TaoKacha :: FONDNESS ::

ลำดับตอนที่ #5 : :: Chapter 4 ::

ต่อจากนี้ไป เธอห้ามออกห่างจากฉันเป็นอันขาด

 และที่สำคัญ เธอจะต้องรับใช้ฉัน จนกว่าฉันจะพอใจ!!

และเธอจะเป็นของเล่นชิ้นโปรดของฉันด้วย..





 

 
  ร่างเล็กปรือตาตื่นขึ้นมาเนื่องด้วยเสียงเพลงโหวกเหวกรอบตัวที่ลอยดังเข้ามาจนถูกปลุกให้ตื่น

 พยายามยันตัวขึ้นมานั่งทั้งๆที่ยังมึนหัวอยู่ ก่อนจะสาดส่องหาคนที่พาเขามา

"คุณต๋าวววว"  เมื่อพบเป้าหมาย คชาก็เดินเอื่อยๆไปหาทันที มือเรียวยกขึ้นมาขยี้ตาป้อยๆ

 "อ้าว ตื่นแล้วหรอ"  มาเฟียหนุ่มที่กำลังนั่งเม้ามอยท์กับเพื่อนฝูงอยู่อย่างออกรส จำต้องหันมาสนใจ

 "มึนหัว"  

 "ถ้ามึนก็ไปล้างหน้า ห้องน้ำอยู่นู้น"  ว่าพลางชี้นิ้วบอกทาง คนตัวเล็กมองตามปายนิ้วไปจนเห็นป้ายห้องน้ำ แต่กลับหันมาส่ายหัวยิ๊กๆ

 "ไม่ไป"  น้ำเสียงติดงัวเงียเล็กน้อย กับการยืนที่ดูโครงเครงจะล้มหน้าล้มหลัง เรียกรอยยิ้มให้คนรอบข้างได้มิใช่น้อย

 " อ้าว? " 

 " ป้านมบอกว่า...ห้ามไปห้องน้ำคนเดียว"  ใบหน้าหวานก้มลงจนชิดอก นิ้วเรียวค่อยๆยกขึ้นมาเกี่ยวกันไปมา

 "หา??"  ร่างสูงขยับตัวเข้ามาใกล้เพราะเสียงเพลงที่ดังรบกวนสู้เสียงเล็กๆของคนตรงหน้า 
 
 "ป้านมบอกว่าห้ามไปห้องน้ำคนเดียว" 

 "ทำไมล่ะ?" 

 "ก็....."  ใบหน้าหวานที่อมชมพูเพราะฤทธิ์แอลกอฮอลล์อยู่แล้วเริ่มขึ้นสีชัดขึ้นไปอีก

 "หืม??"  สายตาคมจ้องมองอย่างคาดคั้นหาคำตอบ ราวกับจงใจจะแกล้ง

 "ก็...ป้านมบอกว่าเดี๋ยวชาโดนรับพาตัว ><"  เสียงอู้อี้เอ่ยขึ้นมาเบาๆจนแทบไม่ได้ยิน

 "ว่าอะไรนะ!? พูดดังๆ" 

 "ป้านมบอกว่าเดี๋ยวชาโดนรับพาตัว!" เงยหน้าขึ้นมาพูดเสียงดังฟังชัดก่อนจะตามมากด้วยเสียงหัวเราะดังลั่นจากเพื่อนๆของเต๋า 

 "จะบ้าหรอ! ไปๆๆ ล้างหน้าล้างตาไป ไร้สาระ เมาใหญ่ละ"  ร่างสูงขึ้นเสียงออกคำสั่งแล้วส่ายหัวไปอย่างเหนื่อยหน่าย


... โดยไม่มีใครสังเกตุเห็นรอยยิ้มที่มุมปากของเขาแม้แต่น้อย


 

 
 

คชาจำยอมที่จะต้องเดินฝ่าฝูงชนอันแออัดกลางฟอร์เต้นรำ ก่อนจะค่อยๆเบียดตัวออกมาจนถึงห้องน้ำ

"เห้ออออ คนเยอะชะมัด"  มือเรียวเปิดน้ำก๊อกแล้ววักน้ำล้างหน้าอย่างกระหน่ำ หวังจะให้อาการมึนเมานี้จางหายไป แต่มันท่าจะไม่ได้ผลเสียเลย แถมยังเผลอทำเสื้อตัวบางที่สวมอยู่เปียกกระจายเป็นหย่อมๆไปทั่ว

"เอาแล้วไง"  ร้องอย่างตกใจเมื่อเห็นสถาพของตนเองในกระจก

"เอาไงดีเนี่ยยย"   ขณะที่ร่างเล็กกำลังสาลวนกับเสื้อผ้าตัวเอง ....

"เป็นไรรึเปล่าคับ"  เสียงนุ่มลอยแผ่วเบาอยู่ข้างหู

"คุณเต๋าฮะ..อ้าว"  ร่างเล็กผงะถอยเล็กน้อย เมื่อคนอีกคนไม่ใช่คนที่ตนรู้จัก

"พี่ไม่ได้ชื่อเต๋าคับ พี่ชื่อพุฒ ^^" รอยยิ้มหวานถูกส่งมาให้อีกคนที่ตัวเล็กกว่า

 "เอ่อ...ฮะ"  

 "เราชื่ออะไรคับ"

 "ผม...คชาฮะ"   เขาถามคชาก็ตอบไป

 "แล้วนี่ไปทำไรมาเนี่ยเสื้อเปียกหมดแล้ว"  สายตาคมมองไล่พิจารณาตามสัดส่วนภายใต้เนื้อผ้าที่แนบเว้าลงไปบางจุด
 

 " ก็..ก่อนหน้านี้คุณเต๋าให้คชากินน้ำเหม็นๆ พอกินไปก็ปวดหัวมากเลย ก็เลยมาล้างหน้า แล้วก็ทำเสื้อคุณเต๋าเปียกหมดเลย กลับไปคชาต้องโดนด่าแน่ๆ"  น้ำเสียงหวานเล่าท้าวความยาวจนหมดเปลือก พลางทำหน้าเศร้า 
 

"อ่อ...งี้นี่เอง แล้ว..คุณเต๋าของคชาคือใครหรอคับ แฟนหรอ?"  ชายหนุ่มโค้งตัวลงมาให้อยู่ในระดับเดียวกันกับอีกคน

"ไม่ใช่ๆ คุณเต๋าคือคนที่พาเรามาเที่ยวที่นี่ บอกว่ามาแล้วเดี๋ยวจะสนุกเอง แต่คชาว่าน่าเบื่อจะตาย"  ว่าไปพลางเอามือพัดๆชายเสื้อโดยหวังว่าจะแห้งขึ้นสักนิด ไม่ได้ทันเอะใจเลยว่าชายหนุ่มจะถามสิ่งเหล่านี้ไปทำไม

"อืม...ให้พี่ช่วยไหม? จะได้แห้งเร็วๆ"  

"ได้หรอฮะ พี่พุฒใจดีจัง ^^"  เด็กน้อยเงยหน้าขึ้นมายิ้มหวาน 



... ในโลกของคชานั้นทุกสิ่งล้วนสวยงาม 

... ผิดกับโลกแห่งความจริงนี้



"ได้สิ มาเดี๋ยวช่วย"  ว่าแล้วแขนแกร่งก็ฉวยเอวบางแล้วยกดันขึ้นก่อนจะเดินไปที่เครื่องเป่ามือ

"อ่ะ เป่าซะจะได้แห้ง"  เสียงแหบพร่ากระซิบข้างหูนุ่มอย่างได้ใจ

"ทำยังไงอ่ะ" 

"...ก็แบบนี้" มือหนาอีกข้างเอื้อมมาเลิกชายเสื้อเปียกชุ่มขึ้นจ่อใต้เครื่อง เผยให้เห็นต้นขาเนียนนุ่มน่าสัมผัส ทันใดนั้นชายหนุ่มตัดสินใจเอ่ยปากทันที

"น้องคชาคับ"

"ฮะ"  คนในอ้อมแขนยังคงจับแขนเสื้อตัวเองเป่าเครื่องอยู่อย่างแปลกใจกับอุปกรณ์ชิ้นนี้

"น้องคชาทำไรให้พี่หน่อยได้ป่าว"

"ได้สินะ พี่พุฒช่วยชาไว้ ชาต้องตอบแทนคนที่ช่วยอยู่แล้ว"  .. ใช่แล้ว ป้านมมักจะสอนคชาแบบนี้ตั้งแต่เด็กเสมอ

"...คืนนี้...เป็นของพี่ได้มั้ยคับ"

.

.

.

 

 

 

เต๋าที่ตอนนี้กำลังนั่งรอร่างเล็กอยู่ หวังว่าพอมาแล้วจะพากลับเลย เพราะถึงแม้จะคอแข็งแค่ไหนตัวเองก็เริ่มจะเวียนๆหัวขึ้นมาแล้วเหมือนกัน  แต่ตอนนี้เขาเริ่มตะหงิดใจแปลกๆเพราะอีกคนนั้นหายไปนานพอสมควรแล้ว

"เห้ยมึง น้องเค้าอ้วกคาห้องน้ำไปยังวะ"

"คงไม่หรอกน่า ไม่ได้เมาขนาดนั้น"  ร่างสูงส่ายหัวปฏิเสธขณะที่สายตาเริ่มสาดส่องมองหาหัวเห็ดกลมๆในฝูงชน

"ระวังเถอะ เดี๋ยวก็โดนเล่น"  อ้นออกความเห็น

"โดนเล่นไรของมึง"  เต๋าหันกลับมาเหวใส่เพื่อนสนิททันที


...ไม่มีทาง เขาไม่ยอมยกของเล่นชิ้นเอกของเขาให้ใครเป็นอันขาด!!
   
... แล้วอย่าหวังว่าใครจะได้ไปด้วย

"อ้าว ก็ใครจะไปรู้ น่ารักๆแบบนั้นเป็นกูๆเห็นเดินมาคนเดียว กูก็ต้องเดินประกบแหละ"  น้ำแข็งช่วยผสมโรง

"เป็นกูๆไม่ใช่แค่เดินประกบเว้ย... จะลากไปประกบบนเตียงเลยแหละ กร้ากกกก" โปเต้พลั่นออกมาอย่างเมามาย  ทำให้เต๋าเริ่มอยู่ไม่สุก

"หุบปากไปเลยพวกมึง"  หันไปด่าทอเหล่าเพื่อนตัวดีอย่างหัวเสีย แล้วจู่ๆคำพูดของป้านมที่พูดเตือนไว้ก่อนจะมาเที่ยวก็ผลุดขึ้นมาในหัว




" ป้าวารฝากคุณหนูของป้าด้วยนะคะ ออกไปข้างนอกเกรงว่าจะโดนคนหลอกเอา... 
  แกเองไม่เคยออกไปไหนมาก่อนเลย "

"ชิบหายละไง!!"  เต๋าสบถออกมาก่อนจะรีบพุ่งตรงไปยังที่หมายทันที 


 

 

 

ลมอุ่นที่เป่ารดเสื้อตัวบางอยู่นานทำให้ผ้าแห้งเป็นที่เรียบร้อย  แขนแกร่งค่อยๆวางร่างเล็กลงพื้นเเล้วกอดไว้หลวมๆอย่างฉวยโอกาส

"น้องคชายังไม่ตอบพี่เลยนะคับ คืนนี้ไปบ้านพี่นะ ^^" 

"แต่ว่า....." ใบหน้าหวานเลิกลัก เพราะจำได้ว่าป้านมบอกว่าอย่าไปไหนกับคนแปลกหน้าที่ตนไม่รู้จัก



     แต่ตอนนี้เราก็รู้จักกับพี่พุฒแล้วนี่ ถ้าไปก็ไม่เสียหายเนอะ?




"ก็..ได้ฮะ ^^"  รอยยิ้มสดใส ดวงตากลมราวกับลูกแกะ ทำให้หมาป่าตรงหน้าไม่รอช้า

"น่ารักจังเลยเด็กดี.."  ไม่ทันขาดคำ ใบหน้าคมก็ก้มลงไปซุกไซร้ที่ซอกคอหอมกรุ่นก่อนจะค่อยๆลามลงไปตามไหล่บาง

"อ้ะ! พี่พุฒ"  มือบางรีบดันอกอีกคนช้าๆเมื่อรู้สึกได้ว่า..



...แบบนี้มันคือแบบเดียวกันกับที่คุณเต๋าทำกับเรานี่นา!!...



ไม่ทันได้ตั้งตัว มือหยาบเริ่มซุกซนลูบไล้ไปตามต้นขาเนียน คชาได้แต่ยืนแข็งทื่อ..


...คุณเต๋าบอกว่า เวลาทำแบบนี้ให้เราอยู่เฉยๆ... งั้นต้องยืนนิ่งๆแบบนี้ดีกว่า



ก่อนที่อะไรจะเกินเลยไปมากกว่านั้น เกิดเสียงกระแทกประตูดังลั่นจนพุฒต้องหันไปมองต้นเหตุที่มาขัดจังหวะ

"คชา!!!"  น้ำเสียงเกรี้ยวโกรธและใบหน้าที่แดงก่ำบอกได้ว่ามาเฟียคนนี้ไม่พอใจเป็นอย่างมาก

"คุณเต๋า??"  เอียงคอถามอย่างไม่เข้าใจสถานการณ์

"ไหนบอกว่าจะไม่มาด้วยไง" น้ำเสียงใสเอ่ยถามผู้มาเยือน แต่กลับโดนกระชากแขนให้หลุดออกจากการเกาะกุมของชายหนุ่มอีกคน

"มึงเป็นใคร! กล้าดียังไงมาทำคนของกูแบบนี้!"  

"งื้อ...คุณเต๋าปล่อยแป้บนึง ชาเจ็บ"  แขนเรียวพยายามบิดหนีเมื่อแรงบีบจากมือขาวนั้นทำเอาเริ่มเจ็บ แต่เจ้าตัวกลับไม่หันมาสนใจเลยแม้แต่น้อย

"ก็คุณไม่ถือของไว้ดีๆ ของมันก็หลุดมือสิ"  รอยยิ้มท้าทายถูกส่งมาให้เต๋า 

"มึง ปากดีหรอ!"  มือหนาอีกข้างที่ว่างเตรียมยกขึ้นมาประทะคนตรงหน้า แต่กลับมาเสียงเสียงเล็กๆตะโกนห้ามไว้

"อย่านะคุณเต๋า! พี่พุฒช่วยชาไว้นะ" 

"หา? ว่าไงนะ?? ไอ้เชี่ยนี่ช่วยไรชา ตอบมามันช่วยอะไร!!??"

"ฮึก..ทำไมต้องตะโกนด้วยเล่า!"  ร่างเล็กสะบัดแขนอย่างแรงจนหลุดออกจากการเกาะกุม

"หรือมันช่วยให้หายอยากฮะ!!?"

"อะไร?" 

"ทำมาเป็นไม่เข้าใจ ถ้าอยากมากนักทำไมไม่บอก ฮะ?! บอกแล้วไงว่าเป็นของๆฉัน อยู่ภายใต้การปกครองของฉันคนเดียว! ส่วนมึง อย่าได้เจอกันอีก ไอ้เวร!"  ร่างสูงตะหวาดลั่น ก่อนจะลากคนตัวเล็กออกไปทันที


"หึ...นี่หรอคุณเต๋า... ไว้เจอกันใหม่นะครับ.. น้องคชา"  


.


.


.

 

"งื้อออออ อ้ะ...อ๊าาาา"  เสียงครางหวานดังออกมาจากปากบางที่บวมช้ำ

นิ้วเรียวของร่างสูงถูกส่งเข้าไปในช่องทางเล็ก ค่อยๆวนโกยแอ่งของเหลวสีขาวภายในออกมา ก่อนจะนำสิ่งที่ยิ่งกว่าใส่เข้าไปแทนที่ เพื่อเตรียมพร้อมสำหรับบทลงโทษบทต่อไป

"อ้ะ...พะ..พบแล้ว"  เสียงแหบพร่าอย่างเหนื่อยอ่อน พร้อมดวงตาหวานฉ่ำด้วยน้ำตา ถูกส่งมาให้คนข้างบนตัว

"ฉันไม่หยุดง่ายๆหรอกนะ..คชา"  มือแกร่งจับท่อนขาเรียวพาดรอบเอวสอบ


ตามมาด้วยเตียงที่สั่นไหวอย่างรุนแรงอีกครั้ง...

ซ้ำแล้วซ้ำเล่า...

จนร่างเล็กเผลอสลบหลับไหลไป  ผิดกับอีกคนที่ยังคงรุนแรง และถาโถมลงมาดังพายุ...

ไม่มีคำว่าพอ สำหรับขนมหวานชิ้นนี้

สิ่งต่างๆที่ทำ บทลงโทษต่างๆที่บอกว่าทำเพราะเป็นการสั่งสอน

จริงๆแล้วล้วนสนองความต้องการของเขาทั้งสิ้น..

.


.


.


.

"คชา"  เสียงแหบพร่าปลุกคนที่เหนื่อยอ่อนให้ลืมตาขึ้นมา

"ฉันขอสั่งเธอ อึก.."  พูดไปทั้งๆที่ยังคงมอบบทลงโทษให้ร่างบางไม่หยุดหย่อน

"อ้ะ.. อ้างงง.."  ทันทีที่ตื่นมารู้สึกตัว ความเสียวซ่านก็แทรกเข้ามาในโสดประสาททันที

"ต่อจากนี้ไป เธอห้ามออกห่างจากฉันเป็นอันขาด  และที่สำคัญ  เธอจะต้องรับใช้ฉัน

จนกว่าฉันจะพอใจ เพราะต่อไปนี้เธอจะไม่ใช่แค่ลูกหนี้ของพ่อฉัน

แต่เธอจะเป็นของเล่นชิ้นโปรดของฉันด้วย.. และฉันไม่อยากแบ่งให้ใครเล่น เข้าใจมั้ย"  

 

"อึก อ้าาาาา ฮ...ฮะ.." 

"ตั้งแต่พรุ่งนี้เป็นต้นไป เธอต้องย้ายมาอยู่ที่ห้องฉัน แต่ห้ามออกไปไหนจนกว่าฉันจะสั่ง เข้าใจมั้ย"

"ฮะ..อ้ะ!! ค..คุณเต๋า"  ช่องทางหวานบีบรัดแกนใหญ่ก่อนที่ความอุ่นจะไหลเวียนไปทั่วช่องท้อง 

"พอแล้วสำหรับบทลงโทษครั้งนี้ คราวหลังอย่าทำอีกนะเด็กน้อย หึหึหึ"  ก้มลงจูบหน้าผากมนที่ชื้นเหงื่อก่อนจะปล่อยให้ร่างเล็กเข้าสู้ห้วงนิทราอีกครั้ง

.


.


.

แฉ่แว้บบบบบ มาแว้วตอนนี้ เสียงโดนแบนจัง 55555 (อย่าแบนเค้าเลยน้าาา)

ขอบคุณสำหรับทุกเม้นทุกกำลังใจนะคะ จะพัฒนาต่อไป ดีใจที่คนชอบแนวนี้ เย่ๆ ^^

ฝากด้วยนะคะ หลังจากนี้มันส์เป็นแน่พะยะค่ะ  แต่คงอัพไม่บ่อยแล้วเนื่องจากติดภาระกิจจริงๆจัง

ขอโทษล่วงหน้าคับผม

1เม้น = 1 กำลังใจ
ขอบคุณคร้าบบบบ ^^
 

Author :: NinggMushroom  
Tweet ::  @NingSlurpee
 

 

 

ขอบคุณเจ้าของภายทุกภาพนะคะ หลายคนมากจริงๆ สวยๆทั้งนั้นเลย ^^