คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #8 : Hello Summer : By ข.
HELLO SUMMER
Zhang Yi Xing /w/ Kim Jong Dae
| ข. |
*คำเตือน*
*มีคำหยาบคายจำวนมหาศาล*
13 เมษายน
วันแรกของเทศกาลจากประเทศเล็กๆ
ในแถบเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ที่ตอนนี้กำลังแพร่ระบาดไปทั่วทุกพื้นที่บนโลก
ภาพความสนุกสนานของเทศกาลสงกรานต์ผ่านหน้าไปแล้วสักสิบหรือยี่สิบฉาก
แต่คิมจงแดมิยักกะสนุกด้วยสักนิด
ยิ่งเห็นคิมจงอินน้องชายตัวเองที่เมื่อชั่วโมงก่อนมันยังทำตีหน้าขึงขังลงมาหาเรื่องคนที่สาดน้ำใส่ชุดหล่อมันจนเปียก(แค่แขนเสื้อ)กำลังเถิดเทิงเล่นน้ำปะแป้งไปกับไอ้เจ้าของซุ้มเล่นน้ำตัวต้นเหตุอย่างปาร์คชานยอลแล้วยิ่งหงุดหงิดใจ
"เอ้า
เล่นกันเข้าไป อย่างกับอีก 2 วันมันจะไม่ได้เล่น"
จงแดบ่นกับตัวเองระหว่างที่นั่งสงบๆ อยู่ตรงม้านั่งใต้ร่มไม้ที่ห่างออกจากซุ้มเล่นน้ำนิดหน่อย
เขาเปียกไปครึ่งตัวก็จริง แต่แดดแรงๆ อากาศร้อนๆ แบบนี้ขอบอกว่าแปบเดียวก็แห้ง
แล้วพอแห้งก็...
ซ่า....
สวัสดีความเปียก
หลอกให้แห้งแล้ววิ่งมาสาดกันทำไมตอบจงแดที
ย้อนกลับไปเมื่อ
1 ชั่วโมงที่แล้ว
ทะเลมักเงียบสงบก่อนพายุจะมา จงแดเพิ่งจะเชื่อก็วันนี้ อากาศร้อน รถก็ติดไฟแดงอยู่ดีๆ รอบด้านก็เหมือนจะเงียบสงบ...
โครมมมมมมมม ซ่าาาาาาาาาาาาาาา
"เหี้ย!" เสียงอุทานดังขึ้นแทบจะทันทีกับความเปียกที่สาดขึ้นมาบนรถเมล์ลมคันใหญ่ คิมจงแดกับคิมจงอินที่นั่งคู่กันได้แต่มองกันเองเลิ่กลั่ก
ฝ่ายจงอินไม่เท่าไหร่หรอกเขานั่งข้างใน แต่คนที่ติดริมหน้าต่างอย่างจงแดนี่สิ...
หนาวสั่นกลางแดดกันเลยทีเดียวเชียวเบ้บ
"เชี่ย
เปียกหมดเลย” จงแดพึมพำมือเล็กปัดไปตามรอยน้ำที่เปียกเสื้อยืดสีพีชอ่อนของตัวเองไปเกินครึ่งตัว
ถอนหายใจโล่งอกตอนที่เห็นว่ามือถือเครื่องบางปลอดภัยในซองกันน้ำสีส้มสดใสของตัวเอง
และน้องชายตัวดีก็ไม่ได้เปียกอะไรมาก
“เอ้าเร๊ววววววว เปียกกันหน่อยไหมจ๊ะน้องสาวววววววววว” เสียงพวกที่เล่นน้ำตรงซุ้มข้างทางที่สาดน้ำขึ้นมาบนรถเมล์เมื่อกี้มันเฮ้วเข้า
เห็นพวกที่กำลังจะนั่งรถไปเล่นน้ำสาดน้ำกลับลงไป 2 ศรีพี่น้องตระกูลคิมยิ่งแทบปรี๊ด
โหยพวกมึงเล่นกันเกรงใจมั่งเถอะกูจะไปดูหนัง!
นี่พูดเลยว่าถ้าไม่ติดว่ารถเมล์แอร์คนมันแน่นจะไม่มาเหยียบรถลมในวันสุ่มเสี่ยงแบบนี้เลยจริงๆ
จงอินชะเง้อหน้าออกไปมองดูหนังหน้าไอ้พวกที่เสร่อสาดน้ำขึ้นมาตอนรถติด เห็นหน้ากวนตีนของไอ้โย่งที่ยืนอยู่ตรงใจกลางซุ้มน้ำแล้วเดือดดาล
ไอ้เชี่ยพี่ชานยอลซอย 2 !
"อ้าว
นั่นจงแดคนดีของเก๊านี่นา" จงอินลุกพรวดในตอนที่ปาร์คชานยอลทักคนเปียกบนรถ จีบปากจีบคอเรียกหาตามสไตล์คนหล่อ(?)ม๊ากมากประจำหมู่บ้าน
"มามะ ลงมาเล่นน้ำกันเถอะตัว”
ชานยอลพูดได้เท่านั้นจงแดก็โดนน้องชายตัวใหญ่ลากไปกดออดรถเมล์จนคนขับต้องเปิดประตูนอกป้ายด้วย
ปีนข้ามที่กั้นทางลงไปถึงหน้าซุ้มน้ำได้จงอินก็เปิดศึก
"มึงกลัวชาตินี้ไม่ได้เล่นน้ำหรือไงวะไอ้หูกาง" เสียงจงอินด่ากลับหาไอ้คู่กรณีที่สาดน้ำขึ้นรถเมื่อ คนที่ซุ้มหลายๆ คนหันมามองอย่างสนใจ
แน่สิ
นี่มวยคู่เอกประจำถิ่น คนแถวนี้เขารู้ดีว่าปาร์คชานยอลกับคิมจงอินไม่กินเส้นกัน
ตั้งแต่สากกระเบือยันเรือรบ คบผู้หญิงชิงผู้ชาย(?)
และประเด็นล่าสุดที่มันตีกันอย่างเผ็ดร้อนก็คือช่วงนี้ปาร์คชานยอลมันเริ่มจะทำตัวเหมือนจะจีบคิมจงแดพี่ชายสุดที่รักของคิมจงอินเนี่ยแหละ
“อ้าวๆ มาถึงก็หยาบคายเลยนะจ้ะ คนอื่นเขาก็ยิงตอบพี่กลับมานะดูสิเปียกหมดละเนี่ยไม่เห็นเหรอ” มันยักคิ้วหลิ่วตาใส่คนที่หน้าแมนกว่ามันสัก 3 เท่าได้ด้วยความมาดมั่น “โถ่ๆ น้องจงอินไม่ต้องน้อยใจที่พี่ทักแต่จงแดหรอกจ้ะอย่างน้องจงอินนี่อยู่ในใจพี่ซำเหมอ”
“โอ้โห มึงยังจะกล้าเล่นเนอะ” จงอินเท้าสะเอว นี่ถ้าไม่เกรงใจว่าน้ำในถังคนอื่นเล่นด้วยก็อยากจะยันถังให้โครมใส่หน้ามันให้หูเลิกกางตาสว่างสักหน่อย “มึงดูผลงานมึงซิ กูกับพี่จะไปห้างต้องมาเละเทะเพราะมึงเนี่ย”
“อ้าวๆ วันนี้วันสงกรานต์นะน้องจงอินนี่จ๋า”
“เล่นน้ำก็แยกแยะมั่งป่ะวะ บางทีกูก็มีธุระไม่ได้จะเล่นตั้งแต่วันนี้ป่ะ”
“ก็นั่งรวมๆ กันมา ไม่คิดว่าจะมีคนไม่เล่นน้ำนี่หว่า ทีหลังก็ไม่ต้องออกมาเวลาแบบนี้สิคะ น้องจงอินนอนอยู่บ้านเฉยๆ พี่ก็เลี้ยงได้จ้ะ”
บลาๆ สารพัดมากมายที่มันตีฝีปากกันนอกเรื่องออกทะเล โอเค ปล่อยมันเถียงกันไปเถอะ คิมจงแดไม่อยากจะยุ่งจริงๆ ทำหน้าเมื่อยมองคนตัวสูง 2 คนเถียงกันเรื่องไร้สาระแล้วยิ่งปวดหัว
และก็ต้องปวดหัวหนักขึ้นเมื่อปาร์คชานยอลกับคิมจงอินที่กำลังยืนโต้เถียงกันอยู่โดนพวกขาจรบนรถบรรทุกที่มีแก๊งค์มนุษย์เล่นน้ำสาดโครมลงมา
“ไอ้เหี้ย!”
ทีนี้ล่ะประสานเสียงกันขึ้นมาได้ทันทีเลยพวกมึง
นับตั้งแต่จุดนั้นมา 60 นาที คำว่าศัตรูของศัตรูก็คือศัตรู(?)มันก็ฉายชัดที่ซุ้มน้ำ ตอนนี้คิมจงอินคงลืมไปแล้วว่าได้ตั๋วดูหนังฟรีมา ดูจากสภาพเละเทะเปียกปอนนี่คงไม่ต้องบรรยายละว่ามันติดลมบนแค่ไหน
ติดก็แค่จงแดนั่นแหละที่พยายามเลี่ยงทุกขัน ทุกปืน ทุกมือไม้ที่จะเข้ามาป้ายแป้ง
กะจะไปดูหนังชิลๆ เลยใส่เสื้อสีอ่อนมาไง จะให้ลุกไปเล่นด้วยก็กะไร คนเราก็หวงเนื้อหวงตัวมั่งเหมือนกันไหม
จงแดหยิบเอามือถือเครื่องบางขึ้นมา ซองกันน้ำของเขาขอบสีส้มก็จริงแต่ตัวซองใส ทำให้ยังพอเก็บบรรยากาศความอลม่านนี้ส่งโซเชียลรายงานผู้ปกครองที่บ้านได้ อ่านข้อความคาดโทษของพี่ชายอย่างคิมมินซอกและคิมจุนมยอนนิดหน่อยก็หันมาสนใจคิมจงอินเหมือนเดิม
นั่งเฉยๆ ก็มีคนเดินเข้ามาขอรดน้ำ(?)บ้าง
ปะแป้งบ้าง จงแดโอเคนะ เพราะซุ้มน้ำของชานยอลมีอาหารตาให้มองเยอะแยะดี
มองไอ้ชานยอลมันลวนลามน้องชายตัวเองไปเรื่อยๆ
ก็เพลินดีด้วย #เบะปากเป็นสระอิ
ทำไมจงแดจะไม่รู้ อย่างไอ้ชานยอลน่ะเหรอจะมาจีบเขา ที่มันจะเคลมน่ะน้องเขาเองต่างหาก อยากจะถ่ายช็อตนี้ส่งไปให้พี่มินซอกกับพี่จุนมยอนดูจริงๆ คงจะมีละทิ้งกิจการฟิตเนสมากระทืบคนให้เตี้ยแน่ๆ
จงแดก็เพลินหูเพลินตาไปเรื่อยจนกระทั่ง... มีกลุ่มผู้ชายกลุ่มหนึ่งเดินเข้ามาสมทบกับทีมเล่นน้ำของปาร์คชานยอล
2-3 คนนั้นกำลังจะเดินไปทางชานยอลแล้วล่ะ แต่จู่ๆ ก็มีคนหนึ่งหันมาสบตาจงแด ผละจากเพื่อนๆ ตรงมาหาเขาที่นั่งอยู่คนเดียว
เหมือนเวลาเดินช้าลงแล้วภาพในสายตาคิมจงแดก็สโลว์โมชั่นเหมือนในหนังมาเฟียจีนที่เพิ่งรีรันเมื่อ 2 วันก่อน
ผู้ชายหน้าตี๋ตัวขาวอมยิ้มละมุนโชว์ลักยิ้มข้างแก้มเดินมาหยุดหน้าเขา
พร้อมขันสีม่วงแปร๋นที่บรรจุแป้งดินสองพองไว้เกินครึ่ง
"ขอปะแป้งหน่อยได้ไหมครับคนสวย"
...
อื้อฮือ
ขยิบตาใส่กันหนึ่งทีทำเอาคิ้วตกๆ ของคิมจงแดแทบจะเปลี่ยนทรงเลยครับ
“กรี๊ดดดดด นั่นพี่อี้ชิงอ่ะแก” กำลังจะอ้าปากไล่เสียงชะนีน้อยนางหนึ่งกรีดร้องไม่ห่างจากจุดที่จงแดนั่งอยู่มากนัก ดวงตากลมเบนไปทางต้นเสียง แทบทั้งซุ้มน้ำชะงักเพียงเพราะเสียง 18 หลอดของนางที่แต่งตัวฟิตเปรี๊ยะหน้าตาเลอะเทอะแป้งดินสอพอง
พอทุกสายตาโฟกัสที่เดียวกัน... เสียงกรีดร้องของชะนีแท้ชะนีเทียมอีกมากมายดังระงมรอบทุกสารทิศ
ทำไม ไอดอลวงเอ็กโซที่กำลังดังเดินมารึไงถึงได้กรี๊ดเหมือนผีเข้ากันขนาดนี้ #เบะปากเป็นรูปเจดีย์ทรงระฆังคว่ำ
คิดได้อย่างนั้นจงแดก็ไม่รอช้าหรอก
ไม่รอช้าที่จะอ้าปากไล่เหมือนที่ตั้งใจไว้ตอนแรกอ่ะ
"ใครคนสวยมิทรา...."
"เฮ้ยชิงเก่อออออออออออ" เสียงตะโดนแบบควายออกลูก(?)ของปาร์คชานยอลดังขัดและกลบเสียงเซ็งแซ่ของชะนีทั้งหลาย ชายตัวสูงหูกางเดินโผเข้าไปหาคนที่ทำท่าเหมือนจะเข้ามาจีบจงแดเมื่อกี้เจ้าตัวก็ชักสีหน้าใส่
มิน่าเล่า...ดีกรีความม่อมิแพ้เพื่อนเลยนะพ่อคู๊ณ
"ว่าไงชานยอล" รอยยิ้มพริ้มเพราส่งไปหาไอ้สูงหูกาง ตอนนี้คิมจงอินเลยติดสอยห้อยตามกลับมายืนข้างจงแดด้วย
"เฮียกลับมาตั้งแต่เมื่อไหร่วะเนี่ย" ชานยอลถามต่อ คราวนี้มีไอ้คนสูงๆ อีกคนที่จงแดเห็นอยู่ว่าเดินมากับผู้ชายที่ชานยอลเรียกว่าเฮียเดินตามหลังมาอีก 2 คน
โอเค เราจะไม่พูดเรื่องส่วนสูงกันตอนนี้
นอกจากคนที่ชานยอลเรียกว่าเฮีย ทุกคนชะลูดเหนือหัวจงแดไปหมดเลยอยากจิคราย
"นี่คนรู้จักมึงเหรอพี่ชานยอล" เป็นคนตัวสูงหน้าแป๊ะยิ้มที่ถามก่อน ฟังสรรพนามแล้วจงแดจั๊กจี้หู มึงอย่าเรียกกันว่าพี่เลยดีกว่าไหม พอไอ้กางมันตอบว่าเพื่อนเด็กหน้าแป๊ะยิ้มมันก็พูดต่อ "น่ารักว่ะพี่ งุนจีบได้ป่ะ"
"ตลกละ พี่กูพอ" เป็นจงอินที่สลัดความคลั่งตอนเล่นน้ำออกไปได้แล้วพูดขัดพร้อมดึงผมเข้าไปกอดไหล่อย่างหวงแหน
น้องรัก นี่พี่เพิ่งแห้งจ้ะ พี่เปียกเพราะน้องเลยจ้ะ
"ไอ้เซฮุนอย่าทะเลาะกัน นี่น้องจงอิน ส่วนตัวเล็กนี่จงแดว่าที่พี่ของเมียกู" ชานยอลแม่งแนะนำเสร็จสรรพ แตจ่พอจงอินประมวลผลเสร็จเท่านั้นแหละ...
"ไอ้สัสพี่ชานยอล!"
นู่น ไล่เตะกันไปนู่น คิดจริงๆ แล้วนะ ว่าอย่าเรียกกันว่าพี่เลยเหอะคนแถวนี้
"ผมชื่อจื่อเทานะครับ" หน้าซื่อๆ
ใต้ตาคล้ำๆ เดินมาทักทำให้จงแดได้ละสายตาจากการไล่เตะกันของชานยอลกับจงอิน จงแดได้แต่สงสัยว่าเทานี่พ่อแม่ตั้งหรือเปลี่ยนเอาตามสีผม
เอ๊ะหรือฉายาเพื่อนเรียกตามสีผิววะ?
"เฮ้ยๆ สร้างภาพว่ะไอ้แพนด้า" เป็นเด็กหน้าแป๊ะยิ้มตอนแรกที่เข้ามาทักขัด "ผมชื่อโอเซฮุนนะ พี่เป็นเพื่อนไอ้พี่ชานยอลงั้นผมขอเรียกว่าพี่จงแดนะครับ"
รับการแนะนำตัวของเด็กตัวสูง 2 คนเสร็จทั้งคู่ก็ขอตัวไปเล่นน้ำกับทางชานยอลแทบจะทันที
สายตาวิบวับของพวกมัน (ทั้ง 3) จ้องหุ่นแน่นๆ ของน้องชายผมตาไม่กระพริบ
โอ้คุณพระคุณเจ้า ผู้ชายตัวเล็กน่ารักอย่างผม(?)กำลังจะไร้จุดยืนบนสังคม(?????)
"ไม่ไปเล่นกับพวกชานยอล เหรอเรา" เสียงส่อสัญชาติแปร่งๆประมาณเดียวกับเด็กที่ชื่อจื่อเทาทักทำให้จงแดหันกลับไปยังที่นั่งที่ถูกเจ้าของเสียงยึดไปแล้ว
ท่านเป็นใครหรือจอมยุทธิ์...ใยมาแย่งจุดหลบภัยกันเยี่ยงนี้
จงแดไม่แน่ใจว่าควรจะเรียกอีกฝ่ายว่าอย่างไร แต่เห็นชานยอลเรียกเฮีย น่าจะแปลว่าแก่กว่าเขาและชานยอลแน่ๆ
"แล้วพี่ไม่ไปเล่นกับพวกนั้นเหรอ" จงแดยกมือลูบแขนตัวเอง หันหลังเดินเข้ามาหาผู้ชายที่ชานยอลเรียกว่าเฮีย ได้ 3 ก้าวก็โดนมือดีที่ไหนไม่รู้สาดน้ำเย็นเจี๊ยบเข้าใส่เต็มหลัง
"ไม่ล่ะ" ฝ่ายนั้นลุกขึ้นหลบให้จงแดนั่งหลบที่เดิม "ยังไม่ได้ปะแป้งคนน่ารักเลย ไปเล่นไม่ได้"
จงแดเบะปาก อีกฝ่ายก็ขำพรืด
"พี่ชื่ออี้ชิง เป็นญาติห่างๆ ของชานยอลครับ" ยิ้มละมุนละไมส่งมาหาจงแด มือขาวแตะลงไปที่แป้งดินสอพองในขันสีม่วงที่ตัวเองถืออยู่ "ขอปะแป้งหน่อยได้ไหมครับน้องจงแด"
อีกฝ่ายยกนิ้วชี้กับนิ้วโป้งที่แตะแป้งเล็กน้อยขึ้นมาตรงหน้าจงแดด้วยท่าทางที่พยายามจะสื่อว่าขอปะแค่นิดเดียวนะ
จงแดก็ไม่ได้คิดอะไรหรอกตอนพยักหน้าส่งๆ ตอบรับไป
แต่ไอ้ตอนที่ปลายนิ้วโป้งนิ่มๆ นั่นแตะที่ข้างแก้มซ้ายแล้วค่อยๆ ไล่ปาดไปตามโหนกแก้มจนเกือบถึงใบหู แถมด้วยนิ้วชี้ที่ป้ายตามแนวกรามลงมาจนถึงคางอย่างแผ่วเบา
จงแดคิดว่าเขาควรจะต้องวิ่งไปหาถังที่มีน้ำเย็นแล้วพาตัวเองลงไปแช่ให้มิดหัวบัดเดี๋ยวนั้นเลย !
ข.
กลับสู่พลังจินตนาการระดับภูมิภาค
หวังว่าจะได้พบประสบการณ์ที่หลายคนเกิดไม่ทันนะ
ความคิดเห็น