คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : วันที่ 2 ตัวร้ายกับระบบเเสวงหาโชคชะตา เเละคฤหาสน์เเสนสุขของเขา
วันที่ 1 หลังการมาต่างโลก คฤหาสน์วิลฟอร์ด บ้านของเอ็ดเวิร์ด
หลังจากที่เอ็ดเวิร์ดได้มาถึงคฤหาสน์ของเขา บุตรชายดยุคทำการสำรวจถูกซอกทุกมุมของคฤหาสน์ ทางหนีทีไล่ ห้องลับๆต่าง ร่วมถึงผังในสวนทั้งหมดของคฤหาสน์วิลฟอร์ด เขาก็พบว่าคฤหาสน์หลังนี้ใหญ่ เเละซับซ้อนเป็นอย่างมากอาจจะเพราะดยุคบาลัน วิลฟอร์ด ผู้เป็นบิดาของเอ็ดเวิร์ดด้วยที่เป็นสาเหตุที่ทำให้ภายในของคฤหาสน์หลังนี้ซับซ้อนเช่นนี้ เนื่องจากดยุคบาลันนั้นเป็นคนที่มีศัตรูมากมาย มันจึงเป็นสาเหตุที่คฤหาสน์หลังนี้ซับซ่อนเป็นอย่างมาก
อีกเรื่องกว่าที่เอ็ดเวิร์ดจะขอผังของคฤหาสน์หลังนี้มาได้ก็เเทบจะต้องใช้ทุกยุทรวิธีในการได้มันมา ซึ่งบุตรชายดยุคก็ดูมันออก เพราะคฤหาสน์หลังนี้มันก็ป้อมปราการดีๆนี้เอง เเถมพ่อบ้านของคฤหาสน์หลังนี้ยังเป็นระดับจักรพรรดิเวทย์ระดับ 1 ดาว ซึ่งหาได้ยากในอาณาจักรนี้
เอ็ดเวิร์ดเองก็สงสัยว่าบิดาของเขามีพลังในระดับไหนกันเเน่ ซึ่งเขาขอช่างหัวเรื่องเวทย์มนต์ไว้ก่อน เพราะงั้นเขาไม่ได้สนใจมันอีกต่อไป เพราะบุตรชายดยุคนั้นไม่จำเป็นต้องเรียนรู้เรื่องที่ไร้ประโยชน์ เพราะยังไงตัวของเอ็ดเวิร์ด วิลฟอร์ดก็ไม่มีเเกนพลังเวทย์ตั้งเเต่เกิด เพราะงั้นถึงเรียนรู้ไปก็เสียเวลาเปล่า ซึ่งถามว่าทำไมเขาถึงไม่ได้รู้สึกเสียใจกับเรื่องนี้มากนัก นั้นเพราะตัวระบบเเสวงโชคชะตาที่เขาได้รับรู้หลังจากกลับมาที่คฤหาสน์นั้นเอง
" เอาละระบบชั้นขอเติมเงิน 1 ล้านเหรียญทอง "
เอ็ดเวิร์ดพูดขึ้นด้วยสีหน้าตึงเครียดที่ต้องเสียงเงินล้านเหรียญทองไป สกุลเงินที่นี้นั้นเรียบง่ายเป็นอย่างมาก พวกเขาใช้เหรียญทองเป็นสกุลเงินซึ่ง ทองในโลกนี้ไม่ได้มีค่ามากมายอะไรขนาดนั้น เเถมมันยังมีเยอะจนสามัญชนยังมีไว้ประดับบ้าน
เเต่ถึงเเบบนั้นบุตรชายดยุคนั้นเเต่เดิมก็เป็นคนยากจนจากโลกก่อนซึ่งอยู่ในจำพวกประเทศโลกที่สาม เพราะงั้นเขาจึงติดนิสัยประหยัดในระดับขี้เหนียว เเต่เพื่อให้ได้รับพลังมาเเล้ว เขาพร้อมที่จะเเลก 1 ล้านเหรียญทองซึ่งเป็นเงินครึ่งหนึ่งที่เขาจะได้รับทุกเดือนเป็นค่าขนม
* รับทราบ ท่านได้เเต้มสุ่ม 100,000 เเต้มต้องการสุ่มตู้เเสวงหาโชคหรือไม่ *
เสียงของระบบเเสวงโชคชะตาดังขึ้นก่อนที่เหรียญทองจำนวน 1 ล้านจากในกล่องที่เขาเตรียมไว้จะถูกสูบหายไป มันก็ทำให้เอ็ดเวิร์ดใจหายเล็กน้อยที่เงินครึ่งหนึ่งของเดือนหายไป ซึ่งถึงเเม้ว่าเขาไม่จำเป็นต้องใช้เงินก็ตามเเต่การเสียเงินไปครึ่งหนึ่งมันก็มีผลต่อจิตใจของเอ็ดเวิร์ดไม่น้อย
ก่อนที่บุตรชายดยุคจะมาโฟกัสกับกฏการสุ่มกาชาที่เขียนในหน้าต่างสุ่มกาชา ซึ่งเป็นระบบเพียงนึงเดียวที่เขามี เอ็ดเวิร์ดพบว่าระบบของเขานั้นไม่เหมือนกับในนิยายที่เขาอ่าน มันเป็นเเค่ระบบสุ่มโง่ๆ ที่ต้องเติมเงินจริงสุ่ม เเละเขาก็ไม่รู้ว่าจะมีอะไรออกมาก็เท่านั้น
( ดูเหมือนว่าต้องใช้เเต้ม 10,000 ต่อการสุ่ม 1 ครั้งจ่ายไปหนึ่งล้านสุ่มได้เเค่ 10 เองงั้นเหรอ ถ้าเกลือขึ้นมาชีวิตคงจบเเค่นี้สินะ เเต่รู้สึกจะมีการันตีสกิลเเรงค์ SSR หนึ่งสกิลจากการสุ่มครั้งเเรกก็ต้องวัดดวงกันละนะว่าจะได้สกิลต่อสู้ไหม )
เอ็ดเวิร์ดคิดในใจ เพราะว่าถ้าเกิดกาชาสุ่มได้พวกไอเท็ม หรือสกิลเกี่ยวกับเวทย์เขาจะเน่าในทันที เขาต้องได้เเต่ว่าภาวนาว่าจะมีของที่เป็นประโยชน์กับเขา ซึ่งเขาหวังไว้สูงสุดว่าจะเป็นสกิลต่อสู้ เพราะในโลกนี้หากไม่มีความเเข็งเเกร่งก็อยู่ยาก เพราะงั้นเขาจึงคาดหวังว่าจะได้สกิลต่อสู้ ซึ่งทำให้เขาสามารถเอาตัวรอดจากพวกสัตว์ประหลาดที่อยู่ที่โรงเรียน
" สุ่มได้ "
เอ็ดเวิร์ดกัดฟันสุ่มออกด้วยความตื่นเต้น บุตรชายดยุคคิดว่าอย่างน้อยมันก็ต้องได้อะไรที่มีประโยชน์มาบ้าง เขาได้เเต่หวังเเบบนั้น หวังกับโชคชะตาซึ่งริบหรี่ของเขาว่าจะได้สกิลที่ทำให้เขารอดชีวิตในโลกใบนี้
< เนื่องจากเป็นการสุ่มครั้งเเรกท่านจะได้รับสกิลเเรงค์ SSR หนึ่งสกิลในโรลที่ 11 เริ่มทำการสุ่มกงล้อเเห่งโชคชะตาได้ >
เสียงของระบบดังขึ้นก่อนที่เอ็ดเวิร์ดจะพนมมืิอท่องบดสวดต่างๆบนโลกเก่าของเขาทุกบท ขอให้สิ่งศักดิ์สิทธิ์ที่ไม่รู้จะตามจากโลกเก่าอวยพรเอ็ดเวิร์ดถึงในโลกนี้ด้วยไหม ดลบรรดาลให้เขาสมปราถนา ก่อนที่เสียงของระบบจะดังขึ้น
< ฟิ้งงง… ท่านได้รับ …. เครื่องรางทับทิม ระดับ 1 ดาว X2 … ท่านได้รับดาบรูน ระดับ 2 ดาว X4 …. ท่านได้รับสกิลทำอาหาร เเรงค์ C ระดับ 1 ดาว X2 …. ท่านได้รับเคล็ดวิชาคลื่นวารีถลายขุนเขา 1 เล่ม เเรงค์ S ระดับ 3 ดาว …. ท่านได้รับไอเท็มกุญเเจสู่ห้องกาลเวลา 1 ดอก >
เสียงของระบบรายงานไอเท็มที่เขาสุ่มได้ ซึ่งสีหน้าของเขานั้นเคร่งเครียดเป็นอย่างมาก เพราะว่าเเม้ตำราเคล็ดวิชาจะเป็นของดีก็จริง เเต่ถ้าสกิลระดับ SSR ที่ว่ามันไม่ได้สนับสนุนกับวิชาในตำรา เขาก็ต้องเสียเวลาฝึกเป็น 10ๆ ปีถึงจะเก่งเทพเท่ากับพวกตัวเอกเกมในปัจจุบัน
ซึ่งเวลา 10 ปีป่านนี้ตัวเอกคงจะกลายเป็นจ้าวเเห่งศาสตย์เวทย์ในตำนานไปเเล้ว ส่วนเขาก็คงกลายเป็นฝุ่นไปหลังช่วงมหาสงครามกับทวีปเวก้า เเละการได้สกิลระดับ SSR ที่ดีไม่ใช่เรื่องที่จะได้กันง่ายๆ เพราะการันตีมีเเค่ครั้งเดียวนั้นเอง
" ดูท่าเราจะไม่มีโชคเลยเเหะ เเต่ก็ยังไม่ได้เเย่ซะทีเดียว เอาละไอเท็ม หรือสกิลระดับ SSR คืออะไรกันเเน่นะ ขอดูโฉมหน้าของเเกหน่อย "
เอ็ดเวิร์ดลุ้นว่าเขาจะได้ไอเท็ม หรือสกิลอะไร บุตรชายดยุคขอเป็นอะไรก็ได้ที่ไม่ใช่สกิลเวทย์มนต์ เพราะว่ามันไร้ประโยชน์กับเขา อย่างน้อยถ้าเป็นสกิลของสายพลังอื่น เขาก็ยังพอใช้ประโยชน์ได้บ้าง หากมันเป็นสกิลระดับ SSR สายพลังอื่นที่เขาสามารถฝึกฝนได้
เเต่ถ้าจะให้ดีก็ขอสกิลที่มันดีสุดๆจะดีกว่า เอ็ดเวิร์ดรู้สึกลุ้นอย่างมากจนตัวของสั่นไปทั้งตัว เพราะการสุ่มครั้งนี้จะเป็นตัวกำหนดชะตาของเขาในโลกใบนี้ว่าจะอยู่หรือไป
< ติ้ง ท่านได้รับสกิลสุดยอดการสัญชาติญาณ ( วูเฟ่ย ) เเรงค์ SSR ระดับ 4 ดาว >
ระบบได้รายงานสิ่งที่เอ็ดเวิร์ดสุ่มได้ เขาก็โล่งใจที่สกิลที่เขาได้ไม่ใช่สกิลเวทย์มนต์ก่อนเขาจะสำรวจ ซึ่งสกิลนี้มันเป็นสกิลที่ครอบคลุมถึงพลังทุกสาย เพราะงั้นถือว่าเขาโชคดีพอสมควรที่ได้สกิลนี้มาในช่วงต้นเกมเเบบนี้
ฟริงง ปึงงง ไอเท็มมากมายปรากฏขึ้นกลางอากาศก่อนที่จะกองลงมาที่พื้น สิ่งของที่กองอยู่บนพื้นนั้นคือไอเท็มที่ได้มาจากการสุ่มกาชาของเขา โดยมันจะเเบ่งออกเป็นสิ่งของที่มีประโยชน์ เเละไร้ประโยชน์
( สกิลของวูเฟ่ยงั้นเหรอ งั้นก็เเปลว่าเราได้ของดีเเค่ 3 อย่างเองสินะ ดวงซวยชะมัด เเต่เอาเถอะสุดยอดสัญญาณของวูเฟ่ยก็ไม่เลวนักหรอก ถ้าจำไม่ผิดวูเฟ่ย เป็นตัวละครในเรื่องจอมยุทรหมัดเดียวจอด เขาคือลูกศิษย์ของวีรชนอันดับ 3 เขี้ยวสีเงิน ปรมาจาย์วิชาฝ่ามือเเยกสมุทร ถ้าจำไม่ผิดสกิลนี้น่าจะเป็นความสามารถในการปรับตัวให้เข้ากับการต่อสู้ในระดับสุดยอด เห็นเพียงครั้งเดียวก็สามารถหาวิธีในการต่อกรกับวิชานั้นได้ เเละยังเอาวิชาของคนอื่นมาประยุคใช้ได้ในระดับปีศาจ ก็สมกับเป็นสกิลเเรงค์ระดับ SSR ละนะถึงไม่ใช่ในระดับสูงสุดก็ตามที่ เเต่ก็น่าจะทำให้เรารอดในโลกใบนี้ได้ …. มั้งนะ )
เอ็ดเวิร์ดพูดขึ้นถึงสกิลของวูเฟ่ยว่าเป็นตัวละครที่เเข็งเเกร่งมากในการ์ตูนจอมยุทร์ที่เขาเคยดูเมื่อชาติก่อน ซึ่งสกิลนี้ถือว่าดีมากในช่วงเริ่มต้นของเขา ซึ่งมันจะส่งผลทำให้ตัวเขาพัฒนาได้อย่างรวดเร็ว
ซึ่งหลังจากนั้นเอ็ดเวิร์ดพิจารณาเกี่ยวกับไอเท็มต่างๆ เขาก็เอาของที่เกี่ยวกับเวทย์มนต์เเยกไปทางขวา บุตรชายดยุคก็พบว่ามีของเเค่ 4 ชิ้นเท่านั้นที่เป็นของที่เขาใช้ได้ ซึ่ง 1 ใน 4 นั้นเป็นเเค่สกิลระดับต่ำเท่านั้น เเต่ถึงอย่างนั้นอีกสามชิ้นนับว่าเป็นของชั้นเลิศโดยเฉพาะคีย์การ์ดบรรจุสกิลสุดยอดสัญชาติญาณของวูเฟ่ย ซึ่งเอ็ดเวิร์ดไม่รอช้า ใช้งานการ์ดบรรจุสกิลของวูเฟ่ย เเละสกิลทำอาหารระดับ C ในทันที ซึ่งมันก็ไม่ได้สร้างความเจ็บปวดให้กับเขาเหมือนกับในนิยาย
" ไม่เจ็บเเหะ เอาเถอะก็ดีเหมือนกันที่ไม่เจ็บตัว เอาละเเล้วที่เหลือนี้… อืมมม… เอาไงดี เอาไปขายเอาเงินดีไหมนะ เออ จริงสิเราจะมีสเตตัสเหมือนในเกมไหมนะ "
เอ็ดเวิร์ดพูดขึ้นก่อนที่จะละความสนใจเกี่ยวกับไอเท็มเวทย์มนต์พวกนี้ เพราะยังไม่รู้ว่าจะขายเอาเงินได้หรือไม่ เเละราคามันจะคืนทุนที่เสียไปไหม เขาคิดว่าค่อยไปคิดที่หลังก็ได้ ในตอนนี้เขาสนใจว่าตัวเขามีระบบสุดโกงอย่างระบบสเตตัสรึเปล่า ถ้ามีเขาจะได้กำหนดเเนวทางของตัวเองได้ว่าจะฝึกฝนวิชาในรูปเเบบไหน
ซึ่งหลังจากผ่านไปสักพักเอ็ดเวิร์ดก็พบว่าเขาไม่สามารถเรียกระบบสเตตัสออกมาได้ ซึ่งมันทำให้เขาผิดหวังก่อนที่เขาคิดว่าจะเก็บของสำคัญอย่างตำรายุทธ เเละกุญเเจห้องกาลเวลาซะก่อน ซึ่งในระหว่างที่เขากำลังเก็บของสำคัญอยู่นั้นอยู่ๆก็ได้มีเสียงของหญิงสาวคนนึงดังขึ้น ทำให้เอ็ดเวิร์ดถึงกับสะดุ้งตกใจ เพราะเขาไม่อยากให้ใครมาเจอกับตำรายุทธ เเละห้องกาลเวลานี้ เขาจึงรีบซ่อนมันอย่างเร่งด่วนที่ใต้เตียงของเขา
" ขออนุญาติค่ะ ดิชั้นโรซี่ค่ะนายน้อย "
เสียงของเมดสาวดังขึ้นทำให้เอ็ดเวิร์ดที่รู้สึกระเเวงคลายความกังวลลง เเต่เขาก็ไม่ได้ไว้ใจพวกคนรับใช้มากนัก เพราะพ่อของเขามีศัตรูมากมาย ตัวเขาก็มีศัตรูไม่ใช่เล่นๆ เพราะงั้นนอกจากวอลเตอร์เเล้ว เขาไม่ไว้ใจใครทั้งสิ้น
“ เข้ามาได้ ”
หลังจากที่ซ่อนของสำคัญทั้งสองเเล้ว เขาก็ให้คนรับใช้คนนี้เข้ามา เธอคือโรซี่เมดสาวสวยเผ่าเอลฟ์ ซึ่งมีหน้าตาสวยมาก เธอมีผมสีทอง ดวงตาสีฟ้า เเต่ของเสียของเธอนั้นคือใบหน้าที่ไร้อารมณ์ เเละดวงตาที่ไร้ประกายทำให้เธอเหมือนกับตุ๊กตาที่ไร้ความรู้สึกมากกว่า ซึ่งจากรูปลักษณ์ของโรซี่ทำให้เอ็ดเวิร์ดสงสัยว่าเอลฟ์ที่สวยระดับนี้มาเป็นคนใช้ในคฤหาสน์ของเขาได้ยังไงกันนะ บุตรชายดยุคไม่รู้ภูมิหลังเกี่ยวกับโรซี่ เขาจึงระเเวงว่าอีกฝ่ายจะเป็นสายลับจากทวีปอุรุไคมาสืบข่าวที่คฤหาสน์นี้รึเปล่า
“ ดิชั้นมารับใช้ท่านตามคำสั่งเจ้าค่ะ ”
โรซี่พูดขึ้ินด้วยความสุภาพ พร้อมกับโค้งคำนับให้กับเอ็ดเวิร์ดในฐานะเมดที่ฝึกอบรมมาอย่างดี ซึ่งเอ็ดเวิร์ดคิดว่าการฝึกฝนเมดของคฤหาน์นี้ค่อนข้างสมบูรณ์เเบบ เเละยิ่งเธอเป็นคนสวยด้วยเเล้วทำให้มันดูดีเป็นอย่างมากในภาพรวมที่เอ็ดเวิร์ดสังเกตุ
“ รับใช้ ชั้นเคยสั่งด้วยเหรอ ”
เอ็ดเวิร์ดพูดขึ้นถามอย่างสงสัย บุตรชายดยุคเเกล้งทำเป็นลืม เพราะเอาจริงๆเขาก็ไม่รู้ว่า เขาสั่งให้เมดเข้ามาทำอะไรในห้องยามวิการเช่นนี้
“ ค่ะปกติชั้นจะต้องมารับใช้ เเละปฎิบัติเป็นประจำ ถ้างั้นเริ่มเลยนะค่ะ ”
โรซี่พูดขึ้นด้วยสีหน้าไร้อารมณ์ก่อนที่เธอจะเริ่มถอนผ้ากันเปื้อน เเละปลดกระดุมทำให้เห็นผิวขาวเนียนของเธอ ซึ่งมันก็ทำให้เอ็ดเวิร์ดตกใจ จะร้องตะโกนให้เมดสาวชาวเอลฟ์ที่ใบหน้าไร้อารมณ์หยุดการกระทำของตัวเองด้วยความตื่นตระหนก
“ เดียวๆ เธอจะทำอะไรนะ ”
เอ็ดเวิร์ดพูดขึ้นด้วยความตกใจ ซึ่งเขาหยุดให้เธอถอดเสื้อได้ทันทำให้เขาไม่รู้สึกเขินอายอะไรมาก ซึ่งเมดสาวก็มีสีหน้างุนงง เพราะอยู่ใบหน้าที่หื่นกามของเอ็ดเวิร์ด กลับเป็นสายตาของความตกใจ เเละหวาดระเเวงเเทน ซึ่งเธอก็สงสัยว่าเจ้าโง่เอ็ดเวิร์ดเป็นอะไรทำไมถึงสั่งให้เธอหยุด
“ ก็มาอุ่นเตียงให้กับนายน้อยไงค่ะ ปกติท่านสั่งให้ดิชั้นมาที่ทุกวันไม่ใช่เหรอค่ะ นายน้อย ”
โรซี่พูดออกมาด้วยใบหน้าไร้อารมณ์ เหมือนกับเป็นเรื่องปกติ ซึ่งมันทำให้เอ็ดเวิร์ดต้องคิดเล็กน้อยเกี่ยวกับเจ้าของร่างว่า ก่อนที่เขาจะมาเข้าร่างนี้ไอ้เวรนี้มันทำอะไรเอาไว้บ้าง ซึ่งที่เเน่ๆมันเป็นคนจับมิเลน่ามา เเละดูเหมือนว่ามันจะเปิดซิงกับเมดสาวเผ่าเอลฟ์คนนี้ด้วย ซึ่งมันทำให้บุตรชายดยุคต้องคิดหนักเกี่ยวกับเรื่องนี้
( หรือว่าไอ้บ้านั้นมันเอาเมดสาวเอลฟ์มาเป็นคู่นอนเเก้เหงาฟะ เอายังไงดีเราก็ไม่อยากจะยุ่งเกี่ยวกับผู้หญิงในสภาพที่ยังไม่พร้อมด้วยสิ วุ่นวายชะมัด เอาเป็นว่าอะไรที่เราไม่ได้ทำ เเต่ไอ้บ้านั้นทำ มันไม่ใช่สิ่งที่เราต้องรับผิดชอบ เเละเราก็จะไม่ถล่ำลึกไปมากกว่านี้ จะไม่ทำผิดต่อฟ้าดิน ไม่ถือครองที่ดิน ไม่มีภรรยา เเละไม่เป็นบิดาของใคร ถุ๋ยไม่ใช่เเล้วกูไม่ได้อยากจะเป็นคิงการ์ด )
เอ็ดเวิร์ดพูดขึ้นด้วยใบหน้าที่คิดหนัก เขากำลังคิดอยู่ว่าสิ่งที่เจ้าของร่างทำตัวเขาต้องรับผิดด้วยไหม ซึ่งบุตรชายดยุคไม่ชอบการเช็ดขี้ให้คนอื่น เพราะงั้นเขาจึงตัดสินใจว่าจะเริ่มต้นใหม่ อะไรที่เจ้าของร่างทำเอาไว้เขาจะไม่รับผิดชอบอย่างเด็ดขาด เพราะถือว่าเขาไม่ได้ทำ ซึ่งในหัวของเขาก็ฟุ่งซ่านเล็กน้อย ก่อนที่จะเขาจะตัดสินใจว่าจะจัดการกับเรื่องเมดสาวคนนี้ให้เรียบร้อย
“ หลังจากนี้ไม่ต้องอุ่นเตียงให้ชั้นเเล้ว เธอออกไปจากห้องชั้นซะ เเละไปบอกวอลเตอร์ให้มาที่ห้องนี้ เธอไม่ต้องทำอะไรเเบบนี้อีกเเล้ว เเค่นี้ละ ”
เอ็ดเวิร์ดพูดขึ้นบอกให้เมดสาวไม่ต้องมาอุ่นเตียงให้เขาอีกเเล้ว ก่อนที่บุตรชายดบุคจะให้เธอไปเรียกวอลเตอร์มาที่ห้องนี้ เขาไม่ไว้ใจโรซี่สักเท่าไร เพราะงั้นเขาจึงให้วอลเตอร์เป็นคนจัดการเรื่องไอเท็มเวทย์มนต์ให้ มันน่าจะปลอดภัยกับตัวเขามากกว่า
“ ขะ เข้าใจเเล้วค่ะ ถ้างั้นดิชั้นจะรีบไปเดียวนี้ค่ะ ”
โรซี่ที่มีสีหน้าไร้อารมณ์อยู่ก็เปลี่ยนท่าที่เป็นดีใจ ก่อนที่จะรับขอตัวออกมาจากห้องของเอ็ดเวิร์ดในทันที โดยที่ตัวเธอลืมมารยาทในฐานะที่เป็นเมดที่ฝึกมาอย่างดีไปจนหมดสิ้น ทำให้เอ็ดเวิร์ดรู้สึกขำขันเล็กน้อยกับอาการลกๆของโรซี่
“ ดูเหมือนว่าเธอจะไม่อยากนอนกับเราจริงๆนะ เอาละเราจะต้องจริงๆจังกับเจ้าของสองสิ่งนี้เเล้วสินะ ”
เอ็ดเวิร์ดพูดขึ้นอย่างขำขันกับท่าทางตลกๆของโรซี่ ก่อนที่เขาจะเปลี่ยนสีหน้ากลับมาจริงจัง ก่อนที่จะหยิบกุญเเจเข้าสู่ห้องกาลเวลาอกมาพิจารณา บุตรชายดยุคจึงตัดสินใจที่จะใช้มันในทันที
ซึ่งก่อนที่เขาจะใช้งานมันตัวเขาก็ไม่ลืม ที่จะเขียนข้อความไว้ให้กับวอลเตอร์เอาไอเท็มเวทย์ที่เขาสุ่มได้ไปขาย อย่างน้อยเขาก็น่าจะได้เงินกลับคืนมาบ้าง ก่อนที่เอ็ดเวิร์ดจะเปิดใช้งานกุญเเจสู่ห้องกาลเวลา
< เปิดใช้งานห้องเเห่งการเวลา ท่านสามารถเข้าไปได้ 1 วันต่อครั้ง ซึ่งเวลาภายในจะเท่ากัน 1 ปี ต้องการใช้งาน หรือ ไม่ >
เอ็ดเวิร์ดไม่รอช้า เขาใช้งานกุญเเจเข้าสู่ห้องเวลาในทันที เพราะถ้าปล่อยไว้เเบบนี้ละก็ ในวันที่บุตรชายดยุคจะต้องเผชิญหน้ากับพระเอกเกม เเละเหล่านางเอกเกม เขาจะต้องตายอย่างเเน่นอน ซึ่งเอ็ดเวิร์ดก็ไม่รู้ว่าวิชาสำนักคลื่นวารีทลายขุนเขานั้นจะมีพลังต่อกรกับพวกพลังเวทย์มนต์ขี้โม้ของโลกนี้ได้ไหม เเต่เขาไม่อยากตายไปโดยที่ยังไม่ได้พยายามให้เต็มที่ เพราะงั้นใน 1 ปีในห้องกาลเวลาเขาจะตั้งใจฝึกวิชานี้อย่างเต็มที่
" ต้องประหยัดเวลากันหน่อยละนะอีก 2 ครั้งเอาไว้ได้วิชาใหม่ๆมาค่อยใช้ทีเดียวเลยจะดีกว่านะ เริ่มใช้งาน "
เอ็ดเวิร์ดพูดขึ้นพลางมองกุญเเจเข้าสู่ห้องกาลเวลาอย่างทะนุถนอม ของสิ่งนี้นับว่าเป็นของล้ำค่าที่สุดรองลงมาจากสกิลสุดยอดสัญชาติญาณ การที่เขามีเวลาฝึกเพิ่มถึง 3 ปี มันช่วยลดระยะความห่างชั้นของเขากับพระเอกของเกมนี้ได้ เเม้ว่าบุตรชายดยุคอยากจะใช้มันตอนที่ได้วิชา เเละสกิลมากกว่านี้ เเต่เขาไม่มีทางเลือกมากนัก เพราะตัวเขาในตอนนี้อ่อนเเอเกินไป เอ็ดเวิร์ดจึงจำเป็นต้องใช้เวลา 1 ปีในห้องกาลเวลา เพื่อที่จะสามารถไล่ตามเหล่าตัวละครหลักที่เขาอาจจะต้องปะทะในอนาคตให้ทัน ไม่งั้นชีวิตในต่างโลกหลังจากนี้คงจะไม่สงบสุข เเละปลอดภัยเเน่ๆ
< ทำการส่งท่านเข้าสู่ห้องกาลเวลา >
เสียงของระบบดังขึ้นก่อนที่ร่างของเอ็ดเวิร์ดจะเข้าสู่ห้องกาลเวลา เพื่อที่จะฝึกวิชาคลื่นวารีทลายขุนเขา เเละบ่มเพาะพลังปราณ หลังจากนี้ 24 ชั่วโมงเมื่อเขาออกมาจากห้องกาลเวลาทุกอย่างจะเปลี่ยนไปตลอกกาล เเละนี้นับว่าเป็นการเริ่มต้นเรื่องราวใหม่ของบุตรชายดยุคอย่างเเท้จริง
( ทำไมอยู่ไอ้บ้ากามนั้นถึงได้ไม่นอนกับเรา ช่างเถอะ มันไม่ให้เราไปเป็นเด็กอุ่นเตียงก็ดีเเล้ว สักวันนึงเราจะต้องล้างเเค้นให้ได้ค่อยดูเถอะ )
โรซี่ที่ออกมาคิดในใจด้วยความสงสัย ก่อนที่เธอจะกำหมัดด้วยความเเค้น อิสระภาพ เเละความบริสุทธิ์ของเธอถูกพรากไปจากเจ้าบุตรชายดยุคบัดซบนั้น เพราะงั้นในอนาคตเอลฟ์สาวหวังว่าจะได้ล้างเเค้นตระกูลวิลฟอร์ด ซึ่งมันเป็นความหวังอันริบหรี่ซะเหลือเกินสำหรับเมดสาวซึ่งไร้ซึ่งพลังอย่างเธอ
วันที่ 3 หลังจากมาต่างโลก คฤหาสน์วิลฟอร์ด
เอ็ดเวิร์ดที่ได้ฝึกวิชาคลื่นวารีทลายขุนเขาเป็นเวลา 1 วัน หรือ 1 ปีในห้องการเวลา ด้วยพรสวรรค์ระดับสัตว์ประหลาดของวูเฟ่ย ทำให้บุตรชายดยุคมีความเชี่ยวชาญในวิชานี้ในระดับตอนที่วูเฟ่ยออกมาจากสำนักของเขี้ยวสีเงิน สิ่งที่เขาต้องทำต่อจากนี้คือการหาคู่ต่อสู้เพื่อหาประสบการณ์ต่อสู้จริง ซึึ่งเเน่นอนว่าโรงเรียนเวทย์ คือที่ๆเขาสามารถพัฒนาประสบกาณ์ต่อสู้จริงได้ดีที่สุด เพราะมีคนเกลียดขึ้นหน้าเขาเยอะ เเละเอ็ดเวิร์ดคิดว่าตัวเขาต้องได้ต่อสู้ในกิจกรรมต่างๆของโรงเรียนเเน่นอน
หลังจากที่ฟิตร่างกายตัวเองในห้องกาลเวลา ร่างกายของเอ็ดเวิร์ดก็เต็มไปด้วยกล้ามเนื้อที่สมบูรณ์ได้รูป ตัวเอ็ดเวิร์ดไม่ต้องการที่จะฟิตให้เป็นกล้ามปูเหมือนนักกล้าม บุตรชายดยุคต้องการให้ตัวเขามีกล้ามเนื้อเเบบวู่เฟ่ย ด้วยความสามารถสุดยอดสัญชาติญาณ เขาจึงไม่ได้ลำบากในการพัฒนากล้ามเนื้อ เหมือนกับสัญชาติญาณของเขามันตอบรับต่อความต้องการของเขา ทำให้เขาเชื่อสัญชาติญาณของตัวเอง มันก็จะพาไปสู่หนทางเเห่งความสำเร็จ ต้องยอมรับว่าสกิลนี้อาจจะไม่ได้โกงเหมือนกับพระเอกในการ์ตูนวัยรุ่นเรื่องอื่น เเต่มันก็ยังเป็นสกิลที่ดีมากสำหรับเขาในตอนนี้
หลังจากที่ออกมาจากห้องกาลเวลา เอ็ดเวิร์ดกลับมาในวันที่ 2 ช่วง 6 โมงเย็น เขาก็ใช้เวลาที่เหลืออยู่ในการปรับตัว ก่อนที่ในวันที่ 3 เอ็ดเวิร์ดได้เอาข้อมูลที่ฝากวอลเตอร์ไปหามาให้มานั่งวิเคราห์ เพราะในวันพรุ่งนี้เขาจะต้องไปโรงเรียนเเล้วนั้นเอง หลังจากที่ขอลากิจไปเเล้ว 3 วัน
เอ็ดเวิร์ดได้อ่านข้อมูลที่ได้มา เขาก็พบว่าตัวละครหลักทั้งหมดไม่ว่าจะ ผู้กล้าเเสงสตีเวน , องค์หญิงอลิเซีย , เจ้าชายอเล็ค เเละคนอื่นๆ ความสัมพันธ์ที่พวกเขามีต่อเอ็ดเวิร์ดนั้นติดลบมากถึงมากที่สุด เอ็ดเวิร์ดเองก็ไม่เข้าใจว่าไอ้เจ้าของร่างคนก่อนทำไมถึงก่อปัญหามากมายขนาดนี้ด้วย ซึ่งด้วยคติประจำใจของเขา อะไรที่เขาไม่ได้ทำก็ถือว่าเขาไม่ผิด ทำให้เขาไม่คิดที่จะขอโทษใคร เรื่องที่ผ่านไปเเล้วก็ให้มันผ่านไป เเต่เขาจะไม่ทำผิดเเบบเดียวกับไอ้เจ้าของร่างบัดซบนั้นก็พอ
เอ็ดเวิร์ดจำได้ว่าวันพรุ่งนี้จะเป็นวันที่เอ็ดเวิร์ดจะถูกสตีเวนผู้กล้าเเห่งเเสงอัดจนยับ ก่อนที่เขาจะถูกตัดหางปล่อยวัดเนื่องจากตามไทม์ไลน์เดิมเจ้าของร่างคิดที่จะข่มขืนมิเลน่า ซึ่งหากเป็นรูทของเธอมิเลน่าก็จะไม่ถูกข่มขืน เเต่หากไม่ใช่รูทของเธอมิเลน่าจะถึงขั้นผูกคอตาย
ซึ่งไม่ว่าจะเป็นเส้นทางไหน เอ็ดเวิร์ด วิลฟอร์ดจะถูกซาช่าผู้กล้าเเห่งวารี ฆ่าตายเพื่อปกป้องเกียรติยศของวงค์ตระกูล เนื่องจากเธอเป็นญาติของเขานั้นเอง ซาช่าจึงรับไม่ได้ที่ต้องมามีญาติเป็นพวกสารเลวข่มขืนเพื่อนสาวของเธอเช่นนี้ ซึ่งหลังจากที่ฝึกวิชาคลื่นวารีทลายขุนเขามา 1 ปี เอ็ดเวิร์ดก็มีความมั่นใจมากว่าเขาจะเอาตัวรอดได้ในระดับนึง เเต่เขายังมีเรื่องบางอย่างที่ต้องทำก่อนที่จะไปโรงเรียน
" เอาละที่เหลือก็มาดูความคืบหน้าของธุรกิจดีกว่า หึๆๆๆ "
เอ็ดเวิร์ดยิ้มออกมาอย่างสุขใจ เมื่อเห็นกล่องเงินที่เขาฝากให้วอลเตอร์เอาไปขาย บุตรชายดยุคก็กะจะพักผ่อนโดยการนับเงินเล่นว่าเขาได้เงินคืนมาเท่าไรนั้น จู่ๆโรซี่ก็วิ่งเข้ามาหาเอ็ดเวิร์ดด้วยท่าทีที่ร้อนรน
" ท่านเอ็ดเวิร์ดค่ะเกิดเรื่องใหญ่เเล้วค่ะ "
โรซี่วิ่งมาหาเอ็ดเวิร์ดด้วยสีหน้าที่ตื่นตกใจเเบบสุดขีด เอ็ดเวิร์ดที่กำลังเช็ครายได้ที่ได้จากการขายอุปกรณ์เวทย์มนต์ก็หันไปมองอย่างประหลาดใจ เพราะเขาไม่คิดว่าจะมีใครกล้ามาก่อเรื่องในคฤหาสน์ของเขา
" มีอะไรเหรอโรซี่ "
เอ็ดเวิร์ดถามโรซี่อย่างสงสัย เขาไม่กลัวใครเพราะอยู่ในเขตคฤหาสน์วิลฟอร์ด ซึ่งมีวอลเตอร์อยู่ด้วยพ่อบ้านวัยกลางคนผู้นึ้เป็นถึงจักรพรรดิเวทย์ระดับ 1 ดาว ซึ่งไม่ใช่บุคคลที่จะล่วงเกินได้ เเม้ว่าเขาไม่รู้ว่าคนระดับนี้ทำไมถึงได้มาติดตามรับใช้พ่อของเขา
เเต่จากการที่วอลเตอร์ไม่ออกไปสร้างอำนาจของตัวเอง เเละเลือกที่จะเป็นเเค่พ่อบ้านของตระกูลวิลฟอร์ด เขาจึงไว้วางใจได้ในระดับหนึ่งว่า พ่อบ้านวัยกลางคนคนนี้จะไม่หันหลังกลับมาฆ่าเขาในอนาคต ซึ่งเอ็ดเวิร์ดก็สงสัยเหลือเกินว่าใครกันที่มาก่อนความวุ่นวายที่เขตปกครองของตระกูลวิลฟอร์ด
" ท่านซาช่าต้องการพบตัวท่านค่ะ "
โรซี่เเจ้งเรื่องของบุคคลที่ขอพบตัวเขา ซึ่งเอ็ดเวิร์ดก็ตกใจ เพราะซาช่าเป็นหนึ่งในนางเอกของเกมที่สามารถจีบได้นั้นเอง บุตรชายดยุคพลางคิดถึงสถานะของเขาอีกครั้ง ซึ่งเอ็ดเวิร์ดก็พบว่าซาช่านั้นเป็นญาติห่างๆจากทางฝั่งย่าของเขานั้นเอง
( ผู้กล้าวารีซาช่า บ้าน่าเรื่องมันพึ่ง.. จริงสิผ่านมา 3 วันเเล้วนิหว่า! เมื่อวานเราพึ่งออกมาจากห้องกาลเวลา ก็ไม่เเปลกที่เธอจะมาหาเรื่องชั้น อืมเอายังไงดีละ )
เอ็ดเวิร์ดพลางคิดเรื่องวิธีรับมือกับซาช่า ญาติสาวของตนซึ่งมาจากอาณาจักรอควอเรีย ซึ่งตัวเธอนั้นพึ่งจะกลับมาจากภารกิจในฐานนะผู้กล้าซึ่งจริงๆเธอจะต้องมาพักที่นี้ เเต่ด้วยความที่เธอรังเกลียดเอ็ดเวิร์ด ผู้กล้าสาวจึงเลือกที่จะไปพักที่โรงเเรมเเทนซึ่งมันอาจจะสร้างความไม่สะดวกให้เธอบ้าง เเต่ก็ยังดีกว่าอยู่ใต้ชายคาเดียวกับคนน่ารังเกลียดเเบบเอ็ดเวิร์ดนั้นเอง
" เอ็ดเวิร์ดออกมาเดียวนี้นะ "
เสียงตะโกนหวานใสของสาวน้อยผู้ห้าวหาญดังขึ้น เเม้ว่าน้่ำเสียงของเธอจะเป็นสตรีเเต่ก็เต็มไปด้วยความห้าวหาญ เเละเข็มเเข็งจนเอ็ดเวิร์ดเองก็ยังอดชื่นชมไม่ได้ ถ้าไม่ติดว่าเธอกำลังจะมาสับหัวของเขา เอ็ดเวิร์ดคงจะมองดูภาพของซาช่าเเสดงความสง่างาม เเละความกล้าหาญของเธอ ด้วยความภูมิใจที่มีญาติเป็นผู้กล้าไปเเล้ว
" เฮ้ออ! ช่วยไม่ได้นะ โรซี่นำทางชั้นทีสิ เดียวชั้นไปเคลียร์เรื่องนี้เอง "
เอ็ดเวิร์ดยังไม่คุ้นเคยกับเส้นทางของคฤหาสน์หลังนี้สักเท่าไร เขาคิดว่าตัวเขาอาจจะหลงทางได้ เขาจึงให้โรซี่นำทางให้กับเขา
" ค่ะนายท่าน "
โรซี่พูดขึ้นก่อนที่ในใจนั้นจะมีสีหน้าที่ยินดี เมดสาวจะได้เห็นเอ็ดเวิร์ดถูกผู้กล้าวารีเล่นงานเเล้ว ซึ่งเเค่เธอคิดภาพว่าเอ็ดเวิร์ดจะถูกซัดไปนอนกองอยู่กับพื้นเธอก็ดีใจเเล้ว
ซึ่งเมื่่อเอ็ดเวิร์ดไปพบกับซาช่า เธอก็พุ่งเข้าหาเอ็ดเวิร์ดด้วยโทสะในทันที รูปลักษณ์ของซาช่านั้นเป็นสาวงามผมสั้นสีดำเหมือนกับเอ็ดเวิร์ด ซึ่งเป็นสัญลักษณ์ว่าพวกเขาทั้งสองมีสายเลือดใกล้เคียงกัน ใบหน้ารูปไข่ ดวงตากลมโตนัยตาใสกระจ่าง ขนตาของนางกรีดออกเล็กน้อยทำให้ดูเหมือนกับเหยียวสาวทำให้เธอดูมีเสน่ห์อย่างน่าประหลาด
เสน่ห์ที่ทำให้ซาช่าดูโดดเด่นมากนั้นอยู่ดวงตาของเธอที่เป็นสีอเมทิส เเละบุคลิคที่เหมือนกับนักรบของเธอ ทำให้รู้สึกเเตกต่างจากหญิงสาวชนชั้นสูงคนอื่น ให้ความรู้สึกว่าเธอเป็นหญิงสาวที่ดูเเลตัวเองได้ เเละพร้อมจะยืนเคียงข้างกับชายที่เธอรัก
หมับ ซาช่ากระชากคอเสื้อของเอ็ดเวิร์ดในทันที ซึ่งเอ็ดเวิร์ดไม่ได้เเสดงสีหน้าใดๆ นอกจากสีหน้าที่ประหลาดใจ เพราะเขาไม่นึกว่าซาช่าจะเป็นคนอารมณ์ร้อนเบบนี้
" ใจเย็นมีอะไรค่อยคุยกันดีกว่านะ "
เอ็ดเวิร์ดพูดขึ้นด้วยความใจเย็น พลางยกมือขึ้นห้ามปรามญาติของตัวเอง ตัวเขาก็เป็นผู้ใหญ่พอจึงคิดที่จะคุยกันด้วยเหตุผล เพราะหากให้สู้กันจริงเขาก็ไม่มั่นใจว่าจะล้มผู้กล้าสาวได้ เพราะงั้นเขาจึงตัดสินใจที่จะคุยกับเธอด้วยเหตุผลมากกว่า
" ยังต้องถามอีกเหรอไอ้สารเลว เเกกำลังทำให้ชื่อเสียงของพวกเราต้องเสื่อมเสีย ครั้งนี้ชั้นจะไม่ไว้หน้าเเกอีกต่อไปเเล้ว "
ซาช่าตะหวาดขึ้นด้วยความเดือดดาล เเม้ว่าผู้กล้าสาวจะเเปลกใจที่ไม่รู้ว่าเอ็ดเวิร์ด กินดีหมีมาหรือยังไงถึงได้มีความกล้าหาญถึงกับสบตาเธอได้เเบบนี้
" เเล้วมันเรื่องอะไรกันละที่ถึงกับทำให้วงตระกูลของพวกเราเสื่อมเสีย ชั้นก็อยู่ในคฤหาสน์ตั้ง 3 วันไม่ได้ออกไปไหนเลยนะ "
เอ็ดเวิร์ดพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงที่นุ่มนวลหวังว่าจะให้ซาช่าใจเย็น เขาไม่เสี่ยงสู้กับเธอในตอนนี้ เพราะถึงจะมีวอลเตอร์อยู่ก็ตาม เเต่ว่าเเค่เธอชักดาบออกมา ตัวเขาก็อาจลงไปนอนกองกับพื้นกลายเป็นศพไร้หัวเเล้ว เพราะงั้นถ้าไม่เก่งจริงอย่างห้าวนั้นคือคติประจำใจของเขา
" อย่าทำเป็นไม่รู้เรื่องนะ นายจับมิเรน่าไปเพื่อจะขืนใจเธออย่าคิดว่าชั้นไม่รู้นะ ทุกคนในโรงเรียนรู้กันหมดเเล้วนายไม่รอดเเน่ "
ซาช่าพูดที่ใจเย็นลงพูดขึ้นถึงสาเหตุที่ทำให้เธอโกรธเอ็ดเวิร์ดมา เพราะมิเลน่าเป็นเพื่อนในกลุ่มของเธอ เเละเอ็ดเวิร์ดจับเธอไปข่มขืน ซึ่งเรื่องนี้ก็รู้ไปทั่วโรงเรียนเเล้ว ซึ่งเอ็ดเวิร์ดก็ถึงกับไปไม่เป็น เเละเขาก็เริ่มสงสัยว่าทำไมข่าวถึงรู้ไปทั่วโรงเรียนได้เร็วเเบบนี้
( ใครเป็นคนปล่อยข่าวฟะ ไม่ใช่ยัยนั้นเเน่ๆ ใสสื่อซะขนาดนั้น หรือว่ามันจะเป็นเเผนสมคบคิดของใครบางคน ตามข้อมูลที่วอร์เตอร์เขียนเอาไว้ )
เอ็ดเวิร์ดรู้สึกสงสัยว่าจะมีใครบ้างคนคิดร้ายกับเขาที่โรงเรียน ข่าวนี้ถึงได้รั่วออกไปถึงหูคนในโรงเรียนรวดเร็วขนาดนี้ เเค่ 2 วันข่าวฉาวนี้ก็รู้ถึงหูทุกคน เเถมมันเป็นข่าวเสียๆหายที่ใส่ร้ายเขาหน้าด้านๆ ซึ่งตามจริงมิเลน่าคงจะไม่ได้บอกใคร เพราะเขาไม่ได้ทำอะไรเธอในวันนั้น บุตรชายดยุคคิดว่าต้องมีอะไรในก่อไผ่เเน่ๆ
“ เออ ชั้นไม่ได้ทำจริงๆนะ ชั้นให้คนไปจับตัวคนๆหนึ่งมาจริงๆ เเต่ชั้นสาบานได้ว่าไม่ได้สั่งให้จับมิเลน่ามานะ ”
เอ็ดเวิร์ดเลือกที่จะพูดความจริงผสมความเท็จออกไป ซึ่งตามหลังการเเล้วเขาก็ไม่ได้เป็นคนลักพาตัวของมิเลน่ามาจริง เเต่เป็นเจ้าของร่างคนก่อน เพราะงั้นเขาจึงโกหกเรื่องที่เขาสั่งให้ลักพาตัวมิเลน่า เเละเปลี่ยนเป็นคนอื่นเเทน ซึ่งเขาเเค่ให้ซาช่าคิดไปเองว่าเอ็ดเวิร์ดสั่งให้ลักพาตัวคนอื่นที่ไม่ใช่มิเลน่า เพื่อให้เขาดูมือสะอาดขึ้นนิดนึง เพราะยังไงฐานะของเขามันก็ดำสนิทมาตั้งเเต่เเรกเเล้ว การที่เขาสั่งให้ไปลักพาตัวคนๆหนึ่ง เเต่จับตัวคนผิดมันก็มีมูลอยู่บ้าง
“ นายสั่งให้คนจับอื่นมาเเต่ไม่ใช่มิเลน่า ชั้นจะเชื่อใจนายได้ไหมเนี้ย ”
ซาช่าจ้องมองเอ็ดเวิร์ดว่ามีพิรุจน์รึไม่ ก่อนที่จะถามญาติห่างๆของเธอด้วยความสงสัย เพราะถึงเเม้ว่าเอ็ดเวิร์ดจะพูดได้มีมูลความจริง เเต่เธอรู้สึกว่ามันไม่สมกับเป็นเอ็ดเวิร์ดที่รู้จักเท่าไร เพราะเอ็ดเวิร์ดที่เธอรู้จึกมันโง่กว่านี้
“ เชื่อชั้นสิ ชั้นเคยโกหกเธอที่ไหนละ ถึงโกหกก็โดนจับได้ตลอดจริงไหม ”
เอ็ดเวิร์ดเเกล้งทำท่าร้อนรน เหมือนกับคนที่กำลังถูกใส่ร้าย ก่อนที่จะอ้างว่าปกติซาช่ามักจะจับโกหกเขาได้ตลอด ซึ่งเอ็ดเวิร์ดรู้มากจากข้อมูลที่วอลเตอร์ส่งให้กับเขา เพราะงั้นเรื่องนี้เป็นสิ่งที่เขาจะมาใช้เเก้ตัวให้เขารอดพ้นจากข้อหานี้ได้
“ เฮ้ออ ก็ได้เเต่อย่าให้รู้นะว่านายทำจริงๆ ไม่งั้นชั้นไม่เอานายไว้เเน่ ”
ซาช่าใจอ่อนเมื่อเห็นท่าทางน่าสงสารเหมือนกับคนถูกใส่ร้าย ด้วยการที่เธอมีจิตใจที่ดีงามอยู่ในตัว เเละลึกๆเเล้วเธอก็เป็นห่วงญาติใจเเตกของเธอคนนี้เป็นอย่างมาก ผู้กล้าสาวจึงเลือกที่จะเชื่อใจเอ็ดเวิร์ด เเละไปถามมิเลน่าเพื่อความเเน่ใจ
“ นี้ยังเช้าอยู่เลยเธอยังไม่ได้กินอะไรมาใช่ไหม กินข้าวก่อนเเล้วค่อยกลับจะดีกว่าไหม ”
เอ็ดเวิร์ดที่เห็นว่านี้เป็นตอนเช้า เเละเขาคิดว่าซาช่ายังไม่ได้ทานอะไร บุตรชายดยุคจึงได้ชวนผู้กล้าสาวมากินข้าวด้วยกันตามมารยาท ซึ่งซาช่าก็รู้สึกประหลาดใจเล็กน้อยที่เอ็ดเวิร์ด รู้จักเชิญชวนเเขกมากินข้าวตามมารยาทของจ้าวบ้านที่ดีเช่นนี้
“ ไม่ละชั้นมีธุระที่ต้องไปทำ เดียวชั้นไปหากินของชั้นเองที่หลัง เพราะงั้นขอตัว ”
ซาช่าพูดขึ้นพร้อมกับยิ้มให้เอ็ดเวิร์ดเล็กน้อย ก่อนที่จะขอตัวไปทำธุระของเธอ ซึ่งการพูดคุยของเอ็ดเวิร์ดในครั้งนี้ก็ทำให้ซาช่ามีมุมมองต่อเอ็ดเวิร์ดดีขึ้น ซึ่งตัวของบุตรชายดยุคก็รู้สึกอก เพราะเเผนการล้างมือในอ้างของเขาสำเร็จอย่างดงาม
“ เฮ้ออ วอลเตอร์อาหารเช้าเรียบร้อยรึยัง ”
เอ็ดเวิร์ดถอนหายใจออกมา ก่อนที่จะถามวอลเตอร์เรื่องอาหารเช้า เพราะตอนนี้เขาโคตรจะหิวเลย ในห้องกาลเวลาเขากินผลไม้อยู่ตั้ง 1 ปี เพราะงั้นเขาจึงคิดถึงอาหารจากครัวในคฤหาสน์ของเขามากๆ
“ ตอนนี้อาหารเช้าเตรียมพร้อมเเล้วครับนายน้อย ”
วอลเตอร์พูดขึ้นพร้อมกับยิ้มออกมาเล็กน้อยด้วยความภูมิใจ เขารู้สึกได้ว่านายน้อยของเขาเปลี่ยนไปเล็กน้อย ซึ่งมันก็เป็นเรื่องดี หากนายน้อยของเขาทำตัวดีขึ้น บิดาของเอ็ดเวิร์ดอย่างดยุคบารันจะได้เบาใจลง เรื่องนิสัยที่เปลี่ยนไปในทางที่ดีของลูกชาย
“ งั้นช่วยนำทางด้วย น่าเสียดายที่ไม่ได้กินข้าวกับสาวสวยนะ ฮาๆๆๆ ”
เอ็ดเวิร์ดพูดขึ้นก่อนที่จะพูดเล่นๆด้วยความเสียดาย เพราะถึงยังไงซาช่าก็เป็นสาวสวยเลยทีเดียว เเต่ถึงเเบบนั้นเขาก็ค่อนข้างอารมณ์ดี ที่รอดพ้นจากการโดนขึ้นเเท่นประหารจากผู้กล้าสาวผู้งดงามอย่างซาช่ามาได้ เเถมเขายังถือโอกาศ พลิกวิกฤติใหเป็นโอกาศโดยการปรับความเข้าใจกับเธอ ทำให้ความสัมพันธ์ของเขากับเธอเป็นในทางที่ดีขึ้น
( เหลือเชื่อเจ้าโง่นั้นไล่ผู้กล้าวารีไปได้โดยใช้เเค่การพูดคุยเล็กๆนินะ หรือว่ามันจะไม่ได้ทำจริงๆนะ ไม่สิตั้งเเต่เมื่อวานก่อนเเล้ว เอ็ดเวิร์ด วิลฟอร์ดเปลี่ยนไปอย่างเห็นได้ชัด มันเกิดอะไรขึ้นกับเจ้าโง่นี้กันนะ )
โรซี่ที่กำลังสุ่มดูเหตุการณ์อยู่่เพื่อรอชมความสนุก เธอก็ตกใจเพราะไม่คิดว่าเอ็ดเวิร์ดจะใช้วาธศิลป์ทำให้ซาช่าถอยกลับไปโดยดีได้โดยไม่ต้องใช่กำลัง เมดสาวไม่อยากจะเชื่อจริงว่านี้คือเอ็ดเวิร์ด วิลฟอร์ด ไอ้โง่บ้าราคะที่มีดีเเค่หน้าตาจะสามารถทำเรื่องที่ไม่น่าเป็นไปได้ให้เป็นไปได้เช่นนี้
“ สัมผัสไม่ได้ว่าหมอนั้นโกหก หรือว่ามันจะเป็นข่าวลือกันนะ เราก็ไม่น่าใจร้อนเลย ยังฝึกมามาพอสินะตัวชั้น ”
ซาช่าที่ออกมาจากคฤหาสน์วิลฟอร์ด เธอก็มีสีหน้าทีเศร้าเล็กน้อย ผู้กล้าสาวรู้สึกผิดที่ไปกระชากคอเสื้อของญาติห่างๆของเธอ โดยที่เขาไมได้ทำอะไรผิดเลย ซึ่งมันทำให้เธอคิดว่าตัวเธอจะต้องใจเย็นให้มากกว่านี้ ซึ่งซาช่าคิดว่าในอนาคตเธอจะต้องทำดีกับเอ็ดเวิร์ดให้มากกว่านี้ เพราะยังไงเขาก็เป็นญาติที่เหลืออยู่ของเธอเพียงคนเดียงในอาณาจักรไลท์เทอร์ ซึ่งถึงเอ็ดเวิร์ดจะใจเเตกทำตัวไม่ดีบ้าง เเต่ซาช่าก็ไม่เชื่อหรอกนะว่าเขาไปข่มเหงหญิงชาวบ้านอย่างในข่าวลือจริงๆ
เรื่องราวจะเป็นยังไงต่อไป การไปโรงเรียนครั้งเเรกของเอ็ดเวิร์ดในวันพรุ่งนี้จะเป็นเช่นไร เเละวิชาที่เขาไปฝึกฝนจากห้องกาลเวลา 1 ปีจะสามารถทำให้เขารอดจากธงมรณะได้หรือไม่โปรดติดตามต่อไป
จบตอน
จบไปเเล้วนะครับสำหรับตอนที่สอง สำหรับตอนนี้ผมได้ปูเรื่องระบบของพระเอกซึ่งระบบของพระเอกอาจจะไม่ได้วือหวาเท่าเรื่องอื่นต้องบอกว่า ผมไม่ได้เขียนให้พระเอกมันเทพทรูนะครับสำหรับเรื่องนี้ เเต่ถามว่ามันเก่งไหม ต้องตอบว่าออกเเนวใช้สมองในการต่อสู้มากกว่าการใช้พลังควาย หรือระเบิดพลังเวทย์ล้างเมืองครับ ป.ล.เเค่ช่วงเเรกนะครับ เพราะช่วงหลังกสำหรับคนที่อ่านเวอร์ชั่นก่อนถึงตอนล่าสุดจะรู้ครับว่าพระเอกมีสเกลพลังสูงมากเเค่ไหน 5555
สำหรับเวอร์ชั่นปรับปรุงผมเเก้ให้พระเอกใช้สมองมากกว่าในต้นฉบับนะครับ จะเห็นได้ชัดว่าเอ็ดเวิร์ดเเทบไม่ต้องใช้วิชาในการรับมือกับซาช่าที่กำลังวีนเเตกใส่อยู่ครับ เเละผมก็ปรับเรื่องนิสัยของซาช่าให้มากขึ้นนะครับว่าเป็นคนเเข็งนอกอ่อนใน เเละมักจะเข้มงวดกับญาติของเธอครับ ซึ่งจริงๆซาช่าค่อนข้างรักเอ็ดเวิร์ดที่เป็นญาติมากนะครับ เเต่เธอเข้มงาดกับเอ็ดเวิร์ดที่เป็นเด็กเ-้ยนิดหน่อยนะครับ คิดว่าเวอร์ชั่นใหม่ของผมเป็นยังไงบ้างครับ ถ้าชอบก็กดไลท์ให้ผมด้วยนะครับ จะได้มีกำลังใจในการทำรีเวิร์สภาค 2 ต่อ
ความคิดเห็น