คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : 5
ไม่ทันที่เขาจะได้คิดอะไรต่อ ลมแรงพัดใส่หน้าเขาอย่างจังทำให้เขายกมือป้องใบหน้าเพื่อป้องกันฝุ่นละอองกระเด็นเข้าตา
“ลืมตาได้แล้ว” เสียงคุ้นหูของหญิงสาวที่ดังอยู่ข้างหูเขาทำให้เขาลืมตาทันที
“แล้วหมอนั่นล่ะ..” และก็เป็นอย่างที่เขาคิดเอาไว้ พระรองคนนั้นได้ใช้เครื่องมือของพวกเขาไปยังที่ที่ชายหนุ่มต้องการ
“นายก็รู้ ต่อให้จะเป็นฉันกับนายก็เถอะ ยังไงเราก็สู้หมอนั่นไม่ได้อยู่ดี”
“ทำไมล่ะ แต่ครั้งก่อนที่โลกใบนี้กลับมาเป็นปกติก็เพราะพวกเราไม่ใช่เหรอ” เธอพูดมาแบบนั้นกำลังหมายถึงแค่ตัวละครเดียวพวกเขาสองคนไม่สามารถควบคุมได้ มันจะเป็นไปได้ยังไงกันในเมื่อ-
“อย่าลืมสิ ค่าพลังตอนนี้ของหมอนั่นมันติดลบไปแล้ว”
“ว่าไงนะ! เธอรู้ได้ยังไง” ค่าพลังติดลบแล้วอย่างนั้นเหรอ!?
“ก่อนทีมจะส่งฉันมารับนาย..พวกเขาบอกฉัน”
“ฉันคงต้องขอบคุณหมอนั่นสินะที่ยังไม่ฆ่าฉัน” ถ้าค่าพลังติดลบไม่ว่ายังไงต่อให้ทีมพวกเขาเก่งแค่ไหนก็ไม่สามารถสู้ตัวละครพวกนี้ได้อยู่ดี เพราะเป็นแบบนั้น อัทธ์ จึงมีหน้าที่คอยควบคุมค่าพลังเหล่าตัวละครให้คงที่อยู่เสมอ
แต่ดูเหมือนว่าอัทธ์จะลืมตัวละครหนึ่งไป..
ในนิยายเรื่อง พิทักษ์จักรกล มีตัวละครไม่มากนักแต่เนื้อเรื่องกลับทำให้นักอ่านหลายคนต่างแสดงความคิดเห็นเป็นจำนวนมาก ในนิยายแทบจะไม่มีตัวละครรอง เพราะเนื้อหาที่ดาร์กและผสมแฟนตาซีจึงต้องทำให้จำกัดตัวละครเพื่อกันไม่ให้นักอ่านงง
แค่พระเอกกับนายเอกก็กินเนื้อเรื่องไปเกือบครึ่ง ดังนั้นในส่วนของตัวร้ายที่เข้ามาทำให้เนื้อหาสนุกยิ่งขึ้นก็เกือบท้ายเรื่อง ส่วนพระรองน่ะเหรอ..
แทบจะไม่มีบทเลยก็ว่าได้ เพราะตามบรรยายลักษณะตัวละคร พระรองเป็นตัวละครที่เจ้าเล่ห์กว่าตัวร้ายหลายเท่าหากไม่มีสิ่งที่ดึงดูดความสนใจของชายหนุ่มได้ ก็แทบจะไม่มีบทที่ลักซ์โผล่ออกมา
เรียกได้ว่ากว่าที่ชายหนุ่มจะถลำลึกยึดติดนายเอกของเรื่องได้ก็ปาไปตอนที่ตัวร้ายมีบทบาทแล้ว สิ่งที่ทำให้นิยายเรื่องนี้เป็นที่พูดถึงไม่ต่างจากพระนายของเรื่องก็คือตัวร้ายที่มีถึงสองตัวละคร
เพราะเขาอ่านข้ามจึงไม่ได้รู้เกี่ยวกับแฝดตัวร้ายทั้งสองมากนัก คนที่รู้ลึกและชอบนิยายเรื่องนี้ชนิดที่ว่าเป็นแฟนตัวยงเลยก็คือ วี เพื่อนร่วมทีมที่ถูกส่งมารับตัวเขา
“คิดอะไรอยู่ กังวลอย่างนั้นเหรอ” เสียงของคนข้างกายทำให้เขาหลุดออกจากภวังค์ความคิดทันที
“เธออ่านนิยายเรื่องนี้จบมั้ย” ถ้าเขาได้รู้มากขึ้นบางทีเขาจะได้ระวังตัวขณะที่อยู่ที่นี่ เพราะหมอนั่นทิ้งเขากับวีไว้น่ะสิ!
ไม่รู้จะเจอตัวละครไหนอีกโผล่มาอีกมั้ย หากเป็นนิยายเรื่องอื่นที่มีเนื้อหาไม่ได้ติดเรต 20+ เขาคงไม่กังวลขนาดนี้ ต่อให้จะเป็นพระนายของเรื่องเขาก็ไม่ได้รู้สึกดีใจที่ได้เจออยู่ดี..
“จบสิ ฉันเป็นแฟนพันธุ์แท้เลยล่ะ”
“แล้วเธอยังจำเนื้อเรื่อง-” เขาก็พอรู้ว่าหญิงสาวชื่นชอบการอ่านนิยายวาย เพราะในตอนนั้นที่เขาได้เข้าห้องของเจ้าตัว ตามชั้นหนังสือมีแต่นิยายเต็มไปหมด โดยเฉพาะเรื่องพิทักษ์จักรกลที่มีครบทุกเล่มตั้งแต่เล่มหนึ่งยันเล่มเก้า..
“ฉันอ่านถึงสามรอบ ให้อธิบายตั้งแต่ต้นจนถึงตอนจบยังได้” เป็นโชคดีของเขาจริงๆที่ทีมได้ส่งคนที่รู้รายละเอียดขนาดนี้มาให้เขา
“ฉันอ่านข้ามบทบรรยายลักษณะตัวละครไป..เธอช่วยเล่าในส่วนนั้นให้ฉันฟังหน่อยสิ”
“ได้อยู่แล้ว!” ดูจากสีหน้าที่มีความสุขของวี เธอคงจะอยากให้ใครสักคนมีส่วนร่วมในการเม้าท์มอยเกี่ยวกับนิยายเรื่องนี้มานานแล้วสินะ
“อืม..นายอยากให้เริ่มจากใครก่อนดีล่ะ”
“ตัวละครที่เธอชอบที่สุดก็ได้” ถ้าให้เขาเดาคงจะเป็นพระเอกเพราะเป็นตัวละครที่นักอ่านคอมเมนต์ถล่มทลายเป็นลูกรักของหลายๆคนเลยทีเดียว ซึ่งเพื่อนเขาอ่านเป็นหนึ่งในนั้น-
“งั้นเริ่มที่ โฬม ฝาแฝดตัวร้ายละกัน”
“โฬมงั้นเหรอ?” เขาไม่ได้อึ้งที่เพื่อนของเขาชื่นชอบตัวร้ายแต่เขาตกใจมากกว่าที่ทำไมถึงไม่ใช่แฝดตัวร้ายคนพี่แต่เป็นแฝดคนน้องต่างหาก
“ฮ่าๆ ฉันรู้ว่านายกำลังคิดอะไร”
“...” นักอ่านหลายคนต่างชอบตัวร้ายไม่ใช่แค่กับนิยายเรื่องนี้ แต่หลายเรื่องของนักเขียนนิยายคนอื่นก็เช่นกัน นักอ่านต่างก็มีความคิดเห็นแตกต่างกันออกไป คนบางส่วนชื่นชอบตัวละครพระนาย
แต่ใช่ว่าจะไม่มีคนชื่นชอบตัวร้ายเลย เพราะอย่างเขาก็เคยชอบตัวร้าย โดยเฉพาะเนื้อเรื่องที่ปูให้ตัวร้ายถูกกระทำจนสะสมให้เป็นคนแบบนั้น ไม่แปลกที่เพื่อนของเขาจะชอบตัวละครนั้น
“โฬมไม่ใช่ตัวร้ายที่น่าสงสารหรอก”
“...” เพื่อนของเขาคงชอบเพราะเหตุผลอื่นสินะ
“โฬมในเนื้อเรื่องก็ไม่ต่างจากลักซ์เท่าไหร่นัก แต่ก็มีบทบาทมากกว่า ฉันชอบตัวละครนี้เพราะโฬมเป็นคนขี้เล่นและเฟรนลี่ทำให้เวลานายเอกอยู่ใกล้จะรู้สึกผ่อนคลายอยู่เสมอ แต่เพราะโฬมเป็นเด็กหนุ่มที่ไม่มีความลับต่อนายเอก ในบางครั้งก็จะเผยให้อีกฝ่ายได้เห็นมุมมืดของตนเอง”
“เปิดเผยให้เห็นเลยเหรอ..” นิยายเรื่องนี้ดาร์กก็จริง แต่ตัวละครนั่นไม่กลัวนายเอกจะกลัวตนบ้างเลยรึไง-
“นายคงลืมไป เรื่องนี้แม้กระทั่งนายเอกก็ไม่ใสหรอกนะ ทุกตัวละครมีมุมมืดของตัวเองหมด”
“...”
“และเพราะโฬมเป็นตัวละครที่นายเอกไว้ใจมากที่สุด ฉันเลยชอบยังไงล่ะ”
“อย่างนั้นเองสินะ..”
“ส่วนตัวละครที่เหลือ ฉันจะเล่าย่อๆก็แล้วกัน เพราะเวลานี้ก็ใกล้มืดแล้ว เราจะพักกันที่ตรงนี้นี่แหละ เพราะเป็นทางที่ไม่มีใครผ่านมา และหมอนั่นก็คงรู้อยู่แล้วถึงได้พานายมาที่นี่”
“แล้วทำไมถึงต้องรีบเล่าด้วยล่ะ ในเมื่อพวกเราก็พักที่นี่”
“เวลาในโลกใบนี้จะทำให้นายรู้สึกอ่อนเพลียหากนายไม่พักก่อนค่ำ อย่าลืมสิที่นี่เป็นโลกของพวกนักเวทนะ”
“...” งั้นก็แปลว่าที่เขาหาวบ่อยก็เพราะเรื่องของเวลาสินะ
“ บลู ตัวละครที่สำคัญอันดับหนึ่งของเรื่อง คือพระเอก นายคงรู้อยู่แล้วว่าบลูเป็นคนที่สุขุมและเย็นชาแต่เพราะความฉลาดของเจ้าตัวทำให้นายเอกของเรื่องยึดติดและหลงตัวละครนั้นมากเลยยังไงล่ะ”
“แต่ก็ไม่ใช่แค่นายเอกที่หลงบลูหรอก เพราะบลูก็หลงไม่แพ้กัน แทบจะมอบทุกอย่างให้กับนายเอก จะเรียกว่าธงเขียวเลยก็ได้ แต่เขียวเฉพาะกับคนของตนเองหรอกนะ..คนอื่นน่ะธงดำเลยล่ะ”
“ก็ว่าอยู่ทำไมนักอ่านชอบกันมากขนาดนั้น”
“ฮ่าๆ ใช่มั้ยล่ะ”
“นายเอกของเรื่อง เอเกน เด็กหนุ่มที่อายุเพียงแค่ยี่สิบต้นๆ เพราะมีใบหน้ารูปงามและดวงตาสีเขียวที่เข้ากับใบหน้าหวาน ทำให้พระเอกหลงรักได้อย่างง่ายดาย ถ้าถามว่าเด็กหนุ่มคนนั้นธงเขียวมั้ยน่ะเหรอ ฉันบอกได้ตรงนี้เลยว่าธงแดง!”
“ทำไมล่ะ” แม้จะไม่ค่อยมีนักอ่านพูดถึงนายเอกมากนักแต่ก็มักจะชอบเวลาพระนายมีโมเมนต์ด้วยกันไม่ใช่เหรอ
“แล้วนายคิดว่าทำไมตัวร้ายแฝดทั้งสองและพระเอกรวมถึงพระรองถึงยึดติดเอเกนมากขนาดนั้นล่ะ”
“...” ถึงจะธงแดงแต่เป็นถึงนายเอก อย่างว่าล่ะนะ นิยายเรื่องนี้ขึ้นชื่อว่าเป็นนิยายวายดาร์กแฟนตาซีนี่นา
“ตัวละครต่อไปที่ไม่พูดถึงไม่ได้เลยคือ เจย์ ตัวร้ายแฝดคนพี่ของโฬมที่ทำให้สาวนักอ่านแห่กันคลั่งทุกครั้งที่มีโมเมนต์อยู่กับนายเอก เพราะแน่นอนว่าเป็นตัวร้ายที่พร้อมฆ่าทุกคนที่ขวางทางชายหนุ่ม”
“และตัวละครหลักคนสุดท้ายที่เป็นถึงพระรองแต่มีบทบาทน้อยเหมือนเป็นตัวประกอบนั่นก็คือ ลักซ์ คนคนนี้ฉันข้ามไปได้มั้ย”
“เดี๋ยวสิ เธอไม่ชอบอย่างนั้นเหรอ” เล่ามาเกือบครบแล้ว อยู่ๆจะข้ามไปเลยเนี่ยนะ แล้วอย่างนี้เขาก็จะพบกับลักซ์อีกครั้งโดยที่ไม่รู้นิสัยเลยน่ะสิ
“ไม่ใช่ไม่ชอบ..แต่เพราะตอนนี้หมอนั่นอยู่ข้างหลังนายแล้วต่างหาก”
“!!?”
ความคิดเห็น