คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : วันที่ 1 ตัวร้ายกับหญิงสาวปริศนา
บ้านร้างเเห่งนึง ไม่ทราบสถานที่
หลังจากที่ทศพลหลุดออกมาจากมิติประหลาดชายหนุ่มก็มาโผล่ที่ไหนก็ไม่รู้ ตัวเขามาอยู่ในบ้านร้างพร้อมกับหญิงสาวที่ถูกมัดมือมัดเท้าอยู่สองต่อสอง ทศพยายามตั้งสติ เเละคิดหาวิธีที่ทำให้ตัวเองได้ข้อมูลเกี่ยวกับสถานที่นี้ เมื่อคิดได้เเล้ว เขาจึงเดินไปทางหญิงสาวที่ถูกมัดไว้เพื่อปล่อยเธอ ด้วยมีดที่อยู่ในมือเขาตอนไหนก็ไม่รู้
“ อืออือออออ อิอิอิ อือ อือ อือ ”
เสียงของหญิงสาวที่ถูกมัดร้องออกมา เธอพยายามจะพูดอะไรสักอย่าง จนทศพลต้องไปเเก้มัดให้เธอเพราะเขาเองก็อยากรู้ว่าเกิดอะไรขึ้น
“ นี้เธอเดียวเเก้มัดให้อยู่นิ่งๆหน่อยสิเเม่คุณ ”
ทศพลบ่นออกมา เพราะยัยนี้ดิ้นเเรงขึ้นเมื่อทศเข้ามาเเก้มัดให้เธอ ทำให้การเเก้มัดเป็นไปได้อย่างยากลำบาก จนทศพลสามารถเเก้มัดปากของเธอได้สำเร็จ ทำให้ผู้หญิงที่โดนมัดมองมาที่ทศด้วยเเววตาที่ไม่เป็นมิตร นั้นทำให้ทศเอียงคอด้วยความสงสัย
“ นี้นายปล่อยชั้นไปเดียวนี้นะเอ็ดเวิร์ด ถ้าเรื่องนี้รู้ถึงหูของสตีเวนละก็นายไม่รอดเเน่ ”
หญิงสาวตะหวาดใส่ทศพลทันทีที่เชือกมัดปากหลุดออกจากปาก เเต่ถึงจะตะหวาดใส่เขาเเต่สำหรับทศน้ำเสียงหวานใสเเบบนี้มันก็เหมือนเเมวขู่ซะมากกว่า
“ เฮ้ย เเก้มัดให้ก็ตะหวาดใส่เลยเหรอ เเละเอ็ดเวิร์ดที่เธอว่าเนี้ยมันใครกันละ อยู่ๆก็มาขู่กันชั้นยังไม่รู้จักเธอด้วยซ้ำ สาวน้อย ”
ทศพลสบถออกมาเมื่ออีกฝ่ายเเทนที่จะขอบคุณเขา เเต่หญิงสาวกลับด่าเขาซะงั้น ทำให้ทศพลสงสัยว่าตัวเขานั้นมองข้ามอะไรไปรึเปล่า ซึ่งก็เป็นเเบบนั้นจริงๆ เพราะร่างกายนี้ดูไม่เหมือนกับร่างกายของเขาที่เป็นพลเรือนที่พึ่งปลดประจำการจากกองทัพเลย ดูจากรูปร่างของเขาในตอนนี้เเล้วเหมือนคุณหนูในตระกูลใหญ่ในยุคกลางมากกว่า เเถมมีดที่เขาถือก็ดูมีราคาอย่างมากซะด้วย นั้นเเปลว่าเขามาอยู่ในร่างของใครก็ไม่รู้ เเละอาจจะเป็นสาเหตุที่ทำให้เด็กสาวคนนี้ถูกจับมัดที่นี้ก็ได้
“ พูดอะไรของนายอย่าเเกล้งโง่นะเอ็ดเวิร์ด นายไม่ใช่เหรอที่เป็นคนสั่งให้จับตัวชั้นมานะ เเถมยังใช้มีดกรีดเสื้อของชั้นอีก ถ้าไม่ใช่เพราะโชคดีละก็… ”
หญิงสาวพูดขึ้นพร้อมกับมีสีหน้าโกรธเเค้นปนเขินอายจากการที่มีดได้กรีดเสื้อของเธอจนเห็นเนินอกขาวๆ ขนาดกำลังดี ลงไปถึงหน้าท้อง บราสีม่วงลายลูกไม้ช่วยยกระดับความเย้ายวนของเธอไปอีกขั้น ขนาดที่ว่าทศพลนั้นมีจิตเข็มเเข็งยังอดใจเต็นไม่ได้ในความงามของหญิงสาววัยเจริญพันธ์ตรงหน้า ซึ่งหญิงสาวผู้ถูกมัดก็หยุดพูดลงเพราะสิ่งที่จะเกิดขึ้นต่อจากนี้หากเธอไม่เล่นงานเอ็ดเวิร์ดจนหมดสติไปซะก่อน เธอคงจะถูกเอ็ดเวิร์ดขืนใจไปเเล้ว
“ ฟังนะสาวน้อย ชั้นจะจับเธอมาทำไมละ ชั้นก็เเค่ชาวบ้านธรรมดาคนหนึ่งเท่านั้น บ้านเมืองมีกฎหมายถ้าชั้นทำอะไรเธอลง ชั้นคงติดคุกข้อหาพรากผู้เยาว์เเน่ๆ อีกอย่างชั้นก็ไม่ใช่โลลิคอนนะ ดูจากอายุของเธอน่าจะ 16 - 17 เอง ชั้นยังไม่อยากติดคุกนะ ”
ทศพลพูดออกมาตามจริง ซึ่งเอาจริงๆในยุคกลางเด็กสาวที่อายุ 15 ก็ถือว่าบรรลุนิติภาวะเเล้ว นั้นทำให้หญิงสาวรู้สึกเหมือนโดนดูถูกว่าเป็นเด็ก เเละมันทำให้เธอโกรธมาก จนลืมคิดไปว่ารูปเเบบคำพูดของเอ็ดเวิร์ดมันดูเเปลกไปจากเดิม
“ นะ นายหาว่าชั้นเป็นเด็กงั้นเหรอ นายก็อายุเท่ากับชั้นนั้นเเหละ ไม่ต้องมาทำตัวดีเพื่อให้ตายใจเลยไอ้ชาติชั่ว ”
หญิงสาวเองก็รู้สึกผิดปกติกับท่าทีของอีกฝ่าย เเต่เดิมเอ็ดเวิร์ด วิลฟอร์ดนั้นขึ้นชื่อเรื่องความเลวทรามต่ำช้า ว่ากันว่าถ้าเขาไม่ได้ข่มขืนสตรี เขาจะนอนไม่หลับซึ่งเธอเองก็ไม่นึกว่าจะถูกจับขืนใจเเบบนี้ สาวน้อยทำใจไว้เเล้วว่าจะถูกพรากความบริสุทธิ์ไป ซึ่งเธอพยายามหาโอกาสเพื่อเล่นงานอีกฝ่าย หลังจากนั้นเธอค่อยปลิดชีวิตตัวเอง
เเต่ดูไปเเล้วไอ้สารเลวตรงหน้าจะเปลี่ยนไป เเววตาหยาบช้ากับสายตาโลมเลีย กลายเป็นดวงตากระจ่างใส เเต่สายตาที่มองเธอมานั้นเปลี่ยนเป็นสงสัย เเละเป็นห่วงนั้นทำให้เธอรู้สึกสับสนเป็นอย่่างมาก เพราะมันทำให้เธอรู้สึกคุ้นเคยอย่างประหลาด
“ เฮ้ออ พูดกันไปก็ไม่รู้เรื่องงั้น เอาอย่างนี้เธอชื่ออะไร เเละที่นี้ที่ไหนบอกชั้นมา ไม่งั้นถึงชั้นจะเป็นสุภาพบุรุษ เเต่ชั้นก็จะไม่ทนกับพฤติกรรมของเธอหรอกนะสาวน้อย ”
ทศพลเริ่มหมดความอดทน อีกฝ่ายทำให้เขาเสียเวลา ตอนนี้เขาไม่รู้ว่าตัวเองอยู่ที่ไหน เหตุการณ์ร้ายเเรงในระดับใด เขาไม่มีเวลามานั่งคุยกับหญิงสาวสบายๆในสถานการณ์เเบบนี้หรอกนะ
“ หนอย! ก็ได้ชั้นชื่อ มิเลน่า เทสตัน พอใจยังไอ้ชั่ว ”
หญิงสาวเเนะนำตัวว่าเธอชื่อมิเลน่า เเต่เธอก็สงสัยนิดหน่อยเพราะอีกฝ่ายน่าจะรู้ชื่อของตัวเธอ เเต่เธอก็ไม่ได้ถามอีกฝ่าย เพราะกลัวว่าอีกฝ่ายจะลงมือข่มเหงเธอนั้นเอง ได้เเต่เก็บความสงสัยนั้นไว้ในใจ
( มิเลน่า เทสตัน ผมสีน้ำตาลประบ่า ผิวขาวเหมือนไข่มุข นิสัยปาดเสียเเต่ข้างในอ่อนไหวเเบบนี้ หรือไม่จริงน่า มันไม่น่าจะเป็นไปได้เลยนิ ถ้างั้นเพื่อความชัวร์ )
ทศพลรู้สึกคุ้นๆกับชื่อนี้ เเละชื่อของสตีเวนเป็นพิเศษจนเขานึกออกเเล้วว่ามันเป็นชื่อของตัวละครในเกมที่เขาเคยเล่น ใจของเขาหล่นวูบ เพราะเขารู้สึกได้ถึงลางร้ายจากชื่อเอ็ดเวิร์ด ทศจึงถามมิเลน่าไปอีกครั้งเพื่อความเเน่ใจว่า
“ ไอ้คนที่เธอพูดถึงใช่ผู้สืบทอดผู้กล้าเเห่งเเสง สตีเวน รีฟาเรียใช่ไหม ”
ทศพลถามมิเลน่าอีกครั้งว่าไอ้สตีเวนที่ว่า มันใช่คนเดียวกับที่เขาคิดไหม ซึ่งคำตอบของมิเลน่าก็ทำให้ทศถึงกับหน้าถอดสี
“ ใช่เเล้วสตีเวน รีฟาเรีย เอสอันดับหนึ่งของโรงเรียนฟอร์จูน่ายังไงละ อย่างนายนะเทียบเขาไม่ติดหรอก ”
มิเลน่าประกาศศักดาความเก่งกาจของสตีเวนพระเอกของเกมจีบสาวที่ทศเคยเล่น ซึ่งทศพลไม่ได้ฟังเธอเเต่อย่างใด เพราะเขากำลังช็อคอยู่นั้นเอง เพราะดูเหมือนว่าเขาจะหลุดเข้ามาในเกมที่เขาเคยเล่นซะเเล้ว
“ มะ ไม่จริง ปะ เป็นไม่ได้ ไม่สิดูเหมือนว่าชั้นจะหลุดพ้นจากโลกบ้าๆนั้นเเล้ว หึๆๆๆ ฮาๆๆๆ ”
ทศพลพึมพำออกมาอย่างตกใจเหมือนกับคนเสียสติ เขาไม่นึกว่าไอ้เหตุการณ์หลุดเขามาในเกมมันจะมีเเค่ในนิยาย หรืออนิเมะซะอีก เเต่มันต้องเป็นรถบรรทุกชนไม่ใช่เหรอ ต่างกับเขาที่โดนเครื่องบินชนจนตาย ไม่สิเข้าไปอยู่ในมิติประหลาดนั้นต่างหากก่อนที่จะหลุดมาที่นี้ ซึ่งพอคิดถึงเรื่องที่เขาหลุดออกมาจากโลกที่นายกชั่วนั้่นปกครอง เขาก็หัวเราะออกมา ซึ่งนั้นทำให้มิเลน่ารู้สึกกลัวเป็นอย่างมาก
“ ปะ เป็นไงกลัวละสิที่นี้ปล่อยชั้นไปได้รึยังละ นี้เดียวสินายอย่าเมินชั้นนะ ”
มิเลน่าเห็นอาการของทศพลหรือ เอ็ดเวิร์ด วิลฟอร์ด เธอก็อดสงสัยไม่ได้ว่าทำไมอยู่อีกฝ่ายถึงได้หัวเราะออกมาเหมือนกับคนเสียสติ เธอทำใจเเข็ง เเละขู่เอ็ดเวิร์ดเพื่อเขาจะได้ปล่อยเธอไปนั้นเอง เพราะตอนนี้หญิงสาวเริ่มจะกลัวกับอาการทางจิตเเปลกๆของเอ็ดเวิร์ดเเล้วนั้นเอง
( ที่นี้คือเกมจีบสาวตำนานผู้กล้าเเห่งเเสงซึ่งเป็นเกมที่น้องสาวเคยเเนะนำให้เล่น ชั้นจำได้ว่ามันเป็นเกมที่น่าสนใจ เพราะมีระบบต่อสู้จีบสาว ปลูกผัก เเละวางเเผนการรบ ซึ่งเป็นเกมที่วางระบบการเล่นมาดีมากเราเองก็ติดงอมเเง่เหมือนกันตอนที่ไปนั่งอัพกองกำลัง กับพัฒนาดินเเดน เออรู้สึกว่าเราจะไม่ได้เข้าถึงคอนเทนต์หลักอย่างการจีบสาวเลยนิหว่า เฮ้อออ จะว่าไปยัยมินท์ก็บ่นเรื่องนี้บ่อยๆนินะ )
หลังจากที่ทศพลรู้สึกปลาบปลื้มจากการหลุดพ้นจากนายกเวรนั้น เขาก็พยายามตั้งสติ เเละโฟกัสไปยังเนื้อหาของเกมตำนานผู้กล้าเเห่งเเสง ซึ่งเกมนี้เป็นเกมที่เขาได้มาจากน้องสาวของเขา ซึ่งมันเป็นเกมที่สนุกมากนอกจากมันมีมินิเกมในนั้นมากมายทั้งทำการอาหาร , ตกปลา , พัฒนาดินเเดน
ซึ่งตัวเกมยังมีระบบต่อสู้ที่สุดยอดทำให้มีประกาศภาคต่อหลังจากที่เกมนี้ขายไม่ถึง 1 เดือน ซึ่งทศพลเล่นเกมนี้ไม่จบเพราะเขาไม่ได้ทำเควสหลักอย่างการจีบสาว เเต่เลือกไปเล่นมินิเกมในเกมนี้มากกว่านั้นเอง ทำให้น้องสาวของเขาบ่นอยู่บ่อยๆ ซึ่งเขาก็อดที่จะรู้สึกเป็นห่วงน้องสาวของเขาไม่ได้ว่าตอนนี้เธอเป็นตายร้ายดียังไง ซึ่งทศพลคิดว่าเขาควรเลิกโฟกัสห้องนี้ กับเรื่องมิเลน่า เเละออกไปสำรวจด้านนอก
" นี้คิดจะไปไหนนะ เเก้มัดชั้นก่อนสิ "
มิเลน่าถามทศด้วยน้ำเสียงที่กังวล เธอกลัวที่จะอยู่ในที่มืดๆเเบบนี้คนเดียว ถึงเเม้ว่าอีกฝ่ายจะเป็นโรคจิตที่ต้องการจะข่มเหงเธอนั้นเอง
" ให้ปล่อยงั้นเหรอ "
ทศพลทำหน้าคิดเล็กน้อยว่าจะปล่อยผู้ฆญิงคนนี้ดีไหม เพราะไม่รู้ว่าปล่อยเธอออกมาเเล้วมันจะมีผลกระทบยังไงบ้าง เขาจึงคิดเล็กน้อยเกี่ยวกับเรื่องนี้
( เดียวก่อนสิถ้าเเก้มัดให้เธอดูจากลักษณะนิสัยของเธอเเล้ว ถ้ามิเลน่าหลุกออกมาได้เธอคงอาละวาด เเละเข้ามากระทืบชั้นเเน่ๆ โลกนี้มีพื้นหลังเป็นโลกอัศวิน เเละเวทย์มนต์อย่างน้อยที่สุดหากไร้พลังเวทย์ก็ยังพอจะเป็นวิชาการต่อสู้อยู่บาง ถึงตัวเราจะมีทักษะการต่อสู้จากโลกก่อน เเต่อีกฝ่ายมีเวทย์มนต์เลยนะคงจะสู้ไม่ไหวหรอก เอาละตัดสินใจเเล้ว )
ทศพลคิดในใจหลังจากที่คิดวิเคราห์เกี่ยวกับโลกนี้ ซึ่งเกมตำนานผู้กล้าเเห่งเเสงนั้นเป็นเกมที่อิงตำนานจากโลกยุคกลางที่มีเวทย์มนต์ , เทพ , ปีศาจ เเละเผ่าพันธ์ในนวนิยาย ซึ่งอันตัวเขาเป็นเพียงเเค่มนุษย์เดินดินเท่านั้น เขาจะไปสู้รบตบมืออะไรกับตัวละครหลักอย่างมิเลน่าได้ ทศจึงถอนมือออกมาทันที
" นี้มัวชักช้าอะไรอยู่ละรีบเเก้มัดชั้นสิ ถ้าอยากให้ชั้นเชื่อนายก็ปล่อยชั้นซะว่านายไม่ได้มีส่วนเกี่ยวข้องกับเรื่องนี้ "
มิเลน่ารบเร่าให้ปล่อยเธอ เพราะเธอเห็นว่าทศเปลี่ยนใจเเล้ว เด็กสาวพยายามพูดโน้มน้าว เพราะคิดว่าอีกฝ่ายน่าจะความจำเสื่อมจากการช็อค จากการถูกเธอเล่นงาน ซึ่งเวลานี้จะเป็นโอกาศอันดีที่เธอจะหนีออกจากที่นี้
" ไม่ละชั้นขอปฎิเสธ "
ทศพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงนิ่งๆ เขาคิดดีเเล้วว่าปล่อยเธอออกไปมีเเต่ผลเสียมากกว่าผลดี เขาต้องออกไปข้างนอกเพื่อสำรวจว่าด้านนอกมีอะไร เพราะเขาคิดว่าคุณหนูจากตระกูลดยุคเช่นเอ็ดเวิร์ดคงจะไม่ออกมาตัวคนเดียวเเน่ๆ
" เอ๋ หมายความว่ายังไงกันนะ "
มิเลน่าตกใจกับท่าทีที่เปลี่ยนไปของทศ เด็กสาวมึนงงว่าทำไมอีกฝ่ายถึงไม่ยอมปล่อยเธอ ถ้าเขาคิดว่าตัวเองบริสุทธิ์ เเละจำอะไรไม่ได้เขาน่าจะปล่อยเธอไปสิ
" ชั้นจะออกไปข้างนอกซะหน่อย อย่างส่งเสียงละ เพราะชั้นก็ไม่อาจรับประกันว่าจะเกิดอะไรขึ้นกับเธอ "
ทศพลพูดออกไปตามตรง เขาต้องการออกไปสำรวจข้างนอกว่ามีใครอยู่บ้าง หากเป็นคนของเอ็ดเวิร์ดก็น่าจะง่ายหน่อย เขาน่าจะจัดการได้ไม่ยาก เเต่ตามหลักการเเล้วหากเป็นพวกทหารรับจ้างเพื่อใช้ทำเรื่องสกปรกอันนี้อาจจะยากหน่อย เพราะถ้าเขาเล่นไม่เนียนอาจจะเป็นตัวเขาเองที่ถูกพวกมันสังหารได้ เนื่องจากความเข้าใจผิด
( ชิหน่อยไอ้เจ้าเล่ห์ ค่อยดูเถอะ ถ้าชั้นออกไปได้ชั้นจะอัดเเกให้ยับเลยค่อยดู )
มิเลน่าคิดในใจ อย่างเสียดายอีกฝ่ายฉลาดกว่าที่เธอคิด หญิงสาวผู้ถูกพันธนาการไม่คิดว่าเขาจะฉลาดขึ้นเเบบนี้หลังจากที่ตื่นขึ้นมาราวกับเปลี่ยนเป็นคนละคน ซึ่งอันที่จริงสาเหตุจากการที่เจ้าเอ็ดเวิร์ดหมดสติไป ก็เพราะถูกเข่าลอยอัดใส่เจ้าโลกอย่างรุนเเรงจนมันช็อคสลบไปก่อนที่ทศพลจะตื่นขึ้นมา ซึ่งนั้นเเปลว่าเจ้าเอ็ดเวิร์ดตัวจริงนั้นมันโง่จริงๆ
ส่วนที่ทศพลไม่โดนเเบบเดียวกับเจ้าของร่างเดิมก็เพราะ ทศนั้นค่อยรักษาระยะห่างจากมิเลน่า เเละพอจะเข้าใกล้ ทศก็เข้าไปยังด้านข้างของเธอ ทำให้มิเลน่าไม่มีโอกาศใช้เข่าลอยมรณะเเบบเดิมได้นั้นเอง
" นี้จะทำอะไรนะ "
มิเลน่าตกใจที่อีกฝ่ายมายังด้านหลังของมิเลน่า ก่อนที่จะมัดเชือกให้เเน่นกว่าเดิมเพราะเขาถือคติไม่ประมาท เเม้ว่าหญิงสาวที่ถูกมัดจะดูไร้พิษภัยก็ตามที เเต่เขาไม่อยากถูกสาวน้อยกระทืบตายหลังจากที่ไม่เกิดใหม่ในร่างตัวร้ายหรอกนะ เเน่นอนว่าเขาไม่มีวันตายโง่ๆอย่างเเน่นอน
" เช็คเพื่อความเเน่ใจว่ามันจะไม่หลุดออกมาง่ายๆยังไงละ "
ทศพลไม่ไว้วางใจ เพราะเขาไม่มั่นใจว่าจะชนะอีกฝ่ายได้จึงมัดมิเลน่าให้เเน่นหนากว่าเดิม เพื่อให้เเน่ใจว่าเด็กสาวจะไม่ปลดพันธนาการด้วยตัวเองเเบบที่พระเอกนางเอกทำกันในหนัง
( หน่อยไอ้จิ้งจอกเจ้าเล่ห์ )
มิเลน่าสบถในใจ เพราะเชือกที่มัดเธอนั้นจริงๆเธอใกล้สบัดไปมาจนมันจะหลุดอยู่เเล้ว เเต่อีกฝ่ายรอบคอบเกินไปทำให้เเผนของเธอล้มเหลวไม่เป็นท่า
" เอาละชั้นคงต้องออกไปข้างนอกก่อนละนะ ไม่รู้ด้วยว่าที่นี้ที่ไหน "
ทศพลพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงจริงจังก่อนที่จะออกไปสำรวจข้างนอก เขาต้องรู้ให้ได้ว่าเขาอยู่ส่วนไหนของเเผนที่ เพราะการพาตัวนางเอกเกมมานั้น นอกจากเป็นสถานที่ลับตาคนเเล้ว มันต้องอันตรายเเน่ๆ เพราะงั้นเขาอยากจะเช็คให้เเน่ใจว่าสถานที่นี้ไม่อันตรายในระดับสถานที่ต้องห้าม เพราะไม่งั้นต่อให้เขามีกี่ชีวิตก็ไม่พอ
" ดะ เดียวก่อน ยะ อย่างน้อยก็พาชั้นไปด้วยได้ไหม "
มิเลน่าพูดขึ้นอย่างกลัวๆ เพราะเธอกลัวที่จะอยู่คนเดียวในเวลาเเบบนี้ เเน่นอนว่าการอยู่ในพื้นที่มืดๆชื้นเเบบนี้คนเดียวมันก็ชวนให้ใจหวิวเล็กน้อย
" ขอปฎิเสธ ชั้นไม่รู้ว่าข้างนอกมีอะไร เพราะงั้นชั้นไม่คิดจะเอาคนที่สามารถเเทงข้างหลังชั้นได้ อย่างเธอไปด้วยหรอกนะ มันเสี่ยงเกินไปชั้นไม่อาจรับความเสี่ยงนั้นได้ "
ทศพลพูดขึ้นด้วยเหตุผล เขาไม่ไว้ใจเธอจึงเลือกที่จะไม่พาเธอไปด้วยนั้นเอง อีกอย่างในสภาพถูกมัดมือเเบบนั้นเธอทำอะไรไม่ได้หรอก มิเลน่าจะกลายเป็นตัวถ่วงเขาซะเปล่าๆ อยู่ในนี้จะปลอดภัยมากกว่า เพราะที่นี้เป็นที่ห้องปิดตายสัตว์ร้ายไม่สามารถตามกลิ่นเข้ามาทำร้ายเธอมาได้หรอก
" ว่ายังไงนะ ไอ้บ้าปล่อยชั้นเดียวนี้นะ "
มิเลน่าเห็นว่าหลอกอีกฝ่ายไม่ได้จึงอาละวาดออกมา เเต่ทศพลไม่ได้สนใจเธอ เเละออกไปข้างนอกห้องในทันที เพื่อไปสำรวจว่าที่นี้คือส่วนไหนของเเผนที่ เขาจะได้คำนวนได้ถูกว่าจะต้องทำอะไรต่อไป
กึก.. เเอสสส ปึงงง เมื่อออกมานอกห้อง เขาพบว่าที่ๆเขาอยู่นั้นเป็นกระท่อมเก่าๆหลังนึง ที่ถูกทำความสะอาดเเบบถูๆไถ่ๆเหมือนเอาไว้ใช้เฉพาะกิจ เมื่ออกมาก็มีชายในชุดนายพรานพร้อมกับอาวุธครบมือ ถือไก่ย่างมาหาเขาด้วยสีหน้ายิ้มเเย้ม
" นายน้อง ทำธุระเสร็จเเล้วรึขอรับ "
ชายคนนั้นถามทศพลด้วยใบหน้าที่ยิ้มเเย้มทำให้ทศพลรู้สึกรังเกลียดคนพวกนี้ไม่น้อย คนพวกนี้หน้าตาน่าเกลียดเหมือนกับพวกตัวร้ายในการ์ตูนโดจินสายมืดชัดๆ เขารู้ชะตากรรมของมิเลน่าเลยว่าหลังจากถูกเจ้าของร่างกระทำชำเรา เธอจะต้องพบกับอะไรต่อจากนี้
( คนพวกนี้ ดูท่าจะเป็นมืออาชีพ หน่วยก้านไม่เลวถึงจะน่าอุบาทไปหน่อย เเต่ฝีมือของพวกเขาน่าจะเป็นของจริง มันอันตรายมากสำหรับเราที่ร่างกายอ่อนเเอในตอนนี้ เเต่อีกฝ่ายเรียกเเบบสุภาพเเบบนี้ ถ้างั้นลองตามน้ำดูละกัน )
ทศพลลอบประเมินพวกนี้ ซึ่งพวกนี้นั้นถือว่าเเข็งเเกร่ง เเละเลวร้ายกว่ามิเลน่ามาก เขาหมดสิทธิชนะโดยสิ้นเชิง เพราะนอกจากจะมีนายพรานเเล้ว ยังมีคนที่เเต่งตัวเหมือนนักรบถือดาบใหญ่ เเละคนที่เเต่งตัวเหมือนจอมเวทย์ สุดท้ายคือชายในชุดดำพร้อมกับมีอุปกรณ์อย่างพวกมีดปา เเละพกดาบสั้นเอาไว้กับลำตัว
ถ้ารวมกับนักธนูที่เข้ามาพูดกับเขา ก็นับว่าพวกนี้เป็นปาร์ตี้ที่สมบูรณ์เเบบ เขาตัวคนเดียวคงจะหนีไม่มีทางหนีพ้น เเต่ดูจากสถานการณ์เเล้ว พวกนี้อาจจะเป็นคนที่เจ้าของร่างจ้างมาก็ได้ ส่วนเป้าหมายก็คงจะเป็นมิเลน่าที่ถูกจับมานั้นเอง ซึ่งมันก็ไม่เเปลกที่มิเลน่าที่เป็นหนึ่งในตัวละครหลักจะถูกจับมาได้ง่ายๆ เพราะเจอกับปาร์ตี้ที่ทรงพลังเเบบนี้คงยากที่จะรอดจากมือของพวกเขาได้
" เรียบร้อยเเล้วยัยนั้นไม่เลวเลยจริงๆ ข้าชักจะติดใจเเล้วสิ "
ทศพลตัดสินใจสวมรอยเป็นเจ้าของร่าง ตัวร้ายที่หล่อเสียของอย่างเอ็ดเวิร์ด วิลฟอร์ด เขาพยายามทำตัวเป็นคนที่สูงส่ง หยิ่งยะโส เเละหื่นกระหายเพื่อให้ดูสมจริงมากที่สุดนั้นเอง
" ถ้ายังไงพวกผมของเล่นสนุกกับยัยนั้นต่อได้ไหมครับ "
นักธนูพูดขึ้นอย่างสุภาพพร้อมกับมองทศด้วยสายตาที่คาดหวัง เพราะเขาก็ไม่มีสตรีตกถึงท้องมานานเเล้ว เขาอยากที่จะร่วมเตียงกับหญิงสาวที่เหมือนดอกไม้ที่กำลังบานสะพรั่งอย่างมิเลน่า ซึ่งหลังจากเสียความบริสุทธิ์ไปเขาก็คิดว่ารสชาติมันก็น่าจะสดใหม่กว่าพวกสตรีในหอนางโลม
" เจ้าพวกบ้าคิดจะยุ่งกับของเล่นๆของข้างั้นเหรอ "
ทศพลทำเป็นโกรธใส่อีกฝ่ายเพื่อความสมจริง อันที่จริงเขาจะปล่อยมิเลน่าให้พวกนี้ก็ได้ เเต่เขารู้สึกสงสาเธอ ด้วยความรู้สึกที่ว่าหากเป็นน้องสาวเขาโดนเเบบนั้นเขาคงจะรับไม่ได้เเน่ๆ ทศพลจึงคิดที่จะช่วยเธอนั้นเอง
" ขะ ขออภัยด้วยนายน้อย "
นักธนูมีสีหน้ากลัวๆ เเต่ในใจของเขานั้นไม่ได้คิดเช่นนั้น ที่เขากลัวนั้นไม่ใช่เอ็ดเวิร์ด เเต่เป็นพ่อของเจ้าของร่างนี้ต่างหาก เพราะถึงเอ็ดเวิร์ดมันจะเป็นบุตรขุนนางชั้นสูงเเต่มันก็เป็นเเค่สวะที่ไร้พลังเวทย์ เเต่ทำยังไงพวกเขาก็ได้เงินมาเเล้ว เเต่นักธนูที่หน้าเหมือนหลุดออกมาจากการ์ตูนสายมืดก็อดเสียดายไม่ได้ เพราะสาวงามอายุน้อยๆอย่างมิเลน่ามันก็ไม่ได้มีให้พวกเขาเล่นกันบ่อยๆ
" ช่างเถอะเรียกรถม้ามาให้ข้า ข้าจะไปจากที่นี้เเล้วส่วนนี้ค่าจ้าง ไปขนยัยนั้นขึ้นรถม้าข้าด้วยละ เหอะ "
ทศพลยังคงส่วมรอยเป็นเอ็ดเวิร์ดต่อไป จากความคิดของเขาท่าทางของเอ็ดเวิร์ดน่าจะเห็นผู้หญิงเป็นของเล่น เขาจึงจงใจใช้คำว่าขนย้ายเหมือนกับมิเลน่าเป็นเเค่สิ่งของนั้นเอง ก่อนที่จะสะบัดหน้าไปนั่งรออยู่นอกบ้าน เพราะเขาไม่อยากอยู่ในพื้นที่อับชื้นด้านในบ้านร้างนั้นเอง
" รับทราบครับนายน้อย "
นักธนูจำใจต้องทำตามคำสั่ง ด้วยความไม่เต็มใจ ในใจของเขาก้นด่าสาปเเช่งทศพล รวยเเล้วยังจะขี้งกอีก เเปลว่าสาวน้อยคนนั้นน่าจะถูกใจไอ้เด็กเวรนี้น่าดู มันถึงอยากที่จะพาเธอไปเล่นที่คฤหาสน์ของมันเช่นนี้
( หน่อยไอ้เด็กเปรตถ้าไม่ติดว่าเเกเป็นลูกท่านดยุควิลฟอร์ดละก็ ข้าคงฟันเเกทิ้งไปเเล้วไอ้สวะ )
นักดาบที่เห็นว่าเพื่อนของเขาโดนด่าใส่ ก็เกือบจะบันดาลโทสะ เเต่เขาก็พยายามอดทน เพราะเอ็ดเวิร์ด วิลฟอร์ดมันเป็นตัวเงินตัวทองสำหรับพวกเขา เพราะเอ็ดเวิร์ดนั้นมักจะใช่บริการพวกเขาบ่อยๆ เเละยังจ่ายหนักอีกด้วย อย่างน้อยเงินที่ได้ก็สามารถกินอยู่สำมะเลเทเมาไปได้หลายเดือน
( เอาละทีนี้ก็เหลือเเค่รอสินะ )
ทศพลนั่งไปที่ข่อนไม้อย่างสบายใจ เพราะอีกไม่นานเขาจะได้ออกไปจากพื้นที่อันตรายตรงนี้เเล้ว เขาไม่ค่อยไว้ใจเจ้าทหารรับจ้าง 4 คนนี้สักเท่าไร เเต่ดูจากที่พวกมันอดทนขนาดนี้ ทศพลก็มั่นใจว่าพวกมันไม่ทำอะไรเขาเเน่ๆ ทศจึงนั่งรอรถม้าของตระกูลเขาด้วยสบายใจ
หลังจากนั้นไม่นาน
รถม้าของตระกูลวิลฟอร์ดก็มารับตัวของทศพล หรือเจ้าของร่างที่เขามาสิงสู่เอ็ดเวิร์ด วิลฟอร์ด ซึ่งตัวเขานั้นจะเรียกตัวเองว่าเอ็ดเวิร์ดไปก่อน เพราะถ้าบอกว่าชื่อทศพลออกละก็มันจะทำให้เกิดความน่าสงสัยได้ เอ็ดเวิร์ดได้สั่งให้พวกทหารรับจ้างขนร่างของมิเลน่าขึ้นไปยังรถม้า ซึ่งตอนเเรกเธอก็ไม่ยอมเเต่ เอ็ดเวิร์ดเข้าไปกระซิบที่ข้างหูเพื่อให้เธอสงบลง
" ถ้าไม่ร่วมมือกันละก็ชั้นจะให้เธอเป็นของเล่นของพวกทหารรับจ้างเธอจะเอาเเบบนั้นไหมละสาวน้อย "
เอ็ดเวิร์ดขู่ให้มิเลน่าให้มิเลน่าสงบลงเพราะหากเธอยังทำตัวงี่เง่า เเม้ว่าจะผิดต่อเธอเเต่เขาก็จะทำมันจริงๆ เเละไม่ใช่เเค่นั้น เอ็ดเวิร์ดจะให้พวกนั้นฆ่าปิดปาก เเละทำลายหลักฐานให้สิ้นซากด้วย เอ็ดเวิร์ดอำมหิิตพอที่จะสั่งฆ่าเธอได้ เขาจะไม่ยอมให้เกิดปัญหากับตัวเขาในอนาคตถ้าเรื่องมันเลยเถิดไปไกลเเบบนั้นเเล้ว
ซึ่งหลังจากที่เอ็ดเวิร์ดพูดจบมิเลน่าก็หุบปากลงในทันที เธอดูว่านอนสอนง่ายขึ้นเยอะ ก็เเหม่! เขายังไม่ได้ทำอะไรเธอ เเละมิเลน่ายังบริสุทธิ์ผุดผองอยู่ ถ้าโดนรุมโทรมจากใครที่ไหนก็ไม่รู้เธอคงจะสติเเตก เเละฆ่าตัวตายอย่างเเน่นอน เอ็ดเวิร์ดเองก็ไม่ได้เป็นคนใจร้ายอะไรขนาดนั้น ซึ่งหลังจากขึ้นรกม้ามาเเล้ว เอ็ดเวิร์ดก็ทำการปลดผ้าปิดปากของเธอทันที
" เอาทำไมเงียบเเบบนั้นละ ที่นี้ปลอดภัยเเล้ว จะพูดอะไรก็พูดเถอะ "
เอ็ดเวิร์ดที่เห็นเธอเงียบอยู่เเต่จิกตามองเขาอย่างกับจะกลืนเขาลงท้องไปทั้งตัว ทำให้เอ็ดเวิร์ดอยากจะหัวเราะออกมาเเต่ก็อดกลั่นไว้ เพราะมิเลน่านิสัยเหมือนกับน้องสาวของเขาเวลาโดนเเย่งขนมจริงๆ
" ไอ้บ้าเเกจะพาชั้นไปไหนนะ "
มิเลน่าถามทศอย่างระเเวง เพราะไม่รู้ว่าอีกฝ่ายต้องการปั่นหัวอะไรเธออีก ซึ่งมิเลน่ารู้สึกสงสัยเล็กน้อยว่าเอ็ดเวิร์ดจะจับเธอมา เเละช่วยเหลือเธอทำไม มันไม่มีเหตุผลเลย เหมือนกับว่าเอ็ดเวิร์ดตรงหน้าไม่ใช่เอ็ดเวิร์ดที่เธอรู้จักยังไงอย่างงั้น
" บ้านชั้นเองละ เดียวพอถึงเเล้วชั้นค่อยปล่อยเธอละกัน เพราะปล่อยเธอในป่ามันอันตราย เพราะงั้นไว้ถึงบ้านชั้นก่อน เพราะที่นั้นน่าจะใกล้กับตัวเมืองที่สุด พอถึงตอนนั้นเธอค่อยเดินเท้ากับบ้านไปละกันนะ "
เอ็ดเวิร์ดพูดออกมาตามตรงเพราะเขาขี้เกียจจะมานั่งอธิบายเรื่องการลักพาตัวของเธออีกเเล้ว เขาอธิบายว่าจะปล่อยเธอเองเมื่อถึงที่บ้าน เพราะปล่อยเธอตรงนี้มันอันตรายเกินไป ไปส่งที่หน้าบ้านของเขา เเละให้เธอเดินเท้าไปน่าจะปลอดภัยกว่า ซึ่งมันเป็นการปลอดภัยของทั้งสองฝ่ายด้วยทั้งตัวเขา เเละตัวของมิเลน่า
" นี้คงไม่ได้คิดจะเอาชั้นไปเล่นสนุกที่บ้านใช่ไหม "
มิเลน่าถามทศพร้อมกับมองเขาด้วยสายตาหวาดระเเวงเหมือนลูกเเมว เธอกลัวว่าเอ็ดเวิร์ดจะกลับคำพูด เเละกลับมาเป็นเสือหนุ่มไล่ขยำเธอ
" ชั้นไม่ทำหรอกน่า เด็กอย่างเธอนะไว้โตขึ้นสัก 5 ปีก่อนเเล้วค่อยมาหาชั้นก็ยังไม่สายนะ เเต่เรื่องผู้หญิงในตอนนี้ชั้นคงต้องขอบายละ รู้สึกเอียนกับเรื่องนี้เเล้ว "
เอ็ดเวิร์ดพูดขึ้นพร้อมกับมีสีหน้าเซ็งๆ ไม่ใช่ว่าเขาชอบเพศเดียวกัน เขาถูกผู้หญิงทรยศ เเละพึ่งเลิกลากันไปทำให้ตัวเขารู้สึกเอียนที่จะมีความสัมพันธ์กับหญิงอื่น เขาคิดว่าหาทางทำให้ตัวเองมีสถานนะที่มั่นคงก่อน เเล้วค่อยหาเเฟนก็ไม่สายอะไร ซึ่งมิเลน่าเองก็รู้สึกสงสัยว่าเอ็ดเวิร์ดพูดอะไรของเขากัน ซึ่งเธอก็รู้สึกคุ้นเคยกับเอ็ดเวิร์ดอย่าประหลาด เเต่เธอจำไม่ได้ว่าผู้ชายคนนั้นที่ทับซ่อนกับเอ็ดเวิร์ดเป็นใคร
" ท่านครับเรามาถึงคฤหาสน์เเล้ว "
เสียงของคนรับใช้ดังขึ้น ทำให้เอ็ดเวิร์ดที่พูดคุยกับมิเลน่าเสร็จก็ทำท่ายืดเส้นยืดสาย บอกตามตรงว่าเขาไม่ชอบรถม้าเลยเพราะมันโครงเครง เเละเจ็บก้นเเบบสุด ซึ่งมิเลน่าก็รู้สึกสงสัยกับถ้าประหลาดๆของเอ็ดเวิร์ด เเต่ก็ไม่ได้พูดอะไร เพราะกลัวว่าเอ็ดเวิร์ดจะเปลี่ยนใจ
" เอาละปล่อยยัยนี้หน้าคฤหาสน์เเก้มัดให้เธอด้วยละ "
เอ็ดเวิร์ดสั่งให้คนรับใช้ปล่อยมิเลน่าหน้าคฤหาสน์ เเละเเก้มัดให้เธอเพื่อกลับบ้าน เพราะตัวทศไม่รู้อะไรเกี่ยวกับโลกนี้เลย การออกไปไหนมาไหนจึงอันตรายกับเขา ซึ่งโชคดีเขามาในร่างลูกขุนนางชั้นสูง ซึ่งด้วยอำนาจการเงินของเขานั้นการสืบเรื่องของอาณาจักรนี้คงไม่ยากอะไร เขาจึงคิดว่าจะไม่ออกจากคฤหาสน์จนกว่าจะรู้หลายละเอียดของอาณาจักรนี้ทั้งหมดก่อน
" รับทราบครับคุณหนู "
คนรับใช้รับคำสั่งก่อนที่จะพามิเลน่าลงจากรถม้า เเต่ก่อนที่เธอจะเเยกกับทศ เธอเอ๋ยถามทศก่อนที่เธอจะไป
" เดียวก่อนสิทำไมนายไม่ไปส่งชั้นที่บ้านละ "
มิเลน่าถามเรื่องที่ไม่ยอมส่งเธอที่บ้าน เธอสงสัยว่าอีกฝ่ายมีเเผนอะไรกับเธอรึเปล่า ถึงได้ส่งเธอที่นี้ เพราะถึงยังไงเอ็ดเวิร์ดก็เป็นขุนนางชั้นสูง มิเลน่ากลัวว่าอีกฝ่ายจะมีลูกไม้อะไรรึเปล่าถึงได้ปล่อยเธอหน้าคฤหาสน์ของเขาเช่นนี้
" เเล้วชั้นรู้จักบ้านเธอไหมละ กลับบ้านดีๆละกันสาวน้อย "
เอ็เวิร์ดพูดหยอกมิเลน่าด้วยความเอ็นดู สำหรับเขาเเล้วมิเลน่าเหมือนกับน้องสาวที่น่ารักคนหนึ่งของเขาเท่านั้น ซึ่งไม่รู้ทำไมเขาถึงคิดเเบบนั้นเเต่เขาก็คิดว่าถ้าสนิทกับเธอได้ก็คงจะดี เพราะเขาก็ไม่อยากถูกใครเกลียดหรอกนะ ซึ่งคำพูดของทศมันทำให้เธอโกรธมาก เเละตะหวาดกลับมาในทันที
" ไอ้บ้า ไอ้โง่ ไปตายซะ เรื่องนี้จะต้องถึงหูสตีเวนเเน่ค่อยดูสิ "
มิเลน่าตะโกนออกมาอย่างอารมณ์เสีย ก่อนที่คนรับใช้ของบ้างวิลฟอร์ดจะพาเธอไปส่ง ทำให้เธอพลาดโอกาศที่จะกระทืบเอ็ดเวิร์ดให้ตายคาเท้าของเธอ เอ็ดเวิร์ดรู้ว่าอีกฝ่ายคิดอะไรจึงได้เเต่ส่ายหน้าให้กับความคิดเเบบเด็กๆของมิเลน่า
( เฮ้ออ เอาจริงๆก็รู้สึกสงสารเธออยู่เหมือนกันเพราะ ตามจริงสตีเวนจะต้องมาช่วยเธอจากการโดนข่มขืนจากเอ็ดเวิร์ด เป็นอีเวนต์ปักธงของนาง ซึ่งถ้าเขาไม่มาเเปลว่านี้ไม่ใช่รูทที่เธอเป็นนางเอกสินะ น่าสงสารจริงๆสาวน้อย ในตอนนี้เรื่องกลับไปยังโลกเดิมตัดทิ้งไปได้เลย ไม่ว่ายังไงชั้นก็อยากจะใช้ชีวิตสงบๆที่นี้โดยไม่ต้องเจอไอ้ผู้นำเเบบลุงประชิดเวรนั้น เเต่ทำอะไรก็เผื่อไว้ก่อนเราจะประมาทไม่ได้เพราะนี้มันเป็นโลกเวทย์อะไรก็เกิดขึ้นได้ )
เอ็ดเวิร์ดรู้สึกเศร้าใจเเทนมิเลน่า เอาจริงเธอก็ไม่ได้เเย่อะไรเเต่มันคือความโหดร้ายของโลกใบนี้ หากอ่อนเเอก็จะถูกกลืนกิน ตัวเขาเองก็จำที่จะต้องเเข็งเเกร่งขึ้น เเข็งเเกร่งให้มากพอที่จะปกป้องตัวเองได้ เเต่เรื่องที่สำคัญกว่านั้นคือเขาต้องการข้อมูล เอ็ดเวิร์ดเดินไปยังคฤหาสน์ก่อนที่เขาจะพบปัญหามาใหม่ขึ้นในทันที
" เอาละก็ไม่นึกว่ามันจะใหญ่ขนาดนี้ จะหลงไหมเนี้ยตัวชั้น ฮาๆๆๆ "
เอ็ดเวิร์ดพูดขึ้นพร้อมกับหัวเราะออกมาอย่างขำขัน ขนาดของคฤหาสน์ที่มันใหญ่มากสำหรับเอ็ดเวิร์ด เขาถอนหายใจออกมา ดูเหมือนว่าก่อนที่เขาจะจดจำรายละเอียดของอาณาจักรนี้ เขาจะต้องศึกษาเเผนผังของบ้านตัวเองก่อนเเล้ว เเต่ก่อนที่เขาจะได้เข้าไปในคฤหาสน์
< กำลังตรวจสอบความพร้อมของโฮสต์ …. เรียบร้อยเริ่มทำการติดตั้งระบบเเสวงหาโชคชะตา >
เสียงลึกลับดังขึ้นในหัวของเอ็ดเวิร์ด ก่อนที่จะปรากฏหน้าต่างอินเตอร์เฟสของคอมพิวเตอร์ขึ้นเบื้องหน้าของเขาทำให้ทศถึงกับตกตะลึงกับภาพตรงหน้า
" เอ๋ หรือว่าจะเป็นระบบ เเบบนี้ก็ดีสิ ระบบเเสวงหาโชคชะตางั้นเหรอ หวังว่าเเกจะทำให้ชั้นใช้ชีวิตอย่างสงบสุขได้นะคุณระบบ "
สิ่งที่เอ็ดเวิร์ดเห็นตรงหน้าคือหน้าต่างสุ่มรูเร็ต หรือก็คือตู้กาชานั้นเองตัวเขาเองตกตะลึงกับสิ่งที่เกิดขึ้น โดยหารู้ไม่ว่าสิ่งนี้จะทำให้เขาเเข็งเเกร่ง เเละเอาตัวรอดในโลกเกมจีบสางนี้ได้ เเต่ก่อนที่เขาจะไปถึงจุดนั้นเขาก็คงจะต้องเสียเงินไปมากมายให้มันกับมันเช่นกัน
เรื่องราวจะเป็นยังไงต่อไป ทศพลที่มาอยู่ในร่าตัวร้ายอย่าง เอ็ดเวิร์ด วิลฟอร์ด ตัวร้ายกากๆในเกมจีบสาว เเละเป็นบุตรชายของลาสบอสนั้น จะเอาตัวรอดในโลกเกมจีบสาวอันโหดร้ายนี้ได้หรือไม่ โปรดติดตามตอนต่อไป
จบตอน
จบไปเเล้วนะครับสำหรับตอนนี้เป็นยังไงบ้าง สำหรับเนื้อหาตอนที่ 1 จะไม่ค่อยมีอะไรเปลี่ยนเเปลงเท่าไร ผมปรับให้ทศพลหรือเอ็ดเวิร์ด มีความเป็นผู้ใหญ่มากขึ้น ใจเย็นมากขึ้น กวนตีนน้อยลง เเละมีความอบอุ่นมากขึ้นนะครับ เหมือนกับพี่ชายที่เเสนอบอุ่นซึ่งเป็นคาเเล็คเตอร์หลักของเขา ผมหวังว่าทุกคนจะชอบกันนะครับ
ความคิดเห็น