ลำดับตอนที่ #5
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : มนุษย์โครงกระดูก
\"เอาล่ะ ฉันจะสอนเวทให้นาย อากิ\" แฟรงค์ว่า
\"โอ้ รออยู่นานแล้ววว\"
\"ตามปกติแล้ว นักเวท สามารถสร้าง ธาตุขึ้นมาได้ อยู่ 7 ธาตุ นั่นคือ ดิน น้ำ ลม ไฟ สายฟ้า ความมืด แสงสว่าง ซึ่งธาตุเหล่านั้น เราสามารถ ควบคุมมันได้ แต่ถ้าจะให้เก่ง ต้องเลือกเอาสายใดสายหนึ่ง เป็นหลัก\" แฟรงค์อธิบาย
\"แล้วจะควบคุมหลายๆ ธาตุไม่ได้เหรอ\" อากิระถาม
\"ได้สิ แต่มันจะไม่ชำนาญ ถ้ามีความสามารถไม่ถึง\"
\"อ๋อเหรอ\"
\"ถูกต้อง แล้วนายต้องการฝึกสายไหนล่ะ\"
\"อืมมม ไม่อยากเป็นนักเวทง่ะ อยากใช้อาวุธ\" อากิระ บอกไป
\"จะเอาอย่างงั้นเหรอ\"
\"ครับผม ^^ ขอเรียน ทุกธาตุเลยนะ\"
\"เฮ้ย ไหวเร้อ\"
\"อย่าดูถูกกันซิ\"
\"งั้นตามมา\" แฟรงค์พูดเสร็จก็เดินนำอากิระ ไปยังถ้ำแห่งหนึ่ง
\"ที่เป็นสถานที่ไว้ฝึกพลังเวท นายต้องใช้พลังจิตในการควบคุม อย่างเช่น ต้องการจะใช้เวทน้ำ นายต้องบังคับน้ำให้ได้ ไม่อย่างงั้น จะไม่สามารถใช้ได้ จุดด้อยของจอมเวทอีกอย่างคือ ถ้าเกิดอยู่ในสถาพพื้นดิน ที่ไม่มีทรัพยากรที่ตัวเองสามารถใช้ได้ก็ไม่สามารถใช้เวทได้ แบบว่า เราเป็นนักเวทสายวารี แต่ดันไปอยูที่ทะเลทราย เราก็ใช่เวทน้ำไม่ได้\"
\"อ๋อเหรอ\"
\"แล้วก็ นี่ หนังสือ เวท \" แฟรงค์ส่งหนังสือเล่มหนึ่งให้ อากิระ
\"เฮือกก\" อากิระเห็นหนังสือถึงกับสดุ้ง เพราะ มันหนาขนาดเรียน จากอนุบาล ยัน ปริญญาเอก ยังไม่หมดเล่มเลย
\'หนังสือ พื้นฐานเวทมนต์\' ชื่อหนังสือเล่มนั้น
\"ถ้านายต้องการจะเรียนเวททุกสาย ก็อ่านให้จบ\"
\"จบนี่เลยเหรอ\"
\"ใช่ และ เวลาใช้อย่าแค่ท่อง ถ้าแค่ท่องมันก็ไม่ต่างจากจำสูตรคำนวณ หรอก มันต้องใส่จิตลงไปด้วย\" แฟรงค์บอก
\"แล้วทำไมต้อง เข้ามาอ่านหนังสือในถ้ำนี่ด้วยล่ะ\" อากิระ สงสัย เพราะแค่อ่านหนังสือไม่เห็นจำเป็นต้องเข้ามาในที่แบบนี้
\"เพราะ ที่นี่มี สภาพพื้นที่ ครบไง ไม่ว่า จะเป็น ดิน น้ำ ลม ไฟ และ ยังมีห้องไว้ให้นายลองวิชา ด้วย\" แล้วแฟรงค์ก็งี้ไปยังประตูบานหนึ่ง
\"ในประตูนั่นจะเป็นเหมือนห้องฝึกซ้อม มนุษย์โครงกระดูกที่ ฆ่าไม่รู้จักตายจะเป็นคู่ซ้อมให้นาย โชคดีล่ะ ไปล่ะ\" แฟรงค์ พูดๆ แล้วออกไป โดยปล่อยให้อากิระยืนงง
\"เอาล่ะ ฝึกดีกว่า\"
ผ่านไปสามวันสามคือ อากิระ ที่จะสามารถ ควบคุม ดิน น้ำ ลม ไฟ ได้บ้างแล้ว
เปราะ!
อากิระ ดีดนิ้ว ไฟก็ติดขึ้นมาบนนิ้วของเขา
ฟู่ ฟู่
เขาเปาลมออกจากปาก เพียงแค่นั้นไฟบนนิ้วของเขา ก็กลายเป็นน้าแข็งก้อน
กรอบ
เขาขยี้น้ำแข็งในมือแล้วก็ แบมือออก น้ำแข็งในมือเขาก็กลายเป็นดินไปแล้ว
\"น่าไปเล่นมายากลจัง รวยแน่\"
5 วันต่อมา อากิระได้พัฒนาฝีมือขึ้นไปอีกระดับนึง เขาสามารถนำมาประยุกต์กับเพลงดาบของเขา
ฟุบ ฟุบ
อากิระกำลังฝึกดาบอยู่ เขาปักดาบลงกับพื้นแล้ว ท่องมนต์บางอย่าง
\"พยัคฆ์ธรณี\" ทันใดนั้น พื้นดินมีการสั่นไหว ก้อนหินก้อนดินเริ่มก่อตัวเป็นเสือที่พร้อมจะตะปบเหยี่ยทุกเมื่อ
\"เจ๋ง สำเสร็จแล้วว \" อากิระร้องดีใจ
เมื่อถึงขั้นนี้แล้ว อากิระก็เริ่มคิดจะลองวิชา
\"มนุษย์โครงกระดูกเหรอ\" อากิระพูดกับตัวเอง เมื่อนึกถึงตอนที่แฟรงค์บอก แล้วก็เปิดประตูบานนั้นเข้าไป
\"เจ้าเป็นใครกัน!\" เสียงๆหนึ่งดังขึ้นมาจากในมุมมืด
\"ข้า ชื่อ อากิระ แล้วท่านล่ะ\" อากิระบอกไป
\"หึหึ ในเมื่อเจ้าเข้ามาเหยียบในที่แห่งนี้แล้ว เจ้าไม่จำเป็นต้องรู้จักข้า แค่จดจำความ แข็งแกร่งและน่ากลัว ของข้าไว้ก็พอ\"
\"งั้นขอให้ข้าได้เห็นความแข็งแกร่งของท่านหน่อยสิ\" อากิระพูดจบ เขาก็สร้างลูกไฟขนาดเท่าลูกบาส แล้วปาไปยังต้นเสียง
ฟึบบบ
ไฟลุกโชน ในบริเวณนั้นไม่มีใครอยู่แม้แต่คนเดียว อากิระมองไปรอบๆ ในที่นี้มีแต่โครงกระดูกมากมาย
\"ไหนล่ะความน่ากลัวของท่าน\" อากิระ ท้าทาย
\"กล้ามาก งั้นข้าจะแสดงให้เจ้าดู\" ทันใดนั้น กระดูกก็เริ่มก่อตัวขึ้นมาเป็นโครง จากนั้นก็เริ่มมีเนื้อหนัง จากหน้าที่เป็นกระโหลก กลับกลายเป็นหน้าของมนุษย์ ใบหน้าที่เกลี้ยงเกลา เหมือนคนเพิ่งอาบน้ำ
แววตาสีน้ำตาลจับจ้องมาที่อากิระ
\"เจ้าทำให้ข้าตื่นจาก การหลับที่ยาวนาน\"
\"งั้นเหรอ ท่านอยากนอนต่อไหมล่ะ ข้าจะช่วยให้ท่านหลับไปตลอดกาลเลยล่ะ\" อากิระปลดปล่อยจิตสังหารที่รุนแรง แต่ก็ไม่มีผลกระทบต่อคนที่อยู่ต่อหน้าเขา
\"งั้นช่วยหน่อยเซ่\"
\"ได้เลย\" อากิระชักดาบออกมาแล้ว ฟันไปที่ชายผู้นั้น
ฉึก
แขนซ้ายของเขาหล่นลงมา แต่คนที่ถูกฟันกับทำหน้าตาเฉยเหมือนไม่รู้สึกอะไร
\"เจ้าทำได้แค่นี้งั้นรึ\" อากิระโดนดูถูก
ฟุบ ฟุบ ฟุบ
อากิระจู่โจมติดตอกัน จนร่างกายของชายคนนั้น ขาดเป็นชิ้นๆ
\"จบแล้วเหรอ\" อากิระบ่นขึ้นมา
\"ยังหรอก\" เสียงของเขาดังขึ้นมา
กึก กึก กึก
เสียงของโครงกระดูกนับไม่ถ้วนยืนเรียงกันเป็นทหารอยู่ข้างหลังอากิระ
\"เจ้าคงมาได้แค่นี้\" เสียงนั่นยังพูดต่อไป
\"ข้าไม่หยุดแค่นี้แน่\"
พวกกระดูกเหล่านั้น วิ่งเข้ามาหาอากิระ
ฟึบ
โครงกระดูกกว่าครึ่งล้มกองไป เพียงแค่อากิระ ตวัดดาบ
แค่ลมเบาๆก็สามารถทำทหารกระดูกเหล่านี้ล้มลงไปได้ อากิระสงสัย เพราะมันไม่น่าง่ายขนาดนี้
\"ข้าว่าท่านออกมาสู้กับข้าดีกว่า\" อากิระบอกไป
\"เจ้าต้องผ่านลูกน้องข้าให้ได้สิ\"
\"ก็ข้าจัดการหมดแล้ว\"
\"หันไปดูข้างหลังเจ้าสิ\"
อากิระหันไปดู เห็นโครงกระดูกก่อตัวขึ้นอีกครั้ง
\"จะกี่ครั้งๆ ก็เหมือนเดิม\" แล้วอากิระก็จัดการอีกรอบ แต่โครงกระดูกเหล่านั้นก็คืนชีพขึ้นทุกรอบ จนอากิระเริ่มอ่อนแรง
\"ขี้ขลาดชะมัด\" อากิระบ่น เพื่อยั่วโมโห
\"คิดจะยั่วข้าล่ะสิ ถ้าเจ้าไม่สามารถจัดการกับพวกนี้ได้ เจ้าก็ไม่คู่ควรที่จะสู้กับข้า\"
\"ในเมื่อ ฟื้นคืนกันเก่งนัก ดูสิไม่เหลือซากจะฟื้นได้รึเปล่า\" อากิระ วางปลายดาบไว้ที่โครงกระดูกตัวหนึ่ง แล้วท่องมนต์สักอย่าง
ฟึบบบ
ไฟลุกไหม้ จนไม่เหลือแม้แต่ซากกระดูก
\"ได้ผลแฮะ\"
ดาบของอากิระ มีลมหมุนอยู่รอบๆดาบ
\"เจอพายุโซนร้อนหน่อยย\" เขาปาดาบไป เกิดเป็นพายุขนาดยักษ์ โถมเข้าใส่ พวกโครงกระดูกเหล่านั้น แตกกระจาย ไม่เหลือแม้แต่ซาก
กึก
ดาบพายุของอากิระ หยุดหมุนเพราะมีคนมาจับปลายดาบไว้ ด้วยสองนิ้ว นั้นคือคนที่อากิระฟันไปเมื่อตอนต้น
\"ไม่เลว\" ฟ้าววว เขาส่งดาบให้อากิระ
\"ยอมออกมาแล้วเหรอ\"
\"หึหึ แล้วเจ้าจะต้องเสียใจที่เห็นข้า\"
ฟุบบ ทันใดนั้น ร่างของเขาก็หายไป
\"ตายซะ\" เสียงมาจากด้านหลังอากิระ
อากิระ โดน พลองกระดูก แทงเข้าด้านหลัง
\"อะไรกัน!\" ร่างของอากิระกลายเป็นท่อนไม้ \'จักจั่นลอกคราบ\'
ฟืบบบ อากิระ กระโดดลงมาจากข้างบน
เคร้ง ดาบอากิระ ประทะ กับ พลองกระดูกของชายคนนั้น
\"ทีนี้ท่านพอจะบอกชื่อของท่านให้ข้ารู้ได้รึยัง\"
\"ในเมื่อเจ้าอยากรู้ ข้าก็จะบอก ข้าชื่อ พีค ผู้ใช้กระดูก\"
ทั้งสองคนพลัดกันรุกพลัดกันรับกันอยู่นาน แต่ว่า อากิระ ซึ่งเสียแรงไปก่อนหน้านี้เยอะแล้ว จึงเป็นรองเรื่องกำลัง
\"มาเลย สัตว์เลี้ยงของข้า\" กระดูกนับร้อยๆชิ้น มาประกอบรวมร่างกัน เป็น งูกระดูกขนาดยักษ์
ติดตามตอนต่อไป
\"โอ้ รออยู่นานแล้ววว\"
\"ตามปกติแล้ว นักเวท สามารถสร้าง ธาตุขึ้นมาได้ อยู่ 7 ธาตุ นั่นคือ ดิน น้ำ ลม ไฟ สายฟ้า ความมืด แสงสว่าง ซึ่งธาตุเหล่านั้น เราสามารถ ควบคุมมันได้ แต่ถ้าจะให้เก่ง ต้องเลือกเอาสายใดสายหนึ่ง เป็นหลัก\" แฟรงค์อธิบาย
\"แล้วจะควบคุมหลายๆ ธาตุไม่ได้เหรอ\" อากิระถาม
\"ได้สิ แต่มันจะไม่ชำนาญ ถ้ามีความสามารถไม่ถึง\"
\"อ๋อเหรอ\"
\"ถูกต้อง แล้วนายต้องการฝึกสายไหนล่ะ\"
\"อืมมม ไม่อยากเป็นนักเวทง่ะ อยากใช้อาวุธ\" อากิระ บอกไป
\"จะเอาอย่างงั้นเหรอ\"
\"ครับผม ^^ ขอเรียน ทุกธาตุเลยนะ\"
\"เฮ้ย ไหวเร้อ\"
\"อย่าดูถูกกันซิ\"
\"งั้นตามมา\" แฟรงค์พูดเสร็จก็เดินนำอากิระ ไปยังถ้ำแห่งหนึ่ง
\"ที่เป็นสถานที่ไว้ฝึกพลังเวท นายต้องใช้พลังจิตในการควบคุม อย่างเช่น ต้องการจะใช้เวทน้ำ นายต้องบังคับน้ำให้ได้ ไม่อย่างงั้น จะไม่สามารถใช้ได้ จุดด้อยของจอมเวทอีกอย่างคือ ถ้าเกิดอยู่ในสถาพพื้นดิน ที่ไม่มีทรัพยากรที่ตัวเองสามารถใช้ได้ก็ไม่สามารถใช้เวทได้ แบบว่า เราเป็นนักเวทสายวารี แต่ดันไปอยูที่ทะเลทราย เราก็ใช่เวทน้ำไม่ได้\"
\"อ๋อเหรอ\"
\"แล้วก็ นี่ หนังสือ เวท \" แฟรงค์ส่งหนังสือเล่มหนึ่งให้ อากิระ
\"เฮือกก\" อากิระเห็นหนังสือถึงกับสดุ้ง เพราะ มันหนาขนาดเรียน จากอนุบาล ยัน ปริญญาเอก ยังไม่หมดเล่มเลย
\'หนังสือ พื้นฐานเวทมนต์\' ชื่อหนังสือเล่มนั้น
\"ถ้านายต้องการจะเรียนเวททุกสาย ก็อ่านให้จบ\"
\"จบนี่เลยเหรอ\"
\"ใช่ และ เวลาใช้อย่าแค่ท่อง ถ้าแค่ท่องมันก็ไม่ต่างจากจำสูตรคำนวณ หรอก มันต้องใส่จิตลงไปด้วย\" แฟรงค์บอก
\"แล้วทำไมต้อง เข้ามาอ่านหนังสือในถ้ำนี่ด้วยล่ะ\" อากิระ สงสัย เพราะแค่อ่านหนังสือไม่เห็นจำเป็นต้องเข้ามาในที่แบบนี้
\"เพราะ ที่นี่มี สภาพพื้นที่ ครบไง ไม่ว่า จะเป็น ดิน น้ำ ลม ไฟ และ ยังมีห้องไว้ให้นายลองวิชา ด้วย\" แล้วแฟรงค์ก็งี้ไปยังประตูบานหนึ่ง
\"ในประตูนั่นจะเป็นเหมือนห้องฝึกซ้อม มนุษย์โครงกระดูกที่ ฆ่าไม่รู้จักตายจะเป็นคู่ซ้อมให้นาย โชคดีล่ะ ไปล่ะ\" แฟรงค์ พูดๆ แล้วออกไป โดยปล่อยให้อากิระยืนงง
\"เอาล่ะ ฝึกดีกว่า\"
ผ่านไปสามวันสามคือ อากิระ ที่จะสามารถ ควบคุม ดิน น้ำ ลม ไฟ ได้บ้างแล้ว
เปราะ!
อากิระ ดีดนิ้ว ไฟก็ติดขึ้นมาบนนิ้วของเขา
ฟู่ ฟู่
เขาเปาลมออกจากปาก เพียงแค่นั้นไฟบนนิ้วของเขา ก็กลายเป็นน้าแข็งก้อน
กรอบ
เขาขยี้น้ำแข็งในมือแล้วก็ แบมือออก น้ำแข็งในมือเขาก็กลายเป็นดินไปแล้ว
\"น่าไปเล่นมายากลจัง รวยแน่\"
5 วันต่อมา อากิระได้พัฒนาฝีมือขึ้นไปอีกระดับนึง เขาสามารถนำมาประยุกต์กับเพลงดาบของเขา
ฟุบ ฟุบ
อากิระกำลังฝึกดาบอยู่ เขาปักดาบลงกับพื้นแล้ว ท่องมนต์บางอย่าง
\"พยัคฆ์ธรณี\" ทันใดนั้น พื้นดินมีการสั่นไหว ก้อนหินก้อนดินเริ่มก่อตัวเป็นเสือที่พร้อมจะตะปบเหยี่ยทุกเมื่อ
\"เจ๋ง สำเสร็จแล้วว \" อากิระร้องดีใจ
เมื่อถึงขั้นนี้แล้ว อากิระก็เริ่มคิดจะลองวิชา
\"มนุษย์โครงกระดูกเหรอ\" อากิระพูดกับตัวเอง เมื่อนึกถึงตอนที่แฟรงค์บอก แล้วก็เปิดประตูบานนั้นเข้าไป
\"เจ้าเป็นใครกัน!\" เสียงๆหนึ่งดังขึ้นมาจากในมุมมืด
\"ข้า ชื่อ อากิระ แล้วท่านล่ะ\" อากิระบอกไป
\"หึหึ ในเมื่อเจ้าเข้ามาเหยียบในที่แห่งนี้แล้ว เจ้าไม่จำเป็นต้องรู้จักข้า แค่จดจำความ แข็งแกร่งและน่ากลัว ของข้าไว้ก็พอ\"
\"งั้นขอให้ข้าได้เห็นความแข็งแกร่งของท่านหน่อยสิ\" อากิระพูดจบ เขาก็สร้างลูกไฟขนาดเท่าลูกบาส แล้วปาไปยังต้นเสียง
ฟึบบบ
ไฟลุกโชน ในบริเวณนั้นไม่มีใครอยู่แม้แต่คนเดียว อากิระมองไปรอบๆ ในที่นี้มีแต่โครงกระดูกมากมาย
\"ไหนล่ะความน่ากลัวของท่าน\" อากิระ ท้าทาย
\"กล้ามาก งั้นข้าจะแสดงให้เจ้าดู\" ทันใดนั้น กระดูกก็เริ่มก่อตัวขึ้นมาเป็นโครง จากนั้นก็เริ่มมีเนื้อหนัง จากหน้าที่เป็นกระโหลก กลับกลายเป็นหน้าของมนุษย์ ใบหน้าที่เกลี้ยงเกลา เหมือนคนเพิ่งอาบน้ำ
แววตาสีน้ำตาลจับจ้องมาที่อากิระ
\"เจ้าทำให้ข้าตื่นจาก การหลับที่ยาวนาน\"
\"งั้นเหรอ ท่านอยากนอนต่อไหมล่ะ ข้าจะช่วยให้ท่านหลับไปตลอดกาลเลยล่ะ\" อากิระปลดปล่อยจิตสังหารที่รุนแรง แต่ก็ไม่มีผลกระทบต่อคนที่อยู่ต่อหน้าเขา
\"งั้นช่วยหน่อยเซ่\"
\"ได้เลย\" อากิระชักดาบออกมาแล้ว ฟันไปที่ชายผู้นั้น
ฉึก
แขนซ้ายของเขาหล่นลงมา แต่คนที่ถูกฟันกับทำหน้าตาเฉยเหมือนไม่รู้สึกอะไร
\"เจ้าทำได้แค่นี้งั้นรึ\" อากิระโดนดูถูก
ฟุบ ฟุบ ฟุบ
อากิระจู่โจมติดตอกัน จนร่างกายของชายคนนั้น ขาดเป็นชิ้นๆ
\"จบแล้วเหรอ\" อากิระบ่นขึ้นมา
\"ยังหรอก\" เสียงของเขาดังขึ้นมา
กึก กึก กึก
เสียงของโครงกระดูกนับไม่ถ้วนยืนเรียงกันเป็นทหารอยู่ข้างหลังอากิระ
\"เจ้าคงมาได้แค่นี้\" เสียงนั่นยังพูดต่อไป
\"ข้าไม่หยุดแค่นี้แน่\"
พวกกระดูกเหล่านั้น วิ่งเข้ามาหาอากิระ
ฟึบ
โครงกระดูกกว่าครึ่งล้มกองไป เพียงแค่อากิระ ตวัดดาบ
แค่ลมเบาๆก็สามารถทำทหารกระดูกเหล่านี้ล้มลงไปได้ อากิระสงสัย เพราะมันไม่น่าง่ายขนาดนี้
\"ข้าว่าท่านออกมาสู้กับข้าดีกว่า\" อากิระบอกไป
\"เจ้าต้องผ่านลูกน้องข้าให้ได้สิ\"
\"ก็ข้าจัดการหมดแล้ว\"
\"หันไปดูข้างหลังเจ้าสิ\"
อากิระหันไปดู เห็นโครงกระดูกก่อตัวขึ้นอีกครั้ง
\"จะกี่ครั้งๆ ก็เหมือนเดิม\" แล้วอากิระก็จัดการอีกรอบ แต่โครงกระดูกเหล่านั้นก็คืนชีพขึ้นทุกรอบ จนอากิระเริ่มอ่อนแรง
\"ขี้ขลาดชะมัด\" อากิระบ่น เพื่อยั่วโมโห
\"คิดจะยั่วข้าล่ะสิ ถ้าเจ้าไม่สามารถจัดการกับพวกนี้ได้ เจ้าก็ไม่คู่ควรที่จะสู้กับข้า\"
\"ในเมื่อ ฟื้นคืนกันเก่งนัก ดูสิไม่เหลือซากจะฟื้นได้รึเปล่า\" อากิระ วางปลายดาบไว้ที่โครงกระดูกตัวหนึ่ง แล้วท่องมนต์สักอย่าง
ฟึบบบ
ไฟลุกไหม้ จนไม่เหลือแม้แต่ซากกระดูก
\"ได้ผลแฮะ\"
ดาบของอากิระ มีลมหมุนอยู่รอบๆดาบ
\"เจอพายุโซนร้อนหน่อยย\" เขาปาดาบไป เกิดเป็นพายุขนาดยักษ์ โถมเข้าใส่ พวกโครงกระดูกเหล่านั้น แตกกระจาย ไม่เหลือแม้แต่ซาก
กึก
ดาบพายุของอากิระ หยุดหมุนเพราะมีคนมาจับปลายดาบไว้ ด้วยสองนิ้ว นั้นคือคนที่อากิระฟันไปเมื่อตอนต้น
\"ไม่เลว\" ฟ้าววว เขาส่งดาบให้อากิระ
\"ยอมออกมาแล้วเหรอ\"
\"หึหึ แล้วเจ้าจะต้องเสียใจที่เห็นข้า\"
ฟุบบ ทันใดนั้น ร่างของเขาก็หายไป
\"ตายซะ\" เสียงมาจากด้านหลังอากิระ
อากิระ โดน พลองกระดูก แทงเข้าด้านหลัง
\"อะไรกัน!\" ร่างของอากิระกลายเป็นท่อนไม้ \'จักจั่นลอกคราบ\'
ฟืบบบ อากิระ กระโดดลงมาจากข้างบน
เคร้ง ดาบอากิระ ประทะ กับ พลองกระดูกของชายคนนั้น
\"ทีนี้ท่านพอจะบอกชื่อของท่านให้ข้ารู้ได้รึยัง\"
\"ในเมื่อเจ้าอยากรู้ ข้าก็จะบอก ข้าชื่อ พีค ผู้ใช้กระดูก\"
ทั้งสองคนพลัดกันรุกพลัดกันรับกันอยู่นาน แต่ว่า อากิระ ซึ่งเสียแรงไปก่อนหน้านี้เยอะแล้ว จึงเป็นรองเรื่องกำลัง
\"มาเลย สัตว์เลี้ยงของข้า\" กระดูกนับร้อยๆชิ้น มาประกอบรวมร่างกัน เป็น งูกระดูกขนาดยักษ์
ติดตามตอนต่อไป
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น