ลำดับตอนที่ #4
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : :: Chapter 3 ::
" ไว้กูเบื่อของเล่นชิ้นนี้เมื่อไหร่ กูจะยกให้พวกมึงก่อนเลย แล้วมึงจะรู้ว่าสนุกแค่ไหน "
ร่างเล็กในชุดเสื้อเชิร์ตตัวโคร่งสีชมพูสดช็อคกิ้งพิ้งยาวเลยเหนือเข่าเพียงตัวเดียวที่ป้านมเลือกมาให้นี้ ค่อนข้างจะถูกใจมาเฟียหนุ่มมิใช่น้อย ดูได้จากสายตาคมที่มักจะชำเลืองผองร่างบางที่นั่งยุกๆยิกๆอยู่ข้างๆสลับกับถนนที่จอแจตรงหน้า
"โหหหห สวยจังฮะ... ไอ้นู้นอะไรอ่ะ นั่นด้วย นั่นๆๆๆ" นิ้วเรียวชี้คล้อยหลังตึกสูงละฟ้าที่เปิดแสงไฟสีสันสวยงามตัดกับความมืดยามพลบค่ำ มีโคมไฟระย้าอันใหญ่ที่มองไกลๆดูเหมือนลอยเคว้งอยู่กลางอากาศ ขาเรียวยกขึ้นมากอดเข่าไว้บนเบาะเหมือนพร้อมที่จะสปริงตัวออกจากรถไปหาสิ่งแปลกตาสิ่งใหม่ภายนอกรถเสมอ
"นั่งนิ่งๆน่า..." น้ำเสียงติดออกโทนนิ่งขรึมถูกส่งมาให้ร่างเล็ก สายตาคมมองไล่ตามต้นขาเนียนที่ชายเสื้อสีสดนั้นเลิกขึ้นมาไม่น้อย
"อึก..." มาเฟียหนุ่มกัดฟังกลืนน้ำลายอึกใหญ่ลงคอ ภาวนาไว้ว่ายังไม่ใช่ตอนนี้ๆ
"นั่งดีๆสิคชา" แขนยาวเอื้อมไปคล้องเอวบางไว้แล้วลากกลับมาให้ก้นติดเบาะอีกครั้ง
"ปีนเป็นเด็กไปได้ ไม่เคยเห็นหรือไงกัน" ก่อนจะหันกลับมาสนใจท้องถนนข้างหน้า
"ก็ไม่เคยเห็นน่ะสิ คุณท่านไม่เคยให้ชาออกไปไหนเลย นี่เป็นครั้งแรกเลยนะเนี่ย คุณเต๋าเป็นคนแรกที่พาชาออกมา ขอบคุณมากนะคับ" เสียงใสเอ่ยออกมาอย่างร่าเริง
"..หมายความว่า 20 ปีที่ผ่านมาเธออยู่แต่ในห้องแคบๆนั่นน่ะนะ"
"ก็ใช่น่ะสิ"
"ไม่เบื่อหรือไง" น้ำเสียงแข็งห้วนถูกส่งมาให้ร่างบาง ผิดกับในใจรู้สึกสงสารแปลกๆ
อย่างเรานี่หรอจะไปสงสารไอ้บ้าลูกหนี้แบบนี้... ไม่มีทาง
"ไม่รู้สิ... ไม่เบื่อมั้ง เพราะมันก็เหมือนเดิมทุกวัน ตื่นมาก็อ่านนิยาย เล่นกับเจ้าแมวที่ป้านมชอบเอามาให้ ก็ไม่เห็นน่าเบื่อเลยนะ" ดวงตาใสหันมาสบตาคมของสารถีข้างกาย
"อย่างนั้นน่ะมันเรียกว่าน่าเบื่อชัดๆ" เต๋ารีบเบือนหน้าหนีทันทีอย่างไม่มีเหตุผล รู้แต่ว่าไม่อยากมองดวงตาที่ใสสะอาดนั้นเสียเลย มันทำให้เขารู้สึก...
เจ็บจี๊ดๆที่กลางอกยังไงชอบกล...
.
.
.
.
.
ภายในผับไฮโซชื่อดัง แสงไฟวิบวับหลากสีสาดส่องไปทั่วจนน่าปวดตา แต่ไม่ใช่สำหรับนักเที่ยวกลางคืนอย่างพวกเขาเป็นแน่... เพราะที่นี่เปรียนเสมือนบ้านหลังที่สองเลยทีเดียว
" เห้ย ไอ้เต๋าๆ!! ทางนี้ " ชายหนุ่มผมฟูที่นั่งอยู่ๆแล้วกวักมือเรียกเพื่อนซี้ตัวต้นเหตุของการนัดเจอกันในครั้งนี้
" ไงพวกมึง " ชายหนุ่มเอ่ยทักพร้อมแจกรอยยิ้มไปทั่ววง ไม่วายไปถึงสาวๆที่ยืนอยู่ข้างหลังโซฟาพวกนั้นด้วย ทำให้พวกหล่อนถึงกับสลบหงายกันไปหลายคน
" มึงจะหล่อไปละๆ... ไหนล่ะของเด็ดมึง เห็นไอ้อ้นบอกว่ามึงอวดไว้เยอะ "
" โหยยย ใจเย็นดิวะไอ้น้ำแข็ง เพื่อนหายไปตั้งหลายวันไม่สนกันเลยนะ "
" ไม่ต้องลีลา เร็วๆเลยๆ พวกกูนั่งถกประเด็นมึงมาหลายสิบนาทีละรู้ป้ะ "
"อ่ะๆๆ โอเคๆ.... แต่กูเตือนไว้ก่อนนะเว้ย... เห็นได้มองได้มืออย่าต้องของจะเสียหาย "
"เชี่ยนี่... ไข่ทองคำหรือไง" โปเต้ หนุ่มเเว่นที่นั่งเงียบอยู่นานเอ่ยกวนขึ้นมาก่อนจะกระดกน้ำสีเหลืองอ่อนเข้าปาก
"ยิ่งกว่านั้นอีก..." พูดจบ ร่างสูงก็ก้าวเบี่ยงมาด้านข้าง เผยให้เห็นบุคคลปริศนาร่างเล็กที่ยืนตัวสั่นมุดหน้ากับหลังของเขาอยู่พักใหญ่
"ชา นี่เพื่อนผมเอง.. เงยหน้าได้แล้ว"
ดวงตาหวานมองช้อนคนตัวใหญ่ที่เป็นเกาะกำบังให้ตนเองเล็กน้อยอย่างไม่มั่นใจ ก่อนจะหันไปหาเพื่อนฝูงของเต๋าที่นั่งลุ้นกันอยู่หลายหัว
ทันทีที่ใบหน้าสวยหันมาให้เห็นอย่างชัดเจน เสียงโหยหวนก็ดังครางขึ้นมาพร้อมกันโดยไม่ได้นัด
"สาดดดดดดดดดด"
"เช้ดดดดดดดดดด"
"เย้ดดดดดดดดดด เห้ยชิบ!" เฟรมที่กำลังรินน้ำเมาอยู่ถึงกับรินจนล้นแก้วเลยทีเดียว
"เป็นไงพวกมึง ค้างล่ะสิ กุบอกแล้ว" เต๋าพูดพลางยักไหล่อย่างภูมิใจกับของเล่นชิ้นนี้ ก่อนจะนั่งลงบนโซฟานิ่งและไม่วายโอบเอวบางให้ลงมานั่งบนตัก แล้วกอดไว้หลวมๆ ซึ่งเจ้าตัวก็ยอมโดยง่าย"
"โหหหห ไอ้เชี่ยเต๋าไปเอามาจากไหนวะน่ารักเว่อร์" อ้นเป็นคนถามคำถามที่คาใจทุกคนก่อนเป็นคนแรก
"ลูกหนี้น่ะ"
"หา!!??"
"คชาๆ นี่เพื่อนผมเอง ที่บอกอยากเจอเราน่ะ นั่นน้ำแข็ง นี่โปเต้ ไอ้นี่อ้น สั่นนั่นเฟรม"
"ส..สวัสดีฮะ... ชื่อชาฮะ.." ว่าจบร่างเล็กก็มีท่าทางเลิกลักๆเนื่องจากสายตาหลายคู่ที่จับจ้องมาที่ตน ก่อนจะยู่ปากลงเล็กน้อยและตัดสินใจมุดหน้าลงกับแผ่นอกกว้างอย่างเขินอายราวกับเด็กน้อย
"อ่าว หน้าแดงใหญ่เลย 5555555 ไอ้เชี่ยเต๋าน่ารักว่ะ" อ้นดูท่าจะติดใจเป็นพิเศษ
"เดี๋ยวนี้มึงนิยมทอมหรอวะ5555" ตามมาด้วยเฟรม
"ไม่ใช่ทอม"
"อ่อ ผู้หญิงธรรมดา"
"..ไม่ใช่ผู้หญิง.."
.
.
.
.
"สาสสสสส!! ผู้ชายหรอวะ!!" น้ำแข็งลุกขึ้นพรวดทำเอาทุกคนตกใจ
"เบาๆสิไอ้แข็ง กุหล่ออยู่แล้วกุไม่อยากเด่นไปมากกว่านี้" โปเต้ว่าเหน็บ
"ละ..แล้ว.... น้องเค้า...เสร็จ..มึง.."
"ก็....นิดนึงมั้ง หึหึหึ" เต๋ายิ้มร้ายแล้วหันมาสนใจคนตัวเล็กในอ้อมแขนที่ตอนนี้กำลังนั่งเล่นกระดุมเสื้อเขาอย่างเพลินมือ
"เล่นอยู่นั่นแหละ อยู่นิ่งๆเป็นมั้ยเนี่ย" มือหนายกขึ้นมากุมมือบางไว้แล้วค่อยเเงะออกจากสาบเสื้อตัวเอง
"ก็ชาเบื่อนี่ เสียงดังด้วยยยย" เสียงอู้อี้ดังลอยมาเบาๆ
" เอ่อ.... อ่ะนี่" ร่างสูงนึกอะไรขึ้นได้ ก่อนจะล้วงเอาไอโฟนในกระเป๋าแล้วยื่นให้
"นี่อะไร?" เป็นตามคาด ตากลมนั้นเป็นประกายทันที
"เค้าเรียกมือถือ เล่นเกมส์ได้ด้วย อ่ะเอาไป จะได้หายเบื่อ" มือเล็กรับมาไว้อย่างสนอกสนใจ นิ้วเรียวกดๆไปที่หน้าจอตามสัญชาตญาณ สักพักก็เปิดเกมส์รถแข่งขึ้นมาเล่นอย่างเมาเมันส์ หัวทุยซบลงกับบ่ากว้างอย่างสบายใจ
"เห้ยเต๋า"
"ไรอ้น" มาเฟียหนุ่มละความสนใจจากเด็กบนตักแล้วหันมาสนใจเพื่อนรัก
"มึงรู้มั้ยมึงไม่เคยมีมุมนี้" อ้นว่าพลางอมยิ้มเบาๆ
"ยังไงวะ"
"ก็มุมเหมือนนั่งเลี้ยงเด็กอ่อนไง 55555" เฟรมพูดเสริม
"เด็กอ่อนบ้าไร กุไม่ได้ใจเย็นขนาดนั้น"
"ก็ใช่ไง แต่ที่มึงทำอยู่เมื่อเกี้ย เค้าเรียกเอาของล่อเด็ก"
"ไปกันใหญ่ละ...."
"..........."
"เดี๋ยว... พวกมึงมองอะไร" ตาคมมองไล่ตามจุดที่เพื่อนๆทั้ง 4 พร้อมใจกันจ้องมอง
"เชี่ย!! หยุด!! ห้ามๆๆห้ามมอง!!" ทันทีที่รู้สาเหตุ มือขาวก็รีบยกมาปิดป้องไว้ที่ต้นขาเนียนบนตักทันที จะอะไรเสียอีก ก็เพราะชายเสื้อหมิ่นเหม่ที่เลิกขึ้นมาเรื่อยๆของคชาตอนนั่งน่ะสิ
"โหยยย ไรวะะ ก็แบ่งๆกันบ้างเดะ"
"แต่นี่เด็กกู!!" คำรามเสียงดังพร้อมกับพยายามดึงชายเสื้อให้ลงมาอีกนิดแล้วเอามือวางบังไว้อีกที โดยที่เจ้าตุ๊กตาหัวทุยบนตักไม่ได้รู้เรื่องอะไรกับเขาเลยนอกจากรถแข่งสีเหลืองบนหน้าจอเรืองแสง
"มึงไม่เคยหวงเด็กนะเต๋า..ทีคนก่อนมึงยังยอมให้พวกกูคืนนึงเลย" น้ำแข็งเอ่ยอย่างกวนๆ
"เออ แล้วจะอะไรนักหนากับเด็กนี่วะ"
"ก็ของมันยังสดยังใหม่ ใครก็ต้องหวง"
"งั้นไว้มึงเบื่อเมื่อไหร่พวกกูพร้อมเสมอนะเว้ย 555555"
"เออสิวะ ไว้กูเบื่อของเล่นชิ้นนี้เมื่อไหร่ กูจะยกให้พวกมึงก่อนเลย แล้วมึงจะรู้ว่าสนุกแค่ไหน"
.
.
.
.
" เห้ย ไอ้เต๋าๆ!! ทางนี้ " ชายหนุ่มผมฟูที่นั่งอยู่ๆแล้วกวักมือเรียกเพื่อนซี้ตัวต้นเหตุของการนัดเจอกันในครั้งนี้
" ไงพวกมึง " ชายหนุ่มเอ่ยทักพร้อมแจกรอยยิ้มไปทั่ววง ไม่วายไปถึงสาวๆที่ยืนอยู่ข้างหลังโซฟาพวกนั้นด้วย ทำให้พวกหล่อนถึงกับสลบหงายกันไปหลายคน
" มึงจะหล่อไปละๆ... ไหนล่ะของเด็ดมึง เห็นไอ้อ้นบอกว่ามึงอวดไว้เยอะ "
" โหยยย ใจเย็นดิวะไอ้น้ำแข็ง เพื่อนหายไปตั้งหลายวันไม่สนกันเลยนะ "
" ไม่ต้องลีลา เร็วๆเลยๆ พวกกูนั่งถกประเด็นมึงมาหลายสิบนาทีละรู้ป้ะ "
"อ่ะๆๆ โอเคๆ.... แต่กูเตือนไว้ก่อนนะเว้ย... เห็นได้มองได้มืออย่าต้องของจะเสียหาย "
"เชี่ยนี่... ไข่ทองคำหรือไง" โปเต้ หนุ่มเเว่นที่นั่งเงียบอยู่นานเอ่ยกวนขึ้นมาก่อนจะกระดกน้ำสีเหลืองอ่อนเข้าปาก
"ยิ่งกว่านั้นอีก..." พูดจบ ร่างสูงก็ก้าวเบี่ยงมาด้านข้าง เผยให้เห็นบุคคลปริศนาร่างเล็กที่ยืนตัวสั่นมุดหน้ากับหลังของเขาอยู่พักใหญ่
"ชา นี่เพื่อนผมเอง.. เงยหน้าได้แล้ว"
ดวงตาหวานมองช้อนคนตัวใหญ่ที่เป็นเกาะกำบังให้ตนเองเล็กน้อยอย่างไม่มั่นใจ ก่อนจะหันไปหาเพื่อนฝูงของเต๋าที่นั่งลุ้นกันอยู่หลายหัว
ทันทีที่ใบหน้าสวยหันมาให้เห็นอย่างชัดเจน เสียงโหยหวนก็ดังครางขึ้นมาพร้อมกันโดยไม่ได้นัด
"สาดดดดดดดดดด"
"เช้ดดดดดดดดดด"
"เย้ดดดดดดดดดด เห้ยชิบ!" เฟรมที่กำลังรินน้ำเมาอยู่ถึงกับรินจนล้นแก้วเลยทีเดียว
"เป็นไงพวกมึง ค้างล่ะสิ กุบอกแล้ว" เต๋าพูดพลางยักไหล่อย่างภูมิใจกับของเล่นชิ้นนี้ ก่อนจะนั่งลงบนโซฟานิ่งและไม่วายโอบเอวบางให้ลงมานั่งบนตัก แล้วกอดไว้หลวมๆ ซึ่งเจ้าตัวก็ยอมโดยง่าย"
"โหหหห ไอ้เชี่ยเต๋าไปเอามาจากไหนวะน่ารักเว่อร์" อ้นเป็นคนถามคำถามที่คาใจทุกคนก่อนเป็นคนแรก
"ลูกหนี้น่ะ"
"หา!!??"
"คชาๆ นี่เพื่อนผมเอง ที่บอกอยากเจอเราน่ะ นั่นน้ำแข็ง นี่โปเต้ ไอ้นี่อ้น สั่นนั่นเฟรม"
"ส..สวัสดีฮะ... ชื่อชาฮะ.." ว่าจบร่างเล็กก็มีท่าทางเลิกลักๆเนื่องจากสายตาหลายคู่ที่จับจ้องมาที่ตน ก่อนจะยู่ปากลงเล็กน้อยและตัดสินใจมุดหน้าลงกับแผ่นอกกว้างอย่างเขินอายราวกับเด็กน้อย
"อ่าว หน้าแดงใหญ่เลย 5555555 ไอ้เชี่ยเต๋าน่ารักว่ะ" อ้นดูท่าจะติดใจเป็นพิเศษ
"เดี๋ยวนี้มึงนิยมทอมหรอวะ5555" ตามมาด้วยเฟรม
"ไม่ใช่ทอม"
"อ่อ ผู้หญิงธรรมดา"
"..ไม่ใช่ผู้หญิง.."
.
.
.
.
"สาสสสสส!! ผู้ชายหรอวะ!!" น้ำแข็งลุกขึ้นพรวดทำเอาทุกคนตกใจ
"เบาๆสิไอ้แข็ง กุหล่ออยู่แล้วกุไม่อยากเด่นไปมากกว่านี้" โปเต้ว่าเหน็บ
"ละ..แล้ว.... น้องเค้า...เสร็จ..มึง.."
"ก็....นิดนึงมั้ง หึหึหึ" เต๋ายิ้มร้ายแล้วหันมาสนใจคนตัวเล็กในอ้อมแขนที่ตอนนี้กำลังนั่งเล่นกระดุมเสื้อเขาอย่างเพลินมือ
"เล่นอยู่นั่นแหละ อยู่นิ่งๆเป็นมั้ยเนี่ย" มือหนายกขึ้นมากุมมือบางไว้แล้วค่อยเเงะออกจากสาบเสื้อตัวเอง
"ก็ชาเบื่อนี่ เสียงดังด้วยยยย" เสียงอู้อี้ดังลอยมาเบาๆ
" เอ่อ.... อ่ะนี่" ร่างสูงนึกอะไรขึ้นได้ ก่อนจะล้วงเอาไอโฟนในกระเป๋าแล้วยื่นให้
"นี่อะไร?" เป็นตามคาด ตากลมนั้นเป็นประกายทันที
"เค้าเรียกมือถือ เล่นเกมส์ได้ด้วย อ่ะเอาไป จะได้หายเบื่อ" มือเล็กรับมาไว้อย่างสนอกสนใจ นิ้วเรียวกดๆไปที่หน้าจอตามสัญชาตญาณ สักพักก็เปิดเกมส์รถแข่งขึ้นมาเล่นอย่างเมาเมันส์ หัวทุยซบลงกับบ่ากว้างอย่างสบายใจ
"เห้ยเต๋า"
"ไรอ้น" มาเฟียหนุ่มละความสนใจจากเด็กบนตักแล้วหันมาสนใจเพื่อนรัก
"มึงรู้มั้ยมึงไม่เคยมีมุมนี้" อ้นว่าพลางอมยิ้มเบาๆ
"ยังไงวะ"
"ก็มุมเหมือนนั่งเลี้ยงเด็กอ่อนไง 55555" เฟรมพูดเสริม
"เด็กอ่อนบ้าไร กุไม่ได้ใจเย็นขนาดนั้น"
"ก็ใช่ไง แต่ที่มึงทำอยู่เมื่อเกี้ย เค้าเรียกเอาของล่อเด็ก"
"ไปกันใหญ่ละ...."
"..........."
"เดี๋ยว... พวกมึงมองอะไร" ตาคมมองไล่ตามจุดที่เพื่อนๆทั้ง 4 พร้อมใจกันจ้องมอง
"เชี่ย!! หยุด!! ห้ามๆๆห้ามมอง!!" ทันทีที่รู้สาเหตุ มือขาวก็รีบยกมาปิดป้องไว้ที่ต้นขาเนียนบนตักทันที จะอะไรเสียอีก ก็เพราะชายเสื้อหมิ่นเหม่ที่เลิกขึ้นมาเรื่อยๆของคชาตอนนั่งน่ะสิ
"โหยยย ไรวะะ ก็แบ่งๆกันบ้างเดะ"
"แต่นี่เด็กกู!!" คำรามเสียงดังพร้อมกับพยายามดึงชายเสื้อให้ลงมาอีกนิดแล้วเอามือวางบังไว้อีกที โดยที่เจ้าตุ๊กตาหัวทุยบนตักไม่ได้รู้เรื่องอะไรกับเขาเลยนอกจากรถแข่งสีเหลืองบนหน้าจอเรืองแสง
"มึงไม่เคยหวงเด็กนะเต๋า..ทีคนก่อนมึงยังยอมให้พวกกูคืนนึงเลย" น้ำแข็งเอ่ยอย่างกวนๆ
"เออ แล้วจะอะไรนักหนากับเด็กนี่วะ"
"ก็ของมันยังสดยังใหม่ ใครก็ต้องหวง"
"งั้นไว้มึงเบื่อเมื่อไหร่พวกกูพร้อมเสมอนะเว้ย 555555"
"เออสิวะ ไว้กูเบื่อของเล่นชิ้นนี้เมื่อไหร่ กูจะยกให้พวกมึงก่อนเลย แล้วมึงจะรู้ว่าสนุกแค่ไหน"
.
.
.
.
น้ำผสมแอลกอฮอล์หลายแก้วถูกส่งเข้าปากของมาเฟียหนุ่มไม่ขาดสาย ยิ่งผสมปนเปกับบทสนทนากับเหล่าเพื่อนฝูงยิ่งทำให้สนุกขึ้นอีกหลายเท่า
"งือออออ" มือหนาที่กำลังยกแก้วขึ้นมาจากโต๊ะจำต้องชะงักจมูกรั้นของคนบนตักก้มไปถูไถกับไหล่ตัวเองอย่างแรง
"เป็นไรอีกเนี่ย จมูกแดงหมดแล้ว" มืออุ่นเอื้อมมาจับแก้มใสที่แดงระเรื่อเนื่องด้วยฤทธิ์น้ำเมาที่เขาบังคับให้ลองกินเมื่อกี้
"งื้ออออออ ง่วงอ่ะ อยากกลับบ้านแล้ว" ตาเชื่อมช้อนมองคนด้านบน แลดูออดอ้อนอย่างไม่ตั้งใจ ทำเอาเพื่อนๆร่วมโต๊ะถึงกับอ้าปากค้างกับท่าทางน่ารักแบบนั้น
"เรื่องเยอะจริง นอนนี่ไปก่อนได้มั้ย" ว่าพลางอุ้มร่างเล็กไปนอนยาวบนโซฟาโล่งข้างๆตัว
"งืมมมมม" ไม่ทันไรตาใสค่อยๆปรือลงก่อนจะหลับพริ้มไปอย่างง่ายดาย เมื่ออีกคนเห็นว่าเจ้าตัวปัญหานอนหลับดีแล้วจึงกลับมาร่วมวงด้วยอีกครั้ง
"ฮั่นแน่ๆ มองซะหวานเยิ้มเชียวไอ้หล่อ"
"ไรของพวกมึง"
"เห้ยเต๋า ไม่ทราบว่านั่นลูกหนี้ ของเล่น หรือเด็กอ่อนวะคับ 555555"
"ดูแล้วแม่งเหมือนพ่อม่ายกับแก้วตาดวงใจ 5555"
"ไม่ๆๆต้องงี้ พาดหัวข่าวคนดัง มาเฟียหนุ่มพันล้าน กกเมียเด็กไว้เกือบสัปดาห์ มิวายหิ้วมาเที่ยวผับ สาวๆฝันสลาย โดนเด็กอ่อนแย่งที่ซุกอก 55555 " ก่อนจะตามมาด้วยเสียงหัวเราะทับถมมากมายจากเพื่อนๆตัวดี
"โว้ยยยย หยุดแซวกันได้แล้ว ไอ้พวกห่าาาาาาา" เต๋าคว้าที่คีบน้ำเเข็งขึ้นมาชี้หน้า
"เขิลหรอมึง กิ้วๆๆ" น้ำแข็งเอานิ้วมาเขี่ยๆข้างแก้มสาก
"เขิลพ่อมึงดิ!
"มึงชอบน้องเค้าแล้ว อยากบอกกกก"
"แดกๆไปเลย!"
.
.
.
ความรู้สึกนี้มันคืออะไรวะ ถึงแม้คชาจะงอแงแต่ก็ไม่รู้สึกรำคาญเลยสักนิด...
ออกจะเพลินซะด้วยซ้ำที่มีใครไม่รู้มาคอยนอนซุกอกอยู่ใกล้ๆแบบนี้...
ทำไมมันรู้สึกเหมือน... อยากจะคอยดูแลเด็กคนนี้ไปตลอดซะอย่างนั้น...
.
.
.
ไอ่เ หี้ ย.... หวังว่าความรู้สึกแบบนี้คงไม่ใช่นะ
จบตอนนนน เป็นไงบ้างหนุกไหมเอ่ย เม้นติชมกันได้นะคะ
1เม้น = 1กำลังใจ
ขอบคุณค้าาา
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น