ลำดับตอนที่ #1
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : [CHAPTER-1] คนในฝัน
[INTRO]
ผมมองไปรอบๆ ตัว ในที่ที่ไม่คุ้นตา ที่นี่ปกคลุมไปด้วยหิมะสีขาวโพลน มองไปไกลๆ เห็นแสงสีเหลืองลอดออกมาจากหน้าต่างบ้านเรือน ทำให้มองสิ่งรอบตัวได้ไม่ค่อยชัดนัก ไอเย็นปะทะกับผิวหนัง แต่กลับไม่รู้สึกหนาว เพราะด้านข้างมีมือหนาอุ่นๆ กุมมือไว้ แต่ นั่นคือมือของใครกัน ผมเงยหน้ามองใบหน้าของเจ้าของมือที่กุมมือผมอยู่นั้น พยายามจ้องมองเท่าไหร่ก็มองไม่ชัด สายตาของผมกลับมาพร่ามัวอะไรตอนนี้กันก็ไม่รู้ “เอาหน่าไม่เป็นไรลองมองดูอีกที” ผมพูดกับตัวเอง พยายามมองเท่าไหร่ผมเห็นแค่เพียงรอยยิ้มอันแสนอบอุ่นของเขาที่ยิ้มมาให้
...ท้องฟ้าสีครามเริ่มสว่าง... แสงจ้ายามเช้าเข้ามาแยงตาจนผมต้องหลับตา ผมลืมตาขึ้นมา และภาพของผู้ชายคนได้เลือนหายไป จริงๆแล้วมีแค่ผมที่อยู่บนเตียงกว้าง และห้องที่ว่างเปล่า ผมเหลือบมองออกไปนอกหน้าต่าง หลงเหลือแต่แสงสว่างอันอบอุ่นและเกร็ดหิมะขาวยังคงตกลงมาเหมือนกากเพชรระยิบระยับในขวดโหลแก้ว .......ฝัน....ผมฝันแบบนี้อีกแล้ว..... ฝันถึงเขาคนนี้อีกแล้ว ผมก็ไม่รู้เหมือนกันว่าเขาเป็นใคร แม้แต่หน้ายังผมยังไม่เคยเห็น แต่รอยยิ้มนั่นทำให้ผมรู้สึกอบอุ่น อบอุ่นมากจริงๆ
[CHAPTER-1]
นี่เป็นเช้าวันอาทิตย์ซึ่งผมไม่มีธุระอะไร ผมดันตัวเองลุกขึ้นมาจากเตียงนุ่ม เมื่อได้กลิ่นกาแฟหอมกรุ่น ที่ผมตั้งเวลาให้ทำอัตโนมัติจากเครื่องทำกาแฟ ผมมาเรียนต่อที่นี่มาเกือบสองปีแล้วครับ จากประเทศไทยมา คิดถึงคุณพ่อคุณแม่จริงๆ
.. ลาเต้ กาแฟที่ผมชอบทาน ผมคนกาแฟที่อยู่ในแก้วซักพัก แก้วกาแฟสีแดงที่มีรอยยิ้มอยู่บนแก้ว ผมมองลวดลายบนแก้วแล้วยิ้มให้กับมันเหมือนที่มันยิ้มให้กับผม
วันนี้จะได้มีแต่เรื่องดีๆ ผมก้มลงดื่มกาแฟในถ้วยกาแฟจนหมด ฟองนมสีขาวติดอยู่ที่มุมปากผมรู้สึกได้ ผมหัวเราะให้กับตัวเอง
ที่ชอบกินอะไรเลอะเทอะจนเป็นนิสัย และหยิบทิชชู่มาเช็ดออก เอาล่ะ วันนี้ต้องออกไปซื้อข้าวของเครื่องใช้มาตุนไว้ซะแล้วหล่ะ เกลี้ยงหมดตู้เลย
ผมเดินออกมาพร้อมเสื้อคลุมตัวโปรดของผม มือล้วงกระเป๋าเสื้อทั้งสองข้างหนาวจริงๆครับ ถึงจะมาอยู่เกือบสองปีก็ยังไม่ชินซักที ผมเดินออกไปเรื่อยๆ จนถึงซุปเปอร์มาร์เก็ตใกล้ๆ
"อ่า มีอะไรหมดบ้างนะ" ผมหยิบโทรศัพท์ออกมาเปิดดูลิสต์รายการที่ต้องซื้อ มียาสระผม น้ำยาล้างคอนแทคเลนส์ โฟมล้างหน้า กาแฟ นม ไข่ไก่
"อะครบแล้ว" ผมเดินไปแคชเชียร์เพื่อชำระเงิน ผมออกมาจากซุปเปอร์ฯ ด้วยถุงผ้าที่พะรุงพะรัง
เหมือนผมลืมซื้ออะไรซักอย่าง ผมจึงหันหลังกลับไปทางซุปเปอร์ฯ ผมเหลือบไปเห็นร้านขายช็อกโกแลต อ่านี่ไงที่ผมลืม ผมชอบทานชอกโกแลตมากมากเลยครับ ผมจึงตัดสินใจเปิดประตูร้านเข้าไป เวลคัม ผมสะดุ้งตกใจใหญ่นึกว่าใคร เรียกชื่อผม จริงๆแล้วเป็นเสียงของตุ๊กตาเซนเซอร์เวลามีคนเปิดประตูเข้าไปตังหาก ผมเลือกซื้อชอกโกแลตที่ต้องการแล้วรีบกลับ เพราะฟ้าเริ่มมืดแล้ว
"ตื๊ด ตื๊ด ตื๊ด ตื๊ด ... ฮัลโหลครับ " ไงเวลคัม ทำอะไรอยู่ จีซัสคิดถึงเวลคัมนะครับ ขอโทษที่ไม่ค่อยมีเวลาให้ ช่วงนี้งานหนักมากๆเลย
" ผมกำลังซื้อช๊อกโกแลตอยู่ อื้ม ไม่เป็นไรหรอก ผมเข้าใจ " แค่นี้ก่อนนะ มีประชุม
นั่นแฟนผมแหล่ะครับ เค้าชื่อจีซัส มีแฟนก็เหมือนไม่มี ผมเริ่มชินแล้วแต่ผมก็เข้าใจเค้านะ เลยไม่ค่อยจะทะเลาะกันเท่าไหร่
ผมเก็บโทรศัพท์ใส่กระเป๋าแล้วเดินกลับบ้าน บ้านเรือนด้านข้างถนนถูกประดับประดาไปด้วยไฟ มันทำให้ผมมองแล้วรู้สึกมีความสุขและอบอุ่น เหมือนรอยยิ้มของ.. ใครคนหนึ่งในฝันผมคนนั้น...
นี่ก็ใกล้วันคริสต์มาสเข้าไปทุกที เมื่อผมเดินเข้ามาในบ้านผมกดเปิดฮีทเตอร์เพื่อปรับอุณหภูมิในห้องให้อุ่นขึ้น ผมรู้สึกไม่ค่อยสบายเท่าไหร่นัก อาจเป็นเพราะอากาศที่เย็นหนาวเช่นนี้ แต่ผมอยากจัดตกแต่งต้นคริสต์มาสในบ้านให้เข้ากับเทศกาลเสียก่อน ผมจึงจัดแจงประดับตกแต่งต้นคริสต์มาสจนเสร็จ อาการปวดหัวเริ่มมีมากขึ้น ผมจึงปีนขึ้นไปบนเตียงซุกตัวอยู่กับผ้าห่ม เปิดทีวีให้อยู่เป็นเพื่อนหนังตาผมเริ่มหย่อนแล้ว ผมจึงเผลอหลับไป...
ผมมองไปรอบๆ ตัว ในที่ที่ไม่คุ้นตา ที่นี่ปกคลุมไปด้วยหิมะสีขาวโพลน มองไปไกลๆ เห็นแสงสีเหลืองลอดออกมาจากหน้าต่างบ้านเรือน ทำให้มองสิ่งรอบตัวได้ไม่ค่อยชัดนัก ไอเย็นปะทะกับผิวหนัง แต่กลับไม่รู้สึกหนาว เพราะด้านข้างมีมือหนาอุ่นๆ กุมมือไว้ แต่ นั่นคือมือของใครกัน ผมเงยหน้ามองใบหน้าของเจ้าของมือที่กุมมือผมอยู่นั้น พยายามจ้องมองเท่าไหร่ก็มองไม่ชัด สายตาของผมกลับมาพร่ามัวอะไรตอนนี้กันก็ไม่รู้ “เอาหน่าไม่เป็นไรลองมองดูอีกที” ผมพูดกับตัวเอง พยายามมองเท่าไหร่ผมเห็นแค่เพียงรอยยิ้มอันแสนอบอุ่นของเขาที่ยิ้มมาให้
...ท้องฟ้าสีครามเริ่มสว่าง... แสงจ้ายามเช้าเข้ามาแยงตาจนผมต้องหลับตา ผมลืมตาขึ้นมา และภาพของผู้ชายคนได้เลือนหายไป จริงๆแล้วมีแค่ผมที่อยู่บนเตียงกว้าง และห้องที่ว่างเปล่า ผมเหลือบมองออกไปนอกหน้าต่าง หลงเหลือแต่แสงสว่างอันอบอุ่นและเกร็ดหิมะขาวยังคงตกลงมาเหมือนกากเพชรระยิบระยับในขวดโหลแก้ว .......ฝัน....ผมฝันแบบนี้อีกแล้ว..... ฝันถึงเขาคนนี้อีกแล้ว ผมก็ไม่รู้เหมือนกันว่าเขาเป็นใคร แม้แต่หน้ายังผมยังไม่เคยเห็น แต่รอยยิ้มนั่นทำให้ผมรู้สึกอบอุ่น อบอุ่นมากจริงๆ
[CHAPTER-1]
นี่เป็นเช้าวันอาทิตย์ซึ่งผมไม่มีธุระอะไร ผมดันตัวเองลุกขึ้นมาจากเตียงนุ่ม เมื่อได้กลิ่นกาแฟหอมกรุ่น ที่ผมตั้งเวลาให้ทำอัตโนมัติจากเครื่องทำกาแฟ ผมมาเรียนต่อที่นี่มาเกือบสองปีแล้วครับ จากประเทศไทยมา คิดถึงคุณพ่อคุณแม่จริงๆ
.. ลาเต้ กาแฟที่ผมชอบทาน ผมคนกาแฟที่อยู่ในแก้วซักพัก แก้วกาแฟสีแดงที่มีรอยยิ้มอยู่บนแก้ว ผมมองลวดลายบนแก้วแล้วยิ้มให้กับมันเหมือนที่มันยิ้มให้กับผม
วันนี้จะได้มีแต่เรื่องดีๆ ผมก้มลงดื่มกาแฟในถ้วยกาแฟจนหมด ฟองนมสีขาวติดอยู่ที่มุมปากผมรู้สึกได้ ผมหัวเราะให้กับตัวเอง
ที่ชอบกินอะไรเลอะเทอะจนเป็นนิสัย และหยิบทิชชู่มาเช็ดออก เอาล่ะ วันนี้ต้องออกไปซื้อข้าวของเครื่องใช้มาตุนไว้ซะแล้วหล่ะ เกลี้ยงหมดตู้เลย
ผมเดินออกมาพร้อมเสื้อคลุมตัวโปรดของผม มือล้วงกระเป๋าเสื้อทั้งสองข้างหนาวจริงๆครับ ถึงจะมาอยู่เกือบสองปีก็ยังไม่ชินซักที ผมเดินออกไปเรื่อยๆ จนถึงซุปเปอร์มาร์เก็ตใกล้ๆ
"อ่า มีอะไรหมดบ้างนะ" ผมหยิบโทรศัพท์ออกมาเปิดดูลิสต์รายการที่ต้องซื้อ มียาสระผม น้ำยาล้างคอนแทคเลนส์ โฟมล้างหน้า กาแฟ นม ไข่ไก่
"อะครบแล้ว" ผมเดินไปแคชเชียร์เพื่อชำระเงิน ผมออกมาจากซุปเปอร์ฯ ด้วยถุงผ้าที่พะรุงพะรัง
เหมือนผมลืมซื้ออะไรซักอย่าง ผมจึงหันหลังกลับไปทางซุปเปอร์ฯ ผมเหลือบไปเห็นร้านขายช็อกโกแลต อ่านี่ไงที่ผมลืม ผมชอบทานชอกโกแลตมากมากเลยครับ ผมจึงตัดสินใจเปิดประตูร้านเข้าไป เวลคัม ผมสะดุ้งตกใจใหญ่นึกว่าใคร เรียกชื่อผม จริงๆแล้วเป็นเสียงของตุ๊กตาเซนเซอร์เวลามีคนเปิดประตูเข้าไปตังหาก ผมเลือกซื้อชอกโกแลตที่ต้องการแล้วรีบกลับ เพราะฟ้าเริ่มมืดแล้ว
"ตื๊ด ตื๊ด ตื๊ด ตื๊ด ... ฮัลโหลครับ " ไงเวลคัม ทำอะไรอยู่ จีซัสคิดถึงเวลคัมนะครับ ขอโทษที่ไม่ค่อยมีเวลาให้ ช่วงนี้งานหนักมากๆเลย
" ผมกำลังซื้อช๊อกโกแลตอยู่ อื้ม ไม่เป็นไรหรอก ผมเข้าใจ " แค่นี้ก่อนนะ มีประชุม
นั่นแฟนผมแหล่ะครับ เค้าชื่อจีซัส มีแฟนก็เหมือนไม่มี ผมเริ่มชินแล้วแต่ผมก็เข้าใจเค้านะ เลยไม่ค่อยจะทะเลาะกันเท่าไหร่
ผมเก็บโทรศัพท์ใส่กระเป๋าแล้วเดินกลับบ้าน บ้านเรือนด้านข้างถนนถูกประดับประดาไปด้วยไฟ มันทำให้ผมมองแล้วรู้สึกมีความสุขและอบอุ่น เหมือนรอยยิ้มของ.. ใครคนหนึ่งในฝันผมคนนั้น...
นี่ก็ใกล้วันคริสต์มาสเข้าไปทุกที เมื่อผมเดินเข้ามาในบ้านผมกดเปิดฮีทเตอร์เพื่อปรับอุณหภูมิในห้องให้อุ่นขึ้น ผมรู้สึกไม่ค่อยสบายเท่าไหร่นัก อาจเป็นเพราะอากาศที่เย็นหนาวเช่นนี้ แต่ผมอยากจัดตกแต่งต้นคริสต์มาสในบ้านให้เข้ากับเทศกาลเสียก่อน ผมจึงจัดแจงประดับตกแต่งต้นคริสต์มาสจนเสร็จ อาการปวดหัวเริ่มมีมากขึ้น ผมจึงปีนขึ้นไปบนเตียงซุกตัวอยู่กับผ้าห่ม เปิดทีวีให้อยู่เป็นเพื่อนหนังตาผมเริ่มหย่อนแล้ว ผมจึงเผลอหลับไป...
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น