คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : ::: 3 จะตามมาทำไม
เพื่อนร่วมงานที่แสนจะหล่อ (มั้ง)
ผู้คนมากมายกำลังเลือกซื้อสินค้าในช่วงกลางคืน เสียงคุยดังเซ็งแซ่ยิ่งกว่าตลาดสดยามเช้า เสียงรถแล่นมากับเสียงบีบแตรรถ ดัง แป๊น ๆ ดังระงมเป็นจังหวะ ช่างน่ารำคาญเสียจริงเชียว มีเพียงแสงไฟจากไฟริมถนนและจากร้านค้า ห้างต่าง ๆ ที่พอจะบรรเทาความมืดในช่วงเวลากลางคืนลงได้บ้าง
หญิงสาวผมยาวดำเงาสนิทเหมือนงา ดวงตาสีดำดูน่าหลงใหล ในชุดนักศึกษา กระโปร่งเหนือเข่าเล็กน้อย พร้อมกับมีกางเกงขาสามส่วนสีดำอยู่ข้างใน เธอกำลังเดินกลับบ้านด้วยสีหน้าที่ไม่สบอารมณ์นัก คงเป็นเพราะชายหนุ่มที่เดินตามเธอมาด้านหลังละมั้ง รู้ไหมหญิงสาวที่ผมดำนั่นคือใคร ? ใช่ ! ฉันเอง คนที่จัดการกับพวกโจรกระเทยไง ~~~ > - O จำได้ไหม ?
"นี่คุณ"
"..."
"คุณครับ"
"..."
ฉันไม่รู้ว่าเสียงใครเป็นเสียงใครแล้ว เพราะตอนนี้ฉันอยู่ในย่านชุมชน ที่ติดกับตลาด ถึงแม้ว่าจะมีขายน้อยกว่าในตลาด แต่ก็มีคนซื้อของเยอะเหมือนกัน แถวนี้ไม่ค่อยมีของแผงลอยขาย ส่วนใหญ่จะมีแต่ร้านอาหาร ภัตตาคารหรู ๆ ร้านเสริมสวย ร้านเสื้อผ้า แล้วมีร้านอีกเยอะแยะที่เป็นตึกแถว และบ้านที่ฉันอยู่ก็อยู่ตรงกลางของตึกแถวพอดี เลยมีความปลอดภัยบ้าง
ณ ตอนนี้ฉันยืนอยู่ที่หน้าบ้าน หน้าบ้านเป็นกระจกทั้งหมด คนภายนอก มองเข้ามาข้างในไม่เห็นหรอก และตอนนี้ฉันกำลังหากุญแจบ้านอยู่ โอ้ยย !!! อยู่ไหนเนี่ย
"นี่คุณ จะคุยกับผมก่อนได้ไหมเนี่ย - -*"
"หา ~~~"
ฉันลากเสียงยาวแล้วหันไปมองบุคคลปริศนา และนั่นคือ...
"ไอลามก !"
ฉันตะโกนชี้หน้ามันอย่างเบื่อหน่าย จะตามจองเวรจองกรรมไปถึงเมื่อไรเนี่ย = o =
"เฮ้ย ! อะไรกันคุณ ผมไม่ใช่ไอลามกซะหน่อย !"
โกหกได้เนียนมาก - {} - ไอนี่แหละที่มันกล้าล๊อคเอวฉัน แล้วยังเอามือเค็ม ๆ ของมัน มาปิดปากฉันอีก O x o
"มีอะไรอีกละ"
ฉันยืนกอดอก พรางเชิ่ดหน้ามองไปที่มัน
"ผมเอาของมาให้"
นายนั่นยื่นกุญบ้านดอกหนึ่งมาให้ฉัน เฮ้ย ! นั่นกุญแจบ้านฉันนี่ แกเอาไปแต่ตอนไหนหา ~ เดี๋ยวฉันจะแจ้งตำรวจจับแกเข้าคุกไปซะ ! (แต่ไม่รู้จะตั้งข้อหาอะไรดี = =*)
"เฮ้ย ! กุญแจบ้านฉันเน่ !"
"ใช่ ที่จริงคุณน่าจะเก็บมันมาด้วยนะ"
มันยื่นกุญแจบ้านมาให้ฉัน ฉันหยิบมาจากมือ แล้วรีบไขประตูเข้าไปในบ้านทันที
"เดี๋ยวคุณ"
ไอลามกเรียกฉันอีกครั้ง อะไรกันเนี่ย ! คนจะเข้าบ้านโว้ย !
"ไปกินข้าวกัน"
"อะไรนะ ! O {} o"
เฮ้ย ๆ ! ไอนี่มันต้องมาหลอกให้ฉันเลี้ยงข้าวมันแน่เลย คนบ้าที่ไหน พึ่งเจอกันครั้งแรก ก็ชวนไปกินข้าวซะแล้ว โรคจิตเปล่าเนี่ย = 3 =
"ไปกินข้าวกัน"
แหนะ ! ยังมาพูดอีก แล้วดูมันสิ ชวนหน้าหนา ๆ ถึงแม้ว่าหน้าตาจะดีก็เถอะ (รึเปล่า)
"ไปเถอะ"
หมับ !
"เฮ้ย ! เดี๋ยว = {} ="
ชายลามกนั่นจับข้อแขนฉันอย่างแรง โอ๊ย ! เจ็บอ่า ~~~ แล้วมันก็เริ่มออกวิ่ง ม่ายยยยยย !!! ~~~ หยุดเดี๋ยวเน่น่า ~~~
"หยุดเดี๋ยวนี้ !!! ~~~"
เจ้าของเสียงห้าร้อยเดสิเบลคือฉันเอง ฉันดิ่งตัวกลับมาอยู่ในท่าที่ฉันสามารถยึดตัวเองได้ แล้วเริ่ม...
"นี่นาย จะพาฉันไปกินข้าวหรือไปวิ่งควายกันหะ > O <"
ฉันเปิดฉากโวย พร้อมที่จะกินเลือดกินเนื้อมันได้ทุกเมื่อ ฉันสะบัดมือของมันออก แล้วยืนเท้าเอวจ้องหน้าของมันอย่างหัวเสียสุด ๆ !
"ตกลงคุณไปใช่ไหม ? ^ ^"
มันทำหน้าผิดไปจากเดิม ไม่ใช่แปรงร่างเป็นยักษ์หรอก แต่มันเปลี่ยนจากเย็นชา ชาเย็น เป็นเด็ก ๆ ที่ดีใจเมื่อครูพาไปซื้อขนม - -* ฉันงงกับหมอนี่จริง ๆ เลย
"งั้นเดี๋ยวผมขอเปลี่ยนชุดที่บ้านคุณนะ ^ ^"
มันจะตื่นเต้นอะไรนักหนาเนี่ย - -* มันฉีกยิ้มกว้างให้ฉัน เหมือนเด็ก ๆ ทำให้ฉันดูเหมือนเป็นผู้ใหญ่อย่างเต็มตัวเลยแหะ แต่...แล้วทำไมฉันเชื่อคนง่ายอย่างนี้ละเนี่ย O ^ O ไม่ ๆ ห้ามผู้ชายแปลกหน้าและหน้าแปลกเข้าบ้าน ! บังอาจมากไปแล้ว แก...ตายซะเถอะ (บ้า)
"ไม่ต้องมาทำเนียนเลยนะเฟ้ย ไม่ต้องมาหลอกฉันเลยนะ ฉันรู้ว่าแกมันพวกสิบแปดมงกุฎ จะขโมยตังฉันอะดิ แล้วแกอย่างคิดนะว่าฉันจะไปกินข้าวกับแกนะ ไอโรคจิต !"
ฉันตวาดเสียงเกรียวใส่มัน ฉันยืนอย่างไม่อายใครเพราะแถวนี้ใคร ๆ ก็รู้วีรกรรมของฉันดี หลังจากที่ฉันกระทืบโจรขโมยทุเรียน ก็ไม่มีโจรหน้าไหนกล้ามาอีกเลย แล้วคนแถวนี้ก็ยกย่องฉันให้เป็นฮีโร่ด้วย (เออ...เรื่องนี้เกิดขึ้นเมื่อสองเดือนก่อน) ฉันยืนกอดอกต่อหน้ามันแล้วทำหน้าไม่สบอารมณ์ เชอะ !
"เออ...ผม...ขอโทษ"
รู้ตัวไว้ซะมั่งก็ดีจะได้ไม่ต้องไปทำแบบนี้กับใครอีก เหอะ ! แถวนี้มันจะมีคนแบบนายอีกไหมเนี่ย ฉันละเหนื่อยใจจริง ๆ เลย
"แล้วอย่าไปทำแบบนี้กับใครอีกละรู้ไหม ไม่งั้นนายอาจจะต้องเจ็บตัว"
ฉันยื่นหน้าเข้าไปใกล้ ๆ แล้วทำสีหน้าจริงจัง หมอนั่นถอดสีหน้าทันที ตอนนี้เขาดูเศร้าหมองอย่างบอกไม่ถูก เหมือนกับคนไร้อารมณ์ นี่ฉันพูดแรงไปรึเปล่าเนี่ย ฉันพยายามพูดกับเขาตั้งหลายครั้ง แต่เขาก็ไม่ตอบสนองฉันเลยแม้แต่น้อย ยังคงยืนนิ่งราวกับก้อนเหมือนคนอยู่อย่างนั้น แล้วฉันเลยตัดสินใจ
ผัวะ !
"เจ็บ !"
ฉันนึกว่านายตายไปแล้วซะอีก หน้าของเขาแดงเนื่องจากฝามือบางของฉันประทับที่หน้าของเขาอย่างบรรจง ตบคนแล้วมีความสุขอ่ะ (ออกแนวซาดิด) เขาเอามือหนา ๆ ถูแก้มตัวเองอย่างเจ็บแสบ
เขามองฉันด้วยสายตาแปลก ๆ มันเหมือนกับว่า งอน อย่างนั้นแหละ ให้ตายสิ ! อย่าทำหน้าแบบนั้นได้ไหมเนี่ย ฉันรู้สึกเหมือนตัวเองผิดนะเฮ้ย ! งอนบ้าอะไรเนี่ย แกเป็นผู้ชายนะเฮ้ย งอนบ่ได้น่า ~
"อ้าว ๆ ~ เป็นอะไรไปอีกละ งอนรึไง"
"เปล่านิ ผมไปนะ สวัสดีครับ"
นายนั่นยกมือไหว้ฉัน ฉันไม่ใช่แม่แกนะ แต่ช่างมันเถอะ คนไทยก็ต้องไหว้ทักทายกันเป็นเรื่องปกติอยู่แล้วนิ
"เออ ๆ สวัสดี"
เฮ้อ ~ หมดเรื่องกันซะที ในที่สุดฉันก็ได้เข้าบ้านเป็นที่เรียบร้อยแล้ว เหตุการณ์ร้าย ๆ ในวันนี้ ฉันจะพยายามลืมมันให้หมดซะ ฉันไม่อยากจำเรื่องร้าย ๆ หรอกนะแต่ว่า..มันก็ไม่เคยลืมได้เลย
ความคิดเห็น