TaoKacha :: FONDNESS ::

ลำดับตอนที่ #8 : :: Chapter 7 ::

"คชา..เธอหมดประโยชน์แล้ว... สำหรับคืนนี้"


 



 

ก๊อกๆๆ 

เสียงเคาะประตูจากด้านนอก เรียกความสนใจให้กับร่างเล็กได้ไม่น้อย เท้าเปลือยรีบก้าวลงจากเตียงนุ่ม เดินเร็วๆไปยังประตูห้องบานใหญ่ ก่อนจะเอื้อมมือไปบิดลูกบิดเงาสีทอง

"ไง"

"คุณต๋าวว"  ทันทีที่คนตรงหน้าปรากฏตัว คชาก็รีบโผเข้ากอดทันทีจนเกือบเซล้ม ทำเอาอีกฝ่ายได้แต่ยืนงง เอามือลูบหัวทุยเบาๆ

"เป็นอะไรเนี่ยเรา"  ถามออกไปอย่างงงๆ 

"...เรา....เราเหงา.." เสียงเล็กอู้อี้ดังลอดออกมา ขณะที่ใบหน้าหวานยังคงซุกกับแผ่นอกกว้าง

"อะไรนะ?"  คำตอบนั้นยิ่งทำให้คนที่งงอยู่แล้วกลับงงหนักกว่าเก่า

"ชาเหงาอ่ะ วันๆดูแต่การ์ตูน ไม่ได้ทำอะไรเลย"  ดวงหน้าหวานเงยขึ้นมาสบใบหน้าคมอย่างออดอ้อน

"..ฉันปล่อยเธอนอนเฉยๆหลายคืนแล้ว...งั้นเดี๋ยวคืนนี้ฉันทำให้หายเหงาเลยดีมั้ย หึหึ"

"ไม่เอาแล้วน้าาาาา" ร่างเล็กโวยวายไปทันขาดคำ ก็โดนดันตัวเข้ามาภายในห้อง แสงไฟสลัวๆจากโคมไฟหัวเตียง บวกกับบรรยากาศยามเย็นที่โพล้เพล้ ยิ่งเป็นชนวนชั้นดีให้เต๋าเสียเหลือเกิน .

.

.

.

แผ่นหลังเนียนเปลือยเปล่าถูกกดให้แนบสนิทกับผนังเย็นเฉียบ ตามมาด้วยอกแกร่งที่ทาบทับลงมาจนมิดร่างเล็ก เสียงกระทบกันของผิวกายดังก้องกังวานแข่งกับเสียงสายน้ำที่หลั่งไหลลงมาจากฝักบัวสแตนเลตภายในห้องน้ำกว้าง

แขนเนียนโอบกอดรอบคอชายหนุ่มไว้แน่นพอๆกับขาเพรียวที่พยายามเกาะเกี่ยวเอวสอบไว้อย่างแน่นหนาเพราะกลัวตก แต่กลับกลายเป็นยิ่งช่วยให้ท่อนเนื้อใหญ่ของอีกฝ่ายเข้าบดเบียดช่องทางนุ่มได้มากขึ้นไปอีก 

"อึก!! อ้ะะะ"  ดวงหน้าหวานซบลงกับไหล่กว้าง แขนขาเริ่มอ่อนแรงไปหมดหลังจากที่พากันไปสู่ห้วงสวรรค์อันแสนหวานแล้วถึง 3 ครั้ง 


"ยังจะเหงาอีกมั้ย ฮื้ม?"  จุมพิศที่หัวทุยเบาๆดวงตาคมเพ่งพินิจใบหน้าหวานที่กำลังนิ่วหน้า แ้มใสเต็มปด้วยหยดน้ำ.. และคราบน้ำตา  ไม่รู้เสียด้วยซ้ำว่าตกลงแล้วมันคือน้ำตาแห่งความเจ็บปวด หรือความสุขกันแน่...

"ไม่..ไม่เหงาแล้ว..อ้ะ!"  เอวหวานยังคงกระหน่ำลงไปอย่างต่อเนื่องจนโดยไม่เว้นโอกาสให้ร่างเล็กได้พักหายใจเลยแม่แต่น้อย

"อืมมมม... แน่นไปแล้วนะ นี่ขนาดเกือบทุกวันนะเนี่ย" แขนแกร่งโอบรัดร่างเล็กที่แสนจะอ่อนแรงไว้ ในใจรู้สึกมีความสุขระริกแปลกๆ.... เพราะความคับแน่นนี้ทำให้เขาแน่ใจได้ว่า...


ของเล่นชิ้นนี้ของเขายังคงเป็นของๆเขาแต่เพียงผู้เดียว...


เอวสอบกระแทกกระชั้นอีกหลายครั้งก่อนความคิดต่างๆจะหลุดกระจายหายไปพร้อมสายน้ำอุ่นที่ไหลเวียนภายในช่องทางนุ่ม เป็นจังหวะเดียวกับที่ร่างเล็กได้ผลอยหลับไปเพราะความเหนื่อยล้า... 

"น่ารักจริงๆเลย ของเล่นหัวถ้วยของฉัน.. อยู่กับฉันไปนานๆนะ" 

.

.

.

.
 

หลังจากที่ลูกมาเฟียหนุ่มได้จัดการอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าให้กับร่างเล็กอย่างที่เคยทำจนร่างบางนอนหลับพริ้มอย่างสงบอยู่บนเตียงได้ไม่นาน... ก็มีเสียงดังขึ้นมาจากโต๊ะหัวเตียง เรียกสติให้เต๋าละสายตาจากร่างที่น่าค้นหานี้ได้

ครืดดดดดดดดด ครืดดดดดดดด

"ว่าไง"  เอ่ยทักห้วนๆให้ปลายสาย

"เดี๋ยวนี้มึงไม่ออกมาเที่ยวแล้วหรอวะ พวกกูคิดถึงนะเว้ย"

"จะอ้วก ขนลุกว่ะ หึหึ" ร่างสูงลุกขึ้นจากเตียงเดินไปเปิดม่านสีสดออก แสงจันทร์ในคือฟ้าเปิดส่องรำไรผ่านประตูกระจกบานใหญ่ ทอดยาวมาหาร่างบาง ทำให้ชายหนุ่มจำต้องเหลียวหลังกลับไปมอง

"..สวย..." พึมพำกับตัวเองเบาๆ แต่ลืมไปเสียสนิทว่าตนกำลังคุยสายกับมิตรสหายอยู่

"เห้ยไร! ใครสวยวะ! เห้ยเดี๋ยวนี้แอบมีสาวซุกไว้หรอไอ้นี่ ร้ายนะๆ"  เสียงเอ่ยแซวอย่างยียวนของเพื่อนซี้ทำเอาเต๋าไปไม่ถูก

"ไม่ใช่สาววว ไม่ได้ซุกกก" 

"งั้นอะไรสวยหราาาาครับบบ"

"ก...ก็...."  ตาคมหันกลับไปมองเสี้ยวหน้าหวานที่มีไรผมสีดำขลับปรกลงมาเป็นแพ ตัดกับแก้มใสที่ขึ้นสีแดงระเรื่อเนื่องจากเพิ่งผ่านกิจกรรมมาอย่างหนัก ยิ่งขับให้เจ้าตัวดูหน้ามองยิ่งขึ้น 


"ก็?"

"ก็... พระจันทร์ไง... สวยออก" ตอกกลับไปอย่างข้างๆคูๆ นิ้วเรียวยกขึ้นเกาท้ายทอยยิ๊กๆอย่างไม่เคยทำมาก่อน

"ป้าดดด คนอย่างนายเต๋านี่หรือ จะยืนชมจันทร์?"  

"ไม่รู้ไรก็หุบปากไปเลยน่า"  

"น่านนน เหวี่ยงใส่อีก แสดงว่ามีอะไรแน่ๆเลยนะมึง"  น้ำเสียงจับผิดจากปลายสายยิ่งทำให้เต๋าทำอะไรไม่ถูก อยากจะเขกกะโหลกแล้วถามตัวเองจริงๆว่าอาการแบบนี้คืออะไรกันแน่

"ไม่มีเว้ยย!!"

"กุว่ามี"

"ไม่มี ไม่เคยมี!"

"งั้นคืนนี้มึงออกมาก๊งกับพวกกูหน่อยดีกว่า ขาดมึงไปหลายวันแล้วงานกร่อยว่ะ"

"......"  สายตาคมเหลียวกลับไปมองร่างเล็ก ที่ตนเพิ่งสัญญาไป ว่าไม่ว่าจะไปไหนจะบอกลาก่อนเสมออีกทั้งต้องบอกเวลาแน่นอนที่ตนจะกลับมาอีกด้วย 


.

.


.

แล้วทำไมกุต้องไปทำตามที่มันขอร้องด้วยวะเนี่ย....


คำถามเล็กๆผุดขึ้นมาในหัว... แต่ก็ยังหาคำตอบไม่ได้ ทำให้ร่างสูงตัดสินใจที่จะคิดหาเหตุผลอีกต่อไป...

"....งั้นเจอกันเว้ยพวกมึง..."  มือหนากดวางสายก่อนจะเดินไปหยิบเสื้อเจคเก็ตหนังสีดำเงาสะบัดพากขึ้นบ่า อีกมือเอื้อมไปคว้ากุญแจรถสปอร์ตที่หัวเตียงติดกับร่างเล็กที่กำลังหลับไหล ตาคมหันไปมองคนบนเตียงแวบหนึ่ง ก่อนจะรีบสะบัดความคิดออกไปแล้วรีบก้าวออกจากห้อง

จะมีก็แต่ความรู้สึกผิดลึกๆในใจ ที่จู่ๆก็ทิ้งอีกคนไว้คนเพียงคนเดียวแบบนี้
.

.

.

ในเมื่อตอนนี้มีของสนุกอยู่รอตรงหน้า...

จะมัวแต่ไปห่วงไปกังวลกับไอ้เด็กที่นอนเหนื่อยบนเตียงนั่นทำไม...


"คชา..เธอหมดประโยชน์แล้ว... สำหรับคืนนี้"  รอยยิ้มร้ายปนเจ้าเล่ห์ที่ไม่ได้นานผุดขึ้นอีกครั้ง ก่อนที่ขาเรียวยาวจะเร่งความเร็วรถหรูให้ไปถึงที่หมายโดยไว...

.

.

.

ชายวัยกลางคนผู้ถูกเต๋าเรียกว่า 'พ่อ' ก้าวเดินออกมาจากมุมมืดของทางเดินชั้นสองหลังจากแอบดูเหตุกาณ์มาโดยตลอด พลางส่ายหัวเบาๆให้กับนิสัยจอมเที่ยวเตร่ของลูกชายคนเดียวที่แก้ไม่หายเสียที...

จริงๆแล้วเขาคิดว่าหายแล้วด้วยซ้ำ.. เพราะเท่าที่เขาสังเกตได้ หลังจากที่เต๋าได้รู้จักกับเจ้าเด็กที่ชื่อคชา วันๆก็เอาแต่ขลุกอยู่ในห้องกับคชา ส่วนตอนกลางคืนยิ่งแล้วใหญ่...เขารู้ดี...
แถมยังหวงแหนเจ้าเด็กนั่นเสียยิ่งกว่าอะไร ถึงขนาดกักบริเวณไม่ยอมให้คชาได้ออกจากห้องเลยแม้แต่น้อย  นิสัยที่เปลี่ยนไปของเต๋านี้ทำให้ชายชรารู้สึกดีขึ้นมาก
แต่ในตอนนี้ คืนนี้.. เต๋ากลับเลือกที่จะออกไปเที่ยวกลางคืนอีก....
ก็คงไม่มีใครสามารถรั้งเขาไว้ได้อยู่ดี...

 

พุฒยื่นมองเหตุการณ์อยู่ห่างๆที่ริมระเบียง.. ในความมืด เขาเห็นว่าเต๋าทำอะไรกับคนตัวเล็กบ้าง ผ่านม่านสีแดงที่ปิดไม่สนิท รู้สึกหมดหวังอย่างบอกไม่ถูกเมื่อเห็ยว่าอีกฝ่ายได้ครอบครองล่างเล็กนี้ไว้แล้ว... แต่ความหวังอันน้อยนิดก็ถูกจุดติดขึ้นเมื่อมีโทรศัพท์เรียกให้เต๋าออกไปข้างนอก
ทิ้งให้คนที่เขาแอบตกหลุมรักต้องนอนอยู่เพียงลำพัง 

แขนแกร่งลดกล้องส่องทางไกลอันพกพาลง พลางมีคำถามมากมายผุดในหัว..

"ตกลงเต๋ากับน้องคชาเป็นอะไรกันแน่..." 

 

เช้าวันใหม่ แสงแดดจ้าชวนแสบตาปลุกคนตัวเล็กบนเตียงให้ตื่นขึ้น แพขนตาสวยกระพริบถี่เพื่อปรับตาให้เข้ากับปริมาณแสง แขนเรียวยันตัวให้ลุกขึ้นอย่างยากลำบาก หรี่ตามองหาอีกคนที่ควรจะนอนอยู่ข้างๆ แต่ตอนนี้กลับว่างเปล่า 

เตียงนอนอีกฝั่งยังคงเรียบตีงเหมือนเดิม...

ไม่มีทางที่คนอย่างคุณเต๋าจะตื่นขึ้นมาเก็บที่นอนให้เรียบร้อยขนาดนี้...

นอกเสียจาก...


"ค...คุณเต๋า..." เสียงแหบแพร่เอ่ยเรียกแผ่วเบา แต่ไร้ซึ่งการตอบรับ

"คุณเต๋าไปไหนอ่ะ...." ก้าวขาลงจากเตียงอย่างรวดเร็วทำให้เกิดอาการเซๆเล็กน้อยเนื่องจากกล้ามเนื้อที่ยังอ่อนแรงไม่หาย

"คุณเต๋า..."

"หาไอ้เต๋าอยู๋หรอครับน้องคชา ^^"  เสียงทุ้มจากบุคคลที่เหนือความคาดหมายดังมาจากทางระเบียง

"พี่พุฒ!!"  ร่างเล็กตะโกนเรียกผู้มาเยือนอย่างตกใจ 

"ทำไม..ตกใจล่ะสิ"  ร่างสูงเดินเข้ามาหาพร้อมกับเอื้อมมือไปขยี้กลุ่มผมนุ่มเป็นการทักทาย

"ตกใจสิฮะ...มาไงเนี่ย"

"ก็ปีนรั้วข้ามมาไง" ตอบอย่างลอยหน้าลอยตา

"โหยยย เก่งชะมัด เดี๋ยวก็โดนหาว่าขโมยหรอก.... จู่ๆมาโผล่ในห้องชาแบบนี้ ถ้าคุณเต๋ารู้พี่พุฒได้ตายแน่ๆ" รอยยิ้มหวานปรากฏแก่ใบหน้าคนตัวเล็ก แต่เมื่อสะดุดเข้ากับชื่อของอีกคนก็ทำให้ฉุกคิดเรื่องเดิมขึ้นได้อีกครั้ง

"พี่เต๋าไปไหน พี่พุฒรู้มั้ยฮะ" 

"ไอ้เต๋าน่ะเหรอ...ป่านนี้มันไปมีความสุขกับพวกสาวๆที่อื่นแล้วล่ะ" 

"หา? สาวๆที่อื่นหรอฮะ?"

"อื้ม ก็แบบตามที่เที่ยวไง จะมีสาวสวยๆ ขาวๆ ขายาวๆ อกแน่นๆมาคอย เสี่ยขาาน้ำมั้ยคะ เสี่ยขาหนูนวดให้นะคะ แบบเนี้ย"  พุฒพูดออกท่าทางพลางทำหน้าหื่นกามเล็กน้อย เรียกเสียงหัวเราะเบาๆได้เล็กน้อย

"55555 คุณเต๋าไม่ใช่คนแบบนั้นหรอกฮะ" 

"แล้วน้องชามั่นในได้ไงล่ะ ว่าไอ้เต๋ามันไม่ได้ทำอย่างที่พี่ว่า"

"ก็.....ขาวชาก็ขาวนะ ขาชาว่าก็ยาวอยู่.. นวดหรอ ก็นวดให้เกือบทุกวันนะ ส่วนเรื่องเสิร์ฟน้ำเสิร์ฟกาแฟเนี่ยที่ 1 เลยล่ะ ^^b ...จะขาดก็แต่.."  ใบหน้าหวานก้มลงสำรวจตัวเองเล็กน้อย

"....ไม่มีอกแน่นๆอ่ะ หรือชาจะไปทำดี?"  ดวงตาใสเงยขึ้นมาสบตาพุฒ พร้อมคำตอบที่แสนจะไร้เดียงส่า ทำให้อีกคนยิ้มตามได้

"มันไม่เหมือนกันคับคชาาาา"

"เราว่าเหมือนนะ"  ใบหน้าหวานนิ่วลงอย่างไม่เข้าใจ

"ช่างมันเถอะครับ...สำหรับพี่น้องคชาแค่สวยอย่างเดียว ก็เอาอยู่แล้ว ^^" ใบหน้าหล่อยื่นเข้ามาใกล้ ปลายจมูกโด่งเฉียดแก้มใสเพียงเล็กน้อยเนื่องจากร่างเล็กเลือกที่จะหดคอหนี ทำเอาพุฒแปลกใจเล็กน้อย

"...วันนี้ไปเที่ยวกับพี่มั้ย ไหนๆเต๋าก็ไม่อยู่แล้ว พี่ตั้งใจมารับเลยนะ"

"เอ่อ..." คนตัวเล็กออกอาการลังเลอย่างเห็นได้ชัด

"จะพาไปเที่ยวสวนสนุกดีมั้ยน้าาา กินไอติมอร่อยๆเย็นๆ หรือจะดูหนังดี"  ร่างสูงพยายามพูดโน้มน้าวสุดชีวิต

"อืมมมมมมม งั้นไปเที่ยวสวนสนุกนะ! คชายังไม่เคยไปเลย"  ดวงตาใสลุกวาวขึ้นมาอย่างเห็นได้ชัด

"อ้าว แปลว่าตกลงใช่มั้ยเรา"

"ไม่รู้ดิ แบรรร่" แลบลิ้นปลิ้นตาให้ทีหนึ่ง ก่อนจะรีบคว้าเสื้อผ้าและผ้าเช็ดตัวเข้าห้องน้ำไปทันที

ทิ้งไว้ให้แต่แขกผู้มาเยือนได้แต่ยืนอมยิ้มเป็นคนบ้าอยู่คนเดียว
 

ไอย่ะะ กลับมาเต็มตอนแล้วจ้าาาาาา 

ขอบคุณสำหรับทุกคะแนนโพลนะคะ จะได้นำไปปรับปรุงต่อไป

1 เม้น = 1 กำลังใจ 

นักเขียนมือใหม่ ขอบคุณค่าา