คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : : การเริ่มต้น
ยามเช้าบรรยากาศช่างสดชื่นจริงๆ เสียงนกร้องฟังแล้วก็เพราะดี หญ้าอ่อนปลิวไปตามแรงลมที่
พัดผ่าน
นภาที่กว้างใหญ่ดูเหมือนกำลังยิ้มด้วยความเอ็นดูเหล่าสรรพสิ่งทั้งหลายอยู่
เหล่าเมฆาที่ลอยละล่องบนพื้นนภา ก็คงยังลอยไปตามใจตนเองเช่นเดิม
ช่วงนี้เป็นช่วงฤดูหนาวของเดือนมกราคม หนาวได้ใจจริงๆ พื้นถนนถูกแต่งแต้มไปด้วยสิ่งที่เรียกว่า
หิมะ
หิมะนั่นขาวสะอาดและบริสุทธิ์ น่าสนใจ และสัมผัดจริงๆ
ผู้คนที่สัญจรผ่านไปมาตามท้องถนนต้องใส่เสื้อกันหนาวอย่างหนา ด้วยอุณหภูมิที่ติดลบ ตั้ง 14
องศาใครไม่ใส่เสื้อกันหนาวก็บ้าแล้ว
วันนี้เป็นวันจันทร์ วันที่เด็กน้อยทั้งหลายต้องไปโรงเรียนเพื่อเรียน(หรือไปเล่น?)
เด็กน้อยจอมขี้เซาทั้งหลายเกาะเตียงหนึบไปยอมปล่อย ด้วยอากาศหนาวจับใจ และชวนง่วงนอน
ถึงแม้ว่ามาม้าจะปลุกเท่าไรก็ไม่ยอมลุกจากเตียงสักที ฤดูหนาวช่างเป็นฤดูที่น่ากลัวจริงๆ(ตรงไหน?)
เด็กขยันก็มีเหมือนกัน แต่ส่วนใหญ่มีถึง 5 คนต่อโรงเรียนหรอก เด็กที่สนใจการเรียนมากขนาดนั้นคง
ต้องเป็นพวกหัวอัจฉริยะอยู่แล้ว
ณ โรงเรียนนามิโมริ สาวน้อยผู้ขยันมาโรงเรียนแต่เช้า เธอเดินฉับๆเข้ามาในโรงเรียน
เครื่องแบบที่สวยหรูแต่ตอนนี้ถูกบดบังไปด้วยเสื้อกันหนาวสีน้ำตาลและผ้าพันคอสีครีมอ่อนๆ ในมือ
ถือกระเป๋านักเรียน
สาวน้อยถอดรองเท้าบู๊ทที่เธอใส่มา แล้วมันเก็บมันไว้ในตู้เก็บของส่วนตัวแล้วหยิบรองเท้านักเรียนคู่
สวยมาใส่แทนคู่เดิม
สาวน้อยก้มลงมองนาฬิกาข้อมือสีดำที่ใส่อยู่ บ่งบอกถึงว่า มันเป็นเวลา 7.30 นาที แต่โรงเรียนเริ่ม
เรียนตอน 8.00 นาที
แล้วเธอจะมาทำไมแต่เช้ากันนะ? สาวน้อยเดินขึ้นชั้นที่ 3 แล้วเดินห้องที่เธอจะต้องเรียน และห้อง
นั้นคือ ห้อง A เธออยู่ม.3 - A
เธอเปิดประตูเพื่อจะเข้าไปในห้อง.....
พลั่ก !
เสียงชนดังลั่น ส่งผลให้สาวน้อยเซไปข้างหลัง 2 - 3 ก้าว แต่คนที่ชนเธอนี่สิ ลงไปกองอยู่กับพื้น
เรียบร้อยแล้ว
"ขะ...ขอโทษครับ"คนที่นั่งกองอยู่กับพื้นกล่าวขอโทษทั้งๆที่ไม่ได้หันมามองเจ้าทุกข์เลย
"เออ..ไม่เป็นไร วันหลังอย่าทำเรื่องงี่เง่าแบบนี้อีกละกัน"สาวน้อยมองคนที่นั่งกองอยู่ตรงหน้า
นั่นเป็นเด็กหนุ่มผู้หนึ่ง ผมชี้ตั้ง สีน้ำตาล ร่างบาง เขาสวมชุดเครื่องแบบโรงเรียนเดียวกันกับเธอ
และมีผ้าพัดสีส้มพัดรอบคอ
ชายหนุ่มรีบลุกขึ้นแล้วกล่าวคำว่า
ขอโทษอีกครั้ง
"ขอโทษนะครับ เออ...ผมจะระวังให้มากครับ"ชายหนุ่มหลับตาพริ้มแล้วโค้งตัวเพื่อแสดงถึงว่าเขา
ขอโทษเธอ
สาวน้อยไม่ได้สนใจอะไรมากมาย เธอเบี่ยงตัวหลบเดินเข้าไปในห้อง เธอฉุกคิดอะไรบางอย่างได้
"นี่...ในห้องมีที่ว่างตรงไหนบ้าง?"สาวน้อยหันมาถามชายผู้นั้นที่เขายังคงโค้งตัวและหลับตาพริ้มไป
เลิก
"อ่าครับ ตรงนั้นครับ"เขาทำตัวเลิกลั่ก แล้วชี้ไปที่ที่มันยังว่างอยู่ ตรงนั้นเป็นที่นั่งหลังสุดและก็ติด
หน้าต่างเสียด้วย
"อืม ขอบใจ"สาวน้อยเอ่ยขอบคุณ แล้วเดินไปนั่งยังที่ที่ชายผู้นั้นชี้ เธอวางกระเป๋านักเรียนไว้ใต้โต๊ะ
แล้วเอามือค้ำคางของเธอเอาไว้
"เออ...คุณเป็นนักเรียนใหม่เหรอครับ"ชายหนุ่มถามเธอด้วยความสงสัย เพราะเขาไม่เคยเห็นเธอมาก่อนเลย
สาวน้อยมีลักษณะ ผอมบางได้สัดส่วน มีผมหน้าม้า ผมยาวสีผม นัยน์ตาสีดำดูลึกลับ และใบหน้าที่
ขาวสะอาดดูน่าหลงไหล
"เออ"สาวน้อยหันหางตาไปมองชายหนุ่มที่ยังคงยืนค้างอยู่ที่ประตูห้องเรียน
"ชื่ออะไร"สาวน้อยถามเขาเสียงเรียบ
"เออ...สึนะครับ ซาวาดะ สึนะ โยชิ"สึนะพูดเสียงหวานเช่นเคย แล้วส่งยิ้มน้อยๆให้กับสาวน้อยนักเรียนใหม่
"แล้วเธอชื่อ..."สึนะยังไม่หันพูดจบประโยคด้วยซ้ำ สาวน้อยก็พูดขึ้นมาทันที
"โชริ คายูกิ เรียกโช หรือจะเรียกโชริก็ได้"สาวน้อยแนะนำตัวตัดบทสึนะ เธอยิ้มเจือนๆให้กับสึนะ
แล้วมองไปยังนอกหน้าต่าง
"ครับ โชริ"สึนะยังคงยิ้มให้เธอ ถึงแม้ว่าเธอจะไม่ได้หันมาดูก็เถอะ
"ไม่ต้องเกร็งขนาดนั้นก็ได้ ยังไงเราก็ต้องเพื่อนกันอยู่ดี"โชริยืดตัวตรงหันมายิ้มให้กับสึนะ ชายร่าง
บางนั่นด้วยความอบอุ่นและเป็นกันเอง
และตอนนี้ก็ได้เวลาเข้าเรียนซะที เด็กนักเรียนมากมายพากันเข้าเรียนเพื่อเริ่มเรียนวิชาแรก
นักเรียนม.3 - A ดูจะไม่ค่อยสงบสักเท่าไร นักเรียนเกือบทั้งห้องเข้าไปลุมล้อมนักเรียนสาว ที่พึ่งย้าย
เข้ามาใหม่ด้วยความสนใจ
นักเรียนเก่าต่างถามคำถามสารพัดจนนักเรียนใหม่ไม่รู้จะตอบยังไง
"เธอชื่อไรเหรอ?"
"มีพี่น้องรึเปล่าอ่ะ?"
"ย้ายมาจากที่ไหนเหรอ?"
"เรียนได้เกรดเท่าไร?"
และคำถามอีกมากมายที่เธอตอบยังไงก็ถามไม่หมดเสียที และความวุ่นวายนั้นก็หมดลงด้วยเสียง
ของชายวัยทองคนหนึ่งที่เดินเข้ามา
ในห้อง
"เอ้าๆ ! นั่งทีได้แล้วนะพวกเธอ"นั่นเป็นครูที่ปรึกษานี่เอง หัวหงอกซะมัด
"วันนี้เรามีนักเรียนที่ย้ายเข้ามาใหม่ ครูจะเเนะนำให้รู้จักนะ เธอออกมาห้องเลย"สิ้นเสียงครูที่ปรึกษาสาวน้อยที่นั่งอยู่หลังห้องที่ติดริม
หน้าต่างก็ลุกขึ้น แล้วเดินออกไปหน้าห้องเรียน
"สวัสดีทุกคน ฉันพึ่งย้ายเข้ามาวันนี้เป็นวันแรก ฉันชื่อ โชริ คายูกิ เรียกโช หรือเรียกว่าโชริก็ได้ ฉัน
ย้ายมาจากประเทศไทย จากโรงเรียนมหิดลวิทยานุศร ได้เกรด 3.25 อายุ 15 ปี ชั้นม.3 ยินดีเป็น
เพื่อนกันทุกคนเสมอ ไม่ว่าจะเป็นหญิงหรือชาย ยังไงก็ฝากตัวด้วยนะ"โชริโค้งงามๆ ให้เพื่อนที่น่ารัก
ทั้งหลายในห้องเรียน และกลับไปนั่งที่ประจำตำแหน่งของตนเอง
"ดูแลเพื่อนใหม่ของเราให้ดีๆหละ เริ่มเรียนวิชาแรกละนะ......."
โกคุเทระเด็กที่ฉลาดที่สุดในห้องชักจะฉุนขึ้นมาแล้วสิ เจอคู่แข่งการเรียนตัวสำคัญเสียด้วย มาจาก
โรงเรียนชื่อดังในเมืองไทย และอีกอย่างโรงเรียนนั่นจะต้องเป็นเด็กที่มีความฉลาดเท่านั้นถึงจะ
เรียนได้ โชริเรียนเก่งน่าดูเชียว......
......................................................................................................................................................
เวอร์ชั่นนี้สึนะอายุ 15 ปีนะ
ความคิดเห็น