ลำดับตอนที่ #7
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : สัตว์ในตำนาน
แปะ แปะ แปะ
\"เยี่ยม เป็นการต่อสู้ที่ดุเดือดจริงๆ\"
แฟรงค์โผล่ออกมาหลังจากที่การต่อสู้จบลง
\"นี่ท่านดูอยู่ตลอดเลยรึ\" อากิระถาม
\"เปล่า ข้าเพิ่งมาถึง\"
\"ไม่คิดจะช่วยเลย\"
\"มันเป็นกฏของนักรบ จะไม่การยื่นมือเข้าไปช่วย\" แฟรงค์บอก \"แล้วนั่น...!\" พูดพลางชี้ไปทางไวท์
\"นี่ ไวท์ สหายใหม่ของข้า\" อากิระ แนะนำ
\"มานี่ อากิ\" แฟรงค์ลากอากิระ ออกมา
\"เจ้าเอา สัตว์ในตำนานตัวนั้นมาจากไหน?\" แฟรงค์ถามด้วยความสงสัย ไม่นึกว่า เสือสีขาวในตำนานจะมาอยู่ตรงหน้าเขา
\"มันออกมาจากเงาของข้า\" อากิระบอก
\"ออกมาจากเงา?\"
\"ใช่ ขณะที่ข้าต่อสู้อยู่ ไวท์ก็ออกมาจากเงาของข้า\"
\"สัตว์ในตำนาน ทั้ง 4 มันสิงสถิตอยู่ในรอยสักนี่เอง\"
\"สัตว์ในตำนานงั้นรึ\"
\"ใช่สิ สัตว์ในตำนาน ข้านึกตะขิดตะขวงอยู่แล้ว\" แฟรงค์
\"แล้วมันมีอะไรแตกต่างจากสัตว์ธรรมดา\" อากิระถาม
\"สัตว์ในตำนานทั้ง4 ในอดีตเป็น สัตว์ของ กษัตริย์ผู้เป็นใหญ่ 4 พระองค์ ของทั้ง 4 เมือง นั่นคือ มิธทิล เทอร์ลาเซีย อาเทียร์ เซฟิเรีย\"
\"ไม่ยักกะรู้จัก\"
\"แหงล่ะ มันอยู่ในทวีปมืด ที่ข้าจะให้เจ้าไป เพื่อขจัดเหล่าร้าย ที่ครอบงำ\"
\"หา?\"
\"ไม่ต้องหงไม่ต้องหา ท่านน่ะต้องเข้าไปในทวีปมืด ตามหน้าที่ของท่าน\"
\"ไปเมื่อไหร่\" อากิระ ถาม
\"เมื่อมั่นใจว่า ท่านแข็งแกร่งพอที่จะไปได้\" แฟรงค์บอกแล้วเดินหันกลับไป แล้วอากิระ ก็ไป พักฟื้นร่างกาย
\'ยังไม่พออีกเหรอฟ่ะ\' อากิระนึกบ่นในใจ
\"ไง ท่านไวท์ สัตว์ในตำนาน แห่ง เซฟิเรีย\" แฟรงค์ก้มหัวเล็กน้อย ตามารยาท
\"โอ้ รู้จักข้าด้วยรึ นับว่าชื่อเสียงข้าโด่งดังไม่เบา\"
\"หึๆ แล้วทำไมท่านถึงปรากฏตัวมาเช่นนี้\"
\"พลังในตัวของนายข้า ปลุกข้าขึ้นมา อีกอย่างหนึ่ง ความมืดเริ่มครอบงำโลกขึ้นมาทุกที ในฐานะผู้ที่เบื่องบนสั่งให้มาจัดการเช่นข้าคงอยู่เฉยมิได้\" ไวท์ บอก \"แล้วเป็นเช่นบ้าง เหตุการณ์ในทวีปมืดนั่น\" ไวท์ ถามถึงข่าวคราว
\"เมืองมิธทิล ทางภาคเหนือถูกกองทัพ อสูรสิงค์ ได้ข่าวมาว่า หัวหน้าของมันคือ หนึ่งในผู้ที่ถูกเลือก \'มาคัส\' อดีตนักรบมือหนึ่งของทวีป\" แฟรงค์รายงานข่าว
\"ข้าไม่รู้จัก\" ไวท์กล่าว
\"-_-\"
\"เอาเถอะ ถึงมันจะเป็นใครก็ช่าง นายใหม่ข้า มีความสามารถใช่ย่อยนะ ฮ่า ฮ่า ฮ่า\"
\"ยังอ่อนแออยู่มากเมื่อเทียบกับ มาคัส ข้าเคยร่วมรบกับเขามาก่อน\" แฟรงค์เตือนกับไวท์ \"ไม่แน่ว่า ผู้ที่ถูกเลือกคนอื่นๆ จะเข้าเป็นฝ่ายอธรรมด้วยหรือไม่\"
\"งั้นรึ เห็นทีจะต้องเร่งฝึกนายข้าเป็นการใหญ่เสียแล้ว\" ไวท์บอกหน้าตาเตรียด (เสือเครียด)
\"ฮ้าวววววว\" อากิระลุกขึ้นจากเตียงหลังจากพักผ่อนอย่างเติมที่ เขาลุกลงจากเตียงเพื่อที่จะไปเข้าห้องน้ำ
\"จ๊ากกกกกกกกกก!!!\" เสียงร้องของใครบางคน
อากิระ ตกใจ \"ไวท์!!\"
\"หางข้า\" ไวท์ร้องโอดครวญ
\"เฮ้ย! ขอโทษๆๆ _/\\_\"
\"ระวังมั่งสิ\" ไวท์เตือน
หลังจากทำภารกิจส่วนตัวเรียบร้อย
\"แฟรงค์\" อากิระ เรียก
\"ไง อากิ\"
\"ดาบข้าหัก\" อากิระบอก
\"สมน้ำหน้า\"
\"เฮ้ย ทำไมพูดไม่รับผิดชอบอย่างนั้น\"
\"ล้อเล่นน่า งั้นก็ไปเลือกหาเอาในคลังอาวุธสิ\"
\"ไม่ล่ะ ข้าอยากได้ดาบที่มัน คงทน ไม่เปราะบาง\"
\"อยากได้ของดี มันก็ต้องลงทุน\" แฟรงค์ยักคิ้วให้ ยิ้มด้วยสายตาเจ้าเล่ห์
\"ไงล่ะ\"
\"ไปหาแร่ธาตุมา ข้าจะตีให้\"
\"หืม? แร่ธาตุ ธาตุอะไรล่ะ\"
\"อืมมม..อยากได้แบบแข็งแกร่งสุดๆเลยใช่ไหม\" แฟรงค์ถาม
\"ใช่ๆ\"
\"งั้นก็ต้อง เหล็กชื่อดังจาก หมู่บ้านเอ็ตนีเบิล เหล็กสีฟ้าใสเหมือน คลิสตัน ความคงทนดุจดังเพชร แต่ของดีย่อมหายาก\"
\"งั้นท่านบอกข้ามา หมู่บ้านเอ็ตนีเบิลไปทางไหน\" อากิระแสดงท่าทางกระตือรือร้นเต็มที่
\"หึหึ หมู่บ้านนั่นมันอยู่ในทวีปมืด ดินแดนศักดิ์สิทธิ์ \"
\"งั้นก็ไปไม่ได้น่ะสิ ป่ะโธ่เว้ย\" อากิระบ่น
\"ไปได้ ถ้าท่านอยากไป\"
\"ไหนท่านว่า ข้ายังอ่อนแอเกินไปไง\"
\"ใช่ แต่ข้าอยากให้ท่านไปหาประสบการณ์ อย่างน้อยท่านไวท์ก็ไปกับท่านด้วยเช่นกัน\"
\"อืมมม... ตกลง ข้าจะไป\" อากิระบอก
\"งั้นพักผ่อนให้เต็มที่ พรุ่งนี้เราจะออกเดินทางกัน\"
\" เรา? นี่ท่านจะไปด้วยเหรอ\"
\"ถูกต้อง! ถ้าข้าไม่ไป แล้วใครจะตีดาบให้เจ้าล่ะ จริงไหม\"
\"มันก็ใช่\" อากิระว่า
\"พักผ่อนเถิด ศิษย์ข้า พรุ่งนี้เราจะเข้าสู่ดินแดนแห่งการผจนภัย ที่นั่น มันจะไม่มี เทคโนโลยี เช่นสมัยนี้ มันจะเป็นดั่งเช่นเมืองโบราณ เหมือนเจ้าย้อนยุคไปเลยล่ะ
......................................................................................................................................................................................
\"เยี่ยม เป็นการต่อสู้ที่ดุเดือดจริงๆ\"
แฟรงค์โผล่ออกมาหลังจากที่การต่อสู้จบลง
\"นี่ท่านดูอยู่ตลอดเลยรึ\" อากิระถาม
\"เปล่า ข้าเพิ่งมาถึง\"
\"ไม่คิดจะช่วยเลย\"
\"มันเป็นกฏของนักรบ จะไม่การยื่นมือเข้าไปช่วย\" แฟรงค์บอก \"แล้วนั่น...!\" พูดพลางชี้ไปทางไวท์
\"นี่ ไวท์ สหายใหม่ของข้า\" อากิระ แนะนำ
\"มานี่ อากิ\" แฟรงค์ลากอากิระ ออกมา
\"เจ้าเอา สัตว์ในตำนานตัวนั้นมาจากไหน?\" แฟรงค์ถามด้วยความสงสัย ไม่นึกว่า เสือสีขาวในตำนานจะมาอยู่ตรงหน้าเขา
\"มันออกมาจากเงาของข้า\" อากิระบอก
\"ออกมาจากเงา?\"
\"ใช่ ขณะที่ข้าต่อสู้อยู่ ไวท์ก็ออกมาจากเงาของข้า\"
\"สัตว์ในตำนาน ทั้ง 4 มันสิงสถิตอยู่ในรอยสักนี่เอง\"
\"สัตว์ในตำนานงั้นรึ\"
\"ใช่สิ สัตว์ในตำนาน ข้านึกตะขิดตะขวงอยู่แล้ว\" แฟรงค์
\"แล้วมันมีอะไรแตกต่างจากสัตว์ธรรมดา\" อากิระถาม
\"สัตว์ในตำนานทั้ง4 ในอดีตเป็น สัตว์ของ กษัตริย์ผู้เป็นใหญ่ 4 พระองค์ ของทั้ง 4 เมือง นั่นคือ มิธทิล เทอร์ลาเซีย อาเทียร์ เซฟิเรีย\"
\"ไม่ยักกะรู้จัก\"
\"แหงล่ะ มันอยู่ในทวีปมืด ที่ข้าจะให้เจ้าไป เพื่อขจัดเหล่าร้าย ที่ครอบงำ\"
\"หา?\"
\"ไม่ต้องหงไม่ต้องหา ท่านน่ะต้องเข้าไปในทวีปมืด ตามหน้าที่ของท่าน\"
\"ไปเมื่อไหร่\" อากิระ ถาม
\"เมื่อมั่นใจว่า ท่านแข็งแกร่งพอที่จะไปได้\" แฟรงค์บอกแล้วเดินหันกลับไป แล้วอากิระ ก็ไป พักฟื้นร่างกาย
\'ยังไม่พออีกเหรอฟ่ะ\' อากิระนึกบ่นในใจ
\"ไง ท่านไวท์ สัตว์ในตำนาน แห่ง เซฟิเรีย\" แฟรงค์ก้มหัวเล็กน้อย ตามารยาท
\"โอ้ รู้จักข้าด้วยรึ นับว่าชื่อเสียงข้าโด่งดังไม่เบา\"
\"หึๆ แล้วทำไมท่านถึงปรากฏตัวมาเช่นนี้\"
\"พลังในตัวของนายข้า ปลุกข้าขึ้นมา อีกอย่างหนึ่ง ความมืดเริ่มครอบงำโลกขึ้นมาทุกที ในฐานะผู้ที่เบื่องบนสั่งให้มาจัดการเช่นข้าคงอยู่เฉยมิได้\" ไวท์ บอก \"แล้วเป็นเช่นบ้าง เหตุการณ์ในทวีปมืดนั่น\" ไวท์ ถามถึงข่าวคราว
\"เมืองมิธทิล ทางภาคเหนือถูกกองทัพ อสูรสิงค์ ได้ข่าวมาว่า หัวหน้าของมันคือ หนึ่งในผู้ที่ถูกเลือก \'มาคัส\' อดีตนักรบมือหนึ่งของทวีป\" แฟรงค์รายงานข่าว
\"ข้าไม่รู้จัก\" ไวท์กล่าว
\"-_-\"
\"เอาเถอะ ถึงมันจะเป็นใครก็ช่าง นายใหม่ข้า มีความสามารถใช่ย่อยนะ ฮ่า ฮ่า ฮ่า\"
\"ยังอ่อนแออยู่มากเมื่อเทียบกับ มาคัส ข้าเคยร่วมรบกับเขามาก่อน\" แฟรงค์เตือนกับไวท์ \"ไม่แน่ว่า ผู้ที่ถูกเลือกคนอื่นๆ จะเข้าเป็นฝ่ายอธรรมด้วยหรือไม่\"
\"งั้นรึ เห็นทีจะต้องเร่งฝึกนายข้าเป็นการใหญ่เสียแล้ว\" ไวท์บอกหน้าตาเตรียด (เสือเครียด)
\"ฮ้าวววววว\" อากิระลุกขึ้นจากเตียงหลังจากพักผ่อนอย่างเติมที่ เขาลุกลงจากเตียงเพื่อที่จะไปเข้าห้องน้ำ
\"จ๊ากกกกกกกกกก!!!\" เสียงร้องของใครบางคน
อากิระ ตกใจ \"ไวท์!!\"
\"หางข้า\" ไวท์ร้องโอดครวญ
\"เฮ้ย! ขอโทษๆๆ _/\\_\"
\"ระวังมั่งสิ\" ไวท์เตือน
หลังจากทำภารกิจส่วนตัวเรียบร้อย
\"แฟรงค์\" อากิระ เรียก
\"ไง อากิ\"
\"ดาบข้าหัก\" อากิระบอก
\"สมน้ำหน้า\"
\"เฮ้ย ทำไมพูดไม่รับผิดชอบอย่างนั้น\"
\"ล้อเล่นน่า งั้นก็ไปเลือกหาเอาในคลังอาวุธสิ\"
\"ไม่ล่ะ ข้าอยากได้ดาบที่มัน คงทน ไม่เปราะบาง\"
\"อยากได้ของดี มันก็ต้องลงทุน\" แฟรงค์ยักคิ้วให้ ยิ้มด้วยสายตาเจ้าเล่ห์
\"ไงล่ะ\"
\"ไปหาแร่ธาตุมา ข้าจะตีให้\"
\"หืม? แร่ธาตุ ธาตุอะไรล่ะ\"
\"อืมมม..อยากได้แบบแข็งแกร่งสุดๆเลยใช่ไหม\" แฟรงค์ถาม
\"ใช่ๆ\"
\"งั้นก็ต้อง เหล็กชื่อดังจาก หมู่บ้านเอ็ตนีเบิล เหล็กสีฟ้าใสเหมือน คลิสตัน ความคงทนดุจดังเพชร แต่ของดีย่อมหายาก\"
\"งั้นท่านบอกข้ามา หมู่บ้านเอ็ตนีเบิลไปทางไหน\" อากิระแสดงท่าทางกระตือรือร้นเต็มที่
\"หึหึ หมู่บ้านนั่นมันอยู่ในทวีปมืด ดินแดนศักดิ์สิทธิ์ \"
\"งั้นก็ไปไม่ได้น่ะสิ ป่ะโธ่เว้ย\" อากิระบ่น
\"ไปได้ ถ้าท่านอยากไป\"
\"ไหนท่านว่า ข้ายังอ่อนแอเกินไปไง\"
\"ใช่ แต่ข้าอยากให้ท่านไปหาประสบการณ์ อย่างน้อยท่านไวท์ก็ไปกับท่านด้วยเช่นกัน\"
\"อืมมม... ตกลง ข้าจะไป\" อากิระบอก
\"งั้นพักผ่อนให้เต็มที่ พรุ่งนี้เราจะออกเดินทางกัน\"
\" เรา? นี่ท่านจะไปด้วยเหรอ\"
\"ถูกต้อง! ถ้าข้าไม่ไป แล้วใครจะตีดาบให้เจ้าล่ะ จริงไหม\"
\"มันก็ใช่\" อากิระว่า
\"พักผ่อนเถิด ศิษย์ข้า พรุ่งนี้เราจะเข้าสู่ดินแดนแห่งการผจนภัย ที่นั่น มันจะไม่มี เทคโนโลยี เช่นสมัยนี้ มันจะเป็นดั่งเช่นเมืองโบราณ เหมือนเจ้าย้อนยุคไปเลยล่ะ
......................................................................................................................................................................................
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น