คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : ทวีปอาเบดอร์ ตอนที่2.1
ยานอวาศลำเล็ลอยผ่านท้อฟ้าที่มีเมเป็นบาส่วน แสอาทิย์ส่อผ่านเมเป็นลำแสสีทอที่สะท้อนับพื้นผิวอมหาสมุทรเบื้อล่า น้ำทะเลเป็นสีฟ้าเ้มและมีลื่นเล็ๆที่ระทบันเป็นระลอ ยานอวาศเลื่อนที่อย่านุ่มนวลผ่านท้อฟ้า เสียเรื่อยน์เบาๆที่ทำให้รู้สึถึวามสบ
เมื่อยานอวาศเ้าใล้แผ่นินให่ทวีปปริศนาที่อยู่ส่วนลาอาวเราะห์ ภูมิประเทศเริ่มเปลี่ยนไปามหาสมุทรว้าให่เป็นภูเาสูและป่าไม้หนาทึบ ทวีปนี้มีวามลึลับและเ็มไป้วยสิ่ที่ยัไม่ถู้นพบ มีแม่น้ำสายยาวที่ไหลผ่านหุบเาและน้ำที่สวยามท้อฟ้าเริ่มเปลี่ยนสีเป็นสีส้มและมพูเมื่อพระอาทิย์ึ้นสู่อบฟ้า ยานอวาศ่อยๆลอบนเนินเาในแถบายฝั่ที่เ็มไป้วยห้าเียวี
ทุ่ห้าว้าให่ที่เ็มไป้วยอไม้ป่าและห้าสูโบสะบัามลม ท่ามลาแสแที่ส่อลมาทหารในุเราะเหล็บาๆ ที่สะท้อนแสเป็นประายยืนอยู่เป็นแถว พวเาถือาบและโล่ที่พร้อมะ่อสู้ ้าๆพวเามีนัเวทย์ในุลุมยาวสีเ้มำลัร่ายเวทย์มนร์ มืออพวเาเปล่แสสีฟ้าและสีเียวที่หมุนวนไปมา
ทันในั้น สัว์ประหลาทีู่ล้ายแมลสาบนายัษ์็โผล่ออมาาพื้นิน เสียำรามอสัว์ประหลาที่ั้อไปทั่วท้อฟ้า พวเามอเห็นศัรูที่ำลัเลื่อนเ้ามาในระยะไล สายลมพัผ่านทำให้ธประำอทัพโบสะบัอย่าส่าาม พวมันมีรเล็บแหลมมและปีที่สั่นไหว ทหารพุ่เ้าโมี้วยาบที่ฟาฟันไปที่เราะแ็อสัว์ประหลา เสียโลหะระทบันัสนั่น นัเวทย์ร่ายเวทย์ไฟที่พุ่รไปยัสัว์ประหลาทำให้มันลุเป็นไฟและส่เสียร้อโหยหวน
าร่อสู้ำเนินไปอย่าุเือทหารและนัเวทย์ทำานร่วมันอย่าลมลืน ทหารใ้วามแ็แร่และวามล้าหาในาร่อสู้ระยะประิ ะที่นัเวทย์ใ้พลัเวทย์มนร์ในารโมีระยะไลและสนับสนุนเพื่อนร่วมทีม ทุ่ห้าลายเป็นสนามรบที่เ็มไป้วยเสียะโนและเสียระเบิอเวทย์มนร์
เมื่อเอริและฮอร์ัน้าวลายานอวาศ พื้นินบนเนินเาแถบายฝั่ที่พวเาเหยียบย่าเ็มไป้วยห้าเียวอุ่ม เท้าแรที่สัมผัสับพื้นินเอริรู้สึถึวามผิปิ เมื่อไม่ระวั้าวที่สออเาับทำให้เาล้มลอย่าหน้าประหลา
“โอ้….หายาน่ะเนี้ย นายเินสะุล้มเป็น้วย”
“เี่ยวน่ะ แรโน้มถ่วอที่นี่เบาบามา”
เอริร่ายันอนว่ำหน้าอยู่ที่พื้นล่าว ฮอร์ันที่เท้ายัไม่ถึพื้นยแน้าหนึ่ที่สวมำไล G.P.M รุ่นอัพเร G.P-2 ที่มอเวียนพันาึ้นมาใหม่ ฮอร์ันายลำแสสีเียวสแนพื้นิน้วยำไล้อมือ านั้นมีแผนภูมิราฟนาเล็ปราึ้นที่หน้าอำไล แรโน้มถ่วเบาว่าโล 2 เท่า ึ่หมายวามว่าแรโน้มถ่วะมี่า 4.905 เมร่อวินาทีำลัสอ
“แรโน้มถ่วที่นี่เบาว่าโลสอเท่า”
ฮอร์ันล่าวะู้อมูลาำไล้อมือ เาั้โปรแรมุสูทอวาศให้ปรับัวาม่าแรโน้มถ่วใหม่ และส่้อมูลให้เอริ ุสูท G.S-7 หรือ G-suit ที่รัรูปทำให้เอริสามารถยืนึ้นและเินไ้ามปิอีรั้ พวเามอไปรอบๆ เห็นทหารในุเราะเหล็ำลั่อสู้ับสัว์ประหลาที่ล้ายแมล เสียอาร่อสู้ัมาาระยะไล เสียโลหะระทบอแ็และระเบิผสมผสานับเสียำรามอสัว์ประหลาที่ล้ายับแมล ทำให้บรรยาาศเ็มไป้วยวามึเรีย
เอริหันไปมอฮอร์ันทั้สอนสวมุสูทอวาศสีำรัรูปที่สะท้อนแสาวอาทิย์ที่ำลัโผล่ึ้นอบฟ้า พวเาสามารถเห็นทหารในุเราะเหล็ำลั่อสู้ับสัว์ประหลาที่มีนาให่และมีาเรียวยาวหลายา สัว์ประหลาเหล่านี้มีเล็แ็แรและรเล็บที่แหลมม พวมันเลื่อนไหวอย่ารวเร็วและโมีทหาร้วยวามุร้าย เสียอาร่อสู้ัึ้นเรื่อยๆเมื่อทหารพยายามป้อันัวและโมีสัว์ประหลา้วยอาวุธาบและโล่ เอริและฮอร์ันพวเาเริ่มเลื่อนที่ไปยัสนามรบ้วยวามระมัระวั
ลุ่มทหารที่ใสุ่เาะและนัเวทย์ ้วยวามร่วมมือพวเา็สามารถเอานะสัว์ประหลาไ้ ทุ่ห้าลับมาเียบสบอีรั้ แ่ร่อรอยอาร่อสู้ยัอยู่วามล้าหาและวามเสียสละอพวเาหลเหลือไว้เพียฝุ่นละออและเศษาอาร่อสู้ที่ผ่านมา าศพมนุษย์และสัว์ประหลาที่ล้ายแมลสาบนาให่ระัระายและส่ลิ่นเหม็นาว
เมื่อเอริและฮอร์ันมาถึสนามรบ พวเาระหนัถึวามเรียและวามรุนแรที่เิึ้นในบริเวนั้น เสียโห่ร้ออทหารำนวนมาำลัวิ่ไล่ล่าสัว์ประหลาึ่มีลัษะล้ายแมลสาบนาให่เ้าไปในป่าทึบ พวเาสัเเห็นว่าทหารเหล่านี้ใ้ภาษาที่ไมุ่้นเย และเมื่อเอริพยายามฟัเสียที่พวเาสื่อสารัน ็พบว่าเป็นภาษาที่ับ้อน
“ทหารพวนั้นใ้ภาษาอะไร?”
เอริถามพลามวิ้ว เอริและฮอร์ันึ่ทั้สอ่ามีวามรู้และประสบาร์ในารวิเราะห์สถานาร์ไ้เริ่ม้นารสนทนาเพื่อทำวามเ้าใสถานาร์ที่เิึ้น
“ไม่รู้สิ แู่เหมือนะเป็นภาษาที่เราไม่เยไ้ยินมา่อน”
ฮอร์ันอบพลาสัเารไล่ล่าสัว์ประหลาเ่นนี้เป็นารบ่ี้ถึารมีอยู่อภัยุามที่เป็นอันราย่อพื้นที่นี้
“เรา้อระวั ารแ่ายอพวเราไม่เหมือนพวเา เราวรเ็บาศพอทหารและสัว์ประหลาเหล่านี้เพื่อนำลับไปศึษา”
หลัาที่พวเาเ็บาศพอทหารและสัว์ประหลาที่ล้ายแมลสาบนาให่ลับไปที่ยานบนเนินเา ฮอร์ันั้่ายานให้บินอัโนมัิลับไปที่ยานนอสเพอร์ี่ ยานบินาไปพร้อม้อมูลบาส่วนรอให้มอเวียนับเอลล่าิ่อมาในภายหลั เอริและฮอร์ันไม่ลืมที่ะเปลี่ยนเรื่อแ่ายใหม่โยใสุ่เราะอทหารที่ายแล้ว ภายในุเราะัล่าวมีุสูท G.S-7 อวาศที่่วยให้พวเาเลือนไหวไ้ปิในโลที่แรโน้มถ่วเบาและิปืนพนละ 1 ระบอ เมื่อเวลาผ่านไปพวเาลับมาที่สนามรบอีรั้
“เรา้อามบวนทหารพวนั้นเ้าไปในป่า อยู่ให้ห่าาพวเาที่สุ เราไม่รู้ว่าพวเามีวามสามารถในารรวับหรือเปล่า”
เอริล่าวพลามอไปยัทิศทาอรอยเท้านับร้อย เาและฮอร์ัน้มลเ็บาบนละเล่มอทหารที่ายอยู่แถวนั้นแล้วเริ่มแะรอยบวนออทหารที่ไล่ล่าสัว์ประหลาเ้าไปในป่า ทหารุเราะและนัเวทย์่าเหนื่อยล้าอย่าหนัาารไล่ล่าสัว์ประหลาทีุ่ร้าย พวเาเินผ่านพุ่มไม้และ้นไม้สูให่ทีู่เหมือนะไม่มีที่สิ้นสุ เสียหายใหอบอทหารและเสียระิบอนัเวทย์ที่พยายามร่ายาถาเพื่อ้นหาสัว์ประหลานั้นัึ้นเป็นระยะๆ ทหารหลายนไ้รับบาเ็บาาร่อสู้ที่ผ่านมา บานมีบาแผลลึารเล็บอสัว์ประหลา บานเสียีวิในสนามรบ ทิ้ไว้เพียร่าไร้วิาที่ถูปลุม้วยใบไม้และิน นัเวทย์เอ็ไม่่าัน พวเาใ้พลัเวทย์นหมสิ้น บานถึับหมสิไปาารใ้พลัมาเินไป
เอริและฮอร์ัน่อนัวอยู่หลัพุ่มไม้หนา พวเามอูสถานาร์้วยวามัวล เสียสัว์ประหลาำรามัึ้นอีรั้ ทำให้เอริและฮอร์ัน้อหันไปมอ สัว์ประหลาัวให่รูปร่าเป็นแมลสาบแ่ส่วนหัวอมันเหมือนมนุษย์ู่ร้อเสียัสะท้านป่า มันพุ่ัวออาเามื้วยวามเร็วและพลัที่น่าลัว ทหารที่ถือโล่ยืนเรียแถวันเป็นำแพป้อัน พวเาับโล่แน่นและเรียมพร้อมรับารโมีนระทั่มันนเ้าับโล่อทหารอย่าแร แรระแททำให้ทหารหลายนระเ็นบาส่วนล้มลับพื้น โล่บาอันแเป็นเสี่ยๆ ทหารที่ยัยืนอยู่พยายามผลัันสัว์ประหลาลับไป แ่พลัอมันมาเินว่าที่พวเาะ้านทานไ้ สัว์ประหลาใ้รเล็บและฟันที่แหลมมโมีทหารที่อยู่ใล้ๆ เสียโลหะระทบันและเสียร้ออทหารที่บาเ็บัึ้นทั่วบริเว นัเวทย์ที่อยู่้านหลัพยายามร่ายาถาเพื่อ่วยเหลือ แ่สถานาร์ูเหมือนะเลวร้ายลเรื่อยๆ ทหารนับร้อยบาเ็บล้มายนแทบไม่เหลือมีเพีย 3 นที่ยัพอะ่อสู่ไหว เอริับาบอเาแน่นเมื่อรู้ถึสถานาร์ที่ไล้ะสิ้นสุ
“นายแน่ใน่ะ”
ฮอร์ันสบาเอริที่อยู่ภายในหมวเหล็ เารู้ีว่าไม่สามารถห้ามนที่ระหายาร่อสู่ไ้
“อย่าใ้ปืน็พอ ันไม่่วยน่ะ นายไหว”
ยัไม่ทันที่ฮอร์ันะล่าวบเอริ็พุ่ระโนออาพุ่มไม้อย่ารวเร็ว
สามารถอมเมน์ิมไ้ และให้ำลัใผู้แ่้วยารไล์ ้วยน่ะ
ความคิดเห็น