คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #14 : ความรักที่ไม่อาจสมหวัง ( วายนะจ้ะ )
ปล . ่อนที่ทุท่านะอ่านอเื่อนว่าใรไม่อบวาย้ามไ้น่ะ้ะ แ่ใรอบแบบเราลุย!
“ เอาละ วันนี้เรียนแ่นี้ละัน ” อาารย์แสนสวยพูพร้อมเรียมเ็บอนอย่าเร่รีบ
“ อาารย์รีบไปไหนหรอรับ ” อาลาินพูพร้อมมอไปที่อูมๆออาารย์ ที่ำลัระเพื่อมไปมา
“ ท่านผู้อวุโสเรียประุมันน่ะ อาารย์เลย้อรีบๆลัวไม่ทัน ” อาารย์พูพร้อมถอนหายใเฮือให่
“ ั้นหรอรับ เหนื่อยหน่อยนะับ ” อาลาินพูพร้อมทำหน้าเศร้าเล็น้อย พร้อมยัมอที่อูมๆออาารย์เ่นเิม
' เหนื่อยแย่เลยนะ โยเพาะรนั้นออาารย์น่าสสารั ' อาลาินิพร้อมส่ายหน้าไปมา
“ ไม่เป็นหรอ้ะ อบุที่เป็นห่วนะ อาารย์ไปละ ”
“ ไปะแล้ว มอยัพอเลยแท้ๆ ” อาลาินทำหน้าหมอาลัยายยาเล็น้อย
“ อาลาิน เ้าเป็นไร ” สฟินโสพูพร้อมเินเ้ามาหาอาลาิน
“ เปล่า ” อาลาินพูพร้อมส่ายหน้า
“ ริรึ ” สฟินโสพูพร้อมทำหน้าไม่เื่อเล็น้อย
“ นี้ทั้สอนุยไรันอยู่หรอ ” อยู่ๆ ทีโทสเินเ้ามาพร้อมอุ้มแมวไว้ในมือที่มีสีเทาอมำ าูลมสีฟ้าทีู่มีเอลัษ์เอามาๆ
“ พูเรื่อยเปื่อยนะ ไม่มีอะหรอับ ทีโทสุ ” อาลาินพูพร้อมยิ้มให้นรหน้า
“ ั้นหรอ ” ทีโทสทำหน้า พร้อมมอไปที่อาลาิน
“ ใ่ๆ เรื่อยเปื่อยแหละ ว่าแ่นะทีโทสเ้าแมวนั้นือ ” สฟินโสพูพร้อมี้ไปที่แมว
“ ผมเอมันแถว ้นไม้้านนอั้นเรียนนะ มันน่ารัมาๆเลย ” ทีโทสพูพร้อมเอามือเาาเ้าแมวเล็น้อย
“ เมี้ยว ” เ้าแมวร้อออมาแบบเลิ้มๆ
“ ใ่รับ น่ารัี ” อาลาินพูพร้อมมอที่หน้าเ้าแมว และไ้ยิ้มออมา
“ น่ารัหรอ ั้นมั้ ” สฟินโสพู และมอเ้าแมวอย่าละเอีย
“ เมี้ยวววววว ” เ้าแมวร้อออมาพร้อมหลับาล และถูลอเลียไปรอบๆ มืออทีโทส
“ อบหรอ ” ทีโทสยิ้มออมาอย่าถูใ และหัวเราะออมาพร้อมเหลือบมอไปที่อาลาิน
“ ูท่าะอบริๆ ้วยนะับ ” อาลาินหัวเราะออมา พร้อมมอที่หน้าเ้าแมว เมื่อทีโทสเห็นั้น็อมยิ้มออมา
“ นี้ะว่าไปอาลาิน ” สฟินโสที่เียบไปเมื่อรู่ และเินไปนั่ห่าอาลาิน ับทีโทส ที่ริเา็อบสัว์นะ แ่เามีูเลยไม่อยาให้มันเ้าใล้ันอะนะ เี๋ยวมันับันะเป็นเรื่อเอา
“ อะไรหรอ ” อาลาินพูพร้อมหันไปมอสฟินโส พร้อมเอามือลูบหัวเ้าแมวไป้วย
“ เ้าอบผู้หิแบบไหนัน ” สฟินโสพูพร้อมทำหน้าริั และูอยารู้เอามาๆ
“ ทำไมอยารู้ละ ” อาลาินทำหน้าสสัย ที่อยู่ๆ็มาถามถึรสนิยมอน
“ ถ้าอยารู้ริ ผมอบนหน้าอให่ๆ และ พี่สาวสวยๆ ” อาลาินพูและยิ้มออมาเินๆ
“ สวยหน้าอให่… ” ทีโทสพูพร้อมมอหน้าอัวเอ และมอหน้าอาลาิน
“ ็ีนี้อาลาิน ้า็อบแบบเ้าเหมือนัน แล้วทีโทสละ ” สฟินโสพูพร้อมหันหน้ามาสนใทีโทส อย่าริั
“ ูอยารู้มาเลยนะ " ทีโทสพูพร้อมถอนหายใออมาอย่าเบื่อหน่าย และวาแมวบนพื้น
“ เมี้ยว ” เ้าแมวที่โนปล่อยลมาทำหน้าเล็น้อย และมอไปที่นปล่อยนลมาทันที่
“ ่าว ” และเ้าแมว็ไ้หาวออมาพร้อมลัวนอนทันที
“ ว่าไละทีโทส อบแบบไหน ” สฟินโสพูถาม้ำอีรั้ และทำหน้าื่นเ้นเอามาๆ
“ ฟินโสุ อย่าไปเร่ทีโทสุสิ ” อาลาินพูพร้อมหันไปบอสฟินโส และมอไปที่ทีโทส
“ ไม่้อบอ็ไ้นะ ทีโทสุ สฟินโสเาแ่อยารู้เยๆนะ ” อาลาินพู และ ยิ้มพร้อมเอามือไปบไหล่ทีโทสเบา
“ ไม่หรอผมะบอ แ่ถึะไม่่อยเ้าใแ่ ผมน่ะ ” ทีโทสพูและมออาลาิน
“ อบนร่าเริ สใสลอและยอมรับในัวผม ใีอ่อนโยนนะ.. ” ทีโทสพูพร้อมหันหนีอาลาิน ่อนะ้มหน้าล
“ อบนที่นิสัยสินะ ูโรแมนิีนิทีโทส ” สฟินโสพูและยิ้มพร้อมหัวเราะ ออมาอย่าอบใ
“ นั้นสิรับ ูโรแมนิมารับ ถ้านที่แบบทีโทสุอบไ้เอีนะ ” อาลาินพูพร้อมอมยิ้มเล็น้อย
“ อืม ีนะับ ” ทีโทสพูพร้อมหลับาล และฝืนยิ้มออมา
.
.
.
.
เวลาเลิเรียน
“ ทีโทสุวันนี้ให้พวผมไปนอนเป็นเพื่อนไหม ” อาลาินพูถาม นรหน้าที่ยืนอยู่ที่ทาออโรเรียน พอี
“ ไม่ละ วันนี้ผมว่าะทำวามสะอาบ้านนะ ” ทีโทสพูพร้อมับทาึ้นมา ่อนะึ้นไปนั้บนทา
‘ พรึ่บ ’ และบินึ้นไปในทันที
“ ั้นหรอ แล้วเอันพรุ่นี้นะ ทีโทสุ ” อาลาินพูะโนึ้นมาและโบมือให้ทีโทสไปมา
“ เอาทีโทสไม่ลับ้วยันหรอ ” สฟินโสที่เินออมาาอาารเรียนเินเ้ามาหาอาลาิน
“ ใ้เหมื่อนว่าทีโทสุ เาะทำวามสะอาบ้านนะ ” อาลาินพูออมาและี้ไปทาทีโทส
“ อ่อ แล้วเอันบายทีโทส ” สฟินโสโบมือให้ทีโทสแ่่อนที่สฟินโสะไ้รับารอบับ ทีโทส็บินออไปไลแล้ว
“ เป็นอะไรอเ้านั้นันนะ ” สฟินโสพูพร้อมทำหน้าุน เพราะัวเาพึ่ะเยเห็นเพื่อนอนเป็นแบบนั้นรั้แร
“ นั้นสิรับ ” อาลาินพูมอามหลัทีโทสไป
.
.
.
.
.
บ้านทีโทส
“ พี่ายลับมาแล้วหรอะ ” เ็สาวน้อยที่เมื่อเห็นพี่ายอนเินเ้ามาในบ้าน ็ระโอเาทันที
“ อืม พี่ลับมาแล้ว ” ทีโทสพูและออบเ็น้อย
“ เป็นไรไปหรอะ ” เ็น้อยที่เห็นนพี่มีอาารแปล็ไ้ถามออมา
“ เปล่าะ เรามาทาน้าวันีไหมะ ” ทีโทสพูและอุ้มเ็น้อยึ้นมาวาไว้ที่เ้าอี้ และเินเ้าไปในรัวทันที
“ พี่ทีโทส ” เ็น้อยเรียื่อนพี่พร้อมมอไปที่หลัอพี่าย
“ นี้้ะ มาินันเถอะเนอะ วันนี้พี่เอาแที่ทำเมื่ออนเ้ามาอุ้นนะ ” ทีโทสพูและวาแเนื้อไว้บนโ๊ะ และ เอาานมาั้าวและยื่นให้เ็น้อย
“ อบุะ ” เ็น้อยพูและยิ้มพร้อมลรับประทานอาหาร และทั้สอ็ทานนเสร็ แล้วไ้เรียมัวเ้านอน
“ วันนี้นอน้วยันนะะ ” เ็น้อยพูพร้อมำผ้าห่มะเน่น เมื่อทีโทสเห็นั้น็ยิ้มออมา้วยวามเอ็นู
“ ไ้สิ เรามานอนันเถอะ ” ทีโทสพูพร้อมลมานอน้าเ็น้อย และปิไฟทันที
“ ฝันีนะะ พี่ทีโทส ” เ็น้อยพูพร้อมาปรือ และนอนหลับไป
“ ฝันีเ็น้อย ” ทีโทสพูพร้อมลูบหัวเ็น้อยเบาๆ
“ อาลาิน ” ทีโทสพูพึมพำเล็น้อยพร้อมนอนล
‘ วามรั และ วามอบผมอาะไม่เ้าใมาสัเท่าไหร่ แ่ผมอบนายนะอาลาิน ถึูแล้วอาะไปไม่ไ้ แ่ผม…็ยัอบนายอยู่ี ' ทีโทสิในใพร้อมยิ้มออมาอย่าื่น่ม และเ็บแปลบๆ
บ
ถ้าผิพลาประารใอโทษ้วยนะ แล้วถ้าสสัยว่าวายไหม ใ่ะวายแ่ไม่มานะ มานิหน่อย
เพราะว่าู่หลัอเราเป็นายหินั้นเอ เอาแบบเบาเนอะ
แล้วเอันอนหน้าบัยบายยยยย
ความคิดเห็น