ลำดับตอนที่ #4
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : มาสู้กับฉัน
\"แฮ่กๆ\"
\"อะไรกัน แค่นี้ก็หอบซะแล้ว สมัยฉันหนุ่มๆ ออกกำลังกายแค่นี้ เหงื่อไม่ตกหรอก\" แฟรงค์ พูด กับ อากิระ
\"-_-\' \" อากิระ ยังคงนั่งฟังแฟรงค์โม้เรื่อยเปื่อย เพราะเขาไม่มีแรงจะพูดด้วย ตื่นขึ้นมา ข้าวเช้า ก็ยังไม่ได้กิน วิดพื้นด้วยแขนข้างเดียว ข้างล่ะ 500 ที ซิดอัพ อีก 200 วิ่งอีก 20 โล ครึ่ง หิวสุดๆ - -
\"เอ้อ หิว เว้ยยย\" แล้วอากิระก็พยุงร่างที่ไร้เรื่ยวแรง ไปยังโต๊ะอาหาร
\"กินให้อิ่มเถอะ นายต้องออกกำลังกายอย่างนี้ทุกๆวัน ก่อนอาหารเช้า เที่ยง เย็น (อ่านคำเตือนบนฉลากก่อนใช้ยา :: -_-\' ไม่ใช่ ยาแก้ไอ)\"
\"หา? ไม่ตายกันพอดีเรอะ\"
\"ถ้าเรื่องแค่นี้ไม่ไหว แล้วอีกหน่อยจะไปสู้อะไรกับคนอื่นได้\"
\"คร้าบบบ -_- กินล่ะเด้อ ^O^\"
ครึ่งชั่วโมงผ่านไป อากิระ ยังคงกินโดยไม่มีทีท่าว่าจะอิ่ม
\"ยังไม่อิ่มอีกเรอะ\"
\"อ่าดิ สูญเสียพลังไปอย่างมากมาย ต้องเพิ่มๆ ขอข้าวเพิ่มด้วยค้าบ ^^\"
-----------------------------------------------------------------------------------
เวลาผ่านไป ประมาณ 2 อาทิตย์ อากิระ ได้ฝึกฝนอย่างหนัก
\"วันนี้จะเป็นบททดสอบ ว่านายสามารถ ออกไปสู้โลกแห่งการต่อสู้ได้ดีแค่ไหน\" แฟรงค์ กล่าวขึ้น พร้อมกับไป หยิบ หอก อาวุธ ประจำกายของเขามา
\"มาสู้กับฉัน\"
\"ได้เลย\" อากิระรับคำท้า พร้อมกับ ชักดาบของตนออกจากฝัก
\"พร้อม! ลุย!\"
ฟุบบบ ปลายหอกพุ่ง ไปที่หน้าของอากิระ อากิระหมุนตัวหลบ พร้อมกับรวบรวม ลมปราณ แล้วฟาด ไปยังแฟรงค์
แฟรงค์ท่องมนต์บางอย่าง แล้วก็มี บาเรีย โผล่ขึ้นมากันไว้
\"อะไรกัน มีงี้ด้วย\" อากิระ บ่น
\"อะไร\"
\"ก็นายมี เวทย์นี่ ฉันเป็นแค่ฟันดาบ\"
\"อ่าจริงสิ ฉันลืมสอน คนแก่ก็เงี๊ยหลงๆลืมๆ\" แฟรงค์แก้เก้อ
\"เสียเปรียบเปรียบเห็นๆ\" อากิระบ่นกระปอดกระแปด แล้ว พุ่งเข้าไปหาแฟรงค์ แล้วฟาดดาบใส่
ครึกกก ดาบของอากิระถูกหยุดด้วยปลายนิ้ว 2 นิ้วของแฟรงค์ แล้วแฟรงค์ก็ถีบอากิระ กระเด็นอย่างจัง
\"หอก อัคคี\" แฟรงค์ปาหอกไปด้วยความเร็วสูง และมีเพลิงพันรอบ หอก
\'จะสู้ได้มั้ยเนี่ย\' อากิระ ท้อแท้ในใจ อากิระตั้งการ์ดรับหอก ที่พุ่งมา
เคล้งงงง หอกปะทะกับดาบของอากิระ ทำให้หอกหยุดการเคลื่อนไหวลง แต่ว่า เพลิงไม่หยุดตามหอก มันกับไหลเข้าหาอากิระ
\"อ๊ากกกกก!!!\" เหมือนเป็นแส้เพลิง พันรอบตัวอากิระ รัดแน่น จนอากิระ ทนไม่ไหว
ยิงดิ้นเท่าไหร่ ไฟในแส้ยิงก่อตัวมากขึ้น เหมือนโดนเอาน้ำมันราดแล้วจุดไฟ
\'ร้อนน\' ในใจอากิระคิดได้เท่านี้ อากิระหลับตานิ่ง จับดาบไว้แน่น ความเจ็บปวดของอากิระตอนนี้ ทำให้พลังในตัวของเขาตื่นขึ้น จิตสังหารที่น่ากลัว แพร่ออกมาจากตัวของเขา มันทำให้ถึงขนาดแฟรงค์ยังเริ่มรู้สึกกลัว
ดาบที่อากิระถืออยู่ เปล่งแสง ออกมาแล้ว ดูดไฟทั้งหมดเข้าไปสู่ในดาบ ไหลเข้าสู่ลำแขน ไปสู้ที่รอยสักของอากิระ ทำให้มันมีสีแดงขึ้นอย่างเห็นได้ชัด
แล้วเข้าไปหาแฟรงค์
ฟุบ ฟุบ เขาฟาดดาบเข้าหาแฟรงค์ อย่างรวดเร็ว ทำให้เกิดภาพติดตา แฟรงค์จึงเห็นอากิระ เป็น2คน
\"อุ๊บบ!\" แฟรงค์โดน ดาบของอากิระ ที่เต็มไปด้วยความร้อนระอุ เข้าสู้ที่แขน เขาถอยไปตั้งหลักแล้วสร้างบาเรีย ขึ้นมาให้ขณะที่อากิระยังพุ่งเข้าหาแฟรงค์อยู่เรื่อยๆ
แฟรงค์ ร่ายเวทย์ ขอบเขตเวทย์ไฟ เป็นรูปวงกลมไว้รอบตัวอากิระ
อากิระ ซึ่งไม่สามารถก้าวข้ามเขตที่แฟรงค์สร้างขึ้นไปได้ จึงรวบรวมลมปราณ เช่นเดิม แต่พลังของอากิระซึ่งได้เพิ่มจากที่ดูดพลังเพลิงมา จึงทำให้มีพลังมากกว่าเดิม แล้วพลังนั่นก็พุ่งไปหาแฟรงค์ แต่ว่าบาเรียของแฟรงค์ก็เป็นธาตุไฟเช่นกันจึงทำให้ไม่มีผลกระทบสักเท่าไหร่
อากิระเห็นว่าไม่สามารถทำอะไรแฟรงค์ได้ จึงคิดเปลื่ยนวิธี
เขายกดาบขึ้นเหนือหัว
ครึนนนน ท้องฟ้าเริ่มเปลื่ยนสี เป็น สีดำ สายฟ้า จำนวนมาก ซัดลงมาบริเวณรอบๆ
\"เฮ้ อากิ ทำอะไรน่ะ เดี๋ยวได้ตายหรอก\" แฟรงค์ตะโกนบอก เพราะ ชูดาบขึ้นอย่างนั้น จะกลายเป็นสายล่อฟ้าซะเปล่าๆ
อากิระ ยังคงนิ่ง
ฟึบ ตูมมมม
สายฟ้า ฟาดมา ณ ที่ดาบของอากิระ
\"บ้าเอ้ย\" แฟรงค์ เดินตรงเข้าไปเพื่อที่จะหาร่างของ อากิระ แต่ว่า ไม่เจอร้องรอยแม้แต่เงา
\"ไม่เหลือซากเลยเหรอเนี่ย\"
\"มองหาอะไรอยู่ ลุง\" แฟรงค์หันไปมองข้างหลัง เห็นอากิระ อยู่ในสภาพ ไหม้ไปทั้งตัว ดาบมีกระแสไฟไฟ้ไหลเวียน
\"มาต่อ\" อากิระบอก
\"จะตายแหล่ ไม่ตายแหล่ ไม่ไหวมั้ง\"
\"อย่าห่วง ไม่ตายหรอก\" อากิระ จับดาบขึ้น ตั้งท่าพร้อมสู้
\"หึ ในเมื่ออยากจะสู้ ข้าก็ไม่มีปัญหา\" แฟรงค์ ปล่อยจิตสังหารที่รุนแรง
\"หอกพันเล่ม\" หอกนับไม่ถ้วนพุ่งมาจากรอบทิศเข้าหาอากิระ
\"วิชาหลอกเด็กน่า ลุง\" อากิระ รวบรวมพลัง สร้างหลุมดำขนาดใหญ่ขึ้นมา กลืนกินหอกนับร้อยๆเล่มเข้าไปหมด
\"ตา ผม มั่ง\" สายฟ้า ที่อยู่ในดาบของอากิระเพิ่มจำนวนขึ้นอย่างรวดเร็ว
เปรี๊ยะ เปรี๊ยะ........
\"กรงเล็บพยัคย์ อัศนี\"
อุ้งเท้าเสือขนาดยักษ์ ฟาดลงไปที่แฟรงค์อย่างจัง
ตูมมม
\"อ๊ากกกกกกกกกก ฟายดูดดดดดดดดดด\"
\"ฉันชนะ หึหึหึ\" อากิระ ยิ้มอย่างพอใจแล้วก็เดินออกไป
\'ร้ายกาจจริงๆ นี่ถ้าลงมือจริงๆ เราคงตายไปแล้ว\' แฟรงค์ คิดแล้วเขาก็ค่อยๆลุกตามอากิระไป
\"อะไรกัน แค่นี้ก็หอบซะแล้ว สมัยฉันหนุ่มๆ ออกกำลังกายแค่นี้ เหงื่อไม่ตกหรอก\" แฟรงค์ พูด กับ อากิระ
\"-_-\' \" อากิระ ยังคงนั่งฟังแฟรงค์โม้เรื่อยเปื่อย เพราะเขาไม่มีแรงจะพูดด้วย ตื่นขึ้นมา ข้าวเช้า ก็ยังไม่ได้กิน วิดพื้นด้วยแขนข้างเดียว ข้างล่ะ 500 ที ซิดอัพ อีก 200 วิ่งอีก 20 โล ครึ่ง หิวสุดๆ - -
\"เอ้อ หิว เว้ยยย\" แล้วอากิระก็พยุงร่างที่ไร้เรื่ยวแรง ไปยังโต๊ะอาหาร
\"กินให้อิ่มเถอะ นายต้องออกกำลังกายอย่างนี้ทุกๆวัน ก่อนอาหารเช้า เที่ยง เย็น (อ่านคำเตือนบนฉลากก่อนใช้ยา :: -_-\' ไม่ใช่ ยาแก้ไอ)\"
\"หา? ไม่ตายกันพอดีเรอะ\"
\"ถ้าเรื่องแค่นี้ไม่ไหว แล้วอีกหน่อยจะไปสู้อะไรกับคนอื่นได้\"
\"คร้าบบบ -_- กินล่ะเด้อ ^O^\"
ครึ่งชั่วโมงผ่านไป อากิระ ยังคงกินโดยไม่มีทีท่าว่าจะอิ่ม
\"ยังไม่อิ่มอีกเรอะ\"
\"อ่าดิ สูญเสียพลังไปอย่างมากมาย ต้องเพิ่มๆ ขอข้าวเพิ่มด้วยค้าบ ^^\"
-----------------------------------------------------------------------------------
เวลาผ่านไป ประมาณ 2 อาทิตย์ อากิระ ได้ฝึกฝนอย่างหนัก
\"วันนี้จะเป็นบททดสอบ ว่านายสามารถ ออกไปสู้โลกแห่งการต่อสู้ได้ดีแค่ไหน\" แฟรงค์ กล่าวขึ้น พร้อมกับไป หยิบ หอก อาวุธ ประจำกายของเขามา
\"มาสู้กับฉัน\"
\"ได้เลย\" อากิระรับคำท้า พร้อมกับ ชักดาบของตนออกจากฝัก
\"พร้อม! ลุย!\"
ฟุบบบ ปลายหอกพุ่ง ไปที่หน้าของอากิระ อากิระหมุนตัวหลบ พร้อมกับรวบรวม ลมปราณ แล้วฟาด ไปยังแฟรงค์
แฟรงค์ท่องมนต์บางอย่าง แล้วก็มี บาเรีย โผล่ขึ้นมากันไว้
\"อะไรกัน มีงี้ด้วย\" อากิระ บ่น
\"อะไร\"
\"ก็นายมี เวทย์นี่ ฉันเป็นแค่ฟันดาบ\"
\"อ่าจริงสิ ฉันลืมสอน คนแก่ก็เงี๊ยหลงๆลืมๆ\" แฟรงค์แก้เก้อ
\"เสียเปรียบเปรียบเห็นๆ\" อากิระบ่นกระปอดกระแปด แล้ว พุ่งเข้าไปหาแฟรงค์ แล้วฟาดดาบใส่
ครึกกก ดาบของอากิระถูกหยุดด้วยปลายนิ้ว 2 นิ้วของแฟรงค์ แล้วแฟรงค์ก็ถีบอากิระ กระเด็นอย่างจัง
\"หอก อัคคี\" แฟรงค์ปาหอกไปด้วยความเร็วสูง และมีเพลิงพันรอบ หอก
\'จะสู้ได้มั้ยเนี่ย\' อากิระ ท้อแท้ในใจ อากิระตั้งการ์ดรับหอก ที่พุ่งมา
เคล้งงงง หอกปะทะกับดาบของอากิระ ทำให้หอกหยุดการเคลื่อนไหวลง แต่ว่า เพลิงไม่หยุดตามหอก มันกับไหลเข้าหาอากิระ
\"อ๊ากกกกก!!!\" เหมือนเป็นแส้เพลิง พันรอบตัวอากิระ รัดแน่น จนอากิระ ทนไม่ไหว
ยิงดิ้นเท่าไหร่ ไฟในแส้ยิงก่อตัวมากขึ้น เหมือนโดนเอาน้ำมันราดแล้วจุดไฟ
\'ร้อนน\' ในใจอากิระคิดได้เท่านี้ อากิระหลับตานิ่ง จับดาบไว้แน่น ความเจ็บปวดของอากิระตอนนี้ ทำให้พลังในตัวของเขาตื่นขึ้น จิตสังหารที่น่ากลัว แพร่ออกมาจากตัวของเขา มันทำให้ถึงขนาดแฟรงค์ยังเริ่มรู้สึกกลัว
ดาบที่อากิระถืออยู่ เปล่งแสง ออกมาแล้ว ดูดไฟทั้งหมดเข้าไปสู่ในดาบ ไหลเข้าสู่ลำแขน ไปสู้ที่รอยสักของอากิระ ทำให้มันมีสีแดงขึ้นอย่างเห็นได้ชัด
แล้วเข้าไปหาแฟรงค์
ฟุบ ฟุบ เขาฟาดดาบเข้าหาแฟรงค์ อย่างรวดเร็ว ทำให้เกิดภาพติดตา แฟรงค์จึงเห็นอากิระ เป็น2คน
\"อุ๊บบ!\" แฟรงค์โดน ดาบของอากิระ ที่เต็มไปด้วยความร้อนระอุ เข้าสู้ที่แขน เขาถอยไปตั้งหลักแล้วสร้างบาเรีย ขึ้นมาให้ขณะที่อากิระยังพุ่งเข้าหาแฟรงค์อยู่เรื่อยๆ
แฟรงค์ ร่ายเวทย์ ขอบเขตเวทย์ไฟ เป็นรูปวงกลมไว้รอบตัวอากิระ
อากิระ ซึ่งไม่สามารถก้าวข้ามเขตที่แฟรงค์สร้างขึ้นไปได้ จึงรวบรวมลมปราณ เช่นเดิม แต่พลังของอากิระซึ่งได้เพิ่มจากที่ดูดพลังเพลิงมา จึงทำให้มีพลังมากกว่าเดิม แล้วพลังนั่นก็พุ่งไปหาแฟรงค์ แต่ว่าบาเรียของแฟรงค์ก็เป็นธาตุไฟเช่นกันจึงทำให้ไม่มีผลกระทบสักเท่าไหร่
อากิระเห็นว่าไม่สามารถทำอะไรแฟรงค์ได้ จึงคิดเปลื่ยนวิธี
เขายกดาบขึ้นเหนือหัว
ครึนนนน ท้องฟ้าเริ่มเปลื่ยนสี เป็น สีดำ สายฟ้า จำนวนมาก ซัดลงมาบริเวณรอบๆ
\"เฮ้ อากิ ทำอะไรน่ะ เดี๋ยวได้ตายหรอก\" แฟรงค์ตะโกนบอก เพราะ ชูดาบขึ้นอย่างนั้น จะกลายเป็นสายล่อฟ้าซะเปล่าๆ
อากิระ ยังคงนิ่ง
ฟึบ ตูมมมม
สายฟ้า ฟาดมา ณ ที่ดาบของอากิระ
\"บ้าเอ้ย\" แฟรงค์ เดินตรงเข้าไปเพื่อที่จะหาร่างของ อากิระ แต่ว่า ไม่เจอร้องรอยแม้แต่เงา
\"ไม่เหลือซากเลยเหรอเนี่ย\"
\"มองหาอะไรอยู่ ลุง\" แฟรงค์หันไปมองข้างหลัง เห็นอากิระ อยู่ในสภาพ ไหม้ไปทั้งตัว ดาบมีกระแสไฟไฟ้ไหลเวียน
\"มาต่อ\" อากิระบอก
\"จะตายแหล่ ไม่ตายแหล่ ไม่ไหวมั้ง\"
\"อย่าห่วง ไม่ตายหรอก\" อากิระ จับดาบขึ้น ตั้งท่าพร้อมสู้
\"หึ ในเมื่ออยากจะสู้ ข้าก็ไม่มีปัญหา\" แฟรงค์ ปล่อยจิตสังหารที่รุนแรง
\"หอกพันเล่ม\" หอกนับไม่ถ้วนพุ่งมาจากรอบทิศเข้าหาอากิระ
\"วิชาหลอกเด็กน่า ลุง\" อากิระ รวบรวมพลัง สร้างหลุมดำขนาดใหญ่ขึ้นมา กลืนกินหอกนับร้อยๆเล่มเข้าไปหมด
\"ตา ผม มั่ง\" สายฟ้า ที่อยู่ในดาบของอากิระเพิ่มจำนวนขึ้นอย่างรวดเร็ว
เปรี๊ยะ เปรี๊ยะ........
\"กรงเล็บพยัคย์ อัศนี\"
อุ้งเท้าเสือขนาดยักษ์ ฟาดลงไปที่แฟรงค์อย่างจัง
ตูมมม
\"อ๊ากกกกกกกกกก ฟายดูดดดดดดดดดด\"
\"ฉันชนะ หึหึหึ\" อากิระ ยิ้มอย่างพอใจแล้วก็เดินออกไป
\'ร้ายกาจจริงๆ นี่ถ้าลงมือจริงๆ เราคงตายไปแล้ว\' แฟรงค์ คิดแล้วเขาก็ค่อยๆลุกตามอากิระไป
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น