๆ

อนยูพยายามขยับตัวเองออกจากอ้อมกอดของมินโฮแต่ก็ไม่เป็นผลเพราะมินโฮเมื่อรู้สึกว่าอนยูขยับก็ยิ่งกอดอนยูแน่นมากกว่าเดิม

อนยูรู้สึกได้อีกอย่างว่า ตัวเองได้รับความอบอุ่นเป็นอย่างมากจึงมองที่ตัวเองก็เห็นว่าตัวเองนอนห่มผ้าอยู่ 2 ชั้นด้วยกัน

แต่..... ที่ห้องนี้มีชุดสำหรับการนอนแค่ 2 ชุด แปลว่าผ้าห่มก็ต้องมีแค่2 ผืนสิ

แล้วมินโฮล่ะ..

อนยูมองไปที่ตัวมินโฮก็เห็นว่ามินโฮนอนกอดอนยูแน่นแต่ตัวเองไม่ได้ห่มผ้าเลย

และอนยูก็เพิ่งสังเกตเห็นว่ามินโฮนอนสั่นอยู่ด้วย

และก็เพิ่งสังเกตว่าอากาศทางภาคเหนือนี่หนาวมาก

นายทำเพื่อชั้นหรอ........ อนยูมีคำถามอยู่ประโยคเดียวที่วนเวียนอยู่ในใจตลอดเวลาจนในที่สุดอนยูก็ยิ้มออกมาอีกครั้งก่อนที่จะจูบลงไปที่แก้มมินโฮอย่างเบาๆ

"ขอบคุณนะมินโฮ...."อนยูพูดโดยที่ไม่ต้องการคำตอบ อนยูเอาผ้าจากตัวตัวเองไปห่มให้มินโฮทั้งหมดแล้วตัวเองก็ค่อยๆลุกขึ้นไปเข้าห้องน้ำทำภารกิจส่วนตัวจนเสร็จพอกลับมาที่เตียงนอนก็ยังเห็นว่ามินโฮยังหลับอยู่เลย

อนยูจึงเดินไปนั่งข้างๆเตียงและข้างๆตัวมินโฮ ใช้มือลูบที่ผมมินโฮเบาๆและยิ้มไปด้วย

มินโฮขยับตัวเล็กน้อยอนยูจึงรีบทำตัวเป็นปกติและรีบเอามือออกจากผมมินโฮอย่างเร็ว

"อืม~....... อนยู~ ฮ้าวววววววววววววววววววว~"มินโฮลืมตาขึ้นมาและบิดเล็กน้อยทั้งท่านอนแล้วลุกขึ้นนั่ง

มินโฮขยับตัวเข้าไปกอดอนยูที่นั่งอยู่ข้างๆเตียงแล้วกอดกระชับอนยู

"ชั้นฝันดีที่สุดเลยแหละอนยู"มินโฮพูดแล้วเอาหน้ามาวางที่ไหล่อนยู

"ฝันว่าไงอ่ะ"อนยูทำเสียงเป็นปกติ

"ชั้นฝันว่ามีนางฟ้ามาห่มผ้าให้แล้วก็หอมแก้มชั้นด้วยแหละ คิกๆ"มินโฮพูดแล้วหัวเราะคิกคัก

"นายอยากรู้หรือเปล่าว่านางฟ้าคนนั้นเป็นใคร"มินโฮยื่นหน้ามาข้างหน้าอนยูแล้วถาม

"หึ ม่ายอ่า~"อนยูรีบหันไปมองทางอื่นเพราะกลัวมินโฮเห็นสีหน้าที่แดงจัดของเค้า

"แต่ชั้นจะบอก นางฟ้าคนนั้นก็คือนายไงล่ะอนยู~"มินโฮเฉลยคำตอบให้นยูฟังแล้วจูบลงที่หัวไหล่ของอนยู ทำให้อนยูหน้าแดง

"นายเป็นนางฟ้าของชั้นตลอดเวลาเลยนะ ไม่ว่าจะตื่น หรือจะฝัน นายก็เป็นนางฟ้าของชั้น ชั้นรักนายนะอนยู"มินโฮพูดร่ายยาวแล้วจับหน้าอนยูให้หันมาตรงๆก่อนที่จะจูบลงที่หน้าผากอนยู

ทำให้อนยูยิ้มหุบไม่ลง มินโฮพอเห็นอนยูยิ้มไม่หุบจึงยิ้มบ้างในความน่ารักของอนยู

"นายรู้ไม๊ ว่านายแค่คนเดียวน่ะ ทำให้ชั้นรักหมดใจเลยนะ ถึงผู้หญิงคนอื่นๆที่ชั้นยุ่งด้วยจะสวย หรือน่ารักแค่ไหน ชั้นว่าชั้นยังรัเค้าไม่จริงอ่ะ แต่นาย อนยู นายทำให้ชั้นได้รู้จักกับคำว่า "รัก" จริงๆซักที นายทำให้ชั้นรักในตัวนาย นายทำให้ชั้นรักเวลานายยิ้ม นายทำให้ชั้นรักเวลานายเถียงชั้น นายทำให้ชั้นรักเวลาที่นายเผลอๆแล้วชั้นแอบมองน่ะ ^^"มินโฮอธิบายถึงความรักของเค้า หวานซะจนอนยูหน้าแดงไม่เลิก

"แล้วนายอ่ะ รักชั้นบ้างหรือเปล่า"มินโฮถามอนยูบ้างอนยูก็ก้มหน้าไม่ตอบ

"บอกรักให้ชั้นชื่นใจซักครั้งสิอนยู"มินโฮจับไหล่อนยูแล้วพูด

"บ้า~!!!"อนยูก้มหน้าก้มตาว่ามินโฮแล้วรีบลุกหนีไปออกนอกห้อง

"อ้าว~ ฮะๆๆๆ น่ารักจริงๆเลย"มินโฮหัวเราะให้กับท่าทางน่ารักๆของอนยูแล้วลุกจากเตียง พับที่นอนแล้วเข้าห้องน้ำไป.......

...............


50%

.............. UP

ตอนกลางวัน~

"นักเรียนทุกคนฟังทางนี้!!"อาจารย์แจบอมพูดเสียงดังขึ้นทำให้นักเรียนทุกคนอยุดคุยหยุดวิ่งเล่นกันแล้วหันมามองแจบอม

"ต่อไปเป็นกิจกรรมศึกษาสัตว์ปีก!! ขอให้นักเรียนทุกคนไปหยิบที่จับแมลงคู่ละ 1 อัน และขวดโหลคู่ละ 1 ขวดเช่นกันที่ทางด้านห้องเก็บไม้กวาดของที่นี่!!"แจบอมอธิบายเสียงดังจนทุกคนเข้าใจดี

"ทุกคู่ต้องมีสัตว์ปีกคู่ละไม่ต่ำกว่า 10 ตัว เข้าใจไหม!!!!"แจบอมพูดเน้นคำสุดท้ายและมองนักเรียนทุกคน

"คร๊าบบบบบบบบบบ~ / ค่ะ~"1นักเรียนทุกคนขานตอบแล้วเดินไปเอาที่จับแมลงกับขวดโหลกันที่ห้องเก็บไม้กวาด

"แทมินคู่พี่นะ"จงฮญอนผ่านมาเห็นแทมินยืนอยู่รอรับที่จับแมลงอยู่พอดีจึงเอ่ยชวน

"อ่า....ครับ"แทมินตกลงอย่างว่าง่าย

"ว้า~ ชั้นไม่มีคู่เลยอ่ะแทมิน~"จู่ๆคีย์กะโผล่มาจากข้างๆตัวแทมิน (หูยยยย สงสัยพี่แกจะตัวบางมาก ขนาดข้างตัวแทมินยังแอบมิด)

'แว๊กกกกกกกกกกกก คีย์อยู่นี่ เวร!! ชวนแทมินไปแล้ว อร๊ากกกกกกๆๆๆๆ'จงฮญอนคิดบ้าอยู่คนเดียวในใจ จริงๆก็แยกจะชวนคีย์มาเป็นคู่แต่กลัวแทมินจะเสียใจ

'แล้วทำไมเราต้องกลัวแทมินเสียใจด้วยวะ เออเฮ้ย!! - -*'จงฮยอนยืนอยู่คนเดียวแล้วมองแทมินไปด้วยทำให้แทมินงง

'บ้าไปซะแล้วกรู - -* แต่คู่กะแทมินนี่แหละดีแล้ว เดี๋ยวแทมินไปคู่คนอื่นฉิบ'จงฮญอนนึกหวงขึ้นมา

'แต่เฮ้ย!!! แล้วทำไมกรูต้องหวงแทมินด้วยฟระ - -*'จงฮญอนคิดสับสนอยู่คนเดียว (มันบ้าไง - -*)

"แทมิน ชั้นไปหาคู่ก่อนนะ"คีย์ลุกขึ้นและเดินเซ็งออกไปทันที

"อ้าว"จงฮญอนอุทานขึ้นเพราะเห็นคีย์ไปซะแล้ว มัวแต่คิดอยู่นั่นแหละ

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

"เฮ้อ~"คีย์มานั่งถอนหายใจอยู่คนเดียวอยู่ที่สนามหญ้าที่ไว้จับแมลง

"อ้าว ว่าไงคีย์"จู่ๆมินโฮก็เดินมาและทักคีย์พร้อมทั้งถืออุปกรณ์การจับแมลงไว้ด้วย

"อ้าว พี่มินโฮ หวัดดีฮะ"คีย์ยิ้มทักทายทันที

"มานั่งเซ็งอะไรคนเดียวตรงนี้เนี่ย หืม~.."มินโฮนั่งลงข้างๆและหันไปถามคีย์

"ก็คีย์เซ็งอะ ไม่มีคู่เลย แล้วจะทำไงดีอ่า"คีย์ทำหน้าเซ้งอีกครั้ง

"อ้าว พี่นึกว่าคีย์ชอบซะอีก กินแมลงคนเดียวไม่แบ่งใครน่ะ ฮะๆๆๆ"มินโฮแกล้งพูดแหย่คีย์ไปตามภาษาเพล์บอย

"แหะๆ"คีย์เกาหัวเล็กน้อยแล้วทำหน้านิ่ง

"คีย์ไม่ใช่พี่มินโฮ กร๊ากกกกกกกก~"คีย์สวนกลับเข้าไปจนมินโฮหน้านิ่งไปเลย

"หึ กวนจริงนะเรา"มินโฮใช้มือทั้งสองข้างบีบแก้มคีย์?แรงๆแล้วส่ายไปมา

"โอ้ยยยยยยยยยยยยยยยยยยย ก็พี่มินโฮกวนคีย์ก่อน"คีย์พูดแล้วทำหน้าเชิดไปอีกฝั่งเป็นสัญญาณว่างอน

มินโฮจึงรีบตามง้อ

ทั้งสงอคนพูดคุยกันสนุกสนานร่าเริง

แต่ก็ไม่ได้รู้เลยว่ามีอีกคนหนึ่งที่เฝ้ารอและเฝ้ามองอยู่

"ฮึ ไหนนายบอกว่าจะไปเอาอุปกรณืให้ชั้น จะคู่กับชั้น จะกลับมาเร็วๆเพราะคิดถึงชั้นไงล่ะ นายมันขี้โกหก"อนยูทำแก้มพองลมแล้วเดินไปรับอุปกรณ์เองทันทีเป็นสัญญาณว่าเค้างอนแล้วด้วย

เวลาผ่านไป~

"เฮ้ย~!!!!!! เวรล่ะ!!!!"มินโฮทำหน้าตกใจ

"ทะ ทำไมฮะ"ทำเอาคีย์ตกใจไปด้วย

"พี่ลืมเต้าหู้น้อยของพี่อะดิ ซวยแล้วววววววว~"มินโฮหันมาตอบและรีบวิ่งออกไปทันที

ทำให้คีย์ขำเล็กน้อยแต่........

เต้าหู้น้อยคงไม่ใช่พี่อนยูหรอกนะ - -

เฮือกกกกกกกกก~

แง๊~!!!!!!!!!!!!!! เค้าเป็นแฟนกันแล้วหรอเนี่ยยยยยยยยยยย T^T

คีย์ร้องไห้ในใจอยู่คนเดียวและนั่งเศร้าต่อไป - -* แต่ก็ไม่ลืมงานที่อาจารย์แจบอมสั่งเอาไว้




"อนยู~!! อนยูครับ~!! อยู่ไหนอ่ะ"มินโฮวิ่งหาอนยูรอบสวนหญ้าแต่ก็ไม่เจอ

มินโฮลองจึงลองวิ่งหาดูอีกครั้ง

ปั่กกกกกกกกกกกก~!!!!!!!!!

มินโฮชนอนยูอย่างแรงตอนแรกก็ไม่รู้ว่าเป็นใครแต่พอเงยหน้าขึ้นมามินโฮจึงเห็นอนยูนั่งทำหน้าซี๊ดอยู่ - -* สงสัยเจ็บตูดมั้ง ก้นจ้ำเบ้า

"อนยู~!!! ไปไหนมา ชั้นหาตั้งนาน"มินโฮจะเข้ากอดอนยยูแต่อนยูปัดมือมินโฮที่จะเข้ากอดออกก่อนแล้วยืนขึ้นอย่างเร็วเก็บของที่หล่อนลงพื้นแล้วเดินผ่านมินโฮไป

"เดี๋ยวดิอนยู~"มินโฮจับมืออนยูเอาไว้แล้วทำสายตาอ้อน

"นายโกรธอะไรชั้น"ถึงอนยูจะหยุดแต่ก็ไม่ได้หันหน้ามาทางมินโฮเลยและไม่ได้พูดอะไรตอบกลับด้วย

"อนยู~ ชั้นขอโทษนะ~"มินโฮเดินมาข้างหน้าอนยูและคุกเข่าลงที่ข้างหน้าอนยูก่อนที่จะขอร้อง

อนยูก็ทำแก้มป่องและมองไปทางอื่นไม่สนใจมินโฮเลย

"อนยูคร๊าบบบบ~ มินขอโทษ เราดีกันน้า~"มินโฮพยายามง้อสุดฤทธิ์

อนยูสะบัดมือมินโฮออกแล้วเดินไปทันที

ไม่ใช่ว่าหยิ่งหรือเล่นตัว

แต่ไม่อยากคุยไม่อยากยุ่งกับคนขี้โกหก

ไม่อยากยุ่งกับคนไม่รักษาคำพูด

มินโฮวิ่งตามอนยูมาจนวิ่งแซงหน้าและไปดักหน้าอนยูไว้

"อนยู~ ชั้นขอโทษน้า ชั้นไม่ได้ตั้งใจจริงๆนะ ให้อภัยชั้นนะ"มินโฮจับมืออนยูแล้วพูด

"ไม่!!!!!! ชั้นไม่ต้องการคนไม่รักษาคพูด คนขี้โกหก!!!"อนยูพูดเสียงดังเพราะความโกรธมินโฮ

"อนยู นายก็ฟังชั้นสิ ชั้นบอกว่าชั้นไม่ได้ตั้งใจนะ"มินโฮเริ่มพูดเสียงไม่อ่อนเหมือนเดิม

"ถ้านายตั้งใจก็คงจะมากกว่านี้สินะ"อนยูพูดแล้วมองตามินโฮแบบเอาเรื่องกลับไป

"ถ้านายยังไม่ฟังชั้น ชั้นจะไม่เตือนแล้วนะ"มินโฮเริ่มใช้ตาเอาเรื่องกลับไปหาอนยู

"ทำไม!!! นายจะทำอะไรชั้นได้"อนยูพูดท้าทายใส่มินโฮ

มินโฮคว้าตัวอนยูเขามาในอ้อมแขนทันทีและกดริมฝีปากลงที่ริมฝีปากกอนยูทันทีเช่นกัน

อนยูเบิกตาโพลงเมื่อได้สติจึงดิ้นและขัดขืนตบตีมินโฮ

มินโฮดันตัวอนยูเข้าไปที่ต้อนไม้ใหญ่และดันหลังให้อนยูหลังชิดต้นไม้แล้วเริ่มจูบลงมาที่คออนยูอย่างรุนแรง

มินโฮบีบที่แขนอนยูอ่างแรงจนช้ำ พร้อมทั้งกัดลงที่คออนยูอย่างแรงจนช้ำและเขียว อาจจะเป็นเพราะความโมโหของมินโฮที่อนยูไม่ยอมฟังเค้า เค้าถึงได้ทำรุนแรงกับอนยู

"มินโฮ มินโฮ!!! ปล่อยนะ"อนยูพยายามขัดขืนเต็มที่แต่ก็ไม่เป็นผลเลย

"ถ้านายไม่หยุดชั้นจะไม่ฟังนายอีกต่อไปนะ!!!"อนยูพูดคำขาดกับมินโฮทำให้มินโฮหยุดอย่างงงรวดเร็ว

มินโฮถอนหน้าออกมาและมองตาอนยู

อนยูไม่สบตาและหันหน้ามองไปทางอื่น

"นายอยากจะพูดอะไรก็พูดมา"อนยูพูดไปก็หายใจแรงไป

"ชั้นบอกแล้วว่าชั้นไม่ได้ตั้งใจ"มินโฮพูดอธิบายที่เค้าต้องการพูด

"แล้วยังไงอีก"อนยูหันมาถามด้วยหน้าเฉย

"ก็แค่นี้แหละ"มินโฮพูดแล้วหลบสายตาอันแรงของอนยู

"แค่นี้น่ะหรอที่จะพูด!!! แค่นี้น่ะหรอที่นายจะอธิบาย แล้วนายทำอย่างนี้กับชั้นทำไม!!! ทำไมต้องใช้กำลังกับชั้น!!!!"อนยูพูดแล้วมองหน้ามินโฮอย่างเสียใจ

"นายไม่ต้องมายุ่งกับชั้นอีก จำไว้!!"

เพี๊ยะ~!!!!!!!!!!!!!!!!!

อนยูพูดคำขาดแล้วตบหน้ามินโฮอย่างแรงทีหนึ่งก่อนที่จะเดินออกไป

มินโฮหน้าหันไปตามแรงคบอยู่นาน

"อ้อ ลืมบอกไป ถ้าทำเป็นไม่รู้จัดชั้นได้ยิ่งดี!!! ชั้นจะขอบคุณมากเลยด้วย เพราะชั้นไม่ชอบพวกใช้กำลัง และก็พวกขี้โกหก!!!"อนยูหยุดพูดก่อนที่จะเดินต่ไปอย่างไม่มีหวนกลับมาอีกเป็นครั้งที่สอง

มินโฮรู้สึกผิดมากที่มำรุนแรงไปกับอนยู



เย็น~

"อะไรของแกวะไอ้มิน เมื่อวานกะเมื่อเช้าแกยังลั้นลาอยู่เลยนี่หว่าทำไมตอนนี้สภาพมันเป็นอย่างนี้วะ"จงฮยอนพูดกับเพื่นรักของตนที่นั่งคอตกตั้งแต่กลางวัน

"นี่แกทะเลาะกะอนยูหรอ"จงฮญอนลองแกล้งๆถามแต่กลับถูกเผงยังกะเห็นเอง - -*

มินโฮพยักหน้าน้อยๆทั้งๆทั้ยังคอตกอยู่

"เอางี้ คืนนี้ แกไปง้ออนยูดีๆนะ ทำอ่อนโยนกับเค้า แล้วแกก็ขอเค้าเป็นแฟนเลย จากนั้นก็จัดการเลย เสร็จโก๋ อิอิ"จงฮยอนช่วยคิดแผนให้เพื่อนแถมทำหน้าตาเป็ดชั่วร้าย

"ไอ้บ้า!!!!! อนยูไม่ใช่ครใจง่านนะเว่ย แกพูดอย่างนี้มันหาเรื่องนี่หว่าเฮ้ย!!"มินโฮชักขึ้น - -*

"ไม่ช่ายยยยยย~ ชั้นหมายความว่า ถ้าแกรักอนยูมากๆแกก็ต้องง้อเค้าให้ได้ พอง้อได้ก็บอกความรู้สึกไปแล้วขอเค้าเป็นแฟนไงเล่า เอ้อ~"จงฮญอนรีบแก้ทันที

มินโฮนั่งคิดอยู่พักหนึ่งก่อนที่จะหันไปมองหน้าจงฮญอนแล้วพูดว่า

"ลองดูก็ได้วะ..."มินโฮพูดเสียงอ่อยๆแล้วมิงไปข้างหน้าคิดแต่คำพูดที่จะใช้ง้ออนยูอย่างเดียว

100%