TAOKACHA :: Love me if you dare ::

ลำดับตอนที่ #4 : Love me if you dare :: Chapter 3 :: (50%)

Chapter 3


คืนนี้เรียกได้ว่าเป็นคืนอันหนาวเหน็บที่สุดเท่าที่ในชีวิตเต๋าและเฟรมเคยผ่านมาเลยก็ว่าได้

"ซี้ดดดด หนาวสรัส"  เด็กหนุ่ม 2 คนนั่งขดกอดกันตัวกลม ข้างหน้ามีเพียงกองไฟกองเล็กๆจากกิ่งไม้แห้ง ที่กว่าจะจุดขึ้นมาได้ก็ปาไปเกือบชั่วโมงเอาไว้ครายหนาว

"ใครบอกว่ะ ว่าเขาชนไก่ร้อน.. หนาวเชี่ยๆเลยเนี่ยยยยย" 

"ไอ้เฟรม เลิกบ่นซะทีเถอะ เปลืองพลังงาน *กึก กึก กึก*" 

"หือ..สั่นเป็นเจ้าเข้าเลยนะมึง" 

"กะ..ก็.. หนาว.. นิดหน่อย -..- "

"ไม่หน่อยละมั้ง"  เสียงใสอันคุ้นหูที่ดังขึ้นจากข้างหลังทำให้เด็กหนุ่มทั้ง 2 ต้องหันไปมอง

"นะ..น้องคชา..." 

"ว่าไง..พวกไก่อ่อน"  คชายืนกอดอกมองรุ่นพี่ 2 คนที่นั่งกอดกันตัวกลม ก่อนจะหันไปพูดย้ำใส่หน้าร่างสูงอย่างจงใจ

"อ่อนตรงไหน พี่เหรออ่อน ไม่อ้อนนนน"  เต๋ารีบลุกขึ้นมาสะบัดแข้งสะบัดขา ขายาวก้าวเข้ามายืนประจันหน้ากับร่างเล็กที่ทำหน้ากวนบาทาผิดกับชุดนอนลายเป็ดสีชมพูที่สวมใส่

"เสียงสูงเชียะะ" 

"ไม่เห็นสูงเลย..ละ..แล้วที่มาหาเนี่ย มีอะไร ..อย่าบอกนะ ว่าคิดถึงพี่??" 

"ห้ะ!?"

"น่ารักที่สุดเลย" ร่างสูงเอื้อมมือไปหยิกแก้มกลมๆทั้งสองข้างอย่างมันเขี้ยว

"เห้ย! ไอ้..ไอ้ฉวยโอกาส!"  

"ชู่ววว เบาๆสิเดี๋ยวก็ตื่นกันทั้งค่ายหรอก"  

"ไอ้เต๋า มึงก็เลิกแกล้งน้องเค้าสักทีเถอะ ดูเดะหน้าแดงหมดแล้วขนาดมืดๆแบบนี้ยังเห็นเลย"  เฟรมได้แต่นั่งส่ายหัวกับวิธีการจีบสาวแบบเด็กๆของเพื่อนตัวเอง

"อ่ะๆ เอาดีๆก็ได้ มาหาพี่เต๋ามีอะไรหรอครับเด็กน้อย"

"ยังไม่เลิกเต๊าะอีก ไอ้สัสนี่"  เฟรมบ่นกับตัวเองอย่างเอือมๆ

"พอดีชานอนไม่หลับอ่ะ กะจะเข้าป่าไปล่าท้าผีเล่นๆหน่อย ก็แค่มาชวนพวกใจไม่เสาะไปด้วยกัน"  หลังจากเรียกสติตัวเองให้กลับมาได้ ร่างเล็กก็กลับมาพูดลอยหน้าลอยตา

"ห้ะ? ดึกแบบนี้เข้าป่า เข้าทำซากไรค้าบบบ เดี๋ยวก็โดนพวกโจรป่าลากไปข่มขืนหรอก"  เต๋าสวนขึ้นทันควัน

"อย่างน้อยโจรป่าก็ยังน่ากลัวน้อยกว่านายแหละ"

"อ่าววว พูดงี้หรอๆ"

"จริงอย่างที่เต๋ามันว่านะน้องคชา ดึกๆแบบนี้เข้าป่ามันอันตราย"

"อือ เราก็เลย...จะมาชวนพวกพี่ไปด้วยไง... หรือว่าไม่กล้า?" 

"คะ..ใครไม่กล้า ไม่มี๊ พร้อมเสมออยู่แล้ว เนอะไอ้เฟรมเนอะ" เต๋ากระทุ้งศรีข้างเฟรม

"เอ่อ...ชะ ใช่ๆ เเหะๆ ^^);;"

"งั้นดีเลย ป้ะ ไปกัน"  ว่าจบร่างเล็กก็คว้าตะเกียงเจ้าพายุที่แขวนอยู่หน้าเต้นท์แล้วเดินนำออกจากบริเวณที่พักแรม ทิ้งให้เด็กหนุ่มทั้งสองได้แต่มองหน้ากันเลิกลัก เฟรมก็ได้แต่ก่นด่นเบาๆว่าเต๋านั่นแหละเป็นตัวต้นเหตุที่ทำให้ตนต้องไปด้วย 

"ก็กูกลัวเสียหน้านี่หว่า... ไปเถอะ ตื่นเต้นดีเว้ย"  ร่างสูงดันไหล่เพื่อนซี้ให้เดินตรงตามร่างเล็กไป

 

"เค้าบอกว่าบนเขานี้อ่ะนะมีคนตายคาการฝึกมานับร้อยนับพันแล้ว แล้วป่าข้างหน้าเรานี่แหละ เขาจะเอาศพพวกนักเรียน รด. ที่ตายแล้วไปไว้ที่นี่"

"หูยยย จริงเหรอน้องชา แล้ว...แล้วน้องพาเรามาทำไมเนี่ยยย"  เฟรมได้แต่ยืนเกาะหลังเต๋าเป็นตังเม

"อ่าว ชาว่าชาบอกตั้งแต่แรกละนะว่าจะมาอ่ะ"

"เออ.. ชะ ใช่ๆ ไอ้เฟรม มึงอย่ามาป๊อดนะเว้ย"

"ทำอย่างกับมึงไม่กลัว" 

"โด่วว ผี เผออะไร ไม่มีหรอกเชื่อกูดิ" 

"ตาลอกแลกมาก -*-" เฟรมกระซิบข้างหูเต๋า ที่แท้จริงแล้วหน้าเริ่มซีดหนัก

"งั้นก็ดี เข้าไปกันเลยมะ เดี๋ยวชานำเอง อ่อ..เกาะไหล่กันไว้ล่ะ เดี๋ยวพวกนายหลงแล้วเราจะลำบากไปด้วย" 

"จ้ะๆๆ สั่งจังเลยยย"  เต๋าพูดล้อเลียน แต่ก็ยอมเกาะเอวบางไว้มั่น.....



เดี๋ยวนะ เค้าให้เกาะไหล่กันไม่ใช่หรอ ....


อืม ช่างมันเถอะ ( -///..///- )



(30%)



**เจอกันหลังพี่คชาบวชนะคะ ^^ ** ขอบคุณค่ะ