ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    Oh ! My friend บังเอิญโลกกลม

    ลำดับตอนที่ #3 : ::: 2 เกือบไปแล้ว

    • อัปเดตล่าสุด 7 เม.ย. 53


    ������������������������������������������������������������������������������������������ ������เกือบไปแล้ว


    �������������� "โอ๊ย !"
    ��������
    ฉันร้องโอดครวญด้วยความเจ็บปวด เมื่อกี้ ฉันรู้สึกเหมือนมีอะไรสักอย่างกระชากตัวของฉันเข้ามาในร้าน แล้วหัวฉันดันไปโขกกับอะไรก็ไม่รู้ ชั้นวางของละมั้ง ?�
    ������������� "เงียบ ๆ"
    ����������������"หา~~~แล้ว..."
    �������������� ฉันยังพูดไม่จบประโยคเลยด้วยซ้ำ มือหนา ๆ ของใครบางคนก็ปิดปากฉันเรียบร้อยแล้ว ให้มันได้อย่างนี้สิ ! เจ็บก็เจ็บ แล้วนี่มือใครก็ไม่รู้ เค็มชะมัดเลย = O =�
    ���������������ฉันตั้งสติได้แล้ว จากนั้นก็มองไปรอบ ๆ ตัว เฮ้ย ! นี่มันอะไรเนี่ย ข้าวของกระจายเต็มพื้นร้าน ตู้แช่ไอศกรีมพังยับเยือน คนในร้านต่างหมอบตัวลงกับพื้นอย่างหวาดกลัว มีเด็กอายุประมาณ 5 ขวบ ร้องไห้น้ำตาไหลอยู่ในอ้อมกอดของผู้เป็นแม่ แล้วมันอะไรกันเนี่ย และตอนนี้ ฉันอยู่ในท่าเดียวกับทุก ๆ คน แตกต่างตรงที่ว่าไอคนข้าง ๆ มันเอามือข้างขวาปิดปากฉันอยู่เนี่ยสิ
    ����������������"เฮ้ย ! พวกเรากวาดให้หมดอย่างให้เหลือ !"
    ����������������เอ๊ะ ! เสียงใครน่ะ ฉันมองไม่เห็นต้นกำเนิดเสียง เพราะว่าชั้นวางของมันบังอยู่ ฉันเลยกระดึ๊บ ๆ เหมือนหนอนชาเขียว ให้พ้นจากชั้นวางของ แต่แล้ว....
    ���������������หมับ !
    �������������� ไรฟ่ะเนี่ย ! ไอคนข้าง ๆ ฉันคนเดิมมันเอามือซ้ายดึงเสื้อนักศึกษาของฉัน แล้วมือขวาของมันยังบีบปากฉันอีก โอยยยย !!! เจ็บนะโว้ย ! มันลากฉันมาอยู่ข้าง ๆ มัน แล้วเอามือซ้ายดึงเสื้อฉันอยู่มาล๊อคเอวฉันแทน ไอลามก ! O /// O�
    ����������������"อยู่นิ่ง ๆ ไม่เป็นรึไง !"
    ��������������� "อำไอ ?"
    ��������������� ฉันถามออกไปด้วยความสงสัยสุดจะทน เสียงฉันมันอู้อี้เพราะไอลามกมันปิดฉันเนี่ยแหละ �ฉันแค่เดินมาซื้อขนมเองนะ แล้วทำไมร้านมันพังยับขนาดนี้ ?�แต่ว่า...ร้านนี้มันแปลก ๆ�ตั้งแต่ตอนที่ฉันกำลังเดินเข้ามาแล้วนี่น่า อืม...ของนึกเหตุการณ์ก่อนนะ ฉันจะมาซื้อขนมกินที่เซ่เว้น�เห็นผู้ชายวัยรุ่นท่าทางแปลก ๆ 5 คน เดินถือปืนไปมา แล้วก็หยิบของในร้านใส่กระสอบทราย พอฉันเข้ามาก็บอกว่า ของในร้านมันเหมาแล้ว แล้วฉันก็จะเดินออกจากร้าน แต่ว่า...ใช่แล้ว !�ที่แท้มันก็เป็นโจรนี่เอง ฉันก็พึ่งเข้าใจนี่แหละน่า ตอนนั้นมันเอาปืนจ่อที่หัวฉันด้วย ฮ่า ฮ่า ฮ่า ขำชะมัดเลย แล้วมันก็เหนี่ยวไกรปืน แล้วก็ ปัง !!!
    �������������� "ฉันเข้าใจทุกอย่างแล้ว"
    �������������� "อะไรของคุณเนี่ยพึ่งจะมาเข้าใจอะไรกัน !"
    ���������������ฉันหันกลับไปดูคนที่มันกล้าเอ่ยว่าฉัน มันบังอาจนักนะ แค่ไอพวกโจรที่เกือบทำให้ฉันสมองไหล ฉันก็โมโหจะตายอยู่แล้วนะ !!!�> {} <
    �������������� "หุบปากไปเลยเด็กเวร !"
    ���������������ฉันดึงมือของชายคนข้าง ๆ ออก แล้วด่าไอเด็กที่ด่าฉันซะหนึ่งฉอด�มันน่าโมโหที่สุดเลย�ฉันไม่คนอารมณ์ร้อนนะ แต่ก็ไม่ได้อารมณ์เย็น อารมณ์ของฉันมันแปรปรวนไปตามกาลเวลาและสภาพแวดล้อม ถ้าด่าใครฉันด่าจริงนะจะบอกให้
    ��������������� ฉันมองไปยังชายลามก เพิ่งหน้าตาของมันดู (หน้าตาคงจะลามกอยู่แล้ว)�แต่มันกลับผิดความคาดหมาย มันหน้าตาดีกว่าที่คิด =�[ ] =�ผู้ชายหน้าตาดีก็โรคจิตได้ด้วย โอ่ !�พ่อคุณเอ้ย ~�ผิวขาวยิ่งกว่าแพนเค้ก�จมูกนี่โด้งกว่ากำแพงวัด�ริมฝีปากนี่ยิ่งกว่าสีชมพู (ไม่ใช่และ นั่นมันตุ๊ด - -*) นัยน์ตาสีดำอมน้ำเงินอ่อน ๆ�ผมตรงซอยถึงต้นคอ�ถึงจะหล่อแค่ไหนฉันก็ไม่จน เพราะมันเค็มอ่ะ�(ยิ่งกว่าน้ำทะเลอีก)
    ��������������� "นี่เธอจะไปไหนน่ะ มันอันตรายนะ !"
    ��������������� ไอชายลามกถามฉันอย่างร้อนรน เพราะตอนนี้ฉันกำลังลุกขึ้นยืน (อย่างลำบาก)�เชอะ ! ที่นี่ไม่มีอะไรที่อันตรายหรอกนะเฟ้ย !!! ที่นี่ฉันคุมเฟ้ย ใครใหญ่ให้มันรู้ซัมั่งเซ่ !!! มันชักจะมากไปแล้วนะ !!!�
    ��������������� "ไม่ต้องมายุ่ง ! ที่นี่ไม่มีอะไรอันตราย จำเอาไว้ !"
    ��������������� ฉันตะโกนเสียงเกรียว ดังไปร้าน ทำให้ทุกคนแตกตื่น แม้กระทั่งโจร ฉันออกแรงผลัก (ถีบ) ชายคนข้าง ๆ ที่มันล๊อคเอวฉันอยู่ออกอย่างแรง
    ��������������� "โอ๊ย !"
    ��������������� มันร้องครวญครางไม่หยุด ฉันเลยเอารองเท้าของมันอุดปากซะ ! สมน้ำหน้า อยากยุ่งไม่เข้าเรื่องเองนี่หว่า�
    ����������������"หุบปากให้หมด ไม่งั้น กูยิงพวกมึงทิ้งจริง ๆ ด้วย !!!"
    ��������������� เสียงโจรหนุ่มดังไปทั่วร้าน มันคงรำคาญน่าดู แต่ฉันรำคาญกว่าโวย !!! ทุกคนในร้านเงียบกริบ ไม่กล้าขยับไปไหน ยกเว้น ! ฉันนี่แหละ !!!�ฉันรีบลุกขึ้นยืนอย่างสมาร์ท ปัดฝุ่นที่เกาะอยู่ตามตัวให้เรียบร้อย สะบัดผมพอเป็นพิธี
    ���������������� "หมอบลงเดี๋ยวนี้"
    ���������������� ชายคนข้าง ๆ มันสะกิดเท้าฉัน แต่ฉันไม่สนหรอก เรื่องอะไรฉันจะลดตัวต่ำไปอยู่อย่างโสโครกอย่างนายละ !!!
    ��������������� ตึก ๆ ๆ ๆ ๆ
    �������������� ฉันเดินออกมาจากมุมอับสายตาตรงนั้น แล้วมายืนเท้าเอวต่อหน้าโจรที่มันเอาปืนจ่อหัวฉัน
    �������������� "อ้าว ~~~ น้องอยากไปอยู่กับพี่เหรอจ๊ะ"
    �������������� "ไอเลว !"
    �������������� "โอ๊ยยยยยยยยย !!!!"
    �������������� "เฮ้ย ! จับมันไว้"
    ��������������อยากรู้ไหมฉันทำอะไรลงไป ฉันจะตอบให้ก็ได้ หลังจากที่ฉันด่ามันว่า ไอเลว แล้ว ฉันก็เตะไปที่น้องชายของมันอย่างแรง ขอย้ำว่าอย่างแรง ! มันพวกมันคนหนึ่งที่เห็นเหตุหารณ์ดังกล่าว ก็รีบสั่งให้คนอื่นจับฉันไว้ แกแน่ใจเหรอหะ ว่าจะจับฉันได้ !!!~~~
    ������������� "อีนังนี่ ! ร้ายนักนะมึง !"
    ������������� ที่แท้โจรพวกนี้ก็เป็นกระเทยนี่เอง มันร้องเสียงแหลมแสบแก้วหู แล้วมันง้าไม้หน้าสามกลางอากาศ เตรียมพร้อมที่จะตีฉัน
    ������������� ฟาว !!!!
    ������������� เสียงแวกอากาศจากไม้หน้าสามดังขึ้น แต่...สายไปแล้ว
    ��������������"อะ...อะไรเนี่ย"
    ������������� นังกระเทยปากสั่นระริก เพราะว่าฉันหยุดไม้หน้าสามด้วยมือเปล่า ๆ เพียงข้างเดียว
    ������������� "คิดจะสู้กับฉัน มันยังเร็วไปอีกร้อยปีเฟ้ย !!! ย้าก !!!"
    ������������� ฉันเล่นของสูงนะเฟ้ย�!�ฉันสปริงตัวกลางอากาศแล้วใช้ฝาดเท้าเหยียบลงไปที่ใบหน้าหนา ๆ ของมัน�แต่พวกมันโง่มากเลยนะเนี่ย แทนที่จะใช้ปืนกลับใช้ไม้หน้าสาม มันโง่เองหรือว่ามันแกล้งโง่กันเเน่
    ������������� "อุ๊ย !"
    ��������������นังกระเทยคนแรกร้องไห้เสียงหลง มันสลบเมือกทันทีที่ฉันฝาดเท้าใส่หน้ามัน�และคนต่อไป หึหึหึ เรียงคิวมาเลยไอน้อง�ฉันกระดิกนิ้วเพื่อเป็นสัณญาณให้พวกมันที่เหลือเข้ามา ไม่ต้องรอช้า พวกมันที่เหลือทั้งสี่เอาปืนจ่อไปที่กระบานฉันเรียบร้อยแล้ว T^T�ไม่น่าเลยตู
    ��������������"เฮ้ย ! พี่บี้มา"
    ��������������ได้โอกาสแล้ว ฉันแกล้งหลอกพวกมันว่าพี่บี้ เดอะสตาร์มา�ดูสิ !�พวกมันรีบหันไปดูใหญ่เลย โง่จัง ^ ^�แต่นี่ไม่ใช่เวลาที่จะด่าพวกมัน ฉันรีบหยิบปืนที่อยู่ในเสื้อของกระเทยที่สลบไป แล้วยิง...
    ��������������ปัง !!! ปัง !!!�ปัง !!! ปัง !!!
    ������������� "ว๊าย !"
    ��������������"อะจ๊าก !"
    ������������� เสียงปืนเหนี่ยวไกลสี่นัดซ้อน มีควันออกมาจากกระบอกปืนที่ฉันถืออยู่ มันเป็นสัณญาณบอกได้ดีว่า...ฉันยิงพวกมัน เลือดค่อย ๆ ไหลออกจากแผลตรงขาของพวกมันทั้งสี่คน แหวะ !�เลือดเห็นแล้วอยากอ้วก O o O;;
    ��������������พวกมันนั่งทรุดลงบนพื้น เสียงครวญครางจากปากของพวกมันดังไม่หยุด คงเจ็บมากสินะ ทรมารน่าดู ที่จริง ฉันน่าจะยิงหัวใจให้ตายไปเลยนะเนี่ย แต่...ช่างเถอะ ไม่อยากเป็นฆาตกร
    ��������������
    ��������������"เฮ้ย ! ตำรวจมา !"
    ��������������กว่าจะมา นานนะเนี่ย�แต่ช่างมันเถอะ ตอนนี้ไฟจากรถตำรวจส่องสว่างไปทั่วบริเวณ ผู้คนต่างลุมล้อมเข้ามาใกล้ ๆ กับสถานที่เกิดเหตุการณ์ในครั้งนี้ แต่ก็ถูกตำรวจสิบกว่านาย ขวางไม่ให้เข้ามา นายตำรวจหนุ่มคนหนึ่งวิ่งเข้ามาในร้านพร้อมกับตำราจนายอื่น ซึ่งหน้าตาดีน้อยกว่านายตำรวจที่หนุ่มที่ฉันเอ่ยไป - /// - (จะอายอะไร) เขาไม่ได้ใส่เครื่องแบบตำรวจ�แค่เขาป้ายตำรวจห้อนคอเท่านั่นเอง
    ���������������"โอ้ยยยยย !!!�ปล่อยฉานเดี๋ยวนี้นะ ~~~"
    �������������� เสียงดังประมาณสามร้อยเดซิเบล ดังออกมาจากปากของยัยกระเทยคนหนึ่งในกลุ่มโจรกระเทย มันสะบัดตัวสุดเหวี่ยงเพื่อให้หลุดจากพันธนาการของตำรวจที่ล๊อคตัวมันอยู่ แล้วนายตำรวจคนอื่น ๆ ก็พากลุ่มโจรกระเทยไปโรงพัก ส่วนตำรวจอีกประมาณสี่นายก็วิ่งฝ่าวงเข้ามาในร้านเพื่อเก็บกวาดข้าวของที่เสียหาย
    �������������� "เฮ้ย ๆ�นั่นมัน เจ้าแม่สุดเซ็กซี่แสนโหดนี่หว่า ~"
    �������������� "จริงเหรอ เห็นเขาว่ากันว่า สวยนักหนา มันก็สวยอยู่หรอกนะ แต่ไม่น่าทำตัวโหดเลยว่ะ ไม่น่ารักเอาซะเลย"
    �������������� "เฮ้ย ! ไม่หรอกน่า ~�ผู้หญิงยิ่งร้ายสิ ! มันถึงจะสนุก"
    �������������� "จะบ้าเรอะ !�แกจะจีบเล่น ๆ ไม่ได้นะโว้ย เดี๋ยวก็โดนเตะอัดน้องชายหรอก"
    �������������� "เออว่ะ"�
    �������������� รู้สึกแปลก ๆ แหะเรา รู้สึกเหมือนมีคนนินทาเลย ฉันหันไปมองทางต้นกำเนิดเสียงนินทา พบกับชายหนุ่มนักศึกษาสองคน หน้าตาดูเหมือนกับวัยรุ่นไม่เอาถ่านทั่ว ๆ ไป กำลังมองมาที่ฉัน ทั้งสองคนหลบสายตาของฉันทันที แล้วขอนายตำรวจกลับบ้าน
    �������������� "อะไรว่ะ"
    �������������� ฉันยืนเกาหัวแกลก ๆ สองสามที แล้วกำลังจะเดินออกจากร้าน แต่ว่า...
    �������������� "เดี๋ยวครับคุณ"
    �������������� ฉันหันไปมองคนที่เรียกฉัน (รึเปล่า) ฉันเลยยืนเอามือเท้าเอวไว้อย่างเบื่อหน่าย
    �������������� "มีไร"
    �������������� ฉันถามด้วยน้ำเสียงที่ห้าวสุด ๆ ก็คนมันขี้เกลียดคุย มีไรป่ะ !!!!~~~
    �������������� "ขอโทษนะครับ ผมมีอะไรจะถามหน่อย"
    �������������� "อะไรนะ !!!"
    ���������������ฉันทำดวงตากลมโตใส่นายตำรวจนอกเครื่องแบบ (สุดหล่อ ! แหวะ !) ด้วยความสงสัยสุดจะทน�เขาถือว่าหน้าดีในระดับหนึ่ง�โครงหน้ายิ่งกว่าพระเอกหนัง�ริมฝีปากชมพูอ่อน ๆ รับกับจมูก ถึงแม้ว่าจะไม่โด้งมากแต่มันก็เท่ ^ ^ ผมสีดำสนิท ทรงซอยสั้นซอยทั้งผมหน้าและผมด้านหลัง ตาเรียวเหมือนสัตว์ป่า นัยน์ตาสีดำอมโกเมน ฉันว่าเขาคงใส่คอนเทอร์เลนแน่ ๆ เลย คนบ้าอะไรตาสีดำอมโกเมน
    �������������� "ชายคนนี้เขาบอกว่าคุณทำร้ายร่างกายโจรพวกนั้น"
    �������������� แล้วเขาก็ชี้ไปที่ไอลามก ที่มันบังอาจมาล๊อคเอวฉันหน้าหนา ๆ มันยืนเก๊ะแล้วยักคิ้วใส่ฉัน
    �������������� "ก็เออ ! ทำแมะ มันผิดหรอกที่ฉันจะป้องกันตัวเองน่ะ"
    �������������� ฉันพูดกระแทกเสียงอย่างหัวเสียสุด ๆ ตะกี้ก็คนนินทาแล้ว ยังมาเจอตำรวจอีก โอ้ย ! ฉันไม่ถูกกับตำรวจนะ !
    �������������� "มันไม่ผิดหรอกครับที่คุณจะป้องกันตัวเอง แค่ผมจะ....เฮ้ย ! เดี๋ยวคุณ"
    �������������� ฉันเดินออกไปจากร้านด้วยสีหน้าที่ไม่สบอารมณ์นัก ผู้คนมากมายยืนลุมล้อมอยู่หน้าร้าน ฉันกวาดสายตาไปทั่ว แล้วเดินฝ่าฝูงชน ทุกคนที่เห็นสายตาของฉัน ต่างก็หลบทางให้ฉันเดิน แปลก ! แปลก ! แปลกซะที่ไหนกัน ! รู้ไหมเมื่อสองอาทิตย์ฉันยังไปจับโจรขโมยกางเกงในมาเลย มันเป็นกางเกงในของคนในคณะนั่นแหละ ฉันก็เลยขอไปจัดการกับโจร เขาก็บอกโอเค ฉันก็เลยกระเตะมันซะสลบไปเลย ฮ่า ฮ่า ฮ่า ฉันเก่งไหม ?�จากนั้น ก็ไม่มีขโมยที่มาขโมยกางเกงในอีกเลย


    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×