TaoKacha :: FONDNESS ::

ลำดับตอนที่ #3 : :: Chapter 2 ::

... ต่อไปนี้ จะไม่มีใครมาทำอะไรเธอได้อีก

เพราะเธอจะอยู่ภายใต้การปกครองของฉันเพียงคนเดียว...






 

เสียงเอี๊ยดอ๊าดจากขาเตียงไม้เล็กๆ ก็ไม่อาจดังสู้แข่งกับเสียงหวีดร้องของคนทั้งสองได้ 

เจ็บ...แต่ก็มีความสุขไปพร้อมกัน

แบบนี้ใช่มั้ย ที่เรียกว่า "ความสุข" ??

.
.
.
.
.
.
.

ร่างหนาหอบหายใจอย่างหนัก ลำตัวแกร่งค่อยๆถอนแกนกายออกจากช่องทางหวานสดที่แสนบริสุทธิ์ ตามมาด้วยน้ำสีขาวข้นปะปนกับคาวเลือดที่ค่อยๆถูกขย่นออกไปจนเปรอะเปื้อนผ้าปูที่นอนขาวสะอาด

เต๋าค่อยๆล้มตัวลงข้างๆร่างเล็กที่ผลอยหลับไปนานแล้วหลังจากรับศึกหนัก 
มือเรียวเอื้อมไปไล้โครงหน้าหวานอย่างหลงไหล  ทำไมเขาไม่เคยรู้มาก่อนเลยว่าในบ้านของตนเองนั้นจะมีตุ๊กตากระเบื้องตัวนี้อาศัยอยู่ด้วย  ยอมรับว่าตอนแรกที่ได้สัมผัสร่างของเด็กคนนี้มันเหมือนมีแรงดึงดูดบางอย่างที่เรยกร้องให้เขาทำมากกว่าแค่กอด แค่ลูบไล้ และแรงดึงดูดนั้นทำให้เขาได้เป็นผู้ครอบครองตุ๊กตาตัวนี้...

"...เธอเป็นผู้ชายที่เกิดมาใช้ชีวิตไม่คุ้มจริงๆนะ หึหึหึ" มือหนาว่าพลางลูบไล้ไปตามเรือนร่างบาง ผิวน้ำนมขาวเนียนไร้ซึ่งรอยตำหนิใดๆ กลิ่นกายหอมหวานที่พอเข้าใกล้แล้วมักจะอยากตักตวงให้ได้มากกว่านี้ เอวเว้ารับกับสะโพกเล็กพองาม  ทั้งหมดนี้ทำให้มาเฟียหนุ่มลืมไปเสียหมดว่าร่างงามๆตรงหน้านี้จริงๆแล้วเป็นชาย

"ฝันดีนะ...ขนมหวานของเต๋า"  ปากอุ่นก้มลงไปประกบแผ่วเบาที่ริมฝีปากแดงช้ำ ก่อนจะลุกขึ้นแต่งตัวและจัดการให้ร่างเล็กนอนในท่าที่สบาย ปกปิดร่างเปลือยไว้ด้วยผ้าห่มผืนหนาก่อนจะเดินจากไป


.

.

.

.


.


ครืดดดดดดดดด ครืดดดดดดดด

" ว่าไงไอ้อ้น " เต๋าเอ่ยทักเพื่อนสนิทปลายสาย

"คืนนี้มามั้ยมึง พักนี้ไม่มาเที่ยวเลยนะ หายไปไหนมา 4-5 วัน"

"พวกมึงไม่รู้อะไร... กุเจอของเด็ดแล้วเว้ย"  ว่าพลางนึกถึงร่างบางที่เขามักจะแอบย่องไปหาทุกคืนยามเจ้าตัวหลับ...


ติดความหอมหวานนั้นอย่างเฉียบพลันเสียแล้ว...


"ของเด็ดไรวะ"  อ้นถามอย่างสงสัย

"พูดไปมึงก็ไม่เก็ทหรอก เดี๋ยวคืนนี้กุพาไปเจอเลยดีกว่า ร้านเดิมนะมึง"

"โอเคคคคค เจอกันสหาย"

"ใช้ศัพท์ซะแก่เชียวนะ"

"555555มึงแหละแก่ไม่เกี่ยวกับกู"

"ก็พอๆกันปะวะ กู20ปลายๆว้อย! ยังไม่แก่! "

"งั้นคืนนี้ขอมาแบบหล่อๆนะคับ คุณชายมาเฟียยยย"

"กุหล่อทั้งวันทั้งคืนอยู่แล้ว"

"ทุ้ย อย่ามาๆ เออ ของเด็ดของมึงน่ะ ขอแบบเด็ดจริงๆนะเว้ย ถ้ามาแบบกากๆเดี๋ยวพวกกูจะถุยให้"

"...ไอ้ที่ว่าเด็ดน่ะ มันเด็ดอยู่แล้ว.."



.

.

.

.

 

" คชา... " ชายหนุ่มเอ่ยเรียกร่างเล็กขณะค่อยก้าวเท้าเข้ามาในห้อง.... ห้องที่ร้อนดังไฟในทุกคืนหลังจากที่พบกัน

"ฮะ..." เสียงอู้อี้ดังลอยมาจากร่างเปลือยเปล่ายังคงนอนอยู่บนที่เดิม

"ทำไมไม่ลุกไปอาบน้ำ"  ขายาวก้าวเข้ามาไม่กี่ก้าวก็ถึงเตียง

"..ไม่มีแรงเลยฮะ" เสียงใสเอ่ยอย่างแผ่วเบาพร้อมกับช้อนตาขึ้นมองผู้มาเยือน โดยไม่รู้ตัวเลยว่าการกระทำแบบนี้.. มันอ่อยกันชัดๆ!!

"ลุกได้แล้ว ฉันไม่มีเวลามาอ้อล้อ คืนนี้เธอต้องไปกับฉัน"

"ไป?? ไปไหน"

"ไปหาเพื่อนฉัน พวกมันอยากเจอน่ะ" 

"อ่อ...แต่..."

"หรือมีปัญหาอะไร?"  ร่างบางพยายามยันตัวขึ้นมานั่งแต่ก็ยังไม่วาดต้องซี้ดปากออกมาด้วยความจุกที่แล่นไปทั่วช่วงล่าง 

"คือ.... ชาไม่ได้รับอนุญาตให้ออกไปไหนนอกจากห้องนี้ ชากลัวไปแล้วถ้านายท่านรู้เข้า นายท่านจะว่าเอา แล้วไล่ชาออกจากที่นี่"  น้ำเสียงเศร้าสร้อยนี้กลับทำให้หัวใจของร่างสูงกระดุกวูบแปลกๆ

"อย่างนี้นี่เอง....งั้นเธอ มองหน้าฉัน" มือหนาเอื้อมไปเชยคางมน

"ต่อไปนี้ จะไม่มีใครมาทำอะไรเธอได้อีก  เพราะเธอจะอยู่ภายใต้การปกครองของฉันเพียงคนเดียว... และบ้านหลังนี้ก็คือบ้านของฉัน เพราะฉะนั้น เธอมีสิทธิ์ทำทุกอย่างได้ตามที่ฉันสั่ง ไม่เกี่ยวกับคนอื่น เข้าใจมั้ยเด็กดี?" 

"...ฮะ..." 

"ดีมาก งั้นลุกขึ้นแล้วไปเตรียมตัว ฉันให้เวลาครึ่งชั่วโมง เร็วๆ"  เลื่อนมือไปขยี้หัวทุยที่ยุ่งเหยิงก่อนจะละออกไป
 
แต่ไม่ทันที่จะเปิดประตู เสียงโครมก็ดังขึ้นมาจากด้านหลัง เต๋าหันไปมองอย่างตกใจ ที่จู่ๆร่างเล็กก็ร่วงแผละลงมาบนพื้นโดยมีผ้าห่มหล่นมาคลุมทับอีกชั้น

"เล่นไรของเธอเนี่ย"  ร่างสูงสถบเล็กน้อยอย่างหงุดหงิดแต่ก็ยอมเดินไปหา

"โอย...ซี้ดดดด เจ็บจัง" มือเล็กเอื้อมไปจับสะโพกตัวเอง คชาเองก็ไม่เข้าใจสักเท่าไรหรอก ว่าทำไมหลังจากการทำแบบนั้นกับคุณเต๋า จะต้องตามมาด้วยอาการระบบต่างๆแบบนี้ แถมบางวันที่คุณเต๋าทำให้เลือดออกอีก วันนั้นจะยิ่งทรมานที่สุดเลย

"นี่เธอ.. เป็นแบบนี้ทุกครั้งเลยหรอ"  

"ก็แบบนี้ล่ะฮะ ชาก็ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไม"  ใบหน้าหวานยิ่งนิ่วขึ้นไปอีกเมื่อพยายามที่จะลุกขึ้นจากพื้นเย็นเฉียบ



..หึหึหึ ถ้าบอกว่าฉันรู้เธอจะโกรธฉันมั้ยเนี่ย



"เร็วๆรีบลุกเลย แล้วก็แต่งตัวดีๆด้วยนะ วันนี้เป็นหน้าเป็นตาฉันเลยเชียว เดี๋ยวฉันจะลงมารับ"  ว่าจบก็หมุนตัวกลับก่อนจะเดินออกจากห้องไป ทิ้งไว้แต่ความอึ้งทึ่งของอีกคนที่พยายามลุกขึ้นมาอย่างทุลักทุเล...

"เชื่อเค้าเลย...คนใจร้าย" 




ป้านมฮะ.. คุณเต๋าเห็นผมเจ็บตัวไปหมดแบบนี้ยังจะไม่ช่วยกันอีก

แบบนี้ใช่มั้ยที่เรียกว่า ใจร้าย... :( 


.

.

.

.

 

 

" เสร็จหรือยังคชา "  ร่างสูงกรอกเสียงรอดผ่านช่องของบานประตูเข้ามา

"เสร็จแล้วฮะะะะ หล่อสุดๆ ไปได้!! ^^"  ร่างเล็กเปิดประตูโชว์ตัวกับร่างสูงอย่างภูมิใจ

"จะบ้าหรอ!! ชุดนอนเดรสแบบนี้น่ะนะ"  

"อ้าว.. ไม่ได้หรอ ก็ป้านมมีแต่ชุดนี้ให้คชาอ่ะ"  ร่างบางก้มสำรวจตัวเองอย่างงงๆ

"เห้อ...งั้นเอางี้ เดี๋ยวเธอใส่ชุดฉันแทนแล้วกัน เดี๋ยวฉันบอกแม่บ้านให้เอามาให้"

ว่าจบก็เดินไปออกคำสั่งแก่สาวใช้ที่ยืนดูเหตุการณ์อยู่ห่างๆอยู่แล้ว  ไม่นานป้านมก็เดินมาพร้อมกับชุดในมือ

"นี่ค่ะคุณเต๋า  คุณหนูคชาใส่แล้วต้องน่ารักมากแน่ๆ ป้ารับประกัน เชื่อสายตาป้าเลือกชุดเถอะค่ะ"

"ขอบคุณมากนะ เพราะคชามาแนวนี้ผมก็ไปไม่ค่อยถูกจริงๆ"  ร่างสูงยืนเกาหัวอย่างเก้งๆกังๆ

"มีอะไรถามป้าได้เสมอนะคะคุณเต๋า  ป้าวารฝากคุณหนูของป้าด้วยนะคะ ออกไปข้างนอกเกรงว่าจะโดนคนหลอกเอา"

"ขนาดนั้นเลย?"

"จริงๆค่ะ แกเองไม่เคยออกไปไหนมาก่อนเลย ต้องตื่นคนแน่ๆคงต้องตัวติดคุณชายตลอดเวลา จริงๆคุณชายไม่น่าจะพาแกออกไปด้วยเลย เป็นภาระเปล่าๆ"

"ไม่เป็นไร ต่อจากนี้ไปคชาเป็นของๆผมแล้ว ผมเป็นคนรักษาของนะ"  คำพูด 2 แง่ 2 ง่ามนี้ทำเอาหญิงชราใจหายวูบ... ไม่ใช่ว่าเธอจะไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นกับคุณหนูที่เปรียบเสมือนผ้าขาวของเธอ  แต่ถ้าหากสิ่งนี้ทำให้ชีวิตของคุณหนูดีขึ้น เธอก็ต้องยอม...


.

.

.

.

.

.

ร่างเล็กในชุดเสื้อเชิร์ตตัวโคร่งสีชมพูสดช็อคกิ้งพิ้งยาวเลยเหนือเข่าเพียงตัวเดียวที่ป้านมเลือกมาให้นี้ ค่อนข้างจะถูกใจมาเฟียหนุ่มมิใช่น้อย  


เห็นแล้วมันน่าลากกลับบ้านจริง -..- 

 

สนุกมั้ยเอ่ย?? 555555 เรื่องนี้รับรองมีหลายอารมณ์แน่นอน กวนทีน ซึ้ง ดราม่า สงสาร ครบครัน 

ขอบคุณสำหรับทุกกำลังใจนะคะ

1 เม้น = 1 กำลังใจเสมอ  

ขอบคุณค้าบบบบบ *กราบบบ*