คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : Chapter:3
สองอาทิตย์ก่อน
ณ หอพักของ Xso
"เฮ้ย! พวกเราทุกคน มาเล่นเกมกันดีกว่า " เสียงหนึ่งดังแทรกเสียงเพลงที่เปิดไว้เพื่อทำลายความเงียบภายในหอพัก
"มึงจะตะโกนทำไม แล้วยังชวนเล่นเกมอีก มึงเป็นไรเนี่ย" เสียงที่สองดังขึ้นมาหลังจากที่เสียงแรกเงียบไป
"แล้วพวกมึงสองคนจะตะโกนข้ามหัวกูเพื่อ" เสียงที่สามที่รู้สึกว่าเสียงที่หนึ่งและสองกำลังคุยข้ามหัวตนอยู่นั้นก็ได้เอ่ยขึ้น
"โอ๊ยไอ้เหี้ย! เงียบๆหน่อยดิพวกมึงสามตัวหนิ! ไอเทา ถ้ามึงจะชวนเล่นเกมก็ไม่ต้องตะโกนเสียงดัง ส่วนมึงไอแบคมึงจะไปตะโกนแข่งกับมันทำเหี้ยอะไร ส่วนมึง ไอ้เซฮุน มึงก็ลุกจากตรงนั้นสิครับ โง่อยู่ได้ เนี่ยตอนนี้น้องเปาจื่อกูตัดสายไปแล้วเนี่ย" เสียงสุดท้ายนามว่า ลู่หานที่ตอนนี้กำลังเดือดปุดๆเพราะกำลังเคลียร์ปัญหากับแฟนสุดที่รักแต่ก็ต้องล้มเหลว เพราะไอ้สามตัวที่ตะโกนแข่งกันเมื่อกี้
"กระผมเทาทาสุดหล่อ หัวหน้าแกงค์แพนด้า ต้องกราบขออภัยคุณลู่หานอย่างยิ่งนะครับ" เทาที่ดูเหมือนจะเห้นรังสีอำมะหิตของลู่หานที่ส่งมายังพวกตนก็เอ่ยขอโทษป็นคนแรก
"เออๆ กูขอโทษ "ตามด้วยแบคฮยอน
"กูไม่ขอโทษ เพราะมึงด่ากูโง่" และคนสุดท้าย โอ เซฮุน ที่บัดนี้ยังคงตั้งหน้าตั้งเล่นเกมในสมาร์ทโฟนเครื่องหรูอยู่
"เอ้า มึงจะเล่นเกมอะไรก็บอกๆมาดิ ตอนนี้เงียบแล้วเนี่ย" ลู่หานพูดกับเทาเมื่อนึกขึ้นได้ว่าไอ้มักเน่แพนด้ามันจะชวนเล่มเกม
"โอเค ผมจะชวนทุกคนเล่นเกมที่มีชื่อว่า อดีตหวนคืน" เทาที่ทำหน้าปลื้มปริ่มใจกับชื่อเกมของตนมาก แต่หารู้ไม่ว่าอีสามคนนั้นคิดว่ามันปัญญาอ่อนแค่ไหน
"เกมเหี้ยอะไรมึงเนี่ย อดีตหวนคืน" นั่นไง คนปากไม่สงบอย่างแบคฮยอนก็ถามออกมาจนได้
"ฟังให้จบก่อนดิไอ้พี่หมาแบค "เทาหันไปแว้ดใส่แบคฮยอนที่พูดขัขึ้นมาก่อนๆ
"เออๆ เร็วๆกูก็อยากจะรู้เหมือนกันว่าเกมชื่อแปลกนี่ มันจะเล่นยังไง"แบคฮยอนหันมาพูดพลางทำหน้าตาอยากรู้อยากเห็นเป็นที่สุด
"โอเค เกมนี้ก็มีกติกาง่ายๆคือ เล่นเหมือนเกมพระราชาแหละ คือผมจะมีไผ่มาให้ทุกคนจับ โดยแต่ละใบจะมี คิง ควีน แจค และโจ๊คเกอร์ ถ้าใครจับได้คิงก็มีอำนาจสามารถสั่งอะไรก็ได้กับคนอื่น แต่ เกมนี้มันต่างออกไป คือ อย่างที่บอกว่าชื่อเกมนี้คือ อดีตหวนคืน ฉะนั้นมันจะต้องเกี่ยวกันเป็นแน่ โดยการที่คนเป็นคิงนั้นจะเป็นคนออกคำสั่งให้เกี่ยวกับชื่อเกมและคนที่เหลือที่ไม่ได้หยิบโจ๊คเกอร์ก็จะสามารถสั่งคนที่หยิบๆได้ไผ่โจ๊คเกอร์ได้ โดยจะต้องออกคำสั่งให้เกี่ยวข้องกับที่พระราชาบอกคนแรกนะ "พอเทาอธิบายจบหน้าของแต่ละคนก็เอ๋อรับประทานไปเรียบร้อยแล้วครับ
"ก็พอจะเข้าใจนะ แต่แม่งก็ไม่เข้าใจว่ะ" เซฮุนพูดขึ้นมา
"งั้นฟัง จะอธิบายสั้นๆอีกครั้งหนึ่ง ง่ายๆคือ ใครจับได้คิงก็สามารถสั่งได้แต่คนที่หยิบด้โจ๊คเกอร์ โดยให้สั่งเรื่องที่เกี่ยวกับอดีต ห้ามเกี่ยวกับปัจจุบันและอนาคตเด็ดขาด เช่น ฉันได้คิงแล้วนายได้โจ๊คเกอร์ แล้วฉันสั่งให้นายกลับไปพิชิตใจแฟนเก่าที่นายเคยคบมาก่อนแล้วทำให้เคาบอกรักนายอีกครั้งให้ได้และคนที่จับได้ควีนกับแจ็คก็สามารถออกคำสั่งได้อีกคนล่ะคำสั่ง" คราวนี้เทาอธิบายแบบสั้นๆแต่ดูเหมือนว่าตอนนี้ทุกคนจะถึงบางอ้อกันแล้ว
"กูว่ามึงอธิบายสั้นๆแบบนี้แต่แรกก็จบ แม่งอธิบายอะไรไม่รู้ ยาวฉิบหายแถมไม่เข้าใจอีกต่างหาก" ลู่หานที่เดินเข้ามานั่งตรงโซฟาก็พูดขึ้น
"กูก็ว่างั้นแหละ" แบคฮยอนเห็นด้วยอีกคน
"งั้นจะเล่นป่ะล่ะ" เทาถามออกไป
น่"ามันดี เล่นดิ ตอนนี้กำลังเบื่อๆพอดี" เซฮุนให้แนวร่าวมปิดอย่างดี
"งั้น เล่นเลย" ว่าแล้วเทาก้ล้วงไผ่สี่ใบออกมาจากกางเกง
"โห นี่มึงเตรียมพร้อมมากอ่ะ" แบคฮอยนพูดอย่างอึ้งๆ
"ก็แน่นอนอยู่แล้ว คนอย่างผม อุปกรณ์พร้อมเป๊ะ สมกับเป็นจื่อเทา" พอพูดจบก็ทำท่าโพสตอนจบทำให้ลู่หานที่นั่งอยู่ข้างถีบตกโซฟาไป
"โอ๊ย ไอ้กวางพี่ลู่บ้า คุณมึงถีบคุณกูที่เป็นน้องได้ไงครับ" เทาที่โดนถีบตกโซฟาหันขึ้นมาถามลู่หาน
"คุณกูพี่ก็แค่มั่นใส่คุณมึงน้องไงครับ จอบอนะ" ลู่หานพูดจบก็นั่งขัดสมาธิและไม่ได้สนใจเทาอีกต่อไป
"เออ จำไว้เลย มาๆ เล่นกันเลย "เทาที่ยังนั่งอยู่ที่เดิมด้วยความเจ็บที่โดนตะตกโซฟาก็สับไพ่สี่ใบและยื่นมาข้างหน้า
แบคฮยอนจึงเอื้มมือออกมาหยิบคนแรก ตามด้วย ลู่หาน เซฮุนและเทาคนสุดท้ายตามลำดับ
"เอาล่ะนะ เปิดพร้อมกัน หนึ่ง สอง สาม" เทาที่เห็นว่าทุกคนเลือกไพ่เสร็จแล้วก็นับหนึ่งถึงสามเพื่อเปิดไพ่
"เหย้ดดดด กูได้คิงว่ะ "ลู่หานเป้นคนแรกที่พูดออกมาด้วยความดีใจ
"เฮ้ย กูได้แจ็ค" ตามด้วยแบคฮยอนคนที่สองที่ตอนนี้หันไปแคมือกับลู่หานรียบร้อยแล้ว จึงเหลือแค่เซฮุนและเทาที่ต้องรอลุ้นว่าใครจะเป็นคนโชคร้ายหยิบได้โจ๊คเกอร์
"เหลือพวกมึงสองตัวล่ะ เปิดพร้อมกันเลย หนึ่ง สอง สาม" พอลู่หานนับจบทั้งคู่ก็หงายไพ่ขึ้นมา
"เฮ้ยยยยยย กูได้ควีนนนนน เย้ กูรอดแล้วววว วู้วฮู้ววววว" และคนที่ดีใจจนออกนอกหน้าเป็นใครไปไม่ได้นอกจาก จื่อเทาคนนี้เองครับท่าน
"หึๆ รู้สึกคุณมึงจะโชคร้ายนะครัช เซฮุน ที่คุณกูหยิบได้คิงและคุณมึงหยิบได้โจ๊คเกอร์ "ลู่หานหันมายิ้มเจ้าเล่ห์ให้เซฮุนที่ตอนนี้กำลังทำหน้าไม่รู้ร้อนรู้หนาวอะไร
"เอาเหอะๆ มึงรีบๆสั่งมา กูจะได้ไปทำอะไรให้มันเสร็จๆ" เซฮุนตอยออกมาด้วยสีหน้าไร้อารมณ์สุดๆ
"ด้ายยยย คำสั่งของกูคือ จะให้คุณมึงนั้นกลับไปหาแฟนเก่าที่คุณมึงคบนานที่สุดและทำยังไงก็ได้ให้เค้าตอยคุณมึงเป็นแฟนภายในสามเดือน แต่ถ้าทำไม่ได้ พวกกูสามคนจะเตรียมบทลงโทษอันแสนสาหัสไว้ให้มึงแน่ "พอลู่หานพูดจบเซฮุนก็ดูเหมือนจะหน้าเปลี่ยนถอดลงนิดหน่อย
"งั้นกูต่อนะ ในระหว่างสามเดือน มึงจะต้องจูบเค้าให้ได้อย่างน้อย สามครั้งเป็นอย่างต่ำ "แบคฮยอนพูดต่อจากลู่หาน
"และข้อสุดท้าย ของกูไม่อยาก แค่พาแฟนเก่าคนนั้นของมึงมาเปิดตัวและดีพคิสให้พวกกูดูสักช็อตแต่เค้าต้องยอมรับคำขอเป็นแฟนจากมึงแล้วนะ ก็เป็นอันว่า มิชชั่นเคลียร์" เทาพูดก่อนที่จะใส่แอคเซ้นภาษาอังกฤษในช่วงสุดท้ายอย่างกระแดะ
"อ่อ ได้ไม่มีปัญหา แค่ให้กูทำให้แฟนเก่าที่กูคบนานที่สุดตอบตกลงเป็นแฟนภายในสามเดือนใช่มั้ย "เซฮุนถาม
"เยส "เทาตอบแบบอังกฤษจ๋า มาเองเลยจ้า
"ได้ งั้นพวกมึงทั้งหลายรอดูได้เลย" เซฮุนบอกทั้งสาม
"เออ กูจะคอยดู!!" ทั้งสามคนพร้อมใจกันพูด
แฟนที่คบกันนานที่สุดงั้นเหรอ หึหึ งั้นก็คิม จุนมยอน ซินะ..................
TBC...
โอ้ อัพตอนที่สามเรียบร้อย
ตอนนี้ก้มาเฉลย ว่าทำไมจู่ะทำไมพระเอกของเราถึงรุกขนาดนั้น
เกมของเทาก้ดูเหมือนจะไม่อะไรนะ เเต่มันเหมือนตัวทำร้ายจุนน้อยเลยอ่า T^T
เรื่องจะเป้นยังไง ก็ ติดตามกันต่อปายยยย
ความคิดเห็น