เขาบอกผมว่าเขาเป็นพระรอง | BL

ลำดับตอนที่ #2 : 2

สองคนนั้นคงจะเห็นเขาแล้ว ทำยังไงดีล่ะ เขามองทางแยกข้างหน้าที่ไม่รู้ว่าหากวิ่งไปแล้วจะทะลุไปเจอสองคนนั้นหรือเปล่า ตอนนี้คงต้องเอาตัวรอดก่อน 

ซันวิ่งตรงไปทางแยกฝั่งซ้ายทันที เพราะมีแสงไฟตามทางมากกว่าแม้ไม่รู้ว่าจะเจอกับอะไรแต่ทางที่สว่างกว่าดูปลอดภัยสำหรับเขาที่สุดแล้ว

“แฮก-” เขาหอบหายใจหลังจากวิ่งมาได้สักพัก ไม่รู้ว่าเขาฝันซ้อนหรือตื่นแล้วจริงๆ เพราะหลังจากที่เขารู้สึกตัวตื่นก็เหมือนตัวเองกำลังนอนบนพื้นหญ้า

มันควรจะเป็นเตียงเขาไม่ใช่เหรอ?

ยังไม่ทันได้คิดอะไรต่อเสียงของบทสนทนาหนึ่งก็ดังขึ้นทำให้เขาหันมองต้นเสียงทันที มันมาจากชายหนุ่มสองคนหลังพุ่มไม้ตรงหน้าเขา

‘ที่นี่คือที่ไหนก็ไม่รู้ หรือเพราะเขาทำงานมากเกินไปจนหลอนแล้วฝันไปเรื่อยอีกแล้ว งั้นนี่ก็คงเป็นความฝันสินะ..’ ซันคิดในใจพร้อมมองเหตุการณ์ตรงหน้าอย่างสนใจ 

หากเป็นความฝันก็แค่รอจนกว่าเขาจะรู้สึกตัวตื่น แต่ทำไมสิ่งที่เขาเห็นตรงหน้ากลับทำให้เขารู้สึกกลัวขนาดนี้ล่ะ..ไม่ทันได้คิดอะไรต่อเขาเผลอถอยหลังจนทำให้เหยียบกิ่งไม้แห้ง ชายหนุ่มสองคนนั้นหันมองมาทางเขาทันที

เพราะบรรยากาศรอบตัวที่ดูอึดอัดขึ้นเรื่อยๆ ไม่รู้ว่าคนที่นั่งอยู่ลักษณะเหมือนเป็นทหารเห็นเหมือนกันกับเขารึเปล่า แต่เขาเห็นว่าชายหนุ่มที่ยืนอยู่นั้นมีเหมือนควันสีดำเป็นทางยาวที่ลอยไปมารอบตัวชายหนุ่ม

“เมื่อไหร่เจ้านั่นจะตายซะที”

“นั่นสิ ฉันไม่อยากอยู่ที่นี่แล้ว เมืองนี้ทำเอาสยองเป็นบ้า” บทสนทนาของคนสองคนทำให้เขาออกจากภวังค์ทันที มีคนเดินมาทางนี้! เข้าไปหลบตรงถังนั้นก่อนแล้วกัน 

เขาคิดแล้วรีบวิ่งตรงไปทางนั้นทันที เพราะไม่รู้ว่าสองคนนนั้นเป็นคนดีหรือว่าคนไม่ดี หากขอความช่วยเหลือก็ไม่รู้ว่าจะกลายเป็นทำร้ายเขาแทนรึเปล่า 

ทำไมใจถึงเต้นแรงขนาดนี้นะ..

“ได้ยินเหมือนฉันมั้ย” 

“ไปกันเถอะ ใกล้เวลาประชุมกันแล้วเรื่องนั้นเอาไว้ทีหลัง เจ้านั่นไม่โผล่มาแถวนี้หรอก”

“มันอาจจะคิดทำอะไรบ้าๆอีกก็ได้”

“หึ มันจะยอมให้พลังตัวเองลดลงเพื่อเข้ามาในเขตนี้ทำไมกัน นายคิดมากเกินไปแล้ว ไปเถอะ”

“นั่นสินะ” 

เหมือนสองคนนั้นจะพูดถึงใครคนหนึ่ง พลังอย่างนั้นเหรอ? เขาฝันเกี่ยวกับเรื่องแฟนตาซีสินะ แต่ทำไมถึงเหนื่อยขนาดนี้ล่ะ หรือว่านี่ไม่ใช่ความฝัน?!

เขาหยิกแก้มตัวเองอย่างไม่เบาแนงนัก และสิ่งที่ทำให้เขาตกใจมากกว่ากลับเป็นรอยถลอกของเข่าด้านขวา 

“เจ็บจัง..” หกล้มตอนไหนนะ..ไม่เห็นจำได้เลยแฮะ

นี่ก็ผ่านมาสักพักแล้ว แถมชายหนุ่มคนนั้นก็คงไม่ได้สนใจ อาจจะคิดว่าเขาแค่ผ่านไปเห็นเฉยๆก็ได้ แต่ก็วางใจไม่ได้อยู่ดี 

“เดินตามทางของสองคนนั้นดีมั้ยนะ” หากให้เขาเลือกเขาต้องเลือกสองคนนั้นมากกว่าชายหนุ่มที่เพึ่งฆ่าคนไปอยู่แล้ว ไม่อย่างนั้นเขาไม่รอดไปจากที่นี่แน่ๆ

“ไม่กลัวอะไรเลยสินะ..”

“อ้ะ!-” เขาสะดุ้งทันทีที่ได้ยินเสียง 

“หารังกลับไม่เจองั้นเหรอ” เพราะเจ้าของเสียงอยู่ในมุมมืดทำให้เขามองไม่เห็นสีหน้าของชายหนุ่ม 

“รังอะไรเหรอครับ?” เขาถามกลับไปอย่างมึนงง ดูจากประโยคเมื่อครู่และท่าทางการยืนแบบนั้นคงจะคุยกับเขาแน่นอน แต่ทำไมถึงถามอะไรแบบนั้นล่ะ?

“...” หนูตัวนี้โง่เขลาขนาดนั้นเชียวหรือ..

“..?” เพราะอีกฝ่ายเงียบไปทำให้เราทั้งสองคนไม่ได้พูดอะไรกันต่ออีก หากถามชายหนุ่มคนนั้นเขาอาจจะรอดจากที่นี่ก็ได้นี่นา!

“เอ่อ..คุณครับ”

“...” คนคนนั้นจะไม่ยอมออกมาจากมุมมืดนั่นจริงๆเหรอ คงไม่ไว้ใจเขาเหมือนกันสินะ

“...” ดูเหมือนไม่อยากจะพูดกับเขา ไม่ถามอะไรต่อดีกว่า เขาคงต้องลองหาทางออกจากที่นี่เอง เพราะไม่ได้ฝันไปเขาอาจอยู่ที่ไหนสักที่ แต่โลกของเรามีสิ่งเหนือธรรมชาติโดยร่างกายมนุษย์ด้วยงั้นเหรอ

หรือว่าเขาเห็นวิญญาณและเอเลี่ยนได้แล้ว?!

ไอ้ซันทำไมถึงได้คิดอะไรเพ้อเจ้อแบบนั้นล่ะ..เกิดมายังไม่เคยเจออะไรแบบนั้นเลยสักครั้งจะเป็นไปได้ยังไงกัน

ควันที่ลอยไปมารอบตัวคนคนนั้น..ทำไมถึงเป็นสีดำกันนะ พอนึกถึงควันเขารีบหันมองชายหนุ่มในมุมมืดด้านหน้าตนทันที 

ไม่มีควันสีดำแฮะ..คงไม่ใช่คนเดียวกัน เห้อ..ค่อยโล่งใจหน่อย นึกว่าเขาจะเจอกับคนคนนั้นอีกครั้งซะแล้ว

“มองกันขนาดนั้นไม่เดินเข้ามาหาฉันเลยล่ะ..” 

“!!” 

“...” เขามองหนูที่กำลังนั่งลงข้างถังสกปรกนั่น คิดว่าหลบอยู่ตรงนั้นเขาจะตามไม่เจอสินะ

เพราะเขายืนอยู่ตรงนี้มาได้สักพักจึงทำให้ได้สังเกตคนที่เพึ่งวิ่งหนีตนมาหลบตรงนี้แทน เป็นเด็กหนุ่มแต่ทำไมถึงมีดวงตาที่สวยขนาดนั้น..สิ่งที่ทำให้เขาแปลกใจมากกว่าคือค่าพลังที่ขึ้นแสดงบนศีรษะของเจ้านั่น

ค่าพลังเป็นศูนย์งั้นเหรอ..

มนุษย์ในโลกนี่ไม่มีใครมีค่าพลังต่ำกว่าสิบเจ้านั่นใช้ชีวิตโตมาได้ยังไง..ดูเหมือนว่าหนูตัวนี้จะน่าสนใจกว่าที่คิดแฮะ

“จะถามอะไรฉันงั้นเหรอ” เพราะอีกฝ่ายเอ่ยเรียกเขาก่อนหน้าทำให้เขาถามกลับทันที 

“ผม..ขอตามคุณไปด้วยได้มั้ยครับ” ถามประโยคแบบนั้นกับคนที่เพิ่งเจอเนี่ยนะ..

“...” เขาเริ่มสงสัยแล้วจริงๆ เจ้าหนูนี้ใช้ชีวิตรอดมาจนถึงตอนนี้ได้ยังไง

“ผ-ผมไม่รบกวนดีกว่าครับ-”

“ตามมาสิ..”

“ครับ?”

“อยากมีชีวิตรอดออกไปก็ตามฉันมา..”