ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    TaoKacha :: FONDNESS ::

    ลำดับตอนที่ #2 : :: Chapter 1 ::

    • อัปเดตล่าสุด 3 พ.ย. 56





    เป็นเด็กดีกับเต๋าแบบนี้สิ ค่อยง่ายหน่อย.... ของเล่นของฉัน






     
     " อ้ะ.... อ๊า..."  

    เสียงครางหวานของหญิงสาวลอยดังลอดออกมาถึงห้องโถงทางเดิน

    " อึ้ก....ด..เดี๋ยวคับ"  

    ตามมาด้วยเสียงแหบพร่าของชายหนุ่ม

    "หยุดทำไมคะเต๋า ลิลลี่กำลังมันส์เลยนะคะ" 

    " ดึกดื่นแล้ว เบาๆหน่อยสิ เดี๋ยวพ่อผมได้ยิน" 

    "โถ้ววว เต๋า ... คุณพ่อเต๋าเองเป็นคนส่งลิลลี่มาเองนะคะ บอกว่า...เห็นช่วงนี้คุณเต๋าชอบออกนอกบ้านบ่อย นายท่านรู้ใจก็เลยเรียกลี่มาหาถึงที่เลยไงคะ"  ปากแดงๆประทับลงบนแผงอกขาวหนั่นกล้าม

    " เอ่อ...คือ ยังไงก็แล้วแต่ ผมว่าพอก่อนดีกว่าคับ กลับไปเถอะ วันนี้ผมเหนื่อยแล้ว"  ร่างสูงว่าพลางผบลักหญิงสาวที่นั่งคร่อมอยู่บนตักให้หลบพ้นไป

    "เต๋า!! เต๋าคะ!!"


    ปึง!!!

    เสียงปิดประตูดังสนั่น พร้อมกับร่างสูงที่เดินหน้าตายออกมา จัดเสื้อผ้าให้เรียบร้อยสักนิด ก่อนจะคว้ากุญแจรถสปอร์ตหรูแล้วขับออกไปเที่ยวยามราตรีเช่นเคย











    " กลับมาแล้วคับบบบ" 

    ร่างสูงที่เพิ่งส่างเมาเดินเซๆกลับเข้าบ้านหลังใหญ่

    "ไอ้เต๋า!! ไอ้ตัวดีมานี่เลย"  มาเฟียวัยกลางคนผู้มีศักดิ์เป็นพ่อ ตะโกนเรียกลูกชายอย่างไม่พอใจ

    "คับผ้มมมมม"

    "เมามาเลยไอ้หมานี่! เมื่อคืนทำไมทิ้งหนูลี่เค้าไว้แบบนั้นฮะ!! พ่ออุตส่าจ้างมาหลายแสนเพื่อแก ยังจะไปหาไอ้พวกถูกๆตามข้างถนนอีก"

    "นั่นน่ะหรอหลายแสนของพ่อ? เหอะ...ไม่ได้เรื่องสักนิด"  ใบหน้าหล่อพูดอย่างเยิ้ยหยัน

    "ชั้นจะทำยังไงให้แกไม่ติดเที่ยงกลางคืนแบบนี้ฮะไอ้ลูกเวร!"

    "ตอนหนุ่มๆพ่อก็เหมือนผมแหละผมรู้!"

    "ก็เพราะพ่อเคยเป็นไง พ่อเลยรู้ว่ามันไม่ดี ที่ฉันทำทุกวันนี้เพื่อแกนะ อีกหน่อยถ้าแกติดโรคตายขึ้นมาจะว่าไง"

    "ผมก็อดผลาญเงินลุงดิ ฮ่าๆๆๆ"

    "เห้อ......ปวดหัวจริงๆ นั่ง!!"  ร่างสูงหย่อนก้นลงบนโซฟานิ่ม

    "มีไรลุง"

    "ลุงพ่อแกสิ! แกบอกมา ว่าทำยังไงแกถึงเลิกเที่ยว"

    "พ่อก็หาเด็ดๆ แซบๆ ลีลาดีๆมาสักคนสิ เอาแบบผมไม่เคยเจอ ไม่เคยเห็นที่ไหน เอาแบบหายากๆ รับรองผมจะติดใจแล้วไม่หนีเที่ยวอีกเลย เอ้า!"  ว่าพลางตบเข่าฉาด

    "แบบที่แกไม่เคยเห้นหรอ..."

    "คิดไม่ออกก็ไม่ต้องก็ได้นะ"

    "ชั้นมีข้อเสนอดีๆให้แก แต่ไม่รู้ว่าแกจะชอบมั้ย" ชายชราแสยะยิ้มร้าย

    "ใครหรอพ่อ"

    "พ่อว่ามันน่าจะเด็ดนะ เห็นพวกคนใช้ในบ้านขานกันให้แซดว่าโตขึ้นแล้วมันหน้าตาน่ารัก ขาวๆ ใสๆ ที่สำคัญ สะอาด ด้วย แกน่าจะอยากลอง"

    "เห้ย! ใครๆๆลุงพูดให้มันเร็วๆดิ้" ลูกชายมาเฟียส่างเมาทันที

    "แกจำไอ้ลูกหนี้เราได้มั้ย ที่เมื่อ19ปีก่อน พ่อไปเผาบ้านมันมาน่ะ"

    "อืม....พอลางๆ โหยยยย ตอนนั้นผมสิบกว่าขวบเองลุง"  

    "นั่นแหละ แต่ชั้นเชื่อว่าถ้าพูดถึงแล้วแกต้องจำได้.... แกจำไอ้เด็กตัวเล็กๆหน้าญี่ปุ่นๆ ที่ตอนนั้นพ่ออุตส่าห์สงสารเอามันมาเลี้ยงไว้ จำได้มั้ย"

    "อ๋ออออ ที่ขาวๆปะลุง"  ตาคมเริ่มเป็นประกาย

    "นั่นแหละ!! ตอนนี้เห็นบอกว่าโตแล้ว วันๆอยู่แต่ในห้องนั้นคงไม่ทันแกหรอก พ่อเชื่อว่าแกจะชอบ หึหึหึ"

    "ช่าย.....แบบนี้แหละที่ผมหา" 








    " อ๊ะ!! ค...คุณเต๋า"

    "ป้า ขอผมเข้าไปหน่อย"

    "ไม่ได้นะคะ คุณเต๋าจะเข้าไปหาคุณหนูคชาทำไมคะ"  ป้านมรีบยืนขวางประตูห้องใต้ดินไว้

    "บอกให้หลบก็หลบเซ่!!"

    "ไม่ได้นะคะ คุณหนูคชาอ่อนแอนัก เดี๋ยวแกจะตกใจเอา"

    "บอกให้หลบ!!"  มือแกร่งปัดตัวขวางทางออกก่อนจะผลักประตูบานเก่าเข้าไป

    "อย่านะคะ!! คุณหนูระวังค่ะ!!"  

    เสียงหญิงชราทำให้ร่างบางในชุดนอนบางเบาตกใจ รีบปล่อยแมวปุกปุยสีขาวหล่นลงพื้น



    ภาพที่เห็นทำเอาลมหายใจของเจ้าลูกมาเฟียแทบหยุด  ใบหน้าหวานที่ประดับไปด้วยแก้มสุกใส ริมฝีปากแดงชมพู ตัดกับผิวเนียนละเอียดสี

    น้ำนม บอกให้รู้ว่าคนๆนี้แทบไม่ได้โดนแสงแดดเลย  ดวงตาสุกใสง่ายต่อการอ่านไร้ซึ่งความเจ้าเล่ห์กำลังสั่นระริก ด้วยความตื่นคืน ราวกับลูก

    กวางที่แตกตื่นเมื่อเจอผู้บุกรุก

    "ออกไปก่อน...ปิดประตูด้วย" เสียงคำรามหนักแน่นในคอถูกส่งให้หญิงชราข้างหลัง เธอหันไปมองนายน้อยของตัวเองเป็นครั้งสุดท้ายก่อนจะยอมถอยออกไป พร้อมปิดประตูให้สนิท เธอรู้ดีว่าคนอย่างคุณชายเต๋าจะมาเยี่ยมเยียนร่างบางด้วยสาเหตุอะไร...

    "นาย..."

    "ผมชื่อเต๋า เป็นเจ้าของบ้านหลังนี้" สายตาคมไล่มองลามเลียไปทั่วร่างเล็กที่ถูกปกคลุมด้วยผืนผ้า

    "ระ...เราคชาฮะ"

    "ฮึ....น่ารักจริงๆด้วย"

    "เอ๋??" หัวทุยเอียงน้อยๆด้วยความสงสัยยิ่งทำให้สติของเต๋ากระเจิดกระเจิง

    "คุณมาหาผมทำไมหรอ?"

    "ก็.....เห็นพ่อบอกว่าเด็ด แต่ไม่รู้จะจริงมั้ย เลยอยากมาลองพิสูจน์ดู"  เสียงแหบพร่าเอ่ยเบาๆพร้อมกับรวบเอวบางมาแนบชิด

    "หือ?? ไม่ดิ้น??" ร่างสูงแปลกใจเล็กน้อยที่ตนสามารถเข้าหาร่างเล็กนี้ได้อย่างง่ายดายไร้การขัดขิน

    "ดิ้น? ดิ้นทำไมฮะ" 

    "ฮืมม?? ฮ่าๆๆๆๆ " เต๋าหลุดหัวเราะออกมาให้กับความน่ารักของอีกฝ่าย ก่อนจะก้มลงจูบหน้าผากเล็กอย่างเอ็นดู

    "เป็นเด็กดีกับเต๋าแบบนี้สิ ค่อยง่ายหน่อย.... ของเล่นของฉัน" ก่อนที่รอยยิ้มแสนเจ้าเล่ห์จะปรากฏฏตามขึ้นมา




    ลุง...แบบนี้แหละ ที่ผมอยากได้

    ยินดีต้อนรับเข้าสู่โลกแห่งความโหดร้ายนะครับ ... คชา ... หึหึหึ






    จบตอนแรก เยสสสสส

    ชอบไม่ชอบยังไง เม้นๆๆ ด้วยเด้ออออ  จะพยายามแต่งให้ดีที่สุดนะคะ 

    ขอบคุณค่ะ :)






    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×